جمعه، مهر ۱۱، ۱۳۹۹

آسوده بخواب !


 " لب پرچین" ثریا ایرانمنش  / اسپانیا 


هر دردی ازاو بردی صد خنده به درمان کن  

هر زخمی از او خوردی رندانه به مرهم زن 

ما هم رندانه به مرهم میزنیم وزخمهارا پنهان میکنیم درخلوت خانه مان فریاد میزنیم کفتار پیر وخوک کثیف خیانتکاران به مردم زمین وکره خاکی  تنها گوشهای خودمان آنهارا میشنوند وچهار دیواری اطاق کچی همان زندان ابدی  با اعمال شاقه .

آن مردک چپول احمد شاملو گفته بود که دهانترا میبویند که جرا گفته ای دوست میدارم  حال نه تنها دهانت را  میبویند بلکه شلوارت را نیز میبویند  وشلاقهایشانرا از دور نشان میدهند تا دیگر حرف مفت نزنی وحرف دلت را بر زبان نیاوری  مهم نیست اگر کودکان زیر سن وبچه شیرخواران قربانی شده درون  اقیانوسها غرق میشوند مهم نیست  دختران وپسران زیر سن پس از جفت گیزی اقایان وبانوان آنها نیز به قعر اقیانوسها میروند وتنها دریک برگ پاره روی دیوار گم شدن اورا بمردم خبر میدهند ! نه مهم نیست مهم این است که نباید بنویسی وحرف بزنی واگر چیزی بگویی که مبادا به تریش لباده عاریه ای  اقایان بر بخورد درحال حاضر مانند میمون دور وبر بقیه دارند میچرخند تا درآتیه بلکه تکه استخوانی هم چلوی آنها انداختند  نه نباید حرف زد حسن اقا بیهوده از پنجره اشپزخانه اش فریا دمیکشد  وبرای من دل میسوزاند دل سوختن ندارد این زندگی دربندگی افتخاری ندارد ما به سر زمین ازادی گوچ کردیم با یکی شدن جهان دیگر سر زمینی وجود ندارد رودخانه ها راهشان را کج کرده اند باغها وبوستانها نیز درجاهای دیگری رویش کرده وخودرا به نمایش میگذارند ما درمیان علفهای هرزه با نانهای باد کرده  وکوشتهایی گندیده که معلوم نیست از کدام جانور کنده شده  وگاهی مصنوعی داریم ادای زندگی را درمیاوریم آنهم درمرز مرگ وزندگی .

حالم را بهم زدید  بالا اوردم روز گذشته همه سوراخ سنبه های  مانده را بستم توییتر را نیز خاموش کردم تا مباد ادستم بسوی خطی رفته ودر باره عالیجناب  سرخ پوش مطلبی بنویسم وحقایقی عریان شود .

ایملیم مدتهاست کلید شده هرگاه میل به تهدید داشته باشند انرا باز میکنند پیامی برایم میفرستند دوباره بسته میشود من اجازه ندارم چیزی بفرستم هرگاه  خواستم ایملی برای کسی بفرستم فورا برگشت خورد مانند نامه ها بدون تمیر قدیم که برگشت میخوردند .

چه دنیا ی خوبی داشتیم بیخبر ازفردای شومی که درانتظارمان بود زمانی  که به همراه  آن دوست به کلیسا میرفتم وکشیش را دران لباسهای براق میدیدم ویا دررداهای سیاه بلند احترامی دیگر برایش قائل بودم وگمان میبردم که درییرون نیز آنها بدین گونه راه میروند اما یک روز صبج که داشتم به پستخانه میرفتم صدایی مرا بخود اورد برگشتم کشیش شهر بود   بوسه ای بر گونه من زد وگفت کجا باین زودی ؟ گفتم میروم پستخانه  او هم گفت میروم آنجا وبا انگشتش باری را که مخصوص رانندگان وگاراژ داران بود نشانم داد   میروم صبحانه بخورم بعد هم سمینار دارم  باور نمیشد  بادوستم  دراین باره گفتم  واودرجوابم گفت معلوم است آنها حق ندارند که زندگی اشرافی داشته باشند  یک آپارتمان با چهار کشیش  حق زن گرفتن هم ندارند  روزی آن اپارتمان را بمن نشان داد طبقه دوم روبروی پستخانه یک اپارتمان قدیمی با پرده های کج .کوله /

پرسیئم پس انها چگونه زندگی میکنند  ؟ گفت کلیسا از پولی که ازمردم درطول میسا میگرد به آنها میدهد گاهی هم مردم خصوصی به انها کمک میکنند درمواقع غسل تعمید هم کسانی هسند که پولی به انها میدهند  آنها مردان دین وخود را وقف کلیسا کرده اند .

حتی ارت بیشاب  نیز خانه ای معمولی دارد ویا گاهی درهمان کاتدرال دریک اطاق زندگی میکند  آنها را با ملاهای دزدو چپاول گر خودمان مقایسه کردم کدام یک مردان خد ایند ؟وشاهانرا دیدم حق هیچ دخالتی در زندگی مردم ندارند تنها نماد شاهی میباشند وشاهان جبار وآدم کش که تنها هوسهای ان زن بود وجمع آوری مال   تنها دونفر درمیان انها انسان بودند که ازمیان رفتند حال بقیه ؟ دیگر بما مربوط نمیشود  حوصله پاسخ گویی به هیچ احمقی را ندارم اگر کسی میل دارد احمق باقی بماند بمن مربوط نیست مشگل خودش میباشد .

میان ماه من تا ماه گردون / تفاوت از زمین تا اسمان است 

حال باید مواظب نوشته ها وگفته هایم باشم تا مبدا دوباره مورد عتاب وخطاب قرار بگیرم دیگر ازادی نیست دیگر نمیتوانی مانند گذشته حرف بزنی دهانت را بستند گوشهایت را پنبه خواهند کرد وازتو جسدی خواهند ساخت که تنها باید درا ب نمک ذوب شوی  حتی در انتخاب اشعارت نیز باید مراعات حال کفتارها وشغالهارا بکنی مبادا به پر رنگینشان بر بخورد  مئ به دنبا ل شاهینم دراسمانها پرواز میکنم چه او باشد وچه نباشد بدون او هم میتوانم پرواز کنم. 

همیشه نمیتوان همه را باچشم بصیرت وبیگناهی دیدسر تا پا گناهند وامروز تنهاگناه خریدار دارد بیگناه سرش بالای دار است .پایان

-------------------------------

در خاتمه " پسرم تولدت مبارک امروز دوم اکتبر است درتاریخ ماروزگذشته دهم مهرماه بود که تو به دنیا آمدی روزگارت خوش سلامت وپایدار باشی .مادرت که ازتو دوراست  اما دلش بانو نزدیک است .

ثریا ایرانمنش  20202/ 10/ 02  میلادی . اسپانیا 

اشعار متن از فروغی بسطامی !



پنجشنبه، مهر ۱۰، ۱۳۹۹

رفتم که رفتم

 " لب پرچین " اسپانیا 

ای وطن . ای روزگار خوب  آی دنیای کودکی خدا حافظ  آنقدر   ترا دوست داشتم که به هر  زباله ای که  میرفت درراه نو گام بردارد   آویزان میشدم  آنقدر رفتم تاسرم به دیوار سنگی خورد  وخونین  وپشیمان باز گشنم  خورد شده برگشتم 

حال در گوشه تنهایی خود  دارم برای روزهایی کوتاهی که درپیش دارم اشک میریزم خوشبختانه  آنقدر  فرصت  ندارم که آزادی ترا ببینم  بطور کامل ما ازاد نیستیم همه اسیریم خودمان  گمان میکنیم  که ازدایم  آهسته آهسته نف کشیدن  هایمان را نیز به دادگاه میکشانند . حدا حافظ وطن  خدا حافظ یادبودها خوب . رفتم ودیگر هیچ چیز درباره هیچ کس وهیچ جای تو نخواهم نوشت . بگذار بزرگان خیالشان راحت باشد  تویتررا بستم اینسنتاکرام را بستم کم کم همه چیز  را خواهم بست وراه نفسم را  نیز .

 پایان 

اول اکتبر 2020 میلادی براب با  10 مهرماه 1399 خورشیدی . وطاهرا امروز تولد پسرم بود  همان روزگار خوشبختی کوتاه .

دوشنبه، مهر ۰۷، ۱۳۹۹

ادم زیادی

 ثریا ایرانمنش / " لب پرچین " اسپانیا

سالها ی خیلی دور کتابی را میخواندم  بنام آدم زیا دی اگر اشتباه نکرده باشم  متعلق به  نویسنده روس ایوان تورگینف بود 

 کتاب مشگلی بود با آنکه قطر چندانی نداشت اما مشگل بود  بعد باخودم میگفتم این آدم هیچ اند یشه ای ندارد   چرا اینهمه خودش را نا چیز می  پندارد ؟ وووو

 امروز  ! بلی امروز فهمیدم آدم زیادی یعنی چی ! یعنی آدمی که حتی پولهابش دیگر ارزش ندارد ......

 سه ماه حقوقم را اگرفته ام ورویهم انباشته ام مقداری  در بانک برای برق <آب وتلفن وغیره  بقیه درون یک کیسه نایلونی وهرگاه بخواهم چیزی بخرم .یا پول  بردارم باید دستمالی به دست بگیرم ویا دستکش بپوشم  !!!! روز گذشته پس از بازگشت از خانه تازه پسر/  ناهار میهمان دخترم بودیم برایمان مثلا چلو کباب درست کرد ه بود خوشبختانه سگ همیشه کنارمن می ایستد ومن آهسته گوشتهای نپخته بدون پیاز را جلوی او میانداختم وخود با برنج خشک بدون چربی سر گرم بودم سگ حسابی سیر شد منهم سیر شدم آنقدر که الان به هیچ  چیز وهیچ غذایی میل ندارم تنها قهوه نوشیدم بعد از ناهار جنا ب داماد پایین رفت وصدای گیتار الکترونیکیش  را تا عرش رساند فورا جا خالی کردم وبخانه برگشتم حوصله این یکی را دیگر نداشتم باندازه کافی پله ها مرا خسته کرده بودند تمام بعد ازظهر خوابیدم وشب پس از نوشیدن یک لیوان اب دوباره خوابیدم  هنگامی که میخوابیم چیزی مرا عذا ب میدهد وجانم میل دارد خودرا رها سازد .

 حال تازه فهمیدم ادم زیادی  یعنی چی  چرا جناب بیل گیت میل دارند  پانزده میلیون از جمعیت دنیارا از کم کنند  چون همه مانند من زیادیند .بافتنی می بافم  ودوباره میشکافم چون حواسم پرت است همه جا را سیر میکنم نه دیگر به گذشته فکر نمیکنم اینده هم ندارم  همان آدم زیاد ی هستم کارم تمام شده باید بروم مهم نیست جوانم یا فرسوده مهم این است که دیگر زیادی هستم .

تنها یک فکر داشتم با پولی که پسرم خرج ان خانه فضایی خود کرده با یک سوم ان میتوانست برای من یک خانه کوچک بخرد تازه خانه قدیی اش هم خالی است . ایا باید اینها را به حسا ب کم لطفی بگذارم یا بی توجهی ویا نفهمی حال خوشبختانه صاحبخانه ازمن راضی است منهم از او راضی هر ما ه سر موعد کرایه اش را به حسابش میریزم اما ایا این بود نتیجه آنچه را که بافتم ؟ وآیا اینها همان نقش پدررا دارند ؟  در فامیل  بزرگ انها رسم نبود که برای زن میراثی بگذارند ومن همیشه متوجه حال مادر زنها ومادر شوهرهای بیوه بودم که چمدان به دست از این خانه به ان خانه میرفتند ویا راهی کربلا میشدند خوب منهم باید راهی سویس شوم !......و امااین خانه به اسم  زن وشوهر است !!!!

آدم زیادی  بلی برایت غذا میپرند خرید میکنند بعضی شبها درکنارت هستند اما >>>>>>>>>یهتر است تو هم مانند چرخنده چرخی بزنی ! پایان 

 ثریا/ اسپانیا  همان  روز دوشنبه 28 سپتامبر 2020 میلادی /



راز اعداد وحروف


 " لب پرچین " ثریا ایرانمنش. اسپانیا
----------------------------------
یک خنده  - یک تبسم 
یک نوای صادقانه 
 نه دیگر نیست  جایی
 غیر از خنجر های آغشته به خون 
با لبخند های فریب 
و مهربانی ها گم شده 
تکرار وعده های بی پایان 
و....دیگر هیچ 

حوصله ها رفته  افکار گم شده  شبها تنها در رویاهایم حروف  میچرخند واعداد میرقصند /
شب گذشه بوی شمع درخانه پخش شده بود گمان بردم دخترک شمعی را روشن کرده وامروز صبح او ازمن میپرسید تو شمع روشن کرده بوی ؟
حروف دور سرم میچرخید  " میم " یعنی مهربانی وعطوفت   " ف" یعنی  ویرانی و خرابی همه آنهاییکه نام آنها به " ف" شروع میشد مخرب بودند وآنهاییکه با میم شروع میشد مهربان .

روز گذشته سر انجام موفق شدم به خانه تازه ساخته پسرکم بروم نوک کوه ! هنوز اسانسورش را نصب نکرده  چهل وچهار پله را باید طی میکردیم  آسانسور خصوصی دو طبقه می ایستاد   اول  طبقه ای که اشپزخانه سالن ودفتر کار ش بود وطبقه دوم اطاق خوابهایشان دیگر نتوانستم پله هارا تا بالاتر بروم واطاق خوابهایشان راببینم .

جالب بود کر کره با تایمر بالا وپایین میشدند خبری از دستگاه کولر و پنکه نبود دستگاهی درموتور خانه بود که هوای خانه را تنظیم میکرد  تلویزیون مدار بسته ودوربینها که همه را زیر نظر داشتنداستخر یکه اب آن خارج وتصفیه میشد ودوباره بازمیگشت  همه چیز برایم جالب بود  اشپزخانه او با آخرین سیستم مجهربود خوشا بحال عروس !

پرسیدم حال چرا در بالاترین نقطه کوه  امده ای   ؟ 
گفت دیگر میل ندارم کسی راببینم از درون دفترم با دنیا  رابطه دارم  بچه ها ! او خوشا به حال شما بچه های امروزی  پدری نیست تا کشیده به بناگوش شما بخواباند ویا شمارا متهم به هزار گفته های نا مربوط  نماید  همه چیز دراطاقهای شما تنظیم شده  حتی خوابیدنهای شما !

به خانه قدیمی خود بازگشتم گویی از یک دنیا به دنیا دیگری  آمده ام گویی به فضا رفته بودم  استخر ی که که  متعلق به ساکنین این بلوک است که تا امروز پایم به انجا نرسیده دیوارهای کچی ریخته شده اشپرخانه کوچک که همه چیز رویهم تلمبار شده  وشیر ابی که شش ماه اسد منتظر ی لوله کش نشسته ........وبه ان یکی میاندیشیدم و.....دیگر هیچ 

بیم داشتم  که مبادا خوابی دیده بودم  اما نه واقعیت داشت  یک راست به تختخوابم پناه بردم تنها جایی که برایم  امنیت  میا.ورد ....شاید هم نه . بوی شمع خاموش هنوز درخانه میگردد. 
ومن به آن حروف  وکلمات اسرار امیز میاندیشم که همه شب در مغزم بالا و پایین میشدند .
خوب خلایق هرچه لایق .......دختری از مرز سیبری  برای یافتن کار بهتری باین سو میاید ...ملکه میشود  ......وملوکی که خاک میشوند >
گلستانی که لبریز از خار مغیلان است ومن...درانتظا ر موجودی که برای خو دم انتخاب کرده ام همان رویا!
پایان 
ثریا ایرانمنش / 29 سپتامبر 2020 میلادی . اسپانیا .


جمعه، مهر ۰۴، ۱۳۹۹

همه رفتند


 " لب پرچین " ثریا ایرانمنش . اسپانیا 

یادگاری ما 

 یک تخته پاره - از یک کشتی غرق شده 

در کشا کش امواج خروشان 

مارا به بیراهه ها  میبرد 

وما  همچنان دردیروز زندگی میکنیم .

کم کم آنهاییکه از زمان ما باقی مانده اند  بسوی ابد یت میروند واین کشتی شکسته را رها میکنند.  وچه بسا هنوز عده ای به تخته پاره ها چسپیده رویای بازگشت دارند .آنچه رفته - رفته دیگر بر نمیگردد اگر هم برگردد دیگر آن نیست که بود .

شب گذشته در فیس بوک خواندم که ژولیت گره کو خواننده مطرح آن زمان ما  نیز از جهان رفت زنی بلند بالا کشیده وبی هیچ ادعایی میخواند صدایش لبریز از غم بود  او آخرین باز مانده دوران ما بود همه رفتند و اینهایی که در اطراف ما هستند ما آنهارا نمی شناسیم .امروز دیگر برای من مهم نیست که دیروز چه بود اگر چیزی مینویسم نگاهم به  تاریخ است  تاریخ را تحریف میکنند از تروریست قهرمان میسازند واز قهرمان یک فرد مضر جامعه که سزایش مرگ  است 

امروز نه قهرمانی زاده شده ونه قهرمانی بوجود میاید قهرمانان را میکشند  ودر عوض آدمهای بی مغز وتهی را که قبلا خوب آنهارا شستشو داده اند و از هفت آب کر گذرانده اند بعنوان قهرمان به نمایش میگذارند .

مردم را درخیابانها به تیر میبندند تا یک مفتگی بو گرفته درون صدها متر پارچه سیاه را بعنوان قهرمان ونمونه نگاهدارند گمان میکنم هر کس از یکصد متری او رد شود بوی گند خفه کننده اورا احساس میکنند همه بو گرفته اند دنیا بو گرفته است بویی که هیچ عطری وهیچ مشکی قادر نیست تا انرا خوشبو سازد رودخانه ها ابهایشان کدرو بد بو د ریاها متعفن اقیانوسها گل الود دیگر رنگ اسمانرا نیز درهیچ کجا نمیتوان دید.


تها خاطره های خوب را درون یک جعبه در گوشه ذهنمان نگاه داشته گاهی آنهارا نشخوار میکنیم . عشقهایمان رویایی ومصنوعی واز پشت شیشه ها ی کدر ومات  اسباب بازیهایمان که هرکدام حد اقل ده بیست تا ازآنرا درمیان خانه داریم وبا انها باز ی میکنیم عروسکهای چشم ابی که چشمانشان بهم میخورد ومیخوابید گم شدند قطارهایی کوکی که وی ریلها می غلطیدند و ما آنهارا راستی میپنداشتیم گم شدند 

همه چیز ناگهان .بی صدا گم شد درعوض هزاران سوپر برایمان سر هر چهار راه باز کردند  با گوشتهای  های مانده مصنوعی تخم مرغهای ساخت چپن مرغهای مصنوعی ومیوه های رنگ شده را در یک ردیف چیده نان نیز گم شد چیزی که امروز میخوریم تکه ای خمیر باد کرده ونپخته است /

بلی ژولیت کررگو متعلق به دوران خوب وخوشبختی ما ودنیا بود وما میپنداشتیم که مردان  بزرگی درراهند تا دنیا مارا بهتر بسازند نمیدانستیم  ناگهان  سر وکله مردی از درون گاراژ خانه اش با یک وسیله آتش زا به میان می جهد ودنیارا  بین خود ورفقایش تقسیم میکند حتی سر  نوشت سلامتی ما نیز در میان دستهای او میباشد .

دیگر لازم نیست نبردی  را شروع کنی ویا آغاز کرده به پایان برسانی در نیمه راه گم میشوی .امروز همه یک گله وهمه از یک چراگاه  تغذیه میشویم  معلولان ارباب میشوند وانسانهای بزرگ در زندانها وسیاه چاله ها  مدفوند  اروپای تمیز ومعطر مامانی تبدیل به زباله دانی پناهندگان شده است وامریکای غول پیکر دست آویز مشتی چپول نیمه دیوانه ومست ومعتاد بچه باز . 

وموا د مخدر وخون نوزاد  غذایی است که میتوانیم مصرف کنیم همه نوع آن در بازار موجود است حتی درمیان خمیر دندان وصابونی که دستهایت را با ان میشویی . دیگر  هر چه بود تمام شد  .

کمی رنگ بر چهره بیمار جهان باقی است که آنهم زیر لگد این چهار پایان  له   شده از بین خواهد رفت .

پایان

ثریا ایرانمنش . 25 سپتامبر 2020 میلادی / اسپانیا

 .





چهارشنبه، مهر ۰۲، ۱۳۹۹

تندیس عشق

" لب پرچین "  ثریا ایرانمنش  .اسپانیا 

تو گوهر بین واز خر مهره بگذر/ ز طرزی کان نگردد شهر وبگذر 

چو من ماهی کلک  آرم به تحریر / تو ا زنون والقلم  می پرس تفسیر 

اگر بخواهم  تندیس ترا بسازم از کدامین  چهره های عالم میتوانم وام بگیرم ؟ از داود  میکل انژ / از آپولون ویا  ...ا زخودت ؟ 

تو نیمه منی  همیشه من ترا نیمه قامت دیده ام  وهمیشه در ارزو ی دیدار تو به سر زمینها سفر کرده ام  هر گز ارزویم از این فرا تر نرفت  غیر ازان حصاری که دورخود پیجیدم وترا نیز با خو به آن قلعه بردم  با تو سخنهای سر بسته گفتم  از معاشقه ماه با  درخت حرفی نزدم  وهیچگاه درارزوی دیدار ننشستم  وامروز دیگر دیدار نیر است  نوبت ان گذشت .

تنها ازهر کرانه لبخند تلخ  ترا میبینم  ونوش خندت را  تنها یادرا باید گرامی داشت  وتنها  پرتو ناگها نی که گاهی از زیر چشمان روشن توبر جهان تاریک نور میپاشید .

من زیر آن نگاه پنهان میشدم  واز تو سر شار  از جلوه برهنگی تو سخت خوشحال و احساس میکرد م که هردو دراستانه گناه ایستاده ایم  ومستانه به ان لبخند میزنیم  من لبان تشنه ام را برلبان ملتهب تو میگذاشتم  اما تنها دیوار بود وبس  ودستی که برگردن من حلقه خورد بود نوار لباسم بود .

دیدار دیگر دیر است  گاهی اندیشه هایم اتشین میشوند وگاهی تلخ وزمانی مرارت بار  درزندانی که برایمان ساخته اند وکم وکم قلعه خواهد شد وما مانند جانوران درون ان لانه میکنم تخم میگذاریم  وناگهان درفروغ لاجوردین اسمان به پرواز در خواهیم آمد مانند یک پشه  - تنها بتو می اندیشم .

زمانی فرا میرسد که اروزی دیدار  تو مرا به مرز دیوانگی میکشاند  وزمانی فرا میرسد که دیدار تو مرا به غضب دچار میکند چگونه مانند یک پروانه 

 آهسته آهسته به قلب من چسپیدی وبه درون رفتی ودرآنجا تخم گذاشتی خود پرواز کردی اما جای پایت هنوز مانده است زمانی ارزو میکنم منهم پرواز کرده  میان بازوان عریان تو پنهان شوم  ویا درمیان ا ن گیسوانی که مانند مار چهره ترا پوشانده اند .

از کدام انسان زنده دنیا وام بگیرم نا تندیس ترا درخیال بسازم وبه ستایس ان مشغول شوم 

دیراست وبسان رودکی باید بگویم که : مرا بسود وفروریخت هرچه دندان بود .

وزمانه  چالاک وار  وماهرانه هر چه را که داشتم  به تاراج برد  .

تنها لبان خونین من  ودهانی تلخ  خالی از هر شهدی  در ارزوی  جستن آن درددانه است  که بجای خود بنشانم وبه روی تو لبخند بزنم  لبخندم امروز اندوهگین است .

حال دراین اطاق کوچک با ایوان بلندش  راهی به باغ خاطره ها یافته ام   و به دور از هر هیاهویی حتی غربت را نیز فراموش کرده ام وطن من میان باروان توست درانجا احساس ارامش وامنیت میکنم میلی به دیدار اقیانوسها و دریاها و رودخانه ها  و جنگلها ندارم . رودخانه عشق درمن جاریست  ومن همچنان زمزمه کنان برایت خواهم خواند مانند رودی آرام .

روان را با خرد  در هم سر شتم  / وزان تخمی که  حال بود کشتم 

فرح بخشی در این ترکیب پیداست  / که نغز شعرو مغز جان اجزاست ...... بزرگ مرد شاعر حافظ شیرازی 

پایان 

ثریا ایرانمنش . اسپانیا . 23 سپتامبر 2020 میلادی برابر با دوم مهر ماه 1399 خورشیدی !!!!