پنجشنبه، مهر ۲۲، ۱۴۰۰

ایران ابر قدرت قرن


 ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

این روزها  بسیاری از آدم های بیکار و یا خیلی بی کار سر هرچهارراه دکه ای باز کرده اند وتاریخ ایران را بنوعی با میل خود ویا اربابانشان تشریح  کرده بخورد نسل جدید میدهند .ئ بستگی دارد  تا چه حد خریداری شده باشند با کدام گروه ودسته یا مفتخوران و ویران گران همکاری داشته ویا دارد بهروی وجه ناقابل میرسد !

 روز گذشته درحین گردگیری از قفسه کتابهایم چشمم به کتابی قطور افتاد  بنام " ایران ابر قدرت قرن " محصول خاطرات " یوسف مازندی " خبر نگار حرفه وجنجالی وپر سروصدای  آن زما ن که ما بی خبر ا زآنچه بر سرمان خواهد آمد مشغول تدارک رفتن بسوی سر زمین غربت بودیم دیگر اینگونه تاریخ نویسی ها وخاطرات برایمان چندان لطفی نداشت درمیان انها غرق شده بودم  آدمهای نوکیسه " مانند امروز" روی کار امده بودند پول نفت روی دامن همه  ریخته بود هر ننه قمری سفری به اروپا داشت با مشتی بنجل بر میگشت  تا آنها را  سه مقابل بفروش برساند  آدمهای بی عمل وبی کرداری را وزیرکرده وکیل کرده بازار خود فروشی نیز بسرعت رواج پیدا کرده بود هوای تازه ای  روی شهر پیچیده  بود  اما برای ما زندان همان زندان بود وحال میبایست قفل را میشکستم وفرار میکردم دریک فرصت پیش آمده وکوتاه !

 درلندن در یک مقازه بزرگ فرش قروشی که ظاهرا  آثار عتیقه چپاول شده و هنر دست ایرانیان را نیز بفروش میرساند درانتهای پستو یک قفسه کتاب نیز چیده بود  که ازچشم همه پنهان بود اما چشمان فضو ل من آنرا یافت چند کتاب  حسابی خریدم ( امیدوار بودم به تیغ سانسور گروه تازه شورش کرده تکه پاره نشده باشد ) اما قبلا  انرا خوب پاک سازی کرده بودند . حال این کتاب قطور حاصل نوشته های مردی جنجال بر انگیز خبر نگاری خبره با همسری زیبا روی بنام " یوسف مازندی " که دراصل مازندرانی بوده  درمیان دستهای من است ومن انرا به عموم جوانان توصیه میکنم که بخوانند هر چند  دستهایی درمیان آن بکار رفته است اما این کتاب " ابر قدرت قرن حاوی بسیار ی از گفته ها ونا گفته هاست  که هیچکس بفکرباز کردن گره های کور آن نشده است درجایی آو طرفدار  دربار وقدرت شاهانه است ودرجایی دیگر که دوستان به او ندا  داده بودند قدرت از بین رفته وتنها یک عکس باقیمانده او قبل از همه بساط خودرا درامریکا پهن کرد .

بهر روی راستگوتر از دیگران بود واگر روزنامه یا مجله ای به دست ما میافتاد که مفسر ویا خبرنگار  او بود با ولع تمام آنرا میخواندیم حتی درخارج  ......ا و بکلی خودش را ازاین جماعت کنار کشید ورفت درکنج فراموشی  وجایش را داد به قا قار کلاغهای نو رسیده که نوشته های دیگران را کنار هم میگذارند از روی روزنامه ها ی قدیمی کپی برداری میکنند وکتابی قطور به بازار میفرستند صاحب اصلی آن وخریدارش هم خودشان هستند  ( مانند شاه مسعود گه نود )شاید چند جوان بیکار پیدا شود وکمی از آنرا بخواند اما تاریخ واقعی نیست  این کتاب   با کوشش عبدالرضا هوشنگ مهدوی  وویراستاری خسرو معتضدی : که نامش برای همه اشناست !!! " امروز روی  میز من نشسته تا دوباره  به مطالعه ان بپردازم حدود هشتصد صفحه است . بامید فردای نیامده / حقوق مولف اجازه نمیدهد  من از روی  کپی بردارم من  به قوانین بسیار احترام میگذارم بنا براین اگر چیز جالبی بود با ذکر ماخذ وتاریخ آنرا برای شما خواهم نوشت و  بامید فردایی بهتر ! پایان 

ثریا ایرانمنش  14/ 10 /2021 میلادی 

چهارشنبه، مهر ۲۱، ۱۴۰۰

حق انسانیت


 ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

عشق بالای کفر ودین دیدم / بی نشان از شاد ویقین دیدم /کفرودین وشاید ویقین گر است /  همه با عقل همنشین دیدم / چون گذشتم ز عقل وصد عالم / چون بگویم که کفر ودین دیدم / هر چه هستند بند راه خودند . سد اسکندری من چنین دیدم ......؟

ایکاش ما میتوانستیم آن جوهر عقل وآن گوهر " ایراانی " بودن را در خود میافتیم وآنرا وسعت میدادیم تا به این روزها نیفتیم  آیا انسان حق دارد  جانی را آزاردهد ؟  چون یک اجتماع ساختگی  و قوانین مضحکش از اومیخواهند ؟ .

 آیا یک انسان حق دارد  برای حفظ وحیثت اجتماعی  ساختگی  خود از آنهمه مهر وخرد انسانی بگذرد وجانهایی را بیازارد ویا بر باد دهد ؟  و دراین  بین ازدریده شدن و شکنجه دیدن وترک وطن کدام را باید بر گزیند ؟ .

باید خودرا واگذار به دیگری کند و شکنجه ببیند  ؟  تا مثلا دیگران بیگناهند  ویا خودشان  گناهانشان  پاک میشود؟ .

ما همیشه تابع ومطیع اوامر ودستورات از پیش نوشته دیگران بوده ایم وآنهارا باور داشته ایم کمتر  خودرا به زحمت انداخته  ایم تا به خرد انسانی نزدیکتر شویم وگاهی فراموش میکنیم که  یک انسانیم  وامروز من میبینیم چرا انسانها بیشتر سگها را در خانه های خود پرورش میدهند تا یک انسان گرسنه را چرا که میترسند از عواقب  کارشان وشک دارند .

مثلا ! وقتی که ابراهیم  آماده  کشتن  پسرش برای قربانی کردن میشود  خداوند متعال حیوانی را به او پیشکش میدهد تا بجای فرزندش بکشد واین کیش د رکتب یهود  آمده است واسلام انرا بعنوان یک قانون بی چون وچرا به نفع خود ضبظ کرده است  وامروز برای ازار وکشتن انسانها مامورین معذور مشغول کارند و بزرگان برای اسودگی وجدانشان بار مسدولیت هارا بر گردن این مامورین گذاشته  تا درخیابانها وجوامع به مردم حمله ور شوند آنهارا بکشند  اما انها مانند همان شاه روم دستهایشا را با اب میشویند تا بگویند ما بیگناهیم ودستهای ما به خونی آلوده نشده است .

خرد ما ایرانیان از  هشت هزار سال پیش در قلعه  بزرگ سیمرغ شکل گرفته است حال ایا شاهنامه تنها یک داستان قهرمانان اسطوره ای است یا نه اما نباید از حقیقت فرار کنیم امروز من کمتردرمیان سر زمین خود یک ایرانی  را می بینم که کامل وبا اندیشه های پاک در راه خدمت به بشریت گام بردارد همه بشکل هم درامده اند .

""یکی کوه بنام البرز کوه / به خورشید نزدیک ودوراز گروه / بدانجا سیمرغ را لانه بود / بدان خانه از خلق بیگانه بود /""

امروز کودکان بیگناه در گوشه  هایی  افتاده اند واز فرط گرسنگی همان انگشت خودرا میمکند وبزرگان پارو به دست مشغول جمع آوری یکنوع  تنها یکنوع  " پول" میباشند  تا درخلوت انهارا بسوزانند وبه اتش بکسند با می صد ساله ومشعوق چهارده ساله .

تاریخ کم کم از میان ما رفته است وگم شده  بجایش تاریخ نگاران جدیدی در شکل وشمایل مختلف برایمان افسانه ها میسرایند  چهره تاریخ محو شده است .

امروز همه ما دریک کشتی شکسته  وویران شده تاریخ نشسته ایم وبسوی نامعلومی پارو میزنیم  ونمیدانیم که این کشتی  سرانجام به کدام سو میرود ؟ وایا کسی درمیان ما شناگری را خوب میداند  که البته تنها خودرا نجات میدهد  وبقیه همچنان بسوی افق تاریکی  نظر دوخته ایم  همه میترسیم که بدنه کشتی را رها کنیم  وفرما ن را به دست بگیریم  وبسوی یک افق روشن آنرا هدایت کنیم  خورشید رادر دور دستها میبینیم اما تنها چشمان خودرا رویهم میگذاریم تا نورآ ن مارا وچشم مارا ازار ندهد .

من چندان خوشبخت نیستم که ترک وطن کرده ام  زیر شکنجه جان دان افتخاری نیست اگر بتوانی خودت را وبقیه را نجات دهی هنر بزرگی است .کشتی من تنها یک قایق شکسته بود که مرتب درونش  آب میریخت ومن مجبور بودم این ابهای بو گرفته را با دستهای بی رمقم خالی کنم  نمیدانم به مقصد رسیده ام یانه ونمیدانم مقصدم کجا بود . 

امروز شان ومنزلت ایران به زیر خاک رفته  دیگر کسی به ما اهمتی نمیدهد هر چند فاضل باشیم وفضلها بپرانیم  من با نجا ت دان خود از دریا بیشتر خود را بیگانه وتنها می بینم  تا درمیان همان انسانهاای درحال غرق 

تنها دلخوشیم این است که  کتابهایم با منند وسروده هایم ونوشته هایم  .

گاهی دریک یک شعر یا یک نوشته  ویا یک  خط اسطوره ای  یافت میشود  با اندکی دلیری  وایستدادگی در برابر ظلم  .

باید بدانیم که زندگی مقدس است واین تقدس را باید محترم بشماریم .

""....ائ تو  !ای زندگی / ای عشق  ای کائنات / که دریک قطره به هم آمیخته اید / من هنوز به زمین نرسیده ام  شما نیز چند پاره شده اید /  واز هم گریخته اید  .""

خدا به بی نهایت   به فراسوی من /  به  دوردستها  گریخته است / امروز اسیر خدایانی  هستیم که شیطان صفتند . ودر نیست  شدن ما میکوشند .

 وزندگی ما درهزار پاره ازهم میدرد وگم میشود ./ پایان 

 ثریا ایرانمنش / 13/ 10/2021 میلادی 



سه‌شنبه، مهر ۲۰، ۱۴۰۰

روزی بزرگ


 ثریا ایرانمنش " لب پرچین  ؟ اسپانیا .
//////////////////////////////////////////.
همانگونه که قبلا نوشتم دراین روز من باید مفصل  گریه کنم برای از دست دادن آنچه را که داشتیم وحال نداریم ! گریه هایم به پایان رسید پرچم  بزرگ  از اسمان با کمک  چتر  بازان از بر زمین نشست  وده نفر زیر انرا گرفتند وبر فراز گنبدی که بنام  سرباز گمنام  بنا کرده ائد  به  اهتزاز دراوردند .  شاه چه شاهانه درمقابل پرچم خم شد وسلام داد درحالیکه اشک درچشمانم حقه زده وبغض گلویم را  گرفته بود گفتم :  شاهی برازنده توست  مواظب این  پرچم  باش ومگذار انرا سر نگون کنند گمان نکنم از پشت شیشه تلویزیون صدا ی مرا وبغض مرا واشکهای مرا نه شنیده ونه دیده است .

برنامه رژه ادامه دارد  زنانی که با افتخار پرچم های ایالتی را دردست داشتند ویا  به درجات سرهنگی رسیده اند  لیاقت دارند مملکتشان برایاشان از هر چیزی  با ارزش ترا ست  گفتم  : درست است که "هالویین "را به اینجا فرستا ده اند و"بلک فرایدی" وکریسمس شمارا  که بربال خانه " بلین " بود برداشتند و بجایش درخت کاشتند اما تا همینجا بس است بقیه را نگاه دارید .
روزیکه پرچم سر زمین بر زمین افتاد کسی نبود خم شود وآنرا بردارد در عوض یک پرچم خرچنگ نشان که نماد داس وچکش نیز درمیان آن دیده میشود در دست لاتهای خود فروخته به اینسو وآن سو میگشت در آن روز چشمانم را به روی همه چیز بستم .

امروز من زیر لوای این پرچم هستم دیگر برگشتی برایم  امکان ندارد یکی از اینها شده ام ریشه دوانیده ام پسرانم ونوه هایم باید برای این سر زمین به جنگ بروند ومدافع این سر زمین باشند  حال با بغض واندوه میگویم  " آعلیحضرت  . مواظب این پرجم باش  وبگذار همیشه درهمه جای دنیا به اهتزار در بیاید وبا بادهمراه نشود مواظب آن باش . گریه ها واشک ریزی ها تمام شدند اما دردها ....بیشتر شدند . پایان 
 ثریا / 12 اکتبر 2021 میلادی  روز سانتا پیلار وروز ارتش وروزی که من گریستم .

دوشنبه، مهر ۱۹، ۱۴۰۰

نفس گیر


ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

دل من  باز چونی می نالد / ای خدا . خون کدامین عاشق / باز در چاه چکید ؟ ............" ه/ الف / سایه ؟ 

سه روز تعطیلی  ! .فردا روزی است که من تمام مدت را در پای رژه ارتش اسپانیا که مستقیم از تلویزیون پخش میشود  میگذارنم واشک میریزم برای ارتش از دست رفته خودمان وبرای پرچمی که روزی باعث پیروزی وسر فرازی ما بود  حال مانند دزدان وشبکوران  درون یک اطاق انفرادی  روزها را با چنرندیات میگذرانم .

شب گذشته " گالایی" از  یکی از مناطق انگلستان پخش میشد  با چندین  خواننده  ونوازنده ودسته کر و آواز خوان  بدون پوزه بند و سالنی نزدیک به صدها نفر تماشاچی بدون پوزه بند با لباسهای مخصوص دراین فکر بودم که این بیماری کورنا یا کوید 19  راهش را چگونه می یابد ؟ تنها دور حوالی بیچارگان میگردد ؟ یا انها سالن را دیزن فکته کرده وخوب تمیز نموده برای وجود این نازنینان ؟! حتی هوارا نیز تمیز  کرده اند . 

بگذزیم روزخودرا با این ارجیف شروع نکنم وبقول آن مرد رما ل بگذارم احساس هوایی بخورد وانرژی مثبت را وارد رگهایم بکنم ومنفی هارا دور بریزم اما  .اما نمیشود .

شب گذشته نیمه شب ناگهان بفکر آن چهارصد دستگاه خانه های کارگری افتادم که  بانک عمران   با ریاست ویشکایی آنهارا ساخته بود وچهل دستگاه ازاین  خانه نصیب کارگران فروشگاه فرودسی شده بود که علیاحضرت ملکه با پالتوی خز خود درکنار سایر دولت مردان  مرحوم علم وویشکایی وریاست بانک ملی سند این خانه هارا به روسا میدادند ومرحوم " حریری"  این سند هارا دریافت کرد .......اما بیاد نمی آورم که کار گری ویا کار مندی صاحب آن خانه ها شده وحال با شوق وذوق  قسط انرا از حقوقش کم کنند خانه های ارزان قیمتی که بیشتر به دردهمان کارگران  بی بضاعت میخورد  بیاد امیری افتادم که پیشخدمت بود وبرایمان مرتب چای میاورد همشهری من بود وهمیشه آهسته درگوشم میگفت  " خانم برای بچه ها کفش میخواهم  ویا برای کرسی ذغال ویا غیره ماهم با تمام توش وتوان دست گداایی بسوی روسا دراز میکردیم که به امیری کمک کنید  بیچاره زمانی مرد همسرش زنگ زد خانم کسی نیست جنازه اورا بردارد ومن تنها وبی کس وبیچاره  باز دست به دامن ارباب خودمان شدیم . اما امیری هیچگاه صاحب یکی از آن خانه ها نشد . ویا دیگران شاید تنها نور چشمی ها از آن نصیب بردند  .

وهمین مزخرفات است که شب ها خواب را ازچشم من میگیرد ومیبینم که درهما ن زمان هم ما آدمهای ناباب زیاد داشتیم زیر عکس بزرگ شاهنشاه مشغول جمع آوری مال بودند وبه او بد میگفتند  حال آن عکسی معروفی را که جناب رییس درحضور شهبانو گرفته بود وبمن کادو دادند ( زمانیکه استعفا دادم تا عروس دربار شوم !!! ) نمیدانم کجاست ؟  در خانه تکانی هم اورا نیافتم شاید ان زیر زیرها پنهان باشد تا چشم من به اربا ب نخورد وداغ دلم تازه نشود وهای های نگریم ؟؟؟.

چه روزگار خوبی داشتیم بخصوص دوران دبیرستان با دختران  که قرار گذاشته بودیم  هفته ای یک روز در خانه یکی از بچه ها پارتی بدهیم  تازه همه رقص مجلسی یاد گرفته بودیم در کلاس موسیو " لازاریان" "حال میل داشتیم  آن رقص هارا به نمایش بگذاریم در فرودکاه مهر اباد که تازه تاسیس شده  بود از ساعت دو تا چها برای کودکان  برنامه داشت واز شش تا هشت برای ما بزرگسالان ته دانسان!!! میگذاشت وشب رستوران میشد که هم اهل دل درآنجا شام میخوردند توام با موسیقی ورقص  ما دختران چون بی پول بودیم در خانه های یکدیگر پارتی میدادیم کمی کالباس خیار شور  چیپس وپپسی کولا وبعضی ها چند شیشه ابجو را اهسته زیر بغلشان می آوردند یکی با برادرش میامد یکی با نامزدش می آمد وچند نفری هم طفیلی داشتند ما دختران تازه رقص فرا گرفته اصرار داشتیم فقط برقصیم چاچا / رومبا / پاسا دوبل/ تانگو / وغیره !لباسهای من همیشه املی بودند کت ودامن ودامن هایم هم پلیسه ....یک شب در هیمن پارتی ها که مشغول رقاصی بودیم من یک کت ودامن قهوه ای پوشیده بودم با دامن پبلیسه  کفشهایم هم بدون پاشنه   لباسم استیم بلند  و دران میان میلولیدم ناگهان صدایی از ته  اطاق بگوشم رسید : بچه ها  حاج فیروز را نگاه کنید  همه زدند زیر خنده !من آهسته خودم را به گوشه ای رساندم ودر زیر تاریکی چراغ نشستم وبه گوینده که جوانی بلند قامت چهار شانه با پوستی سفید چشمانی روشن وموهای قهوه ای بود نگاه کردم  دردلم گفنتم یک حاج فیروزی نشانت دهم که تا خود جهنم بدوی .از یکی از دوستان پرسیدم این جناب کیست گفتند همکار خواهر یکی از دخترها ست که  دربیمارستان دوره انترنی را میبیند !!! خوب معلوم است درمیان انهمه دختر ناز وزیبا وبلند قامت و آن لباسهای نیمه عریان و زیبا من به نظر او حاج فیروز بودم  تمام شب تنها نشستم تا  آخر شب که ساعت نه بود  به دنبالم امدند تا بخانه برگردم اما همه مدت در فکر این بودم که چگونه پوزه اورا بخاک بمالم.....بقیه  دارد. ث .11/ 10/ 2021 میلادی  ثریا



یکشنبه، مهر ۱۸، ۱۴۰۰

دنیای بی صاحب

  دردنامه " ! 

/ ثریا ایرانمنش  " لب پرچین " اسپانیا !

" روز  ناقصان عقل" ویا کم عقلها دراین دیار !روز معلولین  وفراموشی وبخواب رفتن عقل " وسه روز تعطیلی !

------------------------------------------------------------------------------------------

به شهری تبعید شدم که هیج آثاری نداشت واگر آثاری از گذشته نباشد خیال هم نیست رویا هم نیست !

دراین شهر بی  اثار کسی حق آفریدن ندارد نه ! امروز  خدایان هم خیالی شده اند  و رویایی !.......

چقدر  دنیا زشت و کریهه شده است  همه جا ریش وپشم وموهای آویزان  وبلند  حتی مردان مدرن نیز در ته زنخدانشان ته ریشی گذاشته اند  تا نشان مردانگیشان باشد .  حالم از دیدن این چهره ها به هم میخورد  سیاهی همه جارا فرا گرفته است مردان نیمه ! وزنان نیمه درحال حرکت هستند ورقابت بر سر ریاست وعده ای نیز عمله آنها شده اند برایشان کف میزنند به سخنان آنها گوش میدهند وآنهارا خدایان استوره ای وآمده از اثار باستانی مینامند ! 

به این شهری که من تبیعد شده ام صدها سال پیش همین ریش داران  به آن تاخته بودند حال مانند مرده ای اززیر خاک درآمده پس از قرنها میل داردخودرا باز یابد اما " بزرگان " اجازه نمیدهند !!  ایتجا هم خودشان گم شده اند وهم ما در زوایای بی خاصیت وبیهودگی گم شده ایم .

شهر بی مجسمه / شهر بی اثار / شهر بی حقیقت شهرکی که تازه بنا شده روی خروارها پولهای  از بیرون آمده وبه دستور  آن پولها  زمین را میسازند وبالا میبرند ویا به زیر اقیانوسها میکشند بنا های بی اعتبار  و........بی اختیار .

دراین روزگار دیگر انسان حق ندارد زندگی کند انها به او میگویند بمیر یا زنده بمان  آفریدن وافریدگاری نیز دیگر در میان نیست دیگر خدا / مهر ومهر آفرینی زاده نمیشود   همه گویی خاک شده به هوا رفتند  فواحش تعلیم دیده درکسوت روزنامه نگار امروز روی سن بازی میکنند برایمان میخوانند برایمان حرف میزنند برایمان اعتبار میافرینند .

امروز دریکی از   رسانه های مجازی عکسی دیدم که تااعماق وجودم درد تیر کشید . یک پیکان ساخت ایران قدیم که روزی شاهنشاه به چایچسکوی مرحوم هدیه داده بود به دست چپولهای تازه از راه رسیده افتادروئ آنرا نقاشی کرده بودند رستم واسفندیار در بغل یکدیگر ویا در رختخواب یعنی  شاهنامه ما "گی نامه "شده است وآن فاحشه تعلیم دیده نیز بران مهر اعتبار گذاشت وهمان معصومه از قم آمده که امروز برده خریداری شده دست چپولها وگلو بالیستهای آدمخوارند !  اگر تیر به قلب من فرو میرفت اینهمه درد نمی کشیدم که همه اعتبار وهویت ایران ما به دست این زباله ها دارد نابود میشود وهنوز ما نشسته ایم وبه نوای کفتارهای پیرو جوان گوش فرا میدهیم  انها نبش قبر میکنند  ویا آدمی را از نو میافرینند تاما  سرگرم شویم و شاید بعنوان افسانه به انها گوش داده بتوانیم بخوابیم !

واین بی مهری نسبت به هویت وبی انگاشتن ایران وایرانی وحقیقت وزیبایی را  برای همیشه  دارد نابود میسازد .

روزی " انسان " آمیخته ای از فرد وجمع بود  انسان انسان بود واین احساس بودن درهمه وجود او جریان داشت  احساس خود بودن وجنگ با تاریکی ها ورفتن بسوی فضیلتهای  حوب انسانی  .

یکی شبهایش دراز بودند وبه این شبهای داراز لبریز از عشق می اندشید   وآرزو داشت که شب آهسته گام بردارد واین ناجوانمردان وبیخردان هنوز راه به دنیای آن انسان نداشتند .

امروز دیگر انسان زنده  نیست . افکاری  رشد نمیکند مغزها خوابیده  منجمد شده درون یک شیشه وهمه چیز درون شیشهای رنگی است ویا سیاه وتاریک .

زمانی از فراسوی آدمهایی میگذرم که آفتاب  عقل آنهارا خشکانیده است وآنها  در تابه  بیخردی میسوزند وبالا پاین میروند  من درهمان  حال  لبه تیغ اندیشه هایم را به دست سوهانی میسپارم که آنهارا تیز تر کند  اما فایده ای ندارد تیزکردن اندیشه های من تنها نوک آن به قلب وسینه خودم می نشیند وخون جاری میسازد .

آوخ  ...... که چه دنیا زشتی داریم درست وارد سیاره " میمونها " شده ایم . پایان 

 ثریا ایرانمنش / 10/ 10/ 2021 ! چه تاریخ روندی ؟! 

شنبه، مهر ۱۷، ۱۴۰۰

خود آفرین


 ثریا ایرانمنش  " لب پرچین " اسپانیا !

روز گاری ما چیزی را می یافتیم  د رهم میبافتیم  که به بن آن برسیم /  هر چیزی بنی داشت  وما به دنبال بن چیزها میگشتیم .

 ما هنوز درتاریکی ها بن هستی را میجوییم ....." منوچهر جمالی " از کتاب هم آوردها 1

جالب است که عده ای درخارج روی صندلیهای چرمی میخ کوب شده خود نشسته اند وفرمان آتش میدهند  چریکی عمل کنیم ویا مسلحانه عمل کنیم وغیره  آیا میدانند آنهاییکه درخارج به تماشای این چهره ها نشسته اند میهن وخاک برایشان یک سر گرمی است ودیگر به هیچ عنوانی میل ندارند مزایای " قانونی " این سرزمین هارا که به انها پاسپورت داده وحقوقی ناچیز برای نمردن از گرسنگی میدهند  حاضر نیستند این همه نعماترا رها کرده به آن سرزمینی بر گردند که درحال نابودی است .

آیا اینها میدانند که هدف  بزرگان همان نابودی سر زمین ماست واز بین بردن هویت ایرنی ؟ ابهای زیر زمینی را کشیدند وفروختند وبردند  امروز تمام اثار وبناهای تاریخی ما دارد نابود میشود وچند سالی دیگر دوام نخواهند اورد ومردم دست به کوج زده اند ازاین شهر به ان شهر از این خاک به ان خاک با رساندند چند تکه لباس یا چند شکلات وبیسکویت ویا چند تانکر آب آنها برای چه مدتی میتوانند زنده بمانند؟  درعوض ائهایی که این بنیا د هارا بنا کرده اند درخارج به نوا میرسند چرا که از دولتها برای دریافت کمک های انسانی ! چیرکی دریافت میکنند واز پرداخت  مالیات معاف میشوند .

امروز ما همه در همان " بن " تاریکی ها داریم راه میرویم  به هیچ چراغی وروشنایی  وهنوز درپی خدایی هستیم تا هستی مارا نجات دهد خدایی بخشنده ومهربان  که هرچیزی بفرمان او صورت میگیرد بنا براین نابود کردن ایران وهویت ایرنی نیز بفرمان اوست . 

شب گذشته شخصی داشت زندگی زرتشت را " مثلا بیان میداشت به هنگام تولد او و یا ازندگی شخصی او ویا کارهای اصلی او ناگهان یک تبلیغ درازمدت میامد ونیمی از سخنان  او خورده میشد ! 

سپس به تماشای آن معلم تاریخ  وشخصیت بزرگ که تخمه هستی را میشکافد نشستم با چه تبخری دستور میداد وجواب میداد وچگونه تکیه به ان صندلی بزرگش داده بود وعده ای را  نیز نالایق میدانست وقابل آن حساب نمیکرد که در اظهار نظر سنجی های او شرکت کنند !  سر زمین ما  دارد فرو میرود وبه قعر  زمین خواهد رفت ودر آینده  باز تازه وارانی  بعنوان توریست با حضور سر پرست توریستی راه می افتند که بلی روزی در اینجا تمدنی بزرگ ویک امپراطوری بزرگ بو د که تاریخ آن به هشت هزار سال میرسید متاسفانه مردمش مانند مردم سودم وگومورا  بی عرضه وخارجی پرست بودند ونوکری برای خارجیان را بیشتر دوست داشتند و ویروسی بنام " پول" در میان انها افتاد خطرناکتر از بیماری های واگیر دار وناگهان همه چیز به فنا رفت جنگلها به آتش کشیده شدند ابهای  زیر زمین به یغما رفت دریای کاسپین نصیب همسایه دست راستی شد ونیمی دیگررا نیز اژدهای سرخ  به زیر سلطه خود درآورد  وحال تنها چند تکه سنگ باقی مانده است وتاریخ هشت هزار  ساله میرود تا در جزیره شیطان جای بگیرد .

ما فرزندان سیمرغ بودیم که با تخمه او بوجود آمدیم  خداوند باد برخاست ودمید وجان داد  این وزش باد بود که همه تخمه هارا بهم میامیخت و پیوند میداد  بر آدم دمید بر خاک دمید بر اب دمید بر اتش دمید  از زمین گیاه رویید  واز جانور انسانی زاده شد وخداوندانی  بنام مهر بر انها حاکم  بود  حال این روزهای پ ملال  پسر بچه های تازه دانشگاه را رها کده برای ما استاد شده اند ومردانی خوش خوراک که چهره پهن آنها حکایت از یک بیدردی وخوش خوراکی وخودخواهی میدهد دستور صادرمیکنند  " برگردید به عقب " چگونه یک پسر تازه بالغ ویا یک دختر لبریز از ارزو میتواند هشت هزا سال به عقب برگردد ؟  چریک شود  سرباز شود  سنگباران شود  تا شما دوباره صندلیهیای خودرا به مبلمان طلایی تبدیل کنید .

هویت ایرانی ومرگ ایران نزدیک است واینها همه از توبره آن خدایان فرمایشی بیرون امده اند تا مارا سرگرم کنند  نیمی را کشته اندونیم دیگر درحالل جان دادننداز گرسنگی وتشنگی ونیم دیگر درسر زمینهای اروپایی وامریکای مشغول پایکوبی ورقص  روی فرشهای دستباف همان سر زمین رو بمرگ است .

کی وکجا  وچگونه میتوان ایران وایرانی وهویت از دست رفته را دوباره از نوساخت ؟ با کمک آن خانم جنوب شهری که افتخار میکند با یک پاسپورت پناهند گی اروپایی شده است ؟  من خوشبختانه پناهنده نبودم قبل از شروع آن شورش ویا کودتا ویاهرچه نامش را میخواهید بگذارید از ایران خارج شدم چرا که هویت اصلی من ؟ زرتشتی بودن اجدادم " زیر سِوال بود ما تحقیر میشدیم نه درمسجد جای داشتیم نه درمیخانه  بنا براین بین مسجد ومیخانه رهی را یافیتم وفرار کردیم  چهل وهشت سال است سرگردان در دیار غربت تنها کارمن نوشتن بوده تا باقیمانده ان همه عزت وافتخار را از دست ندهیم . و هنوز بعنوان یک خارجی نامیده میشوم با انکه پاسپورت واقعی داشتم وکار کردیم مالیات  دادیم وآنچهرا که آورده بودیم دردهانشان ریختیم اما هنوز هم درآخر صف ایستاده ایم گاهی نگاهی به دهکده های دست نخورده آنها میکنم به یک تپه که روزی ناپلیون اسب خودرا درآن طویله جای داده وهنوز سر جای خود ایستاده اشک درچشمانم حلقه میزند که ای وای ما کجا بودیم وبه کجا رسیدیم ؟ دیگر ذکر مصیبت بس است .پایان 

ثریا ایرانمنش  09.10/2021 میلادی