زنی در باد

 ثریا ایرانمنش« لب پرچین » اسپانیا 

آنهایی که خدایی بی نام دارند  شاید هنوز خدای خودرا نیافته اند  تا اورا به روشنایی ها بیاو‌رند ونامی به او بدهند  عده همیشه  به دنبال خدایی میگردند تا اورا ستایش کنند. آنها بیخبر از درون خویشند که خود خدا هستند  ‌بیهوده گردجهان  می گردند .

ما ایرانیان شاید  تنها ملتی باشیم که همیشه  نگاهمان به پشت است واز درون جوال دیروز تکه ای را پیدا میکنیم وارزوی اورا داریم درحالیکه زمانی اورا داشتیم  از او بیزار بودیم .

خدایان امروز گم شده اند ویا اگر اندکی باقیمانده اند در گمنامی به زندگی بی سر وصدای خود ادامه میدهند 

اما خدایانی هستند که میل دارند تا ابد باقی بمانند  واز هر چیز کوچکی جهانی بزرگ میسازند تا خودرا درون ان جای دهند  در حالیکه خودشان گم شده اند  آنها گمشدگانند که تنها سایه وار بر اطراف جهان میچرخند  وخود در سر راهی سر گردانند 

 ‌روزیعده ای با تام خدا   بر ماوارد شدند تا با نام خدا نسل ما را از میان  بردارند ونسلی ناشناخته  بوجود آوردند.  زمان  زیادی  بود که نسل ما روز به روز کمتر میشد ادای. دیگران را در میاوردیم روباهانی بودیم در لباس شیر  غرش ما تنها تا انتهای اطاق ویا محل  کارمان ویا زندگیمان  میرسید دنیا بما میخندید 

پرانتزی باز شد  در میان أن پرانتز  نیز یک گیومه جا گرفت که کم کم بزرگ شد و پرانتز بسته شد گیومه اما  بر سر جایش باقی ماند  دیگر هیچگاه ماچهره اذرخش را ندیدیم. هیچگاه ایالتی چراغانی نشد واز هیچ پنجره ای ن‌وایی غیر صدای انکراالص‌وات.  بگوش ما نرسید 

 قصه های خنده آوری در فضا پخش میشد مردانمن وزنان بزرگمان را  پدرانمان را به مسلخ بردند وزنان واقعی را کشتند عروسکی را در ویترین بعنوان نمونه تمدن  نشانداند ،

پوسته ومغز از هم جدا شدند ، مغز نابود شد اما پوسته همچنان بر درخت بیکسی آویزان بود ،

آن پوسته بی مغز  از مغز بیگانه تغذیه میکرد ومیکند   وانهارا مغز  خودش. میداند  در باطن او هیچ چیز دگر گون نشده است  تنها دیگران  چشم به راهش. دارند  در این گمانند که مغزی در درونش جای دارد ،

روز عروسی او بود  همه گرد  تلویزیون. جمع شده بودیم و برنامه را تماشا میکردیم مادرم در پشت سر من ایستاده بود ،

ناگهان کفت!  این مملکت را به گاف میدهد واز در بیرون. رفت  من به دنبالش رفتم داشت تنباکوی قلیانش را نم میزد عصبی بود گلفت :من مرده شما زنده اکر این مملکت را به گاف نداد .  ،

من شرمنده به اطاق باز گشتم تازه  چند ماهی بود  ازدواج کرده بودم  هنوز هیجده سالم تمام نشده بود ،

من حقیقت  را نپذیرفتم  اندازه من آنقدر نبود تا بدانم  یک خط باریک بودم  اندازه های من همیشه بین بی اندازه‌گی تاب میخورد  لباسهایم یا برایم تنگ بودند با گشاد  حال میان دو چهره ایستاده. بودم  حیران میان  دو نبرد   میان دریایی که من قطره او بودم ،‌

امروز دیگر نمیتوان حرفی زد ویا چیزی گفت وبا نوشت. تنها به آن فیلم می اندیشم که از هشت کانال سر تاسری امریکا پخش میشد با هر دقیقه پانصد دلار   وقهرمان  شناخته شده مارا یعنی آن گیومه را نشان میداند در لباس شنا در جزیره کیش در غواصی در محفل خانوادگی در لباسهای دوخت زنان سوزن دوز  اذربایحان و غزاله صبا و…… کارتیه ووالنسیگا کا و…. لوازم ارایش خواهران سلمانی  کاریتاکه  خارج از نوبت از گمرگ  تخلیه میشد ودر یک خانه خصوصی بفروش میرسید  .

هر اندیشه ای که داری برای خودت نگاه دار  اثبات آن بی فایده است  با صد نا اندیشه دیگر پیوند میخورد  ،،،،،

ودیگر کسی مانند او زاده نخواهد شد  تا تجربه دیگران باشد ،

 پایان 

ثریا ایرانمنش  15/10/2022میلادی 

‌رویا

ثریاایرانمنش  « لب پر چین ». اسپانیا 

حتی. ر ویاهای شبانه نیز وحشتناکند  اخیر دیگر به هیچ خبری گوش نمیدهم تنها یکی دو نفر که حرف حسابی میزنند وافکارشان  با  من نزدیکتر است به تماشای برنامه هایشان  مینشینم  بقیه را رها کردم حتی خودم را نیز رها کردم نمیدانم کجا هستم  برایم هیچ چیز نه مهم است ونه ارزش دارد خرید  میکنم همچنان درون  بسته  آنها با  پاکتها در گنجه رویهم تلمبار میشوند. از خودم میپرسم چه کسی روزی آنها را خواهد پوشید ، 
 مهم نیست. ا فکر نمیکنم. تنها درد میکشم. گاهی دردهایم مرا به فریاد وارمیدا ند  اما دهانم را محکم میگیرم ردیف داروها   همه را به کلو‌ومعده میفرستم تنها ساعتی بخواب  می‌روم به آهنگی گوش میدهم  آهنگ‌ها هم دیگ.ر مانند گذشته در ذهنم. جایی ندارند ومرا سر شار از خوشی نمیکنند چندی  پیش عکسی از یکی از نوازدگان  مشهور. که رابطه خانوادگی نزدیک با ما داشت درون تختخواب بیمارستان دیدم  وحشت کردم تازه فهمیدم. منظور از اسکار وایلد چه بود  ه چه در ظاهر زیبا وبزازنده بود. در. ساعت مرگ‌درست مانند میمونی که انر درون دیگ برشته کرده باشند   چه نفرت انگیز شده بود همان تصویر پنهانی د‌وریان کری. که در اطاقی پنهان بود.  نقاشان زیادی از اوتصویر کشیدند عکاسان بسیاری از او عکس گرفتند همیشه لبخندی مهربانانه در گوشت لب داشت اما درونش را هیچکس نشناخت.  تا دم مرگ که همه چیز هویدا شد .

دیگر سروشی به سراغ من نیامد  وان اشعار خام. که در زیر دست‌ها او پخته میشدند کم کم مانند دود به هوا  رفتند  ومن با دردهایم وغرشی  طولانی  آن سروش ابدی را گم کردم 

شب گذشته خودم. ا در.  زاذگاهم دیدم. بک خط قرمز طولانی اطراف  زمین‌ها کشیده بودند تنها بک چاه أب بود. من گفتم خوب از چاه ابی میکشیم وزمین را  ا دوباره. سبز میکنیم. کسی بمن خندید. گفت کذام أب چاه هم خشک است  بقیه را بیاد ند ارم 

اما زمانی که بلند شدم. دانستم که شاهنشاه. آن روزی که داشت با گریه وطن را ترک میکرد کفت نگذارید ایران ایرانستان شودنقشه همبن آست ،

او قدرت اجتماع بعد را  نمیشناخت  توله های نازی آباد وکوره پز خانه وشهرستاتی های گرسنه نا،همان یورش آوردند   او ا ارام بود  من نیز در خاموشی  با اشک او ا بد رقه گردم حال همه کفته هایم در سینه ام زندانی هستند  در سینه ام بلوا ها بر پا میکنند  وهستی امرا از هم میپاشند .

از صدای گوش خراش دریدن تا  پرده های  دروغین  بیزارم دیگر مبل ندارم برای خود رویایی بسازم  ویا دچار توهم شوم  ،

روزی روز گاری برای اولین بار. که او برایم نامه نوشت از قول خواهرش. به او اطمینان کردم  با همه جنگیدم سخت پشتیبانش بودم اورا ناجی سر زمینم میپنداشتم ،

وای ،که دیدم باز هم به خطا رفته ام. ادم شناس نیستم  تنها شعر را خوب میشناسم  حال با عقل خودم خلو ت  کرده ام با هم میاندیشیم تا زمانی که باز  درد. فغانم را به آسمان برساند  آنگاه همه چیز را  رها میکنم دور اطاق میکردم. ….  و دیگر هیچ .

پایان 

ثریا ایرانمنش 

13/10 2022   میلادی 

به کجا میر‌یم ما ؟

ثریا ایرانمنش  « لب پرچین »  اسپانیا 

بشکسته سر خلقی  سر بسته که من رنجورم  /برده ز فلک حرفه  آورده  که من عورم 

من در تک خویشم  خون  وزخون خوردن خون مستم /گویی که نیم در خون  درشیره انگورم  

گر چهره زرد من در خاک  رود روزی /  روید گل زرد  ایجا ن از خاک سر گورم 

امروز دیگر در خاک  جایی نمانده تا گور شود همه جهان  یک گور دسته جمعی  است  که مانند توپ فوتبال در میان دستهای مشتی دیوانه   واز عقل زایل شده  دست به دست میگردد،

 خدای یگانه در واتیکان نشسته  است حتی نسیم  با احتیاج از آنجا گذر میکند ،

چهار سوار سرنوشت هم اکنون چهره کریه  وننگین خودرا بما نشان میدهند برایمان دهن کجی میکنند  هرکجا لازم باشد برایما  میسازند وهر کجا لازم باشد سیلی بی امان  بعنوان بارش به آنجا جاری میسازند بارانی که روزی  ما را  دچار جنون عشق میکرد وشاعرمبکفت در لطافت طبعش  هیچ چیز با آن برابری نمیکند در حال حاضر گویی  خاک‌ها ‌و زباله های بمبمهای آلوده را میشوید وبر زمین  جاری  میسازد مهم  نیست کجا وکی وچند هزار نفر  سیل جاری میشود زمین  دیگر جایی برای  کشت ندارد گورها دسته جمعی هستند و  دستگاههایی که باید جسد هارا بسوزانند همچنان مشغول کارند  قحطی چهره گریهخودرا نشان داده وبما دهن کجی میکند جنگ‌ها در راهند ویک  دلقک و یک نیو وسزار در سوی دیگری به هم دندان نشان میدهند  برای هم رجز میخوانند  بمب ها  زوزه کسان بر سر مردمی که بیخبر در بستر ویرانشده خود خوابیده  اند فرو میریزد 

کارکانجات  تسلیحاتی همچنان مشغولند وهر ساعت  نوعی جدید را ببازار میفرستند ودر گوشهایی دنیا یک نمایش تراژدی را بر پا میکنند همه سر ها به آنسو بر میگردد  کسی متوجه کار ودستور  أقایان  نیست  زندان‌ها لبربزند  کشته شدگان  غیر عمد ویا به عمد رویهم انباشته شده  حتی زمین دیگر برای پذیرایی آنها جای ندآرد ،

آتشی بر میافروزند  وهمهرا یکجا در درون آتش کباب میکننند به همراه سگهایشان ووحیوانات خانگیشان تنها عده معدودی اجازه زندگی ذارند واجازه نفس کشیدن  ما باید از درون قوطی های فشرده سده کمی اکسیژن به ریه های  بیمار خود بفرستیم  هوای مطبوع  هوای آزاد کوهستانی نم نم  باران وبوی خاک وعطر بید مشک   وبوی نرگس  زمزمه جویبار  ها  همه دیکر افسانه شده اند  رودخانه  به پهنای جهان از گل ولای وجسد  انسان وخیل حیوانات وساختمانها جاریست .

دیگر جای حرفی  نیست ،

پایان  10/10/2022 میلادی 

اشعار متن از دیوان ششمی تبریزی به همت محمد جعفر محجوب 

دخالت بیجا

ثریا ایرانمنش « لب پرچین ». اسپانیا 

( یک دلنوشته ) 

روزیکه از ملکه هلند خواسته شد که استعفا بدهد وتاج وتخت را به پسر کوچکش واگذار مند وعروس  أرژانتینی او تکیه بر صندلی او بدهد ، غم جهان را با لبخندذی در دل نهان کرد واستعفای  خودرا امضا نمود وبرای مدتها کسی اورا ندید. رفت با نوه هایش سر کرم شد هیچ عکسی یک مطلبی  در باره او در  هیچ رسانه های دیده نشد. تا  زمانی که اندره ریو موسیقدان این زنان اورا از خلوت بیرون کشید وبرایش بک کنسرت خصوصی بر پا کرد اما او همچنان با همان شیوه آرایش همیشگی وهمان لبخندی که بیشتر به سکوت شباهت داشت در بین ملتش چرخید ودوباره به پناهگاه رفت ،اما متاسفانه ملت ما و اربابان گذشته ما هنوز خودرا صاحب الختیار سرنوشت سه نسل بعد میدانند.

شاهنشاه أریا مهر   مبلغی را در بانک  مانهاتان  به بانک شریک ودوست خود راکفلر بزرگ  بنام ولیعهد.  به امانت کذارد تا روزی که به سن قانونی رسید و به ایران برگشت برای ساختار سر زمین ویران شده اش ا.ز  آن استفاده کند وتا زمانی مه درخارج هست تنها بعنوان ولیعهد می‌تواند بهره انرا بگیرد  وحقوقی از دولت نیز بعنوان بک ولیعهد  تبعیدی تیز دریافت کند و 

اما آنها ول کن نبودند یک روز شاهنشاه میشدند ، روز دیگر  رییس جمهور میشدند ومادر تاجدارشان  تیز در کسوت  ما در ایران هر ازگاهی  خودی را به نمایش میگذاشتند ایشان احتیاجی ندارند سر مایه  کذاری در عطرًمد و شراب و املاک 

  برای چند نسل کافی لست به اضافه سهامی  را که اعلیحضرت برایشان و به نامشان  خریدند. کافی آست که زندگی کنند 

در امنیت کامل بسر میبرند میهمانی هایشان بر قرار است وبقیه هم بما مربوط نمی‌شود

انچه بما وسر نوشت ایرانیان مربوط است بلا تکلیفی آن ملت آست دستور پشت دستور مصاحبه پشت مصاحبه ودوربینها مشغول کار. وجوانان وغنچه  های نورس وسط خیابان‌ها مانند یک گل  پژمرده در خون میغلطند. پیام پشت  پیام عکس. پشت تک همچنان این رودخانه کل آلوده  جاریست بی آنکه هیچ  نقشی در آن یافت شود ،

خواستم از  بانوی تاجدار تقاضا کنم شما هم مانند ملکه هلند در خلوت خود بافتنی ببافید ویا اکر مومن هستید نماز  بخوانید وبا ماشینهایژ الکترونیکی  نوین به حساب‌ها شخصی  خود برسید ملت ایران. ا رها کنید. حضرت ولایتعهدی هم گمان نکنم أن جایگاه امن  وامنیت وخوشی ها خودرا فدای دخترکان  برخاست افتاده ایران بنمایند نه شهریاری وجود دارد ونه شاهی بر میگردد  مگر مشتی جیره خوار که مانند موش گوشتخوار در انتظار یک معجزه   پیر شده اند ،

نسل جوان ما نسلی است که میداند میخواند مانند ما گاو نیست  که سرش به چرا مشغول باشد ‌پهن پخش کند این نسل با همان 

روسری کهنه آن جباران  را پایین خواهد کشید ،

تقاضای این مادر واین زن رنجدیده از شما این است که خودرا کنار بکشید بعنوان یک ایرانی دلسوز حق هر. ابراز عقیده ای را دارید نه آنکه هنوز شهسوار  وشهنواز وپرنسس  پرنس وغیره بر کالسکه زرین سوار شوید ومردم را به چند گانگی تقسیم کنید. بگذارید آنها خودشان سرنوشت خودشان را  تعیین کنند  سگ های  درنده شما وان رژیم منحوس به آندازه کافیدر فضای مجازی آتش بر پا میکنند شما همان  آتش زیر خاکستر بمانید هم برای شما خوب است هم برای ملت ایرآن. حتی من بخودم اجازه نمیدهم درجاهایی فضولی کنم چرا که درجای  امنی نشسته ام ودیگر هیچگاه هم روی سر زمینم را نخواهم دید بحکم جبر طبیعت ،

پایان 

با احترامات فائقه 

ثریا ایرانمنش جمعه  هفتم اکتبر 2022 میلادی  

خاک تیره

پیش از شماأب معنی دریا شدن ندآشت / شب مانده بود. و جرئت فردا شدن ند آشت 

در این کویر سوخته در خاک بی بهار /. حتی علف اجازه روییدن ند آشت ،،،

،ثریا ایرانمنش

« لب پر جین »  اسپانیا .

 چیز زیادی برای نوشتن ندارم  دیگران مینویسند میگویند میسرایند. ومن در گوشه اطاق غم زده ام که شاهد دردهای بی امان من است تنها  تاسف میخورم حتی اشک هم از بیرون آمدن دریغ میکند شاید او هم میترسد  ، تازه کردن چشمان وریختن چند قطره اشک روی کاغذ.  شاید تهدید شده باشد !؟ امر‌وز  ما شاهد سر زمینی هستیم که کم کم خالی میشود وخدا در آنجا مشغول گدایی  است تا از بخشش ناچیز ما شکم خودرا سیر کند وما از سر شوق دوباره به چهچه‌ می پردازیم  .

خدای نادیده کم کم  گم شد ، فراموش شد.  من به دنبال خدایی هستم که اورا ببینم  اورا لمس کنم  بوی اورا به مشام جانم بفرستم  از او نیرو بگیرم  وا زاوبخواهم تا دندانهای تیز ‌برنده سگهای شکاری را از کار  بیاندازد انهارا بگورستان خودشان بفرستد  آن پیامبران دروغین در پی درمان شکم های باد کرده خود باشند  وپوست شفاف ما. دوباره بزق بزند واز زیر آنهمه شفافی موی رگ‌هایمان که دران خون اجداد پاکمان جاریست به نمایش گذارده سود ،

آن خدای نادیده را از ما گرفتند وکشتند واورا سوزاندند تنها بوی تعفن  بلند است  وما امروز به یک  آهنگ گوش فرا میدهیم آهنگ هم آهنگی ویکی شدن. برای نجات خودمان ،

ما خدایی را که چون  یک سنگ سخت میشود وبخشش ناپذیر. نمیخواهیم  حال او مانند موم درمیان دستهای باد کرده  پیامبران وفرستادگانش  زیر ورو میشود قربانی میطلبد  خون میخواهد آنهم خون نو جوان تازه رسیده غنچه نای باز نشده  او سیری ناپذیر است  ما در پی خدایی هستیم که ما را  با حقیقت أشنا کند  نه آنکه اغوایمان کند نئشه شویم  وخودرا به معرض تماشای عموم بگذاریم ،.امروز ما آن خدارا با دروغ فریب میدهیم  وان دروغ نیز زاییده افکار ماست ، 

به دنبال مهسا ، نیکا ،‌ هم رفت. فردا نوبت کدام نورسیده است. هرچه باشد اعضای داخلی پیکر آن نورستگان ارزش بیشتری در بازار برده فروشان  وفریب دهندگان دنیای نوین دارد ،

من وامثال من  جزو مردگان  نفس کش هستیم وفراموش شدگانیم  که حتی دیگر سگی هم برای بو کشیدن ما به اینسو نخواهد آمد .

نو. رسیده ای   خواب ألود ،  پر گشوده  در هوای  مه آلود / در غبار طلایی خورشید ،‌ناگهان صد هزار بال دید 

چون گلی در فضای صبح شگفت  ،  .ناگهان شلیک گلوله ها بر او نشست 

آن رها کرده لانه های امید دیگر آن دور را بر نمیگردند / باغ از نغمه وترانه تهی است  / لانه متروک وأشیانه تهی است ،،،،،،،ف،‌مشیری شادروان

پایان  ، ثریا و اسپانیا ، 06/10/2022 میلادی 

نامه سر گشاده به رهبری در حال احتضار

ثریا ایرانمنش« لب پرچین »  اسپانیا 

حضرت اجل أجل رهبری در حال موت ،

این   نامه را زنی میویسد  در کنار رودخانه زندگی. که دارد پایان می‌گیرد مادری دردمند وبیمار.    

هر نوری سایه ای دارد. منهم سایه دارم سایه هایم بیشمارند  وزیر هر خاموشی گفتاری هست که گفته  های من نیز بیشمارند  بعضی از اوقات که دردها امانم بدهند ‌فکرم روشن وباز باشد چیزکی روی ای صفحه در حال تحول و  پرواز مینویسم وبه دست باد میدهم همه انرا میخوانند برایم مهم نیست که چه کسی  مرا می شناسد ویا ارزیابی آنها ابدا  در زندگیم اهمیتی ندارد  در این  اندیشه ایستاده ام  که هر گفته ونوشته ای  نیز از خود سایه ای بجا میگذارد 

 خوب عده در سایه یک قدرت نا توانی وخاموش زیر نورهای مصنوعی  سخن خداوندی.د ارند  

وقدرت بدنی آنها قدرت روحی آنها ضعیف آست . باید از انرژی دیگران بهره بگیرند  وهمه ضعفا بیچارگان ولگردهای خیابانی  ودرمانده هارا مانند. رباط  لباس بپوشانند وگرد خود جمع نمایند تا قدرت پوشالی خود را  نشان دهند ، کم کم نور وروشنایی آنها میخکشد وخودشان به قعر تا یکی فرو

میروند  تا ریخ را میشود دستکاری کرد ‌جابجا نمود میتوان از یک قاتل قهرمان ساخت ویک فرشته را شیطان جلوه داد  اما نور ذاتی  نور قدرت واقعی همه چیز را میسوزاند  امروز آن رژیم گذشته ورفته قرین رحمت ‌امر ز ش  همه جهان آست وهمه. تأویل گران  از او سخن روشن  بر زبان میاورند  که بصورت رحمت  ومحبت  پاشیده شده است ااما بازیگرانی از نوع شما وهمکاران وهم فکرانتان که قوانین شرعی سخت را قرن ها بر گرده  زن ایرانی  مهر کردید  وهمه ضعفا ی  فکر واندیشه بجای روشنگری  در سایه آن قوانین منحوس رقصیدند. باعث از هم گسیختگی های بسیاری شد  دیکر نوری حتی در سایه أفتاب هم پدید نیامد .

من أن زنی نبودم که تن به قضا  داده  ‌رضایت حاصل کنم وبردگی مردی  را بپذیرم که بیسواد بود  وصرفا بخاطر پشتوانه بازاری بودن اجدادش  تحقیر شوم . ایستادم بد جوری هم ایستادم. جنگ دو طرفه شد او قدرت مالی.داشت  من قدرت اندبشه. باید اول برایتان بنویسم که :من از  دیار وهم خون  همان مرد روشنگرا وروشن فکر ی که اندیشه هایش ممنوع وخودش کشته شد  میرزا اقاخان کرمانی هستم خون او در رگهایم جاریست  هردو غربت را برگزیدیم درمیان آن قشری که کور کورانه عوامر مذهبی شما را قانون ساخته وحاکم بر سر نوشت ما کرده بودندما  گر یختیم  اما من چهار فرزند از شیر خوار تا شش ساله نیز به دنبال داشتم. بی هیچ پشتوانه مالی ویا انسانی ،

نور خود را به همه جا پخش کردم  پیدا وگسترده خاموش در تاریکی سوزن زدم.  همه اطرافیان از ظن خود یار من شدند  برایم افسانه ها ساختند  اما همهرا من امروز به یک  زیبایی و تعالی  ویک هیبت روشن مبدل کردم ،

متاسفم که صفحه جا ندارد اما خواستم بشما فرمانده درمانده عرض کنم که شما  از قدرت درونی یک زن بیخبرید. این قدرت شمشیر است   خود شیر است. واز أفتاب نشانه دارد وتشئت می‌گیرد مانند شما  دل کوران در  زیر زمینهای تاریک مانند موش کور. زندگی نمیکنیم 

شما رفتنی هستید ‌کاوه ونجات دهنده  ما بک زن یک دختر است قهرمان ما یک زن است که هیچکس اورا نمیشناسد او از عرش بر فرش سر زمین کوروش خواهد نشست ،

زیاده عرضی نیست ،

بک مادر ،،،یک رن. ….ویک دختر رنج کشیده…… ویک بیوه تنها ،

.ثریا 

چهارم اکتبر  دوهزارو بیست ودو  برابر با دوازدهم مهر ماه ۲۵۸۵ شاهنشاهی