طلوع کدام خورشید

به هنگام مرگ درختان در  فصل خزان

در کوچه باغهای سنگی دیروز

ورودخانه جاری شب

سنگ ریزه های عشق مرا ، جستجو کن

زنی که از میان در ختان طلوع کرد

دیگر عشقی نمانده

نامش فراموش شده

فرجامی ندارد ، این واژه بیگانه

در مرز بهار مینشیند

در زمستان میمیرد ، به هنگام مرگ گلها

بر شاخه درختی آویزان میشود

مانند یک چکاووک پیر

فرهاد مر د ، از یادها رفت

شیرین نابیناشد وبه هنگام غروب آفتاب

با پشت خم شده

از دهشت خدایان دروغین

بخاک نشست

در آن دیار آتشین ، یاران همه رفتند

همه رفتند واز یادها هم

دیگر کسی نیست وبر سنگفرش کوچه ها

صدای پایی نمیاید

باید به سوگواری نشست ، بر روی گورهای متحرک

ابرها را کنار  زد تا ستاره هاپیدا شوند

درهای شهر را بازکرد

تا گنجشکان به خاکستر نشسته

باز گردند

صدایی شنیدم ، صدایی که درزیر زمین

سفر میکرد

درخانه ما سکوت فریاد میزند

وسکون نشسته است

ایکاش میشد بدانم ، کدام ستاره

واز کدام سو خواهد درخشید ؟!

......ثریا/ اسپانیا /......... یکشنبه

 

شهزاده رویاها

تالاب تاریک ، سبک از خواب برآمد

وبا لالایی بی سکون دریای بیهوده

به خوابی بی رویا ، فروشد........احمد شاملو

........

شه زاده سوار برا سب کهر

به روانی خون دررگها

به ظرافت شعر  در مغزها

سرودی تازه میخواند

او شمشیر آغشته بخون

آغشته به زهررا میبوسد

وبه نر می ابرها

فرود میاورد بردلها

حال چگونه میخواهد دریارا

بشکافد؟

وبار اندوه وگناه را شسته

به خانه یتیمان خودرا بکشاند ؟

کسیکه با هیبت زنا نی شیرین فسانه

دستمایه شادی کودکانه اش را

بر شانه پیامبران نشاند

آیا تاریخ به تایید او مینشیند

ویا .....به حیرت

وما بانتظار  کدام آرش نشسته ایم

که با تیری از کمان

خواب چند هزار ساله مارا

تعبیر کند

ما...دیگر به روزهای دربدری

خو گرفته ایم

با خاک غریب آمیخته شده ایم

زیر تازیانه زمان وضربه های آن

قطعه قطقه گشته ایم

خورشید مارا ابری سیاه پوشانده

دیگر به آب وآتش وجنگل سوزان

خو گرفته ایم

به همراه یک فریب بزرگ !

.......ثریا/ اسپانیا/ .........

تقدیم به سربازان جانباز

فریاد

از بهشت شما ، دورشدم

آنچنان تلخ وپراندوه

آنچنان دور  و..دور

وآنچنان لبریز از تلخی ام که

آب زمزم وکوثر  هم قادر به شستن

این اندوه نیست

همه درد بودم ، گریه بودم اندوه بودم

وهرروز مرگ را با چادرسیاهش

بر بالای پنجنره ها میدید م

از کنار شما گذشتم

از کنار شما فربه شدگان

که درجستجوی سکه ها

آخرین کاسه لجن را سر  میکشید

ودران چشمه ننگین

غسل جنابت میکنید

من ، همه درد بودم ، همه رنج

مرا عریان کردید

وسپردیده به بازار برده فروشان

بی آنکه زخمهایم را ببنید

از بهشت شما دورشدم

درآن زمان که :

هستی یک انسان ، از یک سکه قلب

ارزان تر بود

از بهشت شما دورشدم

درسکوت خود افسانه گوی قصه هایم

از پشت مهربانی درختان جنگل

تا انتهای زمستان

........ثریا ایرانمنش / اسپانیا .........

نشانه

طولانی ترین جاده ها را

پیمودم

درها همه بسته ، میکده ها خاموش

گریه های پنهانی ، درپناه یک سکوت

اجازه خواستم که :

نفس بکشم !میخواستم بر تو نظر کنم

ای خسته تن که تنها نشسته ای

در پشت دروازه مهر بانیها

در بهترین لحظه ها

به خاطر دلهای گمشده

وبرق آن نگاه مهربان

میخواستم ,عاشقانه ترین روزهای خودرا

پیوند بزنم

و.....

دیرگاهی است که زمین از عطر خاطره ها

خالیست

میان من وتو یک شب طولانی است

وتو میدانی

که ، سالهای جدایی چگونه

برمن وماگذشت

کوچه باغهای معطر

دز  ذهن پریشانم ، چادر زده اند

درون سینه ام ، کاسه ی زرین

لبریز از عطر آن کوچه ها

وبوی شاخه های درخت بید

در انتظار پرواز عصیان است

یک شکاف باریک ، میتواند

چشم شب را به روز برساند

من گم گشته ، فرزند دیروز

وگم شده امروز ،

در  طوفان وحشت

ودرکنار سایه های مشکوک

دیدار  بیدادگران را میینم

...........ثریا / اسپانیا..........

به : مهران .

 

مرثیه

مگر دیگر فروغ ایزدی آذر مقدس نیست

مگر آن هفت انوشه خوابشان بس نیست

زمین گندید ، آیا برفراز آسمان کس نیست ؟  . اخوان ثالث

.....

نمیدانستم که چهره  اش بهت نانجیبی دارد

چه میدانستم که پرنده مردنی است

وصدایی هم نمیماند

به پرنده گفتم :

پرواز را فراموش کن

موشهای صحرایی را بخاطر بیاور

آنها میدانند که چگونه میشود گندمزاررا درو کرد

آنها میدانند که چگونه میشود دانه های گندم را

دزدید

وبه ( خیال ) خیانت کرد

چشمانم بر آن نوازش ها بود

لبانم فرو افتادند

زیبایی کلامی را که میشد نثار عشق کرد

بازهر آغشته ساختم

اسیرانی بی تقصیر دراسارتند

وموشها آزادانه گرد آنها میگردند

نسل خسته ما فرو مردوخاموش نشست

دیگر  شکوفه ای بهاران را نخواهد دید

عقربه های ساعت

نماگهان به جلو خزیدند

ویک روزما یکسال شد

ما خسته وشکسته وشما ای پیروزمندان

کامتان شیرین باد

...........ثریا .اسپانیا ...........

شب سیاه

 

آنکه دانست زبان بست / وآن که میگفت ندانست ،

--------------

آن شکری را که مصر  هیچ نبیند بخواب

شکر ، که ما یافتیم دربن دندان خویش .// مولای رومی.

....

به هریک از > شما> که سلام میگویم ،

باید بیاد داشته باشم که :

چند >من درشما < خفته است

ودر کار  شکستن دلهاست

آیینه روح » شما « شکسته

سنگوار ه هارا درکنارهم چیده اید

درانتهای عطش سوزانی ، پشت دیوار

سیه روزی

تا مرز مرگ وزندگی

تشنه مانده اید

من از عشق میگویم واز هراس آن

از مستی عشق با سنگ ریزه های

در خشانش

از گلهای زیبای قالی

که هزاران رنگ را درذهن روشنم میپاشد

از عشق میسرایم ومینوشم آب گوارای آنرا

با آواز عاشقانه ، میتوانم ستونی بسازم

در پشت بام تیره » شما «

ونیزه ای که سوراخ میکند

قلب سیاهی را

آن نگاه که عریانی روح شمارا

میبیند

از عشق لبریز است

» شما « چند منی ، در خاطره های

گریز پای کامیابی شبهای بی ارزش خود

به بودن وماندن میاندیشید.

.........ثریا / اسپانیا / یکشنبه / 19 سپتامبر.......