ثریا ایرانمنش لب پر چین اسپانیا .
دستم بگیر کز غم ایام خسته ام ، جانم بگیر که عاشقم و لخسته ام
سال‌های در کنار این دریای آرام وأبی می‌رود تا به یک گرداب جهنمی تبدیل شود زندگی سه گانه امرا هجرت را شروع ودر همین جا به پایان میبرم ،
سالهاست که تنها از دور دست‌ها رنگ آبی او‌که می‌رود به سیاهی تبدیل شود مینگرم اما دیگر قدرتی در بدن ندارم تا به ساحل آن پای گذارم وبه دنبال سگها بدوم ویا خودرا به دست امواج بیکران آن بسپارم شاید بیست سال بیشتر باشد که من حتی دیگر کنار ساحل آرام انراهم ندیده ام و دیگر پاهایم درون ماسه های داغ آن نمیسوزد وبا بچه‌ها قایق سواری نمیکنیم ، تنها تماشاچی هستم وبا نگاهی از دور دست‌ها با و میگویم تو هم مانند من ،همچنان پیر شدی رنگ لاجوردین تو کدر سواحل ایتالیا مرا به این فکر انداخته بود شاید آب تو آبی باشد اما انعکاس آسمان صاف وبی لکه وابر بود که بر روی تو سایه انداخته چه زیبا منظره ای بود ،
حال هجوم قایق های لبریز از ادم های ناشناس بر ساحل تو مرا به وحشت آنداخته است ، هجوم مسافرین از آنسوی قاره ها و خریدن تکه زمینی وویلایی در کنار تو بمن می‌گوید کم کم تو هم همان دریاچه کاسپین خواهی شد آن روز ها دیگر من نیستم .بارها تصمیم گرفتم خودم را به لبه پرتگاهی برسانم ودر میان امواج تو فرو روم شاید ماهی عنبر مرا بلعید ومن تبدیل به عطری شدم در جهان دیگری،
از هجوم هخامنشیان تا هجوم ترک‌ها وسپس به یغما بردن تو بوسیله آن مردک یونانی وحضور بیشمار کشتی های ایتالیایی و جزیره سیسیل حامل مواد رنگ چهره ترا عوض کرد حال تنها آبراه وشاهرگ اقتصاد جهانی بوسیله یک آبراه باریک به اقیانوس پیوند خورده ای شاید اگر آن گلو‌گاه تسخیر شده ویا آن آب راه نبود توهم دریاچه ای بودی که امروز پس میرفتی مانند کاسبین سر زمین من مانند خلیج همیشه ایرانی من اما اطراف ترا انسان‌ها با فکری گرفته اند که بیشتر به اقتصاد خود میاندیشند ترا محافظت می‌کنند لایروبی مینمایند اما کاسپین من در دست حیواناتی بود که بجای آب ادار الاغ وشتر مینوشیدند واز آن دریجه زیبا ترسیدند انرا به حراج گذاشتند نه به درستی بگویم بیشتر سر زمینم را فروختند به چینی تا وروسها و ارباب بزرگ پولش را گرفت تا یک دکان دیگری باز کند دکان دین بسته شد !!،،،،،، حال من غیر تو جایی ندارم غیر از تو دوستی ندارم وآرزو هیچکس را ندارم آرزویم این است که مرا فریاد کنی تا در آغوش تو چون همان قوی تنها بمیرم ، این آخرین آرزوی من است ،که میدانم مانند همه آرزوهایم نقش بر آب خواهد شد هنوز خاکستر آن ،،،،،درون گلدانی در گوشه اطاق دخترم نشسته حتی خاک اورا قبول نکرد به تو هم نزدیک نمیتوانند بشوند اما من میدانم در آغوش تو خواهم خوابید و بخوبی این را میدانم چون مانند تو با تمام جهان مهربان بودم وبی مهاباد جان برکف به همه کمک میکردم ،دریا ی مدیترانه صدایم کن ، پر خسته ام ، پر خسته ام از این دنیای کثیف والوده ، ،پایان ، ثریا جمعه دوم فوریه ۲۰۲۳می
