هیلی…..ری

 ثریا ایرانمش  ، لب پرچین ،‌اسپانیا،

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد  /   سعادت آن کسی دارد که از تن ها به پرهیزد

گریز از تنها وتنها پای بر هفت اختر جهان دارم  مادر طبیعت که این روزها از زن پدر هم بد تر شد مرتب اشک میریزد و شهرها ودهاترا لبریز  از آب میسازد شاید برای از دست دادن ی یگانه طفلش  باشد  کهنه شده زشت شده با آرایش که نو‌کیسه به او  داده اند زشت  تر از همیشه می‌باشد  دیگر خبری از درختان قرون نیست آنها را  اره می‌کنند  و به مصرف داخلی میرسانند خبری از انبوه جنگل‌ها نیست انها را میسوزانند وخانم هیلیری روی خاکستر آن ماکارون میرقصد ،،

امدنش به این سو بیخود نیست انهم صاف به قصر بزرگ ‌زیبای ، ‌معر‌وف سویا برود نقشه ها در سراین پیر خود فروش‌و دوستانش هست مردم اسپانیا هم بعضی ها ندید بدید عکسی در کنار اومیگیرند  و در  اطاق  پذیرایی آویزان می‌کنند افتخارشان  هست ، خوب توانسته مغز ها  بخورد وهمه را تهی سازد .

هرچه هست دیگر برای من جنبه ه این ندارد  دلم برای زیبا روی میسوزد که در بیمارستان افتاده  زیبا ترین زن دربار انگلستان  چه شوم است این دربار تنها عنکبوتهای پیر  در قصرها ساکن هستند جوانانشان از  دست میرو ‌ند ‌ان  عروس طلاق گرفته  دچار سرطان پوست شده است تنها  عنکبوت دیر گاهی خودی می اراید و میل  دار پا جای پای آن ملکه واقعی بگذارد  متاسفانه شاهنشاه  نیز دچار عارضه تخمگذاری شده اند  وپر‌وستاتشان ورم کرده است حال آیا شاهنشاهی از بین می‌رود یا ان هنر  پیشه دست  سوم رنگین پوست ملکه آن امپراطوری قدیمی خواهد شد ، داستان را  دیگر باید در تاریخ خواند متاسفانه یا خوشبختانت ما حضور  نخواهیم داشت ،

جنگ‌های نیمه   قلاب همچنان ادامه  دارد روی هوا مرتب موشک پرانی است وعجب آنکه مادر طبیعت گویا این گوشه ای را که من ساکنم  فراموش کرده قطره ای آب  بر زمینه‌ای خشک ‌باغچه ها ودرختان خشک نثار کند  روی نقشه تنها یک لکه آفتابی با درجه بالا  دیدده می‌شود انهم همان تکه ای است  که  ما لانه داریم بنا بر این  باید در آب صرفه جویی کنیم .

حوصله نوشتن ندارم حوصله هیچ کس وهیچ چیز را ندارم   مشغول تماشای شهر فرهنگ هستم باهزار رنگ  . پایان 

ثریا دوشنبه 22 ژانویه 2024 میلادی

در خاتمه برای آن زن زیبای بیمار   آن گل خوشبوی  دربار انگلستان دعا می‌کنم تا بهبود یابد وبه بچه هایش برسد ، امین

شاها. آریا مهر ا

 ثریا ایرانمنش ، لب پر چین  ، اسپانیا ).

سینه از أتش دل  در غم  کاشانه بسوخت  / أتشی بود که  در این خانه  که کاشانه بسوخت 

 روز گذشته سالروز  رفت تو برای همیشه بود زیر لب گفتی بر میگرم ومیدانستی  که هیچگاه  دیگر بر نخواهی گشت  همه گفتند همه نوشتند چهره ترا مخدوش کردن اما مردی در این میان  هنوز با گفتن نام ت‌و‌از جای بر میخیزد  مردی که نه ترا خدایکلن خطاب کرد ونه در انزمان کسی اورا میشناخت در گوشه دفتر ملکه بکار خودش مشغول بود ، امروز به تنها کسی که می‌توانم اعتماد کنم همان مرد سرخ چهره وخوش زبان است ،

هنوز پای تو در پلکان هواپیمای بی مقصد  بود که سالار سخن ترجیح بندی طولانی  در رثای  آن دیو سیاه  سرود وخوب از خانه اجاره ای  به خانه نه یکی بلکه سه  عدد  منتقل شد در امریکا هم خانه داراست اما خودش در گوری بشکل مقبره  حافظ خفته  خیلی منم منم می‌کرد برای تو وملکه سرود میساخت وسپس  مرافعه داشت که چرا در انقلاب کم ادم کشته  اند باید حد اقل روزی چهار صد تن را بکشند ،

تو در چه خیالی بودی در خیال انسانیی شبیه خودت ، با قلبی گشاد روحی بخشنده ‌سری تترس که یک تنه درمقابل جهان ایستادی همهرا دچار خوف وحشت کردی  سر زمین ما نمونه شد بهاری زیبا شکوفا شد همه ما همان گلهعا خندان گلستانی بودیم که تو انرا ساختی ،امروز چیزی بر جای نمانده غیر  ازمساجد که در آنها انواع واقسم جنایت‌ها صورت می‌گیرد  ود شبیتانهای انپسرکان کوچک وزیر سن بغل خوال مردان ریا هستند ،

اگر آن چند خواب لعنتیرا که تنها یک برهان و  یک توهم بود از یاد برده بودی شاید قدرتی مافوق قدرتتان داشتی ،

چه خوب شد که رفتی  دنیا پس از تو ویرانه شد تبذیل به یک خرابه  که مشت زاغ و پرندگان مرگ در بالای  تپه‌های ویران کوکو‌میزنزز جغد ها در انتظار لاشه ها در کمین خوابیده‌اند  مردانی  که  امروز  مثلا  جایگاهترا گرفته اند حال یک لات مستی  ارا دارند که تفنگ به دست تلوتلو میخورند ومیل دارند شلیک کنند ارتشی  وجود ندارد  مشتی آدمکش اطراف خیمه را گرفته اند وان مرد بقول بعضی ها عمود بر خیمه اثر نئشه تریاک تنها در آسمان‌ها پرواز  می‌کند  سلطان شده نه به خدایی رسیده آست  قانون  یعنی او  وجود ندارد تسمه وشلاق وزندان  پانزده هزار زندانی در آن دیار بیهوده در انتظار نشسته اند تا نو بتشان  شود وطناب دار بر گردن آنها خلقه بزند ،

این باقیمانده آن گلستانی است که تو ساختی انراتبیل  به گورستاتی پهناور  کردند بجای شیر و وبیسکوت که تو در مدارس برای بچه ها میفرستادی  امروز نعش کشها  تابوت میبرند بچه ها غش می‌کنند ،

گفتنیها زیاد است تنها آرزویم این بود که سرم را روی آن سنگ مرمر بگذارم وجان به جان  آفرین تسلیم کنم  شاید روحم در آنجا در کنار تو‌جای میکرفت وحرفهای بیشتری را با تو میگفتم افسوس  ، فلج شدم تنها شدم وشب وروز  برای تو‌میگریم  قلبی به پاکی فرشتگان روحی به پاکی  ملکوت  آسوده بخواب دنیا پس از  تو تبدیل به یک ویرانه شد ، اشک تو اشک جهان بود  نامت جاون روانت شاد  .

پایان 

ثریا 18/01/2024 میلادی

سیمین / یک مرثیه برای تو بی مانند بودی .

 ثریا ایرانمنش ، لب پرچین .‌اسپانیا ،

کدام  پایه نصب  جهان باید  کرد / که در مسالک فکرت  نه بر تر أیی

درون خلوت کروبیان عالم مستی / شریر کلک تو باشد  سماع جاودانی

روز گذشته  زیبا ترین لوکس ترین بانو ترین و بهترین دوست عالم را که داشتم از من خدا حافظی کرد  آخرین ناهارش را با پسر من صرف کرد  وروی دوربین  پیکر در هم ریخته اورا که به سی وپنج کیلو گرم  رسیده بود نفس نفس زنان  مرا گویی می بویید  من تنها میگر یستم،‌…..

این أخرین یاد،گارا از دوران زندگی خوب گذشته ام بود  او از فامیل بزرگ و نجیبی برخاسته بود تحصیلات عالیه داشت  شیک ترین زن جهان بود  والبته زیباترین ،

نامی بزرگ از خودش بیادگار گذاشت  هرچند تنها نام فامیل مادری او برای همه ایران کافی بود   وامروز تک وتنها در کنار چشمان وحشت زده تنها دخترش داشت جان میداد وبا هر نفس مرا میبوسید ،

کجا مثل تو عزیزی  دیگ ر پیدا کنم  تنها گریستم گریستم وهنوز اول صبح روز بعد دارم میگریم  ومرثیه نویسی می‌کنم ،

جایت در کنارم در دلم ودر زندگیم خالیست ای سیم ب بی نظیر جهان که هیچ طلا  ‌نقره ای هیچ ألیاژی قادر به   ساخت امثال تو نیست آلیاژ تو نوع دیگری بود افسونی در آن دیده نمیشد ریا کاری های گربه های ملوس را نداشتی شیر جنگل اما آرام ، ،

گفتنی ها زیادند اما اشک آمانم را بریده  آسوده  و آرام  در کنار فرشتگان ملک‌وت پرواز کن  شاید در دنیای بهتری توانستیم یکدیگر را ببینیم ،

ثریا 

15/01/2024  میلادی 

نیمه شبان

ثریا ایرانمنش ، لب پر چین . اسپانیار

ساعت‌های متمادی  است بیدارم احساس گرسنگی  می‌کنم اما حوصله خوردن ندارم از امشب  از ساعت دوازده تاهفت  صبح آب را قطع می‌کنند آسمان خست زیادی بخرج دادا قطره ای باران در جنوب بر دشت تشنه وخشک نبارید  کمبود نان  وسایر مواد احساس  می‌شود  البته پایتخت شاهانه تر است   بدبختی ها اکثرا در جنوب اتفاق میا فتند یک نمونه آن منم از جنوب سر زمینم به جنوب کشوری غریب وناشتاس پرتاب شدم وکم کم زیر خروارها گنده گوییها ‌رفتار اشراف منشانه گرسنگان تازه به دوران رسیده گم  شدم محو شدم کسانیکه در آن زمان‌ها حتی اکراه داشتم در کنارشان راه بروم  خوب دنیاست عوض می‌شود مانند روز وشب .

خواب از سرم پریده بچه ها آمدند ورفتند تازه امروز فهمیدم آن کوچکترین  که هنوز در نظر من یک بچه تپل است در کلاس هفتم درس میخواند . بقیه در دانشگاه  در این مورد شانس آوردم ولگردانی بیمار به جهان هدیه ندادم  این جهان بیمار این جهان کهنه با مردمی بی تفاوت  گویی مشتی سنگ واهک دور هم راه میروند ،

من در بدترین دوران زندگیم بسر میبرم با سرطانی که در گوشه ای نشسته وارام است  گاهی قلقکی می‌دهد فریادم به آسمان می‌رود یک مسکن وسپس خودرا به رختخواب سپردن   پاهایم را بکلی فلج  کرده راه رفتن برایم مشکل است ایستادن برایم  مشکل ‌سخت است  ساعت‌های باید در انتظار باشم تا کلیدی در قفل بچرخد ودستی لیوانی آب جلوی من بگذارد ویا برنج وسبزیجاترا مخلوط کرده  برایم غذا درست می‌کنند بعد هم مستقیم  به سطل اشغال روانه می‌شود انها هر کدام  به سبک زندگی خودشان غذا تهیه می‌کنند یکی تنها با باربکبو سرش گرم است دیگری باکمی  نخود اب و سومی ساندویچ یا غذاهای نوظهوری که من بیزارم ،

 خواب از 

چشمانم گریخته ساعت‌های به دنبال یک آهنگ میگشتم تا شاید سرم گرم شود پس از  مدتها  ویلنی گویی از روی یک صفحه کهنه کپی شده زر زر کنان در کنار گوشم نشست  دیگر خبری هم از آنهمه شور موسیقی نیست  هر چه هست تکرار همان گذشته است  وضع دنیا  عوض شده دختر یک قاتل حرفه ای با چادر سیاه جای مارا در تالار رودکی گرفته انهم در ردیف اول آیا اژ سنفونی پنجم چیزی میفهمی یا به همراه آن مادر دهاتی ‌خواهرت چرت می زنیز و کمان داران کردن  کلفت عرق خور با لباسهای متحدالشکل در پشت سر شما چرت میزنند .  .

جای همه چیز عوض شد ومن تازه جنس اعلای هموطنان خودرا شناختم البته زمان من انسان‌های دیگری زندگی می‌کردند   انسان‌هایی به معنای واقعی حال اگر چند نخاله هم در بین آنها دیده می‌شد  همه انهارا شناسایی کرده ‌دور میشدند  اما امروز ،،،،نمیدانم که أیا انسانی باقی مانده  یا نه ؟  غیر از چند هنر پیشه فسیل و چند پیو پاتال  که حوصله  حرف زدن هم ندارند همه هم بیمارند تنها سئوال  وگفتگوی ما در دو کلام خلاصه می‌شد نه بیشتر  حتی حرف زدن هم مکافات سختی دارد ،.

ضعفشدید  خستگی  واز همه بد تر بی آبی 

  چگونه دست‌هایم را بشویم ، رویهم رفته زندگی  متعفنی داریم  یا جنگ وادمکشی  یا دزدی ویا تجاوز وچه راحت از تجاوزاتشان پرده برداری می‌کنند  فرقی ندارد مرد باشد یا زن  گویی در دنیا تنها همین لذت  کاذب مانده ،  وتماشای دزدان بزرگ از ریاست سر زمینه‌ای بزرگ و‌پهناور  تا کوچکترین تنها سکه ها هستند که حرف میزنند بقیه فریب است فریب بزرگ،رویهمرفته

 دنیای خر تو خری است متاسفانه ما هم حضور داریم ، پایان . ثریا  نیمه شب شنبه  سیزدهم ژانویه  سال بیست وچهار میلادی. 

ایران فلسطینی

 ثریا ایرانمنش  لب پرچین  اسپانیا

سر انجام آنچه باید بشود شد وایران تقدیم فلسطین شد آوارگان  فلسطین خانه دار شدند حال باید به آوارگان  ایرانی  نگاه کرد  که همچنان مشغول  رقص در میانه هستند  وهمچنان اعلامیه می‌دهند وهمچنان  سخن رانی می‌کنند وهمچنان قانون اساسی تدوین می‌شود واین أخرین کلام است ،  

ایرانیان بدبخت در حال حلق اویزن کردن خود هستند یا دیگران طناب  را بر گردنشان میاندازند  پیرو پاتالهارهم با ذکر نصیبت افسانه گوی شده اند  ودیگر کسی نمانده  .سر انجام آن دستمال  پیچازی حضرت  عمود بررخیمه کار خود را مرد و  کشور را تقدیم نمود با عشق ؟؟؟؟ 

زیاده سخنی نیست .پایان  11/01/2024 میلادی  

کجا ومانند چه کسی ؟

 ثریا ایرانمنش ، لب پرچین ، اسپانیا .

دریغ و‌درد که زن بودم .! 

در آن سوی زمان در میان آن گروه   زن بودن  حکایتی است غریب و زن بودن گاهی ننگ آست ، خود من یک ننگ بودم  زمانیکه متولد شدم ، پدرم رویش  را برگرداندو رفت  مادرم مرا به دست دایه سپرد تا روی نحس  مرا نبیند همه زندگی ان دو تنها سه سال طول کشید انهم با جدایی های ماهیانه و روزانه .

بزرگ شدم درخانه دیگری با پول دیگری  با متلکها وطعنه  های دیگری اما مدرسه را رها نکردم ، 

شب گذشته تمام مدت جبر و مثلثات  دور سرم میچرخید و با چه بدبختی و سختی و زیر صد ها هزار فشار میل داشتم  مدرسه را تمام کنم وبه دانشگاه وارد شوم ،

همیشه در کلاس های  ابتدایی با درس عربی مشگل داشتم ونمره هایم   از دو بالاتر نمیرفت ودر دبیرستان با حساب جبر  ومثلثات   و با کمک  کلاس های تقویتی وخوب؟  بعد  ،،،،،،، درب دانشگاه به رویم بسته شد   بیخیال برو شوهر کن برو کار کن برو  ،،،، فقط برو  که هیچ چشمی ترا نبیند.

شب گذشته میان دردها وخواب وبی آرامی بخود میگفتم  ؟ راههای دیگری بودند که میبایست از انها عبور میکردم .راههای پر فریب ومکر ، راههای ریا ودروغ  وراهی برای ثروتمند شدن  ! چگونه ؟ با خود فروشی ؟؟؟؟!!  نه اینکار از من ساخته نبود  روحا نجیب بودم   

حتی برای ازدواج نیزانتخاب با من بود  زیر بار هیچ  حرفی نمی رفتم راهمرا خودم انتخاب میکردم با کمک هوش وحواس خود  در من همه چیز پاک ودست نخورده بود ،اما،واما اجتماع کثیفی داشتیم و آدم‌های باسوادی  که تنها متکی به  ثروت و اندوخته ‌میراث  پدری  خود بودند حتی هنوز طرز لباس پوشیدن انها مسخره بود  عده ای به فرنگ رفتند  یاد گرفتند بجای سیگارها ی بد بو وچپق های کت ‌کلفت  پیپ در گوشه دهانشان بگذارند پیپی که اکثرا خامو ش ویا توت‌ون سوخته در ان بود وکتابخانه نداشتیم   جایی برای رشد شعور وعقل خود نداشتیم تازه از زیر زنجیر قجر ها بیرون آمده بودیم وهنوز عده ای قجر زاده حاکم بودند  بما فخر میفروختن . ای داد وبیداد .

معلق بودن میان  زمین  واسمان روحم در آسمان  ودر جهانی پهناور شنا می‌کرد جسمم در میان مشتی خاله زنک ها  ومردان  گرسنه  داشت تحلیل میرفت .

پس جبر ومثلاث به جه درد من خورد. ؟ تنها چند صب می از آنها بعنوان مدرک تحصیل

بلی  توانستم رشته نقشه کشی را بیاموزم مهم نیست خدا بزر گ است شاید منهم توانستم راهی  به دانشگاه   پیدا کنم  رشته مورد علاقه آن که ارشیتکت بود بخوانم،

بقول لات های  سر محل ……اهای زرشک .

سرنوشت قلم  را در میان د‌واتی  لبریز از مدفوع  فرو برد وبر پیشانیم مهر کرد حال تنها شده ام  بیمارم احتیاج به کمک دارم و کسی نیست  نه، هیچکس نیست   من که روز ی مانند یک مادیان قوی  راههارا میپیودم ساعت هاربا دهان خشک روی  صندلی ام مینشینم  و‌انتظار  یک لیوان آب خنک را دارم ، کسی نیست باید خودم برخیزم دردهارارنیز با خود ببرم وفریاد بردارم که  این آخر کار من نبود  من پاکیزه زیستم دستهایم به هیچ مال آلوده ای  تماس نداشتند ‌خوددم در هیچ راه کثیفی گام بر نداشتم غیر از راه عشق  آنهم سخنی ‌کلامی بود بی ارزش . باید فرا میکرفتم  که چگونه فریب بدهم ، اما فریب خوردنم ، .خوب  از جبر ‌مثلثات تنها جبرش بمن رسید آن  را خوب  تحمل کردم  و…..می‌کنم .

آنهمه دود چراغ خوردن  به پشیزی نمی ارزید و زر واندوخته کجا دار ی؟ زیورت کجاست؟ مکرو ریا وفریب  را کجا پنهان داری؟  در انتظار لیوانی آب خنک بنشین تا کلید در قفل بچرخد  ‌وکسی از راه &رسد برایت دلسوزی کنند  اما غرورت  همچنان کف دست‌هایت دارد آب می‌شود .

نه ما تاریخمان بر دیوارها حک شده بود  ما تمدنی اگر داشتیم در دخمه ها  بود  اجتماع ما خالی از هر نوع ادب و تربیت اموزش و تمدن بود  تنها مقلدانی هستیم  که ادای دیگری را در میاوریم  همه پوسته های خالی  بی هویت و بی ادب ،

 پایان  واین حککایت همچنان  باقی است، 

ثریا 09/01/2024   میلادی