در شهر خبری نیست

ثریا ایرانمنش " لب پرچین 
 اسپانیا 

لب دریا برویم .  نوری در اب بیاندازیم/ وبگیریم طراوت را از آب !!

متاسفانه امکان  آن نیست در حرارت 37 ویا چهل  درجه دیگر نمیتوان لب دریا رفت مگر پوستی از گردکدن داشته باشی ومانند یک خرچنگ آب پز از درون دیگ اب گرم بیرون بیایی . 

در شهر ما خبری نیست غیر ازهمین گرما  ودرجاهای دیگر هنوز فحاشی ها ... به یکدیگر ادا.مه دارد جناب خی .... باشی از  اون شارلاتان  در عذاب است وشرم اور هنوز با تمام پررویی روی صحنه  حاضر میشود وتفاله ای دیگرانرا نشخوار میکند مردم هنوز در آن سوی زمان در آتش میسوزند  وهر بار خود را  لعنت میکنند ویا از فرزندانشان لعنتی میشنوند که چرا آئهارا به این روز انداختند دیگر برگشت هم بی فایده است دیگر نمیتوان بر خرابه های آلوده معبدی ساخت وبه عبادت نشست .

روز گذشته یک کلیپ دیدیم از شاهنشاه اریا مهر خودمان که داشتند حافظ را میخواندند  معلوم بود دریک محفل  این برنامه اجرا میشد وجه زیبا آرام بی هیچ حساسیتی وفشاری روی کلمات غزل را به پایان بردند  آنرا نگاه داشته ام جواهر گرانبهایی است .

وهفته گذشته بانو جهان سادات همسر ان مرد بزرگوار انور سادات نیز به بهشت رفت زنی که درتمام مدت همراه وهم یار خانواده اریا مهر ما بود وهمسرش جانش را برای این کار ازدست داد وپس از او مصر دیگر مصر نشد بلکه همان شام ماند واین بانوی بزرگوار چه صادقانه ونجیبانه زندگی  پر بارش را ادامه داد در دانشگاه درس میداد کتاب مینوشت ودر مجالس سخن رانی میکرد بی هیچ ادعایی . روانش شادهمه  میروند قطار ما به ایستگاه نزدیک میشود  شب گذشته به حال این رفتگان حسادت کردم  ایکاش مرا هم باخود میبردند چه فایده دارد ماندن ونتوانستن  چه فایده دارد از اعصاب وشعور ومغز خود بیهوده کار کشیدن برای چی ؟ وبرای کی؟  گویا دنیا  برای آدمخواران جا باز میکند ویکی یکی انهاییکه روزی باید بر شانه هایشان دو بال  ودراسمان نگاهشان داشت با خود میبرد  جه بسا من هنوز گناهان زمینی ام پاک نشده تا بسوی اسمان صعود کنم وهنوز باید درگوشه ای بنشینم ودرهم فشرده شدن قیافه ها وادا واطوارهای این تازه به دوران رسیده ونوکیسه هارا ببینم  وبگویم ما نیز این راه را طی کردیم  راهی است ناهموار  ما سهره های زیباتری را دیدیم که آوازشان تا عرش میرفت حال باید پنبه درگوشمان بگذاریم تا صدای انکرالصوات وقار قار کلاغان سیه پوش را نشویم .

باید پرسید مرگ درکجا  نشسته است ؟  اب هوای خوش اندیشیدن یا در هوای متعفن فریادهای آن دیوانگان از بند گسیخته .

روز گذشته نوه بزرگ تعطیلاتش را شروع کرده وحال به خانه برگشته بود ونمیدانست تمام تابستانرا چگونه بگذراند  باید به پدرش میگففتم اورا برای اسب سواری بفرست پاهای بلند او برای اینکار ساخته شده اند اما پسرک انچنان خسته بود که کلمات به سختی از دهانش بیرون میامد گرما ی اطاق منهم آنهارا بیشتر کلافه  کرده بود پرسید چرا کولر را روشن نمیکنم  جواب دادم سه سال است که فیلترهایش تمیز نشده وتنها هوای بد بو وکثیف را  به سینه من میفرستد .... سکوت حواسش جای دیگری بود .  این یک دیدا ر خانوادگی است ! چند دقیقه ملاقات زورکی  . تمام شب ا ز فشار گرما روی تختخوابم غلطیدم نزدیک صبح بود که خوابم گرفت اما چه خواب  آشفت ای ؟؟ بلند شدم وا زخودم پرسیدم ایا سفره ای را نذر کرده ام؟ نه !  تنها گرسته ام بود شام نخورده بودم !!! برای  مزاج من بسیار ی از غذاها ضرر دارد !  درگرمای طاقت فرسا هم نمیتوان جلوی اجاق داغ ایستاد باید بسرعت چیزی را سرهم کرد درحلقوم فرو برد !.

ریگی از آرزوها از روی زمین برداریم / وزن بودن را احساس کنیم /  بد نگوییم به مهتاب / اگر تب داریم / من دیده ام گاهی در شب / ماه می اید پایین ! " سهراب سپهری " 

نه دیگر کار ما از این حرف ها گشذته واینهمه ظرافت درشعر تنها مارا به خواب فرو میبرد امروز تنها سکه ها هستند که از اسمان برای بعضی ها پایین میایند وماه درزیر کبودی وسیاهی ان دستار پیچان وردا وعبا پوشان  خونخوار گم شده است  وباید نماز را درتوالت رو به قبله ادرار شبانه خواند ! وروزه را درپشت کوهها ومعادن  طلا گرفت ودر تاریکی ها با محارم هم آغوشی کرد  این است ان زندگی معنوی که برای ما به ارمغان آوردند .ث

پایان/ ثریا ایرانمنش 12/ 07/ 2021  میلادی !
 

مرثیه ی دیگر

ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا 

آنچنان زیبا زیستی و زیبا رفتی که همه آرزو دارند مانند تو دنیارا ترک کنند حتی زیباتراز آن قوی وزیباتر از ان پرنده روی شاخسارها .تو نه یک سرزمین  بلکه دنیارا به دنبا ل خود کشیدی وهنوز  هرگاه  اوراقی گشوده میشود  عده ای تازه به دنبالت نوحه میکنند واشک میریزیند ویا از خاطراتی که با توداشتند با افتخار سخن میگویند . 

میراث تو برلیان چند قیراطی نبود که درحراجی ها خاک بخورد / میراٍث تو آن کودکانی هستند که امروز بدون تو بی سر پرست وچه بسا گرسنه خواهند ماند  / میراث توآن دختران وپسران  منگولی هستدکه  دست طبیعت درحق آنها نا مهربانی روا داشته  است تو آنهارا دریک جا جمع کردی وبرایشان خانه ساختی وبا آنها  مانند یک  انسان  رفتار کردی  همه شیفته تو بودند شیفته آن لبخند مهربان وآن موهای دخترانه ات  حال معلوم نیست که چه برسر آن طفلان خواهد امد .

آخرین عکسی را که از تو دیدم گویا پنهانی گرفته بودند  دستت را   روی جعبه ای یا میزی گذاشته بودی  وچه بسا دست روی  آخرین خوابگاهات  با موهایی که دیگر دیده نمیشدند وآن پوزه بند وان لوله هایی که از تو اویزان بود وداشتند بتو زندگی میدادند اما گویا تو نخواستی  آنهارا پس زدی وبه درون همان جعبه خزیدی .

هنگامیکه " دون جیوانی " نماینده پاپ سخن رانی خودرا درباره تو اغاز کرد اشک در حلقه چشمانش میچرخید و آخرین بار زانو زد بر زمین وتابوت ترا بوسید هنامیگه برخاست با دستمال فورا اشکهایش را سترد کسی آنها را ندید اما من دیدم حتی آن مردان  خدا وبی خد اوصاحبان ردا نیز برایت اشک ریختند .

بموقع رفتی  دیگر دنیا جای ماندن نیست  ودیگر آن می در شیشه ها ی حصیری از لذت ها خالیست  دیگر زمان خنده ها  به پایان رسیده است  همه گریانند  مدتهاست که شادی وخوشحالی ر ویش را از ما برگردانده است  از همان زمانی که تو صحنه را خالی گذاشتی  در سوگ تو من نیز اشک ریختم  نا آن غبارهای غمی که دردرونم انبوه  شده بودند بشویم گذاشتم اشکهایم چون باران بر روی یک زمین خشک وخالی سرازیر شود  بیاد سر زمین بلا گرفته وانمرغان شوم که مانند کفتار بر روی شاخه های بلند درختان نشسته اند وبا قار قار وفریادهای منحوسشان دل هارا چرکین کرده اند   /گریستم  .خوشحالم که تو نیستی تا ببینی ادمها شبانه به گورستانها حمله میبرند تا گوشت تازه مرده هارا از درون قبر بیرون کشیده وبخورند همه حیوان شده اند گرگهایی در لباس آدمی . خوشالم دیگر نیستی تا دنیا خشک وردخانه های خسته را ببینی که دهان تشنه خودرا همچنان باز نگاه داشته اند  فواره های شهر تو هنوز به اسمان میرسند واب رابه هوا میفرستند درحاالیکه در سر زمین من  لاشه ها بو گرفته از بی ابی خوراک سگها وروبهان گرسنه میشوند عده ای هم از این فرصت استفاده کرده اب را قطره قطره به انها میفروشند !!!

من نیز بر بهار مرده خویش میگریم  اما کسی به گریه من  دل نمیدهد  غیر از زمین خشک بدون فرش !بدرود  بانوی نازنین بی آنکه مرا ببینی  من برایت گریستم برای انهمه انسانیت که دروجود همه گم شده بود وتو همه را یکجا داشتی  حال تنها شب را از لابلای درزها وشکاف کرکره ها فریاد میکنم تا هرچه زودتر به خوابگاهم برگردم بی آنکه مجبور باشم چشم در چشم دیگری بدوزم .ث

پایان 11/07/2021 میلادی 
 

را فا ئلا

ثریا ایرانمنش " لب پرجین " اسپانیا 

من دیده ام  که ماهی  سرخ لبان تو  / در چین  آبهای روان  در گردش است 

برپشت ماهیان  لبت /  برق خنده ها / چون آفتاب  صبح  خزان پر نوازش است 

گذاشتم همه بنویسند / همه بگویند  و بازار  از توان وتنش بیفتد  تا ارام بنشینم وبرایت بنویسم  روانت شاد  بقول هموطنانت امروز فرشته ها واسمان دیوای آنهارا دربغل دارد /

اولین بار در سال های نوجوانیت هنگامی که تازه شاید ببست سال بیشتر نداشتی با گروهی در سر زمین ما یک برنامه اجرا ردی چندان خوشحال نبودی با آن پیراهن بلند  با استین ها پف دارد ودامن گشاد جلوی همه توان و قوای ترا میگرفت به سختی آهنگی با گروه هم خوان  اجرا کردی و رفتی و دیگر هیچگاه بر نگشتی هفته ها من بانتظار ان شوی بزرگ ایتالیایی بودم اما  خبری نشد  .زمانیکه ترا در شوها ی شبانه در اسپانیا دیدم باورم نمیشد  توهمانی ؟  حق داشتی بر نگردی  آنها ترا با  مثلا خانم فلان خواننده که با یک کله گنده  وموهای اضافی دستهایش را قفل میکرد  ومی ایستاد  تا لبخوانی کند فرق داشتی میکروفون دردست تو یک بازیچه بود مانند یک کبوتر سبک بال به اسمان میپریدی مردانی  ترا روی شانه هایشان حمل میکردند چه همه انرژی داشتی  . هیچگاه خنده از لبانت دور نشد حتی آخرین عکسی را که باکلاه گیس نایلونی سپیدت  بوسه خداحا فظی برای طرفدارانت فرستادی باز خندیدی تو به ان بیماری خندیدی به  دنیا خندیدی وخندان نیز از دنیا رفتی  صف طولانی که برای آخرین دیدار تو درخیابان ایستاده بود بیشتر از صفی بود که برای یک فرمانروای مقتدر  بایستند  همه با گل واشک ترا بدرقه کردند درمقابل تو زانوزدند تو در خوابگاه ابدیت خوابیده بودی اما میدانم که روحت گرداگرد سالن میچرخید همه جا عکسهای خندانت را اویزان کرده بودند  راستش منهم گریستم  چه انرژی داشتی چگونه آنرا کسب کرده بودی ؟ 

حال ان تحفه ما نیز که روز ی همسرش اورا به نزد تو آورد تا روش صحنه را بیاموزد وتو اولین دستورت کوتاه کردن آن موهای بلند اژدها مانند بود که همه را شوکه کرد او از  تو خیلی چیزها فرا گفت اما هیچکاه نتوانست قدمی جلو تراز تو بگذارد با ان ترانه های انتخاب شده شعرای متعهد توده او نمیتوانست برقصد تنها تکانی به شانه هایش میداد توانایی آنرا نداشت که پاهایش را با زاویه یکصد وشصت سانیتمتر باز کند پاهایش کوتاه بودند .تو زیباترین پیکر عالم را داشتی گویا خدایان هنر ایتالیا سر از خواب چند هزار ساله خود  برداشته ترا ساختند وپرداختند ودوباره بخواب رفتند تا ما آنهارا فراموش نکنیم . 

بیماری قرن بتو این فرصت را داد که تودر خلوت خودت بنشینی واز دیگران دور باشی  پنهان شدی  ودر پنهانی به دور از چشم کاسبکاران دوره گرد به معالجه ادامه دهی بیست سال با ان بیماری مبارزه کردی ! آفرین بر تو فرشته زیبا .

خنده هیچگاه از لبانت دور نشد حال آن تحفه ما موهایش را بشکل تو ارایش میکند وخیال میکند پس از مرگ او همه دنیا شیون برایش میکشند  در حالیکه منفور ترین خواننده زمان ماست .

من سر زمین ترا سه بار دیدم وهر بار احساس میکردم درآنجا به دنیا آمده ام روحم درآنجا درگردش بود هنوز هم ارزو دارم روزی به آنجا برگردم واگر قوای جسمی ام  اجازه داد شاخه گلی را برایت بیاورم هرچند دیر باشد گل بخکشد اما د ل من تازه است با دل تو .

تو هما ن حوری برهنه باغ خیال  مردمان روزگارت  بودی  که گاهی با یاد تو ترانه ای میسرودند  وپیکر لرزان تو که  زلال تو از درختان بید لرزان  بود واز ماهی های اقیانوسها لغزان تر  از درختان بید کرم خورده نیز بلند تر  طرح قامت ترا طراحان در نقاشی ها ومجسمه ها ریخته اند  تو برای همه اشنا بودی با آن لبخند شیرینت که هیچگاه لبانت را رویهم نمی گذاشتند وهمان باعث میشد همه غصه هارا به دور بریزند وبا تو بخندند  دیگر مانندی نخواهی  داشت  همیشه تنها یک قهرمان دردنیا زاده میشود وقهرمانانه زندگی کرده وقهرمانانه میمیرد .

با تقدیم بهترین  درودها به روان پاک تو  .ث

ثریا ایرانمنش / 09/07/2021 میلادی 

 

خود شکنن تا....

 

ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا 

در معر که عشق  ز جرئت خبری نیست /  غیر از سپر انداختن  اینجا سپری نیست 

سر گشتگی ما  همه از عقل فضول است / صحرا همه را  هست اگر  راهبری نیست 

خودرا  بشکن  تا نشکنی  قلب  جهان را /  این فتح میسر به شکست دگری نیست " صائب تبریزی " 

درست به چشمانش نگاه میکردم  تصویر او را زیاد تر از حد معمول ساختم  علت این بود که چرا همه میگفتند این شخص  بو" میدهد وبد جوری هم بو میدهد  ا ز او دوری میکردند  مگر میتوان بورا از روی تصویر ویا گفتار احساس کرد ؟ همه خودرا کنار میکشیدند  واز او بعنوان آن مردک  دیوانه ویا آن عنصر پلید ویا آن مزدور کثیف یاد میکردند ! مگر مدرکی دردست داشتند ؟  حال دچار نوعی سر درگمی بودم بروم ببینم درشهر او چه خبر است ! ظاهرا مرد  خانواداه دار  پدری مهربان وهمسری وفا دار !!! وغیره وخود صاحب اعتبار !!.

خوب به چشمان او که همه صفحه را پر کرده بود نگاه کردم . نه چیزی درآن چشمان دیده نمیشد  هیچ احساسی مانند دوشیشه کدر  که گاهی رنگ عوض میکردند . / مرا بیاد چه نو جانوری میانداخت ؟  آهان مار ! مار سبز جعفری  ماری کشنده وزهر الود ماری  که آهسته آهسته در کنار دیوار میخزد وناگهان حمله میکند  فرم سرش نیز مانند مار بود  خود مار بود که بشکل انسان درامده وحال در کسوت یک قهرمان نشسته وداشت جامه چاک میکرد وفریاد میکشید وگاهی لبخندی شیرین نیز بر لب میراند  بیخود نبود همه ا ز او دور ی میکردند وهمه میگفتند شارلان / کلاش / دروغگو/ دزد/ وراست بود همه انها درست بود .

دزدی بود که اثار عتیقه را دزدیده  وبفروش رسانده بود  موهای بلند وافشانش اورا بیشتر به یک زن لوند تشبیه میکرد تا  یک مرد .ویا یک نوجوان  کولی ! 

 من هیچگاه پاهای اورا درست  ندیدم هنو زهم نمیدانم پاهای او بلند است یا از آن نوع کوتوله های مادر زادی است که میل دارد نشسته ادای هرکول را دربیاورد >؟1.

 نه هیچگاه  درتمام عکسهای  شهرت طلب او میزی جلوی اورا جلوی پاهای اورا گرفته بود او 

پا کوتاه بود  چیزی از نوع همان کوتوله های که امروزتنها با کمک اسلحه با مردم بی دفاع وگرسنه وتشنه روبرو میشوند او یکی از آنها بود .

خودرا نویسنده جا میزد / زمانی روزنامه نگار  میشد  ساعتی بعد سفیر میشد  بهر روی برای آنکه خودرا جا بیاندازد به هردری میزد وهر نوع جنایت را مرتکب میشد او نه میهن میشناخت نه وطن او تنها خودرا میشناخت وعقده های فروخفته  را مانند همه همکاران شر یفش ازنوع قلعه نشینان شهر .

چشمها بمن دوخته شده بودند مانند دومار سمی  لرزه ای بر پیکرم نشست این خود ماربود که حال بصورت انسان مشغول اغوای حوای زمانه بود .

شبها دیگر نمیتوانم بخوابم  همه حواس من بسوی ان سر زمین سوخته وبلا گرفته است واین هم نسل جوان وتازه  که به این صورت خودرا بفروش میرسانند فحشا بیدا د میکند فقر ودوشقه شدن پیکر ان سر زمین طلایی به دست همین اژدهای تازه از تخم در امده ومار های سمی .

حال "آن مرد " محترم چشم به کدام " سیاوشان "  عزیز دوخته  که از آنها میخواهد  در ازادی سر زمین شان بکوشند ؟ کسانی که برای یک لحظه خوشی خود  ملتی را به خاک وخون کشیدند وخود از دنیا رفتند اما بازماندگانشان دررفاه کامل بسر میبرند بیخبر از گرسنگانی که برای پدران  نامرد و نا جوانمرد آنها جان دادند . به انها چه مربوط است  انها دراستخر خودشان شنا میکنند  و نان و خامه خودشان را میخورند به همراه  ابهای جاری از کوهستانهای اویان ! واین بچه مار ها را  هم تربیت کرده مانند ان اربا ب خانقاه دار تا افعی شده وبه جان دیگران بیفتند . 

ما خنده را  به مردم  بی غم گذاشتیم / گل را به شوخ چشمی شبنم گذاشتیم 

قانع به تلخ وشور شدیم  از جهان خاک / چون کعبه دل به چشمه " زمزم" گذاشتیم . پایان 

ثریا یرانمنش / 08/07/2021 میلادی 

خورشید همچنان میدرخشد

 ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

شب است و بیشه ها غمگین وخاموشند /  چراغ لاله ها  از غم سیه پوشند 

واما برای عده ای اینهمه درد و رنج و عذاب  یکنوع تفریح یک گذر از راهی  بی انتها یک صحنه نمایش است  ظاهرا بعنوان یک مبارز در صحه این نمایش مضک ظاهر شده اند اما درباطن هدف چیز دیگری است و دراین راه ازهیچ کوششی دریغ نخواهند  کرد اگر قرار است شب را با  مریم بگذرانند  انجام اینکار  آسان است  واگر قرار است با همسر ایشان بگذرانند باز هم مهم نیست با هردو میشود کنار امد و به هدف رسید .

وشما که متکبرانه اعلام میدارید  درحال جوشید چرا حتی یک لحظه به فکر ان کودک بیمارکه پدرش  داشت با کولر اتومبیل تب اورا  وخود اورا آرام میکرد  نیم نگاهی نیانداختید  وحرفی نزدید از اینهمه تاریکی ها ووحشت  حرفی به میان  نیاوردید. چیزی دردست ندارید شما ازخودشان هستید ! حال گمان میبرید که این وطن از آن شماست /نه وطن شما همان جایی است که الان در آنجا نشسته اید زیر کولر خنک ونقش بازی میکنید   شما چه نقشی دراینده  خواهید داشت حتما خودرا آماده کرده اید که نوکری  وپادوی رهبر اینده را بر عهده بگیرید  حال درسکوت نشسته اید تنها چند ورق پاره را بهم چسپانیده بعنوان یک مبارز وارد صحنه شده اید با بزرگان عکس میگیرید آنهارا به دیگران نمایش میدهید  ....ما ان بودیم حال این هستیم  ! مهم نیست پیر زنی در فضای خاموش بیمارستان زیر دستگاه از دنیا برود  شما برنامه تان راازپیش ریخته اند وباید نوکر ی همان ها رانجام دهید .

شما چه افتخاری دارید که نصیب آن وطن کنید ؟ برای پاهای  کار گری  که با سوختگی تمام بر بام ها فریاد برداشته وحق خودرا طلب میکند  شما ناخن هایتانرا د رسلمانی  مانیکور میکنید وآنرا به تماشا میگذارید !

زیر دو پرجم نیمه بر افراشته که یکی از آنها بیشر بشما افتخار میدهد چرا که شما را  به نوکری خویش پذیرفته  وبه شما اجازه میدهد با گارسن ها .پادو ها عکسی بیادگار بگیرید وته بشقابهای آنهارا لیس بزنید از این پرجم به آن پرجم سلام گرمتانرا می رسانید وحق خودرا میگیرید . 

بنا م پر افتخار   مردم ایران  خون خودرا اهدا کنید و بشتابید برای مردن  .

بنام مقدس وطن  این اسب را رها کنید وبر همان  حماری که قبلا سوار میشدید سوار شوید ودرکنار مردم بایستید شاید روزی  توانستند شمارا ببخشند هرچند  تیر شما درترکش است .

 مردم از زندگی جیوانی خویش خسته شده اند وحق وحقوق خودرا میخواهند د باید حق آنهارا داد  محرومیت از حق یک داغ وحشتناک است  و کسی که این داغ را بر دل مردم بگذارد از خشم پرودگار درامان نخواهد ماند  /

چرا برای خود اینهمه امتیاز  قائل شده اید ؟  چرا حق تنها متعلق به شماست ؟  آن پدر کار گر شما با دستهای پینه بسته این وطن را برای شما گذارد وشما خودرا به دیگران فروختید به دشمنان قسم خورده آن سر زمین اهورایی .

حال متکبرانه اعلام میدارید که  از بطن مادر به روی یک لگن خون افتاده اید !  روز ی فرا خواهد رسید که مردم بر شما نیز یورش آورند ومن از بالای تپه های بلند شمارا مینگرم ولبحندی برای اولین بار بر گوشه لبانم خواهد نشست .  زمان را  روشن میبینم . پایان / 

ثریا ایرانمنش / 07/07/2021 میلادی 

یادداشتی کوچک

ثریا  ایرانمنش .

امروز در یک برنامه داکمنتری هند را تماشا میکردم  واز اینکه سر انجام هند توانست با کوشش مردانی بزرگ سر انجام بهیک دموکراسی نیم بند برسد وامروز اقتصاد او جهان را در بر گرفته است  لذت بردم ،.

بیاد نا مه تو افتادم که از هند برایم فرستادی تازه سفیر شده بودی یا معاون سفیر به درستی. یاد ندارم. در نامه ات نوشته بودی که : شتیده ام خودرااز بند رها کرده ای  حال بیا سرنوشت  خودرا به دست من بسپار وبه هندوستان بیا. تا درکنار یکدیگر زندگی را آغاز کنیم !

خنده ام گرفت برایت نوشتم. تو از زنگوله وزنجیر زیاد خوشحال نیستی. زنگوله خودرا به امان خدا در سوییس رها کرده ای اما من امروز چیزی دردرونم هست که به آن سخت دلبسته ام نه هندوستان بلکه با همه دنیااوراعوض نمیکنم. ، 

خودترا به تهران رساندی  خوب عیب ندارد   بیا برویم . گفتم نه عزیزم چون تو  تعادل روانی نداری تو شاعری نویسنده ای وهمیشه چشم به دنبال یک الهام داری   زندگی کردن با تو یعنی درون یک جهنم. دوست خوبی هستی  عموی مهربانی هستی اما هیچگاه نمیتوانی  یک همسر خوب باشی .

 رفتی. برگشتی وبا  پیر دختری که هنوز آن پرده عفتش را نگاه داشته بود وشبانه انرا تقدیم توکرد تا بانوی تو باشد عروسی کردی اما واما چه جهنمی شما  دونفر داشتید  ویک زنگوله هم فورا  پاهای ترا زنجیر و قفل کرد ،

 نه پشیمان نیستم تنها امروز دهانم. تلخ است. از بابت  نیش یک  افعی زهر را بالا. آوردم اما هنوز اثر آن در معده ودهانم باقیست  امروز تو نیستی تاهند نوین را ببینی  وبجای تو چند بچه اخوند سفارت را اشغال کرده اند وهمکیشان من از ترس خودرا در شهرها ی مختلف پنهان ساخته اند.  دیگر امیدی نیست تا من دستی به  آن دیوار بلند بزنم وبه آن آتش مقدس تعظیم کنم. وجرعه ای از شربت آنها بنوشم شاید تتمه این زهر  از جانم بیرون رود. .

دنیای امروز با آن روزها بکلی فرق کرده است عوض شده  آن زمان تو مرد بزرگی بودی ومن زنی کوچک  خیلی کوچک  باور  کن هنوز بزرگ نشده ام همچنان. کودکی ساده دل باقی مانده ام  ودر زیر نیش افعی ها ومارها وعقربها  دارم همچنان جان  میدهم . ایکاش بودی. تنها آخرین نامه ات  را که روی پلاژ میخواندم  باد برد شاید روح تو در آنجا پنهان است شاید هنوز در فکر نجات منی ،،،،دیگر دیر است. جناب سفیر خیلی دیر. ،

 پایان 

ثریا ، اسپانیا  سه شنبه  ششم ژولای دوهزارو بیست ویک میلادی ، اسپانیا