تولد

 " لب پرچین " ثریا ایرانمنش . اسپانیا 

عاشقان مستند وما دیوانه ایم / عارفان شمعند وما پروانه ایم 

چون نداریم با خلایق الفتی / خلق پندارند ما دیوانه ایم 

 ما زاغیاران بکل فارغ  شدیم / دایما با دوست دریک خانه ایم ........شمس تبریزی

 امروز پسرم چهل وهشت ساله شد ! سه ساله بود که اورا از ایران بیرون آوردم ونفهمیدم چگونه بزرگ شد مرد شد همسر گرفت بچه دار شد  

جال به حرمت چناب اجل کورنا یا کویدو نوزده او  درخانه اش  با خانواده اش جشن میگیرد ماهم درخیال با آنها همراهیم  خود در خیال جشن میگیریم !!! اجازه   راه یابی به محله آنها  را نداریم از محدوده خود نمیتوانیم دور شویم  تنها روز گذشته  آمد کادو.یش که یک تلسکوپ بزرگ برد زیر بغل گرفت ورفت  ماهم ااز طریق پستهای  ابری باوتبریک میگیوییم ودر شادی  آنها شریکیم / 

چهل واندی سال پر مشقت ودرد آور بر ما گذشت  وامروز که تازه نفس تازه میکردیم راه نفسانرا گرفتند  شب گذشته  تمام این سالهای از جلوی چشمانم رژه میرفتند اقامت درشهر کمبریج درمیان آنهمه خاله خانابجی خاله زنک  فرار بسوی ازادی !!!  درحالیکه فرار بسوی زنجیر اسارت بود   چه همه رنج کشیدیم وحقارت هارا تحمل کردیم ازهر بی سر وپایی وامرو ز؟ 

نه چیزی عوض نشده است   رهبر حزب خران بر نده است جون زبان درازی دارد ودهان گشادی  وآن دیگری که میداند ومیخواند  درسکوت با صدایی گرفته گفته هایش را برای مشتی زنجیر گسیخته  نقل میکند /

. نه چیزی عوض نشده که بدترهم شده  وما بچه های قدیم دیگر درمیان این جماعت جایی نداریم نمیتوانیم بشکل انها دربیاییم همچانکه پنجاه سال پیش هم نتوانستیم بشکل عاریه ایی دربیاییم ودرمیان خیل نوکیسه گان لباس عاریه دوخت فرنگ را بپوشیم  خودمان بودیم بشکل خودمان .

به هر روی پسرم زاد روزت  را تبریک میگویم  برایت عمری طولانی و سر شار از سلامتی را آرزو دارم . 

به پایان امد این دفتر  حکایت همچنان باقی است .

 پایان 

ثریا ایرانمنش  07/01/2021 میلادی 

مرگ کاپیتان

 دلنوشته شنبه  ششم فوریه 2021/ اسپانیا 

این روزها خیلی ها رفتند چه با عمد ویا چه غیر عمد  جوانانی که هنوز ارزوها داشتند مردانی  رستم صولت  همه فدای نظام شدند  اما در اینسوی آبها  مانیز کاپیتان خودرا از دست دادیم آخرین بازمانده ازنسل قدیم وبجای مانده از نسلی نجییب وپاکیزه  کاپیتان فون ترامپ  یا همان کریستفر پلانبرخوش قیافه ونجیب اهل کانادا  .  وچه همه غمگین شدیم همه اهالی خانه گویی پدر خودرا ازدست داده اند  درانتظار مرگ او نبودیم  این روزها مرگ برایمان یک امر طبیعی وپیش پا افتاده است  تختهای خالی بیمارسانهارا بما نشان میدهند  که بلی یکی رفت راست یا دروغ  آنقدر دروغ وریا این روزها رسانه ها بخورد ما داده اند که تشخیص  این دو از هم سخت ومشگل است .

حال باید پرسید  تو چگونه از.بهازآن  گذشتی  و بهاران را ندیدی  وخلیج  را ندیدی  نامت چون برگ زرینی بر دیوارها نوشته شد  وهمه نوشتند  اسوده بخواب  چون یک قوی بی صدا  درسینه ابهایی نیلگون  به ابدیت رفتی .

هیچکس آن پل را نخواهد دید  وهیچکس دیگر بهاران  را  آنچنان که باید احساس نخواهد کرد   ودیگر کسی از فتح افتاب چیزی نخواهد نوشت چون آنرا هم به زودی ازما دریغ خواهند کرد  دیگر کسی تیغه های زرین خورشید را بردیواره های خشتی کوچه ها نخواهد دید چرا که همه زند انی هستیم وپنجره هایمان  رو به روشناییها   بسته است  حال رنگهای طلای به رنگ خون درآمده اند  تا مژده پیروزی آن شیطان پرستان دیوانه را بما برسانند .

 پل ها زیر پای ما ویر ان شد همه دریک قایق شکسته وسوراخ نشسته ایم  از امواج گذر میکنیم یکی میغلطدد دیگری غرق میشود سومی بی نفس در میدان   میافتد  در زیر تازیانه   باران های  سمی 

تو چگونه ازآن پل گذشتی با آن غرورت  که مانند آینه  زلال درچهره همیشه خندانت میگشت  ابهای اقیانوسها ازغرور تو سر چشمه میگرفتند  نجیب زیستی  نجیب هم رفتی  ودر مقابل من اینه بزرگی شکست .  هنوز باید درمیان سیل خروشان ریا ودروغ  با پای  برهنه راه برویم  تا ما هم به آن پل ابدیت برسیم .

روانت شاد 

تقدیم به کریستوفر پلامبر هنرپیشه همیشه تابناک سینما وتاتر  ..

معجزه نزدیک است ،

ثریا ایرانمنش«لب پرچین اسپانیا 

  گر چه میگفتند که معجزه نزدیک است  اما من میبینم که شب وروز یکسره تاریک است 

 در یک فریب بزرگ. شناوریم وغوطه میخوریم  هر صبح پاکتهای بسته ‌دستوری.ر ا به دست خبرنگاران می‌دهند با فیلمها. شادی های دروغین گریه ها ‌افسردگیهای دروغین. وما در اینسوی پنجره به حیرت ایستاده ایم 

 هر صبح  وهر شب پنجرهای مجازی باز می‌شوند ط‌وطیان شکرشکن برایمان افسانه میخوانند  و ما بی تفاوت  به این گفته ها ونشست ها در قفس خود. دانه  بر میچینیم  وانراانبار می‌کنیم تا مبادا فردا مجبور باشیم گوشت همجنسان  خودرابخو‌ریم   امروز صبح در یکی از همین. پنجره ها صندوقی از چشم. آدم‌ها دیدم که داشت صادر می‌شد و،گوینده  می،گفت صند‌قهایی از ریه ‌قلب وکبد نیز در. راهند . ک‌و ید نوزده بیهوده به ریه ها حمله نکرده است بادی درون ریه میفرستند  انرا ضد عفونی می‌کنند صاحب آن غزل خداحافظی را خوانده است. وما در زیر یک فضای امنیتی از دیدار عزیزانمان نیز محروم ودر سکوت به ای بازی چندش ا‌ور مینگریم  

همه یک خورشید دروغین را در پرستوی خانه پنهان کرده ایم. چرا که خداوند،گان بزرگ. مایکروسافت میل. دآرد خورشید رانیز بزای خود بر دارد وما در هاله های ابری به زندگی موریانه ای خود ادامه میدهیم ،

پاهای عریان  غرقه بخون همچنان در سنگلاخها. میروند  ‌خون نوزادان تازه   پای به جهان گذاشته نصیب باز ماند،گآن نازیسیم می‌شود تا عمر نوع بکنند ‌بقیه را بکشند تا قصرهایشان گشاد تر شود ، 

ما در زمان بدی  پیر میشویم ویا بدنیا می آییم در حال حاضر . از بار داری وتولد  خبری نیست  مگر بچه ها ساخت آزمایشگاه پنهانی همجنس بازی بیشتر  مزه می‌دهد ،

حال دیگر حتی به خواب‌های گذشته  نیز دمی آندیشم . حیف از آنها که با فساد امروز گره بخورند ، 

حال عکس از بر،گهای مصنوعی میگیرم ود. فضای مصنوعی میگذارم تا انسان‌های مصنوعی  دلشان خوشباشد  وبه گلهای  پلاستیکی خود ساخت چین آب میدهم تا شاید در میان آنها چشمی ، قلبی، کبدی  وریهای. دیدیم آنها با بیرحمی تمام کارگران. افتاده حال را میکشند برای تجارت. اعضای داخلی تا آدم‌های مصنوعی ساخت کارخانه بیل گیتس  بتوانند. زندگی بی سر وصدایی   وبدون  مصرف را برای آقایان آماده سازند ،

،،،،،،،،،،، 

،تمام شب گریستم،

پایان 

ثریاایرانمنش   پنجم فوریه دوهزارو بیست ویک 

سفر سخت دلگیر است

ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا 

چند صباحی بر لب بام من نشست و  امروز رفت  وباز من تنها ماندم ودیوارهایی گچی سفیدی که دهان باز کرده اند تا مرا ببلعند وتنهایی تا حد  مرگ دردناک است .

امشب از کوچه ای خاطره من صدای پای تو خواهد امد باید بگوش بنشینم  به همانگونه که تو شبها بگوش  بودی تا صدای مرا وصدای نفس های مرا بشنوی .

دهانم تلخ است زندگی هم تلخ است دردهارا بهانه میکنم ودریک گوشه مینشینم به اینده ای میاندیشم که دیگر از ما نخواهد بود ودر این فکرم آیا دیداری دیگر روی خواهد داد؟ همه ما اسیریم  آزادی مارا  از ما گرفتند مارا درقفسهایمان محبوس ساختند حال باید با چشمان بسته  تصویر  خودرا درایینه ببینم  کسی که تازه متولد شده است ناشناسی  غریبه ای  چشمانم کم کم / کم سو میشوند  ودیگر نمیتوانم تصویر ترا حتی در آیینه سنگین بلوری ببینم  تنها از پشت یک ظلمت ویک تاریکی سایه هارا خواهم شمرد .

تنهای مرا بیاد  خاک باغچه انداخت گلهاییرا که برایم خریده بودی  به همراه  خاک درباغچه کاشتم  درحالیکه برخود میلرزیدم  سعی داشتم جلوی اشکهایمرا بگیرم ونگذارم آنها  کاشته ها را ابیاری کنند .  خورشید نیزپشت ابر ها پنها ن شد  دیگر طلوع وغروب آن برای من معنایی نخواهد داشت .

ما هرشب جام  شب خودرا با ستاره پر میکردیم  وآنرا با هردو دست میگرفتیم   دریک نفس آنرا تهی میکردیم  شب ما بافیلمهای قدیمی شروع میشد  وگرسنگی مرا درپی داشت سینی شام من حاضر بود  با حرصی نا شناخته نانرا نان گرم را درون غذایم فرو میبردم وسپس بسوی  اطاقم روان میشوم  وچه اسو.ده  بخواب میرفتم بی هیچ هراسی . .

حال امشب باید به ماهی که درپشت ابرها پنهان است بنگرم ودرانتظار بمانم  ایا به مقصد رسیدی؟ تو نیز  تنهایت را داری با آن اخت شده ای .

با همه این گفته ها به راستی ازتو سپاسگذارم که دو ماه مرا پذیرایی کردی  .نگذاشتی بمیرم . 

پایان 

ثریا ایرانمنش 03/02.2021 میلادی 

 

انگل زاده ها

 یک دلنوشته  .ثریا ایرانمنش  " لب پرچین" .اسپانیا .

------------------------------------------------

مسکینی وغریبی از حد گذشت مارا / بر ما اگر ببخشی وقت است یارا 

چون رحمت تو افزون شود زعذر خواهی  / هرچند بیگناهم عذر آورم گناه را 

 درغربت  نه دلشادم ونه غمگین  ساکن وساکت بی هیچ اعتراضی تنها تماشا چی آن حرام زا ده ها وبیچارگان انگلی هستم که از خاک برخاسته اند وروی انبوه طلا نشسته اند وبا شامپیاین باسن فاحشه را شستشو میدهند آنهم برای ملتی که بجای نان وگوشت اسخوان میخورد . خوب طبیعی است  هنگامی که  سگ میشوی غذایت نیز استخوان است .

همیشه هوا بوی گند میداد بوی فاضل اب بوی دود سیگارهای ارزان قیمت بوی تریاک بوی عرق مردانی  که تنها ماهی یکبار به حمام میرفتند تا اوستا به انها حال بدهد مشت وما ل بدهد حتی درمیان قشر بالا !!! قشری تشکیل شده از شهرستانیهایی که ناگهان به پایتخت هجوم آوردند و اقا زا ده هایشان به فرنگ  رفتند  وخودشان سر سفره اله اکبر صیغه کرفتند .

 گران ترین وخوشبو ترین ادو کلن های آن زمان نیز نمیتوانست این بوی گند را  بزداید ویا بشوید درخانه ها اکثرا بوی توالت وبوی تند پیا زداغ همه جا پراکنده بود  بود . من بار یه کوچک وحساسم نمیتوانستم این بو هارا تحمل کنم ومرتب نفس تنگی داشتم .

زمانی که برای اولین بار به ایتالیا رفاتم  دیدم ریه هایم باز شدند هوای لطیف تورنتو رم وسایر جاها غیر ازونیز برایم سازگار بود  حتی بوی پیتزا وخورش ماما میا برای اسپاگتی خوش آیند بود   هوا همیشه بوی گل میداد همه گل بود .

امروز با تماشا ی فیلم چناب ساشا خان که با شامپاین داشت  باسن فاحشه را میشست دیدیم چییزی عوض نشده زمان ومکان عوض شده وآدمها روزی وروزگاری یک نو کیسه نیز سر منقل تریاک با یک صد تومانی سیگارش را روشن میکرد .!!! این خود نمایی ها ونوکیسه گی ها  امروزی ودیروزی نیستند اینها  درفرهنگ ما ریشه دارند .

نه ما همیشه اسیر زمان ومکان هستیم ما عوض نخواهیم شد  لباسهایمان عوض میشوند شکل وشمایل صورتمان ارتییستیک میشود  کلماترا  درگلو غرغره میکنیم وبخورد دیگران میدهیم  دکه های باز شده  برای سرگرمی ما  همه جا به چشم میخورد همه یک حرف میزنند  " آزادی " !!! اما جایشان گرم است آنهاییکه نتوانستند با اسکناس سیگارشانرا روشن کنند برایمان جمعه خونین را سروده و خواندند . 

فرهنگ همان ااست بی اطلاعی وبی هویتی  وقبیله ای امروز هم که دیگر حیایی باقی نمانده وبطور واضع وبه راحتی همه چیز  وهمه جارا نشان میدهند  ورهبر معظم همچنان چشمانشان رویهم ودانه های  تسبیح را میشمارند ...... چند خمس گرفته اند وگنجینه تا کجا پر شده است .

ما مسکینان درهوای گرفته غربت تابع دستورات امنیتی  روزهارا میشماریم تا پایان عمر. 

بلی مسکینی وغریبی از حد گذشت مارا اما کسی نیست نا مارا ببخشاید . پایان 

ثریا / -2/02/2021 میلادی .

اول نوامبر

 ثریا ایرانمنش " لب پرچین "  اسپانیا /

ماهی تازه  روزی تازه وشروع تازه  اما نه چندان دلپذیر  اطاقها بشکل عکاسخانه های قدیمی شده اند  عکسهایی که بجای شاد ی خاطرات خوش  را در دل بنشانند  باعث رنج وعذابند  همه جا سکوت شهر مرده ها  حکومت نظامی مطلق " دموکراسی"  ویروسی جدید در راه هست این یکی باندازه کافی آدمهارا نکشت تا هوای تازه تری برای زمین به ارمغان بیاورد زمین زمین نشینان  نه ما !حال ویروس پشت ویروس وواکسن های کشنده ساخت چین وماچین وکوبا  بازرا  یابی میکنند  باید هر روز برای مرذن حاضربود وحضورت را اعلام کنی 

اقتصاد خوابیده  غذا کم مردم درپی دریدن یکدیگرند واین همان چیزی است که  " آنها" میخواهند  اول کارتن ها را میسازند سپس فیلمش  را ببازار میدهد تا شوکه نشویم خواهر پلاسی با حاج سید چواد بایدنی هنوز از راه نرسیده قلم مغلطه بر روی هر چه  که نامش ازادی بود کشیدند .

راه فراری نیست جایی برای پنهان شدن نیست وجایی برای نفس کشیدن نیست دیگر  نباید به پشت سر نگاه کرد پلهای شکسته پیروزی نیز به زیر آب رفته اندغمگین ترا زهمیشه گریستم راهی وجایی برای گریختن  هم نیست .

اعتمادم به همه چیز  از بین رفته است  از پس فردا دوباره تنها خواهم شد  ومونس یک ماهه ام خواهد رفت تا او نیز در  خانه اش  زندانی وبانتظار بنشیند  من نیز نیز زندانی ابدی این خانه ام نه دیگر ابتدای  جهانرا میشناسم ونه به انتهای آن میاندیشم .

دیگر زنبور عسل را نشسته برروی گلها نخواهیم دید وبا درختان بید وسرو طناز پیوندی نخواهیم داشت  سر نیزه ها کم کم روبه بهوا قد میکشند ما تنها رژه آنهارا خواهیم دید  آفتابی بی رنگ از خورشید گذشته تقلید میکند  وما درانتظار آنیم که چناب  بیل " خورشید را نیز خاموش ساخته مارا به زیر خورشید های مصنوعی راهنمایی کنند . 

نمیدانند با پولهایاشن چکار کنند انسانهارا ببازی گرفته اند  جهان برایشان تنگ شده همه را میخواهند در سر زمین اهورایی  من مردم تکه های استخوانرا بجای گوشت لای برنج های سمی میگذارند وابهای گل الود را مینوشند ومردان قوی هیکل  مانند خوکها درون گل ولای خودرا میمالند یا زنجیر وقلا ب گردن سگ حسین میشوند  ایران تا حد یک تکه متعفن مدفوع نزول کرد حال خواهر پلاسی با باخواهر مری وخواهر فرح دوره میگذارند وبه ریش آن سگهای قلا ه بر گردن میخندند ملاهای بو گرفته  تریاکی  کثافت بر منابر هنوز چرندیات خودرا نشخوا رمیکنند وسکینه خانمها وزری خانمها واخترخانمها  این گفته هارا  مانند اب نبات قیچی گوشه لپشان میمکند ولذت میبرند وخودرا برای حاج آقا تروتازه  وتمیز میکننند .

نه دیگر به اب رفته نباید فکر کرد جویبار لبریز از لجن دیگر هیچگاه روی آب زلال ا نخواهد دید وهیچگاه  دیگر نادری بر نخواهد خاست   سگهای  گله خوکهای مزرعه حیوانات وگوسفندان  راههارا بسته اند .

خوشا بحال نادانان  !

پایان 

3ریا ایرانمنش 01/02/2021 میلادی.