ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا /
ماهی تازه روزی تازه وشروع تازه اما نه چندان دلپذیر اطاقها بشکل عکاسخانه های قدیمی شده اند عکسهایی که بجای شاد ی خاطرات خوش را در دل بنشانند باعث رنج وعذابند همه جا سکوت شهر مرده ها حکومت نظامی مطلق " دموکراسی" ویروسی جدید در راه هست این یکی باندازه کافی آدمهارا نکشت تا هوای تازه تری برای زمین به ارمغان بیاورد زمین زمین نشینان نه ما !حال ویروس پشت ویروس وواکسن های کشنده ساخت چین وماچین وکوبا بازرا یابی میکنند باید هر روز برای مرذن حاضربود وحضورت را اعلام کنی
اقتصاد خوابیده غذا کم مردم درپی دریدن یکدیگرند واین همان چیزی است که " آنها" میخواهند اول کارتن ها را میسازند سپس فیلمش را ببازار میدهد تا شوکه نشویم خواهر پلاسی با حاج سید چواد بایدنی هنوز از راه نرسیده قلم مغلطه بر روی هر چه که نامش ازادی بود کشیدند .
راه فراری نیست جایی برای پنهان شدن نیست وجایی برای نفس کشیدن نیست دیگر نباید به پشت سر نگاه کرد پلهای شکسته پیروزی نیز به زیر آب رفته اندغمگین ترا زهمیشه گریستم راهی وجایی برای گریختن هم نیست .
اعتمادم به همه چیز از بین رفته است از پس فردا دوباره تنها خواهم شد ومونس یک ماهه ام خواهد رفت تا او نیز در خانه اش زندانی وبانتظار بنشیند من نیز نیز زندانی ابدی این خانه ام نه دیگر ابتدای جهانرا میشناسم ونه به انتهای آن میاندیشم .
دیگر زنبور عسل را نشسته برروی گلها نخواهیم دید وبا درختان بید وسرو طناز پیوندی نخواهیم داشت سر نیزه ها کم کم روبه بهوا قد میکشند ما تنها رژه آنهارا خواهیم دید آفتابی بی رنگ از خورشید گذشته تقلید میکند وما درانتظار آنیم که چناب بیل " خورشید را نیز خاموش ساخته مارا به زیر خورشید های مصنوعی راهنمایی کنند .
نمیدانند با پولهایاشن چکار کنند انسانهارا ببازی گرفته اند جهان برایشان تنگ شده همه را میخواهند در سر زمین اهورایی من مردم تکه های استخوانرا بجای گوشت لای برنج های سمی میگذارند وابهای گل الود را مینوشند ومردان قوی هیکل مانند خوکها درون گل ولای خودرا میمالند یا زنجیر وقلا ب گردن سگ حسین میشوند ایران تا حد یک تکه متعفن مدفوع نزول کرد حال خواهر پلاسی با باخواهر مری وخواهر فرح دوره میگذارند وبه ریش آن سگهای قلا ه بر گردن میخندند ملاهای بو گرفته تریاکی کثافت بر منابر هنوز چرندیات خودرا نشخوا رمیکنند وسکینه خانمها وزری خانمها واخترخانمها این گفته هارا مانند اب نبات قیچی گوشه لپشان میمکند ولذت میبرند وخودرا برای حاج آقا تروتازه وتمیز میکننند .
نه دیگر به اب رفته نباید فکر کرد جویبار لبریز از لجن دیگر هیچگاه روی آب زلال ا نخواهد دید وهیچگاه دیگر نادری بر نخواهد خاست سگهای گله خوکهای مزرعه حیوانات وگوسفندان راههارا بسته اند .
خوشا بحال نادانان !
پایان
3ریا ایرانمنش 01/02/2021 میلادی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر