.svg.png)
ثریا ایرانمنش ، « لب پرچین » ) اسپانیا.
هر گز نمیرد آنکه دلش زنده بود به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما !
میل ندارم روی دو صندلی بنشینم وسر انجام باسنم روی خاک بیفتد. روی بک صندلی نشسته ام وتکان هم نمیخورم. اما گذشته را هم مانند یک کوله پشتی سنگین باخودم حمل نمیکنم. در سر زمینی زاده شدم بشدت رنج بردم وسپس برای. آنکه روح بیقرارم آرامش بگیرد دست از همه. حتی عزیزترین موجود روی زمین که مادر بود شستم وتن دادم به دریای غربت. شنا کردم دست وپا زدم گاهی تا اعماق دریا. فرو رفتم وتا مرز غرق شدن دست وپا زدم دوباره خودم را بالا کشیدم وانکه از دور نظاره گر من بود روی انبوه مالش با لبخندی تمسخر آلود مرا مینگریست . وبارها دست کمک بسویم دراز کرد اما رد کردم گفتم نه بتو کمک مبکنم ونه کمکی از تو میخواهم زبان درازی داشت دروغگویی قهار بود کسیکه در کنج معادن در کنار اس اس ها. رشد کرده باشد وهمه افتخارش حاجی آقای بازاری با کادیلاکش هست نمیتواند طبیعی باشد هرچند کت وشلوار مردان را ببر کند همان انگشتانه سوراخ دار آست همه چیز گذشت چه سخت وچه آسان اما گذشت ومن امروز. مادر بزرگم واو درون دیواری خفته است .
شب کذشته با دقت به برنامه دکتر رضا هازلی گوش دادم گفته هایش درست وبجا بود اما. دیگر برای آنگونه راه رفتن دیر است شما نمیتوانید از یک کنده درخت کهنه وپیر قدیمی جوانه ای طلب کنید که روی آبهای زلال جهان رشد کند
دین اسلام تا اعماق وجود. آن ملت فرو رفته حتی مادر زرتشی من آنچنان کاتولیک تر از پاپ شده بود که دهانم باز ماند وانچنان برای حسین ندیده و دروغ‌های ملاها توی سر وکله اش میزد تا غش میکرد. وروضه خوانی محرم هر ساله اش بر پا بود مهم نبود اگر من. احتیاج به وسایل مدرسه داشتم. از تظر او مدرسه رفتن من کاری بیهوده و عبث بود من میبایست شوهر میکردم حال هرکس بود پنیر فروش سر محل. یا برنج فروش بازاری وبا پسرک ژیگولوی همسایه. مهم این بود که من. نباید بکذارم او شماتت مردم را وسر زنش مردم را احساس کند. اما او،نتوانست مرا بفهمد من آن نبودم که او میخواست. روحم. بسوی دور دست‌ها پرواز میکرد تا جایی که حاضر بودم بعنوان بک راهبه به دیر بروم اما. زیر آن مذهب دروغین. له لورد ه نشوم ،
البته همه اینها مربوط به دوران کودکی من بود. خودم قد کشیدم بزرگ شدم مطالعه کردم. واز زیر هرچه که رنگ تعلق بخود . بگیرد آزاد شدم. من انسان بودم تنها بک انسان نه گوسفند ونه بره ونه گاو نه من شیر ده ،
همه اینهارا نوشتم تا به آن جناب بگویم محال است شما بتوانید این مردم را. به هویت اولیه خود بر گردانید شما تنها هستید آنها یک گله اند وهمان کمر بند سبز. دور خاور میانه. کشیده شده وعاقبت مارا آن ملت که از فشاراینهنه ناامنی وریا ودروغ به زیر عبای. آن. مردی ببرند که از حیفا بر میخیزد ،.چرا اسراییل مرتب در کار ویرانی آن سر زمین آست . جاده را برای. ظهور آماده میکند وانهاییکه رندند در میان مردم. میگویند که امام زمان از خارج ظهور خواهد کرد وان امام کسی نیست غیر از نوادگان عین ،،،،،،
شما راست میگویید اما یک چیز را فراموش کرده اید حضرت ولایتعهدی وبه بقول شما نام دخترش را نور زهرا گذاشته. جاده. را برای یک جمهوری الکی صاف میکند وسپس در همین هیاهو وجنجالها . ناگهان همه مسلمان حقیقی خواهند شد وتمام یک دین. یک ایمان بک. جهان ویک نظم وحضور جنابعالی هر چقدر هم پر رنگ باشد باز در میان همه آن هیاهو گم خواهد شد ،. این است پایان. آن جهانی که ما ارزویش را داشته وداریم ،
امروز با نگاهی به بزنامه های مثلا انتخاباتی محلی حالم بهم خورد. حال زنانی را به جلو انداخته اند که حتی حرف زدن بلد نیستند سیاه و سفید و زرد وسبز وقرنز وما قدیمی ها به ناچار تا زمان مرگ باید شاهد این تحولات وحشتناک باشیم و…..دیگر از آرامش دنیا خبری نخواهد بود. جلویمان جنگ است وقحطی ادم ربایی دزدی آدمکشی ناپدید شدن کودکان ،،،،،،،، تا ظهور امام از مرکز حیفا ، عمرتان طولانی ،
پایان
ثریا ایرانمنش . بیستم ماه ژولای دوهزارو بیست ودو برابر با سی ام خردادماه ۲۵۸۵ ایرانی
