ثریا ایرانمنش .
امروز در یک برنامه داکمنتری هند را تماشا میکردم واز اینکه سر انجام هند توانست با کوشش مردانی بزرگ سر انجام بهیک دموکراسی نیم بند برسد وامروز اقتصاد او جهان را در بر گرفته است لذت بردم ،.
بیاد نا مه تو افتادم که از هند برایم فرستادی تازه سفیر شده بودی یا معاون سفیر به درستی. یاد ندارم. در نامه ات نوشته بودی که : شتیده ام خودرااز بند رها کرده ای حال بیا سرنوشت خودرا به دست من بسپار وبه هندوستان بیا. تا درکنار یکدیگر زندگی را آغاز کنیم !
خنده ام گرفت برایت نوشتم. تو از زنگوله وزنجیر زیاد خوشحال نیستی. زنگوله خودرا به امان خدا در سوییس رها کرده ای اما من امروز چیزی دردرونم هست که به آن سخت دلبسته ام نه هندوستان بلکه با همه دنیااوراعوض نمیکنم. ،
خودترا به تهران رساندی خوب عیب ندارد بیا برویم . گفتم نه عزیزم چون تو تعادل روانی نداری تو شاعری نویسنده ای وهمیشه چشم به دنبال یک الهام داری زندگی کردن با تو یعنی درون یک جهنم. دوست خوبی هستی عموی مهربانی هستی اما هیچگاه نمیتوانی یک همسر خوب باشی .
رفتی. برگشتی وبا پیر دختری که هنوز آن پرده عفتش را نگاه داشته بود وشبانه انرا تقدیم توکرد تا بانوی تو باشد عروسی کردی اما واما چه جهنمی شما دونفر داشتید ویک زنگوله هم فورا پاهای ترا زنجیر و قفل کرد ،
نه پشیمان نیستم تنها امروز دهانم. تلخ است. از بابت نیش یک افعی زهر را بالا. آوردم اما هنوز اثر آن در معده ودهانم باقیست امروز تو نیستی تاهند نوین را ببینی وبجای تو چند بچه اخوند سفارت را اشغال کرده اند وهمکیشان من از ترس خودرا در شهرها ی مختلف پنهان ساخته اند. دیگر امیدی نیست تا من دستی به آن دیوار بلند بزنم وبه آن آتش مقدس تعظیم کنم. وجرعه ای از شربت آنها بنوشم شاید تتمه این زهر از جانم بیرون رود. .
دنیای امروز با آن روزها بکلی فرق کرده است عوض شده آن زمان تو مرد بزرگی بودی ومن زنی کوچک خیلی کوچک باور کن هنوز بزرگ نشده ام همچنان. کودکی ساده دل باقی مانده ام ودر زیر نیش افعی ها ومارها وعقربها دارم همچنان جان میدهم . ایکاش بودی. تنها آخرین نامه ات را که روی پلاژ میخواندم باد برد شاید روح تو در آنجا پنهان است شاید هنوز در فکر نجات منی ،،،،دیگر دیر است. جناب سفیر خیلی دیر. ،
پایان
ثریا ، اسپانیا سه شنبه ششم ژولای دوهزارو بیست ویک میلادی ، اسپانیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر