نا امیدی

یک دلنوشته  دریک نیمه شب !

——————————-

درود بر تو ای هموطن ،

ای هم زبان 

چگونه باید سر از گریبان  بیرون آورد 

وبتو نیاندیشید

مدت زیادی به گفته های وسخنان گهر بار حضرت ولایتعهدی  فکر کردم  چند بار انهارازاززنو شنیدم وشنیدم سر انجام نا آمید برخاستم وکلید چراغ مغزم را خاموش کردم .

به دنبال کسی میگشتم تا زبانم را بفهمد .

درود ای یار دیرین . ای رفیق شفیق وهمیشگی من  باید از تو پرسید که چه روزی خوشبختی به آن سر زمین برخواهد گشت. به دنبالش رفتم .

آنچه را که درون قلبم بود او با شهامت وحرارت بیرون ریخت. نه پس من تنها نبودم تنها ترنمی اندیشیدم  واین شادمانی موقتی را به دور انداختم  ودانستم که که این ویرانه سرا میخانه شوریده دلان نیست   بنا بر این از آن خواب خوش بر خاستم .

بخود نهیب زدم بتو چه ؟!  تو دیگر متعلق به آن سر زمین نیستی   در اینجا  سقفی ساختی وبه زیرش  پناه برده ای   فرزندانت تنها وجه اشتراکی که با تو دارند همان زبان سر زمینت هست که نگذاشتیم  فراموش شود این زبان شیرین و بی همتا که به هنگام سخن گفتن گویی ترانه ای شیوا بر آسمان نقش میبندد وکسی قدر این زبان وان فرهنگ غنی وپربار را که تو در کوله پشتی خود نهاده و باخود  به هر سو میکشی  کمتر میداند و زبان امروزی آن سر زمینه مخلوطی از عربی وانگلیسی وفارسی است ،

بر گشتم به همان باغ بی بهار خویش ورفتم تا اورا بیابم میدانستم در درونش فریادی نهفته است و مانند شیر غران در انتظار  فریاد آست .

حدثم درست بود دوباره در کنارش نشستم وجان سپردم به گفته هایش .هیچ کم وکاستی نداشتند آن گفته ها أن  کلمات توام با سر زنش ها   دانستم من تنها نیستم   ورفتم   تا .دیگر   به پای هوسی ننشینم   ودرکناراین مردمان نخواهم بود  که دوباره با کوله باری از پریشانی باز گردم .

حال در کویر تنهایی خویش  بی دل وبی جان نشسته ام  این جا یک دوراهی  است یا گذشتن از شکنجه درد وعذاب زندگی  ویا محنت وتحمل این بردگی ..

چه دردناک است که انسان معلق میان زمین و أسمان . دور خود بچرخد . نه شاهین هستی  ونه باز ونه کبوتر تنها یک پروانه ای هستی که به دنبال شاخه ای  میگردی  تا روی آن دمی بیا سایی در سر زمین وخاک دیگران تو نمیتوانی قدرت بگیری خاک سست و نمدار آنها مانند آن کویر پر طاقت و آن کوهستانهای بلند نیست تا بتو نیرو بدهند آن أبشاهاری پر هیجان وحشی نیز گم شدند   وتو کم کم آن نیروی. ذخیره  را نیز 

 

از دست خواهی داد ، آن دشت خرم وسر سبز ناگهان تبدیل به یک دخمه لبریز از سیاهی شد ودین از خوابگاه قرن خفته قد بر افراشت  وطن فراموش شد زمانی شیخ بر منبر نشست  وراه بهشت را بتو نشان دادوزمانی  تیر غدار یک سپاهی بتو فرمان میداد  که خدا  در انسوی گورستان نظاره گر اعمال توست . .

سر زمین پر مهر آریایی مبدل شد به سر زمین شهدا  ،

 چشم دانایی گم شد ونابینایان  بر صحنه حضور یافتند  با افکاری غیر قابل تصور وافسانه های ساختگی 

عشق نیز گم شد وشراب در خمره تبدیل به سرکه  شد 

من هیچگاه چشم امید به این باز مانده نبسته بودم واین أخرین نمایش تحمیلی بمدد همان دوستان !!! شناخته شده  آخرین قطره امیدم را نیز بر باد داد ،

با من بمان ای دوست ، که من رفیقی در این منزل ندیدم  وحقیقت دوستی  ویک دلی را نیز ندیدم  با من بمان تا آخرین لحظه ،

به کتابی که بالای سرم هست ودوستی نازنین  که چشم از این جهان فروبسنه  با خطی زیبا انرا بمن هدیه  کرده ‌شعری در و وصف من  سروده  درکنارم گذاشته ام تا  فراموش نکنم روزی آن سرزمین صاحب چه مردانی بود وامروز !!!  صاحب تتلوهاست .

پایان 

ثریا ایرانمنش 05/05/2022  میلادی  

شه زاده وسخنان او

ثریا ایرانمنش . « لب پرچین » اسپانیا !

والاگهر  ، شه زاده ایران زمین ، سخنان پر بار واندیشمندانه شما  را با جان ودل شنیدیم و بر این امیدیم که گوشهای که درونشان به عمد یا غیر عمد. موم گذاشته اند باز شود. ومادر مارا از دست اجنبی ها  نجات بخشند .

والاگهر ، پدر گرامی شما در تمام  امور هم مهارت داشتند هم شهامت  وهم دانایی متاسفانه تنها بودند خیلی  تنها واطرافشان را مشتی. مفتخور ، فرصت طلب ووخاین گرفته  بودند شاید  در میان  آنها چند تنی. بودند که از جان و دل شاهنشاه را  میستودند وکمر  به خدمت ایشان ودر نهایت  به مملکت بسته بودند .

اما چشمان حریص ‌گرسنه ودو لتهای  سر زمین کورها اینهمه درخشانی.ر ا نمیتوانست ببیند. پدر شما با سخاوت تمام به آنها کمک کردند کارخانه های فرسوده واز کار افتاده آنها را خریدند  وارزش پولشانرا بالا بردند ودر عوض آنها ایشانرا کشتند ، بلی کشتند. کشتن هزاران راه دارد  ایشان یک نبرد بزرگ را آغاز کرده بودند  با گروه ارتشی بزرگ ‌سربازانی فداکار  اما تاریکی اندک اندک از جانب مردان وزنان  خود فروخته ، گرسنه که هیچگاه سیر نمیشوند  ، شهرت طلب وسر انجام نوکر همان بیگانه ها  بنای نیمه کاره را ویران  ساختند هنوز هم در میان ملت با دلارهای  عربستان وغیره. دارند همان نقش کثیف  خود را بازی میکنند وهریک  تریبونی به دست کرفته خواب نما میشود وبرای فردای ایران خواب‌های طلاییشان را. تعریف میکند کاهی دستوراتی تیز صادر میکنند آنهم ازکنج مطبخ خانه شان ،

تا ریکی اندک اندک  سر زمین ما را  فرا گرفت  وبر گشتگان هر روز افزوده شد آنهم تنها بیگناهان وانهاییکه میل داشتند  ویا نخواستند خودرا بفروشند  ویا در خدمت بیگانه  چکمه هارا بالا بکشند ،  ودر آن میان نیز ناله های  ضعیفی بگوش میرسید که ای مردم نادان فریب نخورید نعلین  می چسپید   وکندنش بسیار مشکل است اما این ناله ها درهمان کنج اطاق در هوا گم میشدند ،

از قصه ها  وبدبختی هایی  که ما عده ای که خودارافدایی آن مرد بزرگ وسر زمینمان میپنداشتیم سخنی به میان  نخواهم آورد که بس دلگیر ورنج اور است ،

امروزمن با نگاهی به آینه  دیدم که  باید کم کم به پیری سلامی تازه بکنم وخودرا باز نشسته ودرکنجی به تماشای رژه خود فروشان بنشینم .

دیدم. قامتم دیگر راست نمی‌شود بیماری همه  وجودمرا  کرفته آنهم در تختخواب تنهاییم ،

 این تیر تیز آنچنان بر قلبم نشست که گریستم  .

درست در حال  تنظیم. یک داستان بودم  زیر نام «ستارگان گمشده» » 

اما دیدم اولین ستاره خودم هستم که سالهاست گم شده ام.  با اینهمه از پای نشستم واز هر فرصتی برای  مردم آن سر زمینم پیام ها دادم  کمک ها کردم ….ونوشتم هنوز هم مینویسم ، 

واین تنها کاری است که از این حقیر ساخته‌است ودر این امیدم که جوانان امروز ما. سخنان  واقعی ودرست شما را خوب درک کرده وبه پا خیزند  ونگذارند  که. مردان وزنان دوره گرد با موهای رنگ شده  گرد جهان که هریک به کاری به ظاهر مشغول است 

 زیر عناوین مختلف  افکار  وجسم انها را مسموم کنند فریب این کلاشان وخود فروختگان را نخورند  وبه دستورات انهااز خارج توجهی ننمایند 

شما بیشتر از من به تاریخ ‌ادبیات جهان. وارد هستید ومیدانم داستان‌های زیادی را خوانده اید. در انقلاب فرانسه. مردم.  ‌رفیقان خودرا حتی در بر ابر جایزه هزاران  لیره هم. به دشمن تحوبل نمیدانند اما درایران ما. برای طنازی وعریانی هم  حتی بیگناهان را به زیر. تیغ اعدام میفرستند. مالش را میخورند. ایران امروز تبدیل به یک جنگل شده بخور یا میخورمت .. .

من از تجربه بزرگی  بیرون آمدم  نگذاشتم مرا بخورند. دادم خوردند نمیدانم آیا سیر شده اند یا نه وامروز. بلی امروز  با حقوق بازنشستگی خود در یک ویرانه سرا. به یک زندگی بسیار محقر بخور ونمیر  ساخته ام. میدانم طبیعت همیشه می‌داند  چگونه باید. خود را سر راهی قرار دهد .

ومیدانم که چه راهی را باید حلوی بسیاری از ما بگذارد. من میل نداشتم بخورم اما میل هم نداشتم  خورده شوم ،

من یک تن دارم ، ویک پیکر نه بیشتر ،

از پر گویی  پر هیز می‌کنم در این امیدم که ان سر زمین به درایت مردان بزرگ ‌شایسته از چنگال اهریمن بیرون اید ویک  سرنوشت خوب برای مردمان سر زمین رقم بزند. تا سر انجام روان پادشاه ما أرام بگبرد،، .

با تقدیم بهترین وصمیمانه ترین آرزوها 

ثریا ایرانمنش .04/04/2022 میلادی 

حقیقت وحقیقت گرایی

ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

چنان گم گشته ام واز خود رفته  / که گویی عمر جز یکدم ندارم 

ندارم دل  بسی جستم   دلم باز /  وگر دارم ازاین عالم ندارم ...." عطا رنیشابوری"

نه ! ابدا دل من دراین  عالم نیست روحم نیز با این عالم یگانگی ندارد  گویی از یک جهانی دیگر  باشتباه دراین سیاره فرو افتاده ام .

شب گذشته بیاد آن فیلسوف بزرگوار بودم که درجوار ما میزیست وکتاب مینوشت وخودش آنهارا زیراکس میکرد با  جلد مقوایی وآنهارا به فروش میرساند ویا درمجلاتی که درخازج ازاین مرز چاپ میشدند مینوشت قلم بدون مزد  دلش خوش بود که کتب او درایران دردانشگاه ها تدریس میشوند! کدام  دانشگاه واو از فشار بدیختی ورنج وتنهایی وبیکسی وبی پولی جان داد  فیلسوفی دانا بود از  کنه ویرانه ها ایرانرا بیرون کشیده بود خوب مینوشت  من چند  دست نوشته های اورا خریدم ! وهمچنان دارم اما آنها به درد مردم این زمانه نمیخورند ! 

او از حقیقت وحقیقت گرایی مینوشت او خدارا از آسمان پایین آورده وبه محاکمه کشیده بود  همه تجربیات چندین ساله اش را یکجا دراختیار  جوانان  گذاشته بود  اما ایا میدانست که ما  خود با  دستهای  خود زندگیمانرا رامی پیماییم  وهمچنان به دنبال باز کردن گره ها هستیم ؟ 

دراین زمان   باید حقیقت را  خدا نامید ویا خدارا عین حقیقت  انسان امروزی  هیچگاه  دیگر به دنبال حقیقت نمیرود  گوگل برایش همه را عریان کرده وبازمیکند !  انسان امروز دیگر درپی عشق خداوندی و ایجاد محبت او بخود نیست چرا که از خودش جداشده است . انسان خود ازخود بیزار است ودیگر میلی ندارد وقت خودرا تلف کند وبه جستجوی حقیقت برود  عشق ها همه کیلویی خرید اری میشوند  .

شاید باشند اندک انسانهایی که فهمیده باشند که ما باخود حقیقت گره خورده ایم واگر از آن جدا شویم یک تفاله ای بیش نیستیم  عده ای خودرا با همان حقیقت با خدای نادیده گره زده اند  وعده ای خودرا با حقیقت عشق پیوند داده اند  تجربیات ما هیچگاه آنچه را که درجستجویش هستیم بما نخواهد داد ..

پیوندها سست ومردم ازهم گریزانند  وهمه بر ضد خو برخاسته اند ومیل دارند  تجربه کنند چه چیزی را   میل دارند پیوند بخورند ! با کی وبا چی ؟  تنها ازاین جهت باهم هستند که ازتنهایی خوف دارند  و همیشه در صدد این هستند که گره های را بازکنند تا تنها نباشند ومن زیر لب آواز میخواتم " تنها باگلها  گویم غمهارا  ....واین ورد شبانه روز من است  میل ندارم به میان این مردم بروم وجویده شوم  میل ندارم افکار وتجر به های انانرا بر گزیده وآنهارا یکبار دیگر تجربه کنم .  من درتاریکی چشم به جهان گشودم ودرتاریکی ها بزرگ شدم کور نبودم هرد وچشم باطن وظاهر من باز بود همه  چیزرا  چشمان بسته  من  پوست پیکرم وعطر ریا ودروغ را احساس میکرد بنا براین همیشه از مردم گریزان بودم بوی بدی از آنهابه مشامم میخورد  من خودم را داشتم وبا خودم زندگی خوبی را آغاز کرده وبه پایان بردم .

حال بیشتر شبها خواب ازچشمانم گریزان است وازآنکه مرا فریب داد میپرسم ؟ چرا؟  من با پای حقیقت بسوی تو امدم تو چرا میل داشتی این فرمانروایی را که در وجودت گم شده بود بامن وبرمن  حاکم کنی " سخت زیر دست بودی وسخت از بدبختیهامیگریستی مرا انتخاب کردی که سپری باشم برای تو وتو فریبم دادی واین سپررا سوراخ کردی تنها خودت نابود شدی من خودرا وزخمهایم را ترمیم کردم واین داستان هرشب  من است چرا که از حقیقت وجودم مایه گذاشته بود م ونیمی از خودمرا به او سپرده بودم  وحال آن نیمه فرسوده شده بسوی من باز گشته ترمیم آن دیگر امکان ندارد .

حال امروز میبینم که سر زمینم رو به ویرانی میرود ومردم نادان هر سایه ایرا  خدا مینامند وهر شمع مرده ای را نوری از عالم هستی میپندارند ودیگر افتخاری از آنچهرا که   میپنداشتند  دیگر خدایی به معنای توحید واحد وجود ندارد خدایان بیشماری بر   جهان ما حاکم شده اند که نان ماواب ما ورشته خون ما دردستهای الوده آنهاست .

امروز همه درهم تنیده وبهم تابیده شده اند همه یک شکل ودرتاریکی ها راه میروند درتاریکی نمیتوان راهی را یافت باز به تاریکی میرسیم وسر انجام به انتهای یک تونل تاریکتر .

وصد البته تنها یک قوم بر گزیده  همچنان  نخ سرنوشت هارا دردست دارد .

گر بسی معشوق  را خواهیم جست /  هم وجود خود .  عیان خواهیم کرد 

ور شود معشوق موسی زمان آشکار /  ما همه خودرا نهان خواهیم کرد 

ودیگر نمیتوان به جستجوی حقیقت رفت چرا که نابود شده است .

انسان آنچه را که باخود کرد  بر ضد خود انجام داد .ث پایان 

ثریا ایرانمنش /01/06/2022 میلادی !

 

دیار بیقراران

چه شبهای 

ثریا ایرانمش «لب پرچین » اسپانیا !

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد  /به سایه آن درختی رو که او گلهای تر دارد 

دراین بازار عطاران  مرو همچو  بیکاران /. به دکان کسی بنشین که  در  دکان شکر دارد

در این دیاری که من در آن زنده بگور  شده ام. مانند شاخی  که روی بینی اروپا  رشد کرده. .خودش را گم کرده. نه اروپایی شده نه خودش مانده ونه میل دارد به همراه قشون پیشرفته امریکا  جلو برود. چیزی در حد چین وماچبن قدیم که کارخانجات بزرگ اتومبیل سازی در اینجا   دکان باز کرده اند. واز هوای داغ وگرمای وطبیعت زیبای آن لذت میبرند و کشاورزی شان را به ثمن بخشی به غارت میبرند. آنها دلشان  خوش است که پس از هشتاد سال. از زیر یوغ یک دیکتاتور بیرون آمده وأزادی خودرا به دست آورده اند اما این أزادی  دیگربه بک بی پروازی مبدل شده است .ما هم تماشاچی. ومتاسفانه حضور داریم .

چه شبهای را که گریستیم  وچه روزهایی را  همچنان مهمل. به شب رساندیم  روزهایی حال  از هر هیجانی. هیجانات آنها برای خودشان دلپذیر تر وزیباتر  ودل مرده مرا بیدار نمیکنند  بازی های پر شر وشور. پر خوری ها ومشروب خوری ها ودرکنارشان مانند همه جای جهان مافیایی نیز حضور پر رنگ دارند. شهردار میگذارند دولت عوض میکنند   تکه ای ای جلوی ما میاندازند با کلی منت بما میگویند که خوب  ،کار که دارید ، 

تحصیلاتی را که فرزندان من  به پایان رساندند به امید باز گشت برای ساختار سر زمینشان اینجا ذره‌ای خریدار ندارد. نه شعور   نه تحصیلاتشان ونه تربیت خانوادگیشان ونه اصالتشان نه  زبان با نجابت. وزیباییهای درونی بیرونی   اما نمیتوانند جایگاهی در میان  این نو کیسه ها بیابند  مانند سکه هایی که از دور خارج  شده اند ..

زندگی ما بیهوده به هدر می‌رود  تنها کار  ،کار ،کار وشب. خسته وبیمار  در بستر تنهایی.

هیچگاه ترا به میهمانی  در خانه شان  دعوت نمیکنند تنها اگر خیلی لطف داشته  باشند ترا به یک کافه میبرند با استکانی  قهوه یخ کرده جلویت میگذارند  با یک تکه نان خشکیده  لبریز از شیره ومربا بنام شیرینی .

کمتر میتوانی  خودت را به یک رستوران  خوب برسانی. باید اول میز را روز کنی آنهم نه کمتر  از چهار نفر اگر به تنهایی پشت یک میزبنشینی . هیچگاه یک گارسن خوب ازتو پذیرایی نمیکند. دخترکی با بی ادبی از تو‌میپرسد ،،،چه میخواهی ویا منوی غذا را جلویت پرت میکند ….. باید حتما با یک نرینه همراه باشی درهر کاری آن نرینه همه کارها را پیش میبرد. تو هر چقدر هم شعور و فهم  ودانایی داشته باشی. ، یکزن ، هستی ،  

یک زن با قدرت چند مرد بر صندلی ریاست یا ‌وکالت مینشیند  وبا قدرت چند مردم میتواند بک دکه باز کند .

.در نهایت کارشان این است که هر تازه وارد ی را لخت کنند .قبلادر دریاها این کار را انجام میدادند حال در خشکی. از اولین سردار شان که هنوز پس مانده اش در کسوت کنت وکنتس و غیره حاکم بر زمین‌ها وخانه ها فراوان  وتجارت با خارج وزمینها ودشتهلی پهناور هستند  تا آن مرد لوله کش که  لوله أشپزخانه ترا تعمیر میکند. قبلا اجرت کرایه پایش را تعیین میکند  ، من ازفلان محل میایم. قیمت راه من  این است وسپس قیمت کارم را بتو  میگویم ، وتو به ناچار باید خودت نجاری کنی لوله کشی را فرا بگیری و  سختی  بک‌شی تا زنی که را از طایفه دیگری ومانند تو مهاجر است  برای کمک به خانه ات بیاوری. انهم چندان  ارزان نیست باید ماهیانه حقوق بیمه  اورا بپردازی و حقوق خودش را خود او تعیین میکند و هفته ای  بیست وچهار ساعت مرخصی دارد و سالی یک ماه تعطیلی، بنا بر این هرچه  را گه داری باید دو دستی تقدیم خدمتکارت بکنی واین اوست که دستور می‌دهد  قانون کار پشت سرش ایستاده تو یک غریبه هستی. یک بیگانه …..

این روز ها فاطمه کماندوهای چادری و ننه های مجلسی سخت به جان آن زن بیچاره که جایزه کن را برد افتاده اند .  .

«چرااز غربت ‌مهاجرت حرف نزدی »  چرا به امام هشتم ما توهین کردی » و سدها چرا تااینکه  آن بیچاره عطای جایزه را به لقایشببخشد وانرا پس دهد .

و…… من از مهاجرت حرف   زدم  قبلا در انگلستان این همه بگیر وببند را نداشتم  خانه ای داشتم بچه ها  به مدارس خصوصی وخوبی میرفتند تربیت خوبی را گرفتند  در آن زمان انگلستان هنوز   بدین سان  بازار مکاره نشده بود ،

خانه  میبایست بفروش فروش میرفت  ، کازینوها درانتظار  پول ها بودند به همراه رفقا به ناچار میبایست خانه‌را ترک کنم وبه جایی پناه ببرم  سه راه بیشتر نداشتم یا برگشت که دیگر امکانش نبود یا ترکیه ویا این غریبستان  به ناچار  خودمرا به اینجا کشاندم. حال به چهره دخترم نگاه می‌کنم پیرشده  نوه ام خودش به  تنهایی به بیمارستان رفته گویا  نفسش گرفته  بود  مادر وپدر هردو کار میکنند ،،،،،،  نه ، مااز شما نیستیم ما خودمانیم ،

روزگار غریبی است نازنین  خیلی دردها را درون سینه ام پنهان کرده ام  اما  گفتنش آسان نیست  تنها شب ها خواب را از چشمانم می‌گیرد .در عین حال  نگران تکه تکه شدن آن سر زمین  هستم   قوم موسی بیهوده دلش برای ما نمیسوزد   ‌بیهوده اسلحه بعدست  دیوانگان نمیدهد اعراب با پرچم های خود وارد  خوزستان شدند و بختیاری ها به جنگ میروند   و….. دیگر هیچ . هیچ . بر هیچ مپیچ ،

//پایان . ثریا ایرانمنش . 31/05/2022میلادی! 

شرابه های رنگین

ثریا ایرانمنش « لب پرچین ». اسپانیا 

بر گیر  شراب  طرب انگیز  وبیا /  پنهان ز رقیب  سفله  بستیز وبیا 

مشنو سخن خصم   که بنشین ومرو / بشنو زمن این نکته  که بر خیزوبیا 

هرجه فکر کردم نامش را به خاطر  نیاوردم هما ن عاشق نادیده که رگ خواب مرا یافته بود واز کوههای بختیاری برایم پیام میفرستاد. وسر انجام. از من یک پالتوی ششصد یورویی خواست !!  نمیدانم در فراز آن کوههای  سر بفلک کشیده در میان آن رودخانه خشک وبی أب ودر میان آن چادرهای سیاه. او آن پالتورا به  ارخالق راه راه ترجیح داده بود ! ویا جوانی خود فروش بود. . عکس او در پرونده  پلیس  اینترنت پل قرار دارد ونباید انرا پاک کنم چرا که. نوشته های مرا. کپی کرده ‌بفروش میرساند ،

امروز از او خبر ندارم. عکسهای را که برایم میفرستاد از  چوپانی  ساده بود که داشت در کنار آن رودخانه پر آب. گله را به چرا میبرد  درختان . میوه وان دشت  فراخ که دل مرا  به طپش مینانداخت ،

آن ابراه را کج کردند آن رودخانه. خشک شد وان چوپان جوان  رفت تا خود را به دیگری. ارائه دهد. ،أخرین عکسی که برایم فرستاد او در همان پالتوی گران قیمت با چکمه های چرم ایتالیایی در کنار گوسفندان وهمان ایل ‌تبار چادر نشینان که من آنهمه انهارا دوست میداشتم. واوازهایشان وکوچ  زمستانی ‌تابستانی انهارا ،

حا ل بجای آن آب گوار ماسه در آن رودخانه  نشسته وشوروا غذای اصلی أن ایل است  سیاهی وتیرگی بر آن دشت   فرو افتاده  ودر دل. مردان غریبی نشسته است  هر مردی که هرکدام یک کوه آتش فشان  بودودمی  از تلاش باز نمی ایستادند حال امروز یک سکوت وهم انگیز. سر تا سر آن دشت را فرا کرفته آست .

مادران رنج کشیده  به تنهایی روزگار میگذرانند   دل وروحشان زنگ زده آست نفرین میکنند ، دشنام می‌دهند  وزمانی اشک میریزند .

وعده ای در سکوت هیچ ناله ای از دلشان بر نمیخیزد  چشم به أسمان دوخته. درانتظار پاداش خداوند مهربان نشسته اند ،.اکثر آنها فرزند از دست  داده ویا زندانی دارند  ومیدانندکه فرزندانشان در درون آن زندان بزرگ نفس نمیکشند  ،

اه خوشا به خال آنان که میروند  ‌قلبشان را تقدیم  کرده به نعمت امزرش  نائل می‌گردند  .

امروز کمتر می‌توان نام بشر بر آن مردم نهاد  آنها روح خودرا فروخته اند  وعده ای در انتظار  نور الهی هستند تا از شکاف قلب درد کشیده شان به درون آنها نفوذ کند ،

 أیا هنوز آن مردان سیاه پوش با صورت پوشیده در کنار طناب ها دار درانتظار قربانی ایستاده اند ،

چشم امید ما تنها به آن قبیله است که اگر تفنگ را بردارند جهانی را تسخیر میکنند . امروز گرسنگی وتشنگی وخستگی نیمی از آنها را از پای. در أورده آن. سر زمین سبز وخرم به مدد أن ارواح پلید  ناگهان به یک بیابان تبدیل شد آب‌ها فروخته شدند خاک‌ها فروخته شدند ‌گنبد طلایی برای  جسد بو کرفته رهبر به عراق  فرستاده شد تا در خاک اجدایش  بپوسد  وباز عده ای گمراه به دور آن. جعبه طلایی گردش کنند اشک بریزند و مراد  بطلبند .

چگونه میتوان أنها را  بیدار کرد ؟ با کدام شیپور صبحگاهی  ، آرام بنشینیم  تا قوم موسی برای بزرگ‌تر ساختن. سر زمین  م‌وعودشان . بقیه هستی مارا به یغما ببرند ؟!   وجهانی  دیگر بسازند. ؟! 

امروز من از هیچ قانونی. خبر ندارم غیر از قانون زندان انفرادی خودم که  باید. طابع  دستور واراده آنها باشم.  خبری نیست سازی نیست ء‌اوازی نیست شعر  وترانه ای نیست  همه رفته اند  ومن در ضر بهای تکراری. زنگیم را ادامه میدهم  تا روز موعود ،

جز نقش تو در نظر  نیامد  ما را / جز کوی تو رهگذر  نیامد  مارا 

خواب را چه خوش آمد  همه را در عهدتو / حقا که به چشم  در نیامد مارا ،،،،،«رباعیات حافظ شیرازی» 

پایان 

ثریا ایرانمنش /  30/05/2022 میلادی 

آنکس که دیگر نیست .

 ثریا ایرانمنش  « لب پر چین » اسپانیا .

قهرمان بزرگ ایران زمین  از جهان رفت .در لحظات مرگ  او همچنان به وطنش می اندیشید  أخرین نفس را بر کشید  وبا روح بزرگی  که میهمان  أن بود وداع گفت  و بی جان وبی حرکت   .

در آن ساعت زمین نیز از حرکت باز ایستاد وزندگی نیز  خاموش ماند وبه زندگی مردی  اندیشید  که روز،گاری  أقای سر زمینش بود  و زندگی از خود پرسید  که کی وچه زمانی  دوباره مردی  بدین بزرگی قدم بر خاک   خون ألوده جهان هستی بگذارد  وچنین جای پایی از خود بجای گذارد، 

او رفت ، شیطان بر تخت نشست   همه در فکر آن زمان بودند  ،‌زمانی که از بالای تخت شاهی به نظاره مردم سر زمینش می ایستاد  من یکبار اورا دیدم ودر برابرش خم شده خاموش ماندم  وزمانی که سر نوشت شوم اورا از جای کند تا بر زمینش بکوبد  باز من صدای خود را با دیگران در نیامیختم .

نه در وقت بزرگی او   ونه به هنگام بدبختی او  دشنامش ندادم  امروز بر بالای. مدفن او  ستاره ها در گردشند  ونغمه های. زیبایی از أسمان  دور بگوش میرسد .

روانت شاد شاه شاهان  ،

 از کوههای آلپ  تا اهرام مصر واز فلسطین  تا رودخانه رن  همه جا درخشید  برق جلال  و عظمت  او نا گفتنی است  او خود افتخار أفرین بود او خود بزرگ بود ،،

حال این ایندگانند  که در باره او به قضاوت خواهند نشست  ما اکنو ن وظیفه داریم که  ارثیه ای که برایمان بر جای گذاشته انرا حفظ نماییم  ودر برابر عظمت او در تاریخ سر  فرود أوریم .

ای ایمان ، ای حقیقت جاودانی  تو شکوه ویگانگی وراستی اورا دیدی  ‌نو میدی  اورا به هنگام نمک نشناسی دست پرودگانش  ای تاریخ ، مواظب باش در أینده سخن تلخی  در باره او نگفته باشی  او جاودانه زیست  او هرگز  سر  از آنهمه افتخارات خود در برابر دیگران فرود نیاورد مواظب. باش سخنان تلخی در باره اش  نگویی  زیرا خدایی که پستی و بلندی  می‌دهد  خدایی که غم ‌شادی میلخشد از این پس  تنها قاضی  خوب و بد همه ما می‌باشد ،

روانت شاد باد پدر ایران. امروز ایران تو اسیر است وکسی نمیداند فردا  در دست چه کسانی مانند یکقطعه کیک  تقسیم خواهد شد ، تو از وحشت بزرگ نام بردی وما زیر آن وحشت بزرگ جان‌ها باخیتم اما ترا هر هرگز فراموش نخواهیم کرد ، شاه شاهان . 

پایان 

ثریا ایرانمنش  / اسپانیا 29/05/ 2022 میلادی