چشم کور !

 ثریا ایرانمش. ، لب پرچین ، اسپانیا .

انکه از او گشت سر دار بلند ، جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد 

نه ! خیالن ندارم اسراری را هویدا کنم که چرا همین صفحه نا قابل را تیز از من خواهند گرفت. ومن مجبورم با. ذغال روی دیوار بنویسم که ،

من این خط نوشتم ز. لدل تنگی بیادگار. (. همین الان صفحه های زیرا با تمام احساسم نوشتم وناگهان پاک شد گم شد رفت با لپ تاب مشکل دارم با تابلت هم هر چه میل خودش باشد  مینویسد واگر میل  او بکشد صبر می‌کند تا همه نوشته ها را به یکباره از روی صفحه. پاک کند ، همین و بس. دلم برای آن احساس قبلی. سوخت که با چه هیجانی آن را به روی این صفحه آوردم ، خوب این تکه فولاد شیشه ای که احساسی ندآرد مانند اربابانش.  که سوار بر اسب‌های آهنین خودند و در آسمان‌ها جولان می‌دهند. وهیچگاه . گمان نخواهند  کرد که روزی از آن اسب بر. زمین فرود افتاده  وطعمه همان. حیوان دست ساز خویش خواهند شد و…..

ونوشتم که روزی چشمانی داشتم  که همانند خورشید میدرخشیدند وذات  وجود دیگران را به سلولهای پنهانی درونم منتقل می‌کردند   روزی  ابری تا ر یک  روی چشمانم را گرفت ومن شیطانی را در نقش یک فرشته نجات  دیدیم  وبسویش رفتم ،  در آن زمان دشمنانم  بر چشمانم  خاکستر می پاشیدند   ومن دیگر جایی را نمیدیدم تنها احساسم  فریاد بر میداشت  که حد اقل از خدا  عصا یش را  به عاریت بگیر وبا عصای او خرکت کن  وهمین کار راهم کردم عصا راهم را به راستی نشان میداد  دیکررمقی در پاهای خسته ام نمانده بود ………م  ،

کم کم  چشمانم باز شدند  اما عصا همچنان در میان  دستهایم  محکم ایستاده بود گاهی به او تکیه میدادم 

از آن زمان  که به ان عصا  تکیه کردم اندیشه ها. تبدیل به تجربه ها شدند  کنفیسیوس. فیلسوف چینی عقیده دارد که انسان.  سه راه در پیش دارد ، 

یکی راهی که از اندیشه‌ میگذرد که راه پر باری است ودیگری راهی  است  از تقلید  میگذرد آن راه راه آسان.  وسو مین راه از تجربه ها میکذرد که راهی بس سخت وپر تشیب. ‌فراز است ، .

متاسفانه من هر سه راه را پیمودم ودوباره به آندیشه هایم  برگشتم 

به هر. روی  آنچه را  که قبلا نوشتم  بادی نا مریی ناگهان  انرا با خود برد والان در ذهن ندارم. وباید طبق دستوراتی  که بمن. داده می‌شود  خط به خط بنویسم. وزیر لب زمزمه کنم 

تو از ترس خود مرگ  جان نمیدهی در حالیکه زندگی ترسناک‌تر است. و ننگین تر. .

اما عمر وزندگی   در میان دست من نیست یک دختر زیبای هشت ساله گناهی ند آشت  که در بغل مادرش در یک هوا پیما خاکستر شد او از مرگ نمیترسید  انسان‌ها  اطرافش ترستاکتر بودند 

به هر. روی پایان این نوشته نیمه کاره  تا بعد 

12/01/2022/ میلادی 

ثریا ایرانمنش 

چرا بترسم؟

ثریا ایرانمنش ،  لب پرچین  ، اسپانیا …

در دلم بود که بی دوست نباشم هر گز ……..چکنم سعی من ودل باطل بود 

در دلم همیشه مهر ومهربانی. همچنان یک  جویبار جریان داشت. به همه اعتماد  داشتم ودست دوستی انهارا هیچگاه رد نمیکردم . نمیدانستم چرااصرار دارند بمن نزدیک شوند. اما زمانیکه. میدیدم که من همان کد خدای ده هستم که انهابه چپاولگر دهکده آمده اند فورا انهارا کنار میگذاشتم 

اامروز تنها هستم همه أدم های های منفی را از اطرافم  رانده ام روزی برای بدرقه من   ویا پیشواز من ویا بردن من به خانه هایشان سر ودست میشکستند   اما امروز همه. روی بر گرداندند ، چون دیگر زیر چتر آن مرحوم نیستم  وخودم هستم  ،

 گاهی از اوقات. برای این افراد دل میسوزانم  که تا چه حد تهی وخالی بوده وهستند وبرای داشتن چند سکه بی ارزش یا چند تکه استخوان که جلوی آنها  می اندازند خودرا تا کجا حقیر میکنند . 

  در وجود من یک استوانه محکم وجود دارد من به او تکیه داده ام  بقول یک  معلم از آسمان غیر از برف وباران وسنگ پاره چیزیی نمیبارد معحزه  در وجود خود ماست همان انرژی مثبت  و همان  قدرتی که در دور دست‌ها برایش لانه وخانه  وکاشانه هم ساخته ایم ‌پارچه های حریر ومخمل ‌شمش های طلایی را به جای او ستایش می‌کنیم. در حالیکه او در کنار مارراه می‌رود سایه اش ونورش در دل ما نشسته است. تازمانی که روح مارا زنگ وپلیدی کرفته باشد اورا  نخواهیم دید  باید سینه ای صاف ودلی پاک وخالی از هر کینه ای را داشت تا او در آنجا منزل کند  .

هر حادثه ای را که  برایم اتفاق میافتد  انر بفال نیک میگیرم ومیدانم که در پس پرده  چیز دگری بوده است .

امروز تنها برای آن انسان‌های منفی ‌تهی. دل میسوزانم . بی اندازه بدبخت وتو خال بودند  اما زیر نام همسر یا قدرت مالی خودرا گنده میپنداشتند. مانند یک ……. چاق که سر  انجام به تنور خواهد رفت  و خورده خواهد شد .

روزی بر من خرده میکرفتند که چرا به همراه دخترانم لباس میپوشم وچرا اندازه آنها هستم گویی سه خواهریم. روزی  ایراد میکرفتند که چرا خودرا از هر چه رنگ تعلق دارد آزاد کرده ام ودیگر خودرا نمیسازم وبه نمایش عموم نمیگذارم  آنها از آنچه که در وجود من بود بیخبر بودند وهستند. . قانون طبیعت تنها. دو نیرو را میشناسد ریاضی ‌فیزیک را  در گذشته،گویا ما اینها.ر ا در دبیرستان  فرا کرفته بودیم وامروز در زندگی روز مره آنها را گم کرده ام وبه دنبال ذره میرویم ذره را نیز گم کرده ایم   تنها باید ذات هستی را یافت تا   در وجود خود کاشت .  .

باد شدیدی از شب گذشته همه چیز را به هم ریخته وصدای بهم خوردن کرکره ها و  سایر  زباله های بیرون تقریبا خواب را از چشمانم گرفت  بیدار ماندم ‌بفکر فرو رفتم  وبه انسان‌های حقیری آندیشیدم که لوله کردنذچند اسکناس میان سینه شان چه نشاطی به آنها میداد  وچه فخری  میفروختند برای این خود فروشی امروز همه به زیر خاک رفته‌اند ومن روی  آنها راه می‌روم  وبه آن نیرویی که هر روز در درونم رشد می‌کند بیشتر میناندبشم تا آن انسان‌ها ی  بدبختی  که مانند باد کتک تو خالی یکی یکی در هوا گم شدند ،پایان 

ثریا ایرانمنش. . دوشنبه  دهم ژانویه دوهزارو دو میلادی

امروز !

مولانا در اول مثنوی مولانا. اینطورسر‌ده ؛ بشنواز نی  چون حکایت  می‌کند  ،،،،
وز جدایی‌ها شکایت می‌کند   

 ثریا ایرانمنش ،لب پرچین ، اسپانیا ،

امروز  تب دارم  بیمار هستم. در تلویزیون دختری  نوزدهساله  داشت  ویو لا میزد سلو. رهبر ارکستر تیز یک دختر خانم بیست وهفت ساله بود  ،،امروز تب دارم خیلی خسته ام اما دلم گرفت. زنان. ما هم داشتند به جلو میتا ختند   و میرفتند  تا خودرا جهانی سازند 

سیل غارتگر اومد  همه جا را  ویرانه ساخت  همه را کشت ومشتی فاطمه  کماندوی. چماق به دست را راهی خیابان‌ها ساخت تا  بکوبند زنان  را وبه حجله  حاج آقا بفرستند . .‌یاد عروسی کوکب خانم افتادم.  داستان آوارا سالها پیش نوشته آم  دختر کوچک. حاج شیخ آلریس  ………رهبر شیوخ یک دختر پانزده ساله. که میبایست به عقد یک مرد چهل وپنجساله دراید. روز بند آنداز او بود. اشک‌های اورا هیچگاه  از یاد نمیبرم سپس اورا به اطاقی خلوت  بردند تا جا های دیگرش را تیز بند بیاندازند تا. کوکویی شود و حاج آقا  لذت بیشترببرد 

 فریاد و فغان وگریه های او مرا فراری دار حالم از هر چه ازدواج فامیلی بود بهم خورد  ،

این داستان‌ها. دوباره تکرار شده اند همه زنان برای آن خلق شده آند تا به نفس آن مردان کثیف وریشو که تنها زور بازو دارند  لذت برسانند. زن دوباره مرد ورفت  زیر خاک حال  باید درانتظار پروین دیگری بود که از خاک بر خیزد وزنان را نیز از زیز خاک وخاکستر بیرون بکشد وبه آنها بفهماند چند النگوی طلا وچند تکه پارچه ابریشمی ملاک  شاد کامی  نیست شما برده شده اید برده ،

امروز تب دارم  اما سعی دارم با  بیماری بجنگم. هنگامی که چای بی رمق خودرا سر میکشیدم. با خود گفتم اگر میلیونها  ثروت هم داشتی حاضر بودی بدهی تا دوباره همان زن. دیروز باشی. یکتب  تر از پای انداخت ، 

برخاستم واهسته.  به اشپزخانه  رفتم یک عدد تخم مرغ با یک آب زرد بنام  چای  قورت دادم و  ‌پیام فرستادم که من بیمارم ‌تب دارم ،

حال فرشته نگهبانم  در اشپزخانه مشغول پختن اش است ، 

روز گذشته. مانند یک شیر غریدم ناهار بچه هارا دا ام  انهارفتند به سر زندگی خودشان من ماندم ظروفی که بمن دهن کجی میکرد.

 پایان 

شنبه  هشتم ژانویه دوهزارو بیست ودو  

هنوز اول عشق است اصظراب مکن  ،،،،،،

کارناوال ها

ثریا ایرانمنش،  

لب پرچین  

 امروز روز شاهان وششم ژانویه  دوهزارو بیست دوم است  عده ای کار میکنند وعده ای در تعطیلی بسر میبرند  اندالوسیا همیشه در شادی بسر میبرد حتی عزا داری هایشان نیز توام با. شادی آست   آواز ‌رقص. امروز کارناوال های شب گذشته را تکرار میکنندالبته بعضی از جاها.  خبرنگاران جلوی. نمایشات را میگیرند. تا. مبدا که  خطی جا بجا شود شاهان امسال.  درون لباسهای دیگری بودند  خیل اعراب مسلمان از گرانادا   و بقیه از آفریقا.  وستاره ها درخشان بالباسهای  سپید ‌نقره. ای سوار  بر اسکیتها و،…..یک اژدهای زرد بزرگ سوار بر ارابه که کره زمین . روی زبانش بود. !  عده ای دیگر در نقش خفاش  جلوی یک حیوان هیولا. میرقصیدند  خوب انهاییکه. قرار  بود. گفته هایشانرا در رمز و اصطرلاب بزنند زدند وانهاییکه باید بفهمند فهمیدند. وفعلا. باز. سر مردم با شل مغز چینی. بقول آن گوینده اخبار و. رقیبش جناب مکدونالد. گرم است وکاری ندارندبه هجوم وفشار. دست پرودگان . برده داری آنها به کار خودشان مشغو‌لند

 امروز. سر انجام توانستم یک تکه از آن کیک خوشبختی را که لبریز از  سفیده تخم مرغ وشیر بعنوان خامه بود با یک لیوان اب. نوش جان کنم  وبه تماشای ملتی بنشینم که از هر وسیله برای نجاتخود. میکوشد وملتی خمار که جوهر  اصل جواهر را داد وخرمهره را سجده می‌کند، و،،،،، دیگر هیچ . .باغچه ام نیز از سرما  یخ زده  وخودم بیاد شاهنشاهبودم که در غربت. تنها بی یار ویاور  چگونه جان داد گویی این سرنوشت ماست. بلی سر نوشت  .

پایان 

 ثریا ♣️606/01/2022  میلادی 

شب عیداست !

ثریا ایرانمنش ، لب پرچین ،اسپانیا ،

 

امشب شب  شاهان است وشب کریسمس بعضی از  فرقه های مسیحی مانند ارامنه ویا روسی ویا سایر ین ، امشب قرار بود شاهان با آب نباتهایشان  بسوی خیابان‌ها  روان شده وزیر سرمای سخت که سنگ میترکد ابنبات پخش کنند که ناگهان ،،،،، ناگهان باز سر ‌و کله آن دیو سیاه. پیدا شد و   کله گرگهای زوزه کشان فریاد کشیدند که ای  وای.  باز شب تاریک است و دیوی سیاه زنجیر بریده وتاخته همه بیمارستان‌ها لبریز از بینارهستند چند صد نفر مرده آند جنازه ها وسط خیابان یخ زده اند واما خوب………. تیم رئال جام خودرا گرفت   ،

خوب راستش را بمردم بگویید میل دارید درب‌های کلیسا را ببندید ودر دیگری باز کنید عیبی ندارد  مردمی که عقیده دارند درخانه هایشان به عبادت  میپردازند  ‌کسانی هم از فرقه شما هستند که در مجمع شما شام میخورند این بچه های کوچک که دلخوش  آن شاهان دروغین وپاپا نوئل  دروغین بودند آن ر ا  گر کها از آنها گرفتند  در عوض  میلیو ن  میلیون پول زبان بسته از طریق هنر بندان  و آنهاییکه تن به بردگی شما  سپرده اند سرا زیز صندوقی می‌شود که باید به اقتصاد اربابی  کمک کند ،

  اول بردگی را رابا خال کوبیدن و  پروتیین  اضافی وباشگاههای بدن سازی  شروع  کردند  امروز  اکثر مردان شبیه همان برده زنان اسپار تارکوس ویا نرون  هستند وزنان نیز غرق آرایش  مشغول خود فروشی به آن بنگاه صادراتی ،

در این  میان  تنها مردمی قربانی می‌شوند که نه میل به بردگی  ارند ونه میل به خود فروشی ،.

اوه  حمله سگهای که واق واق کنان  شروع  حمله  دوباره این  دیوارا    بما  نشان دادادند  آنهم شبی که برای فردایش  شکم خود را  صابون مالیده بودیم کمی از آن کیکی  بخوریم شاید شا نس ما   نیز عوض شود  و قرعه  فال این بار به نام ما  رقم بخورد ،

خیر همه چیز ساکت ودر رکود فرو رفت  یک هفته  تمام این کاغذ پاره من  راهش بسته بود و در   انبار خوابیده  بود  دوباره حتما راهش را خواهند بست  اما دیگر گمان نکنم انرا باز کنند  بهر روی دیواری دیگر هست که من از آن بالا بروم ،.

جانتان سلامت  وروز شاهان وعید میلاد مسیح بر همه معتقدان آن  شاد و تهنیت میگویم ،

پایان 

 ثریا / 5/01/2022  میلادی 

 

  ،. 

روز از نو !

 ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !

در گشودند  به باغ گلسرخ /  ومن  دلتنگ را /  به سرا پرده رنگین  تماشا بردند !......." سایه " 

هیاهو  خوابید  ودر گوشه ای ازدنیا هنوز هیاهو برپاست اقتصاد کمی جان گرفت اما هنوز محتاجند وباید باز عده ای را به سلابه بکشند جنگ یعنی همین یعنی کشتار دیگران وبردن مالشان وخوردن آن .

ما دل به دلدادگان  رواتکاوی سپرده ایم ! ارام باشید  ! چاکرا هار قوی کنید !  میلی به هیچ چیز نداشته  باشید !  خوب است بازار رمال و فال گیری با برگ ئاورت نیز کلی رواج یافته است خبری از یک موسیقی وشعر زیبا نیست پسرکی تازه باللغ شده با کت وشلوار ولبان کلفت باد کرده برایمان  اشعار مولانارا تشریح میکند پای به دریایی گذاشته  بی انتها اقیانوسی که خودش به زودی درونش غرق خواهد شد  /

مولانا که فعلا اسیر دست سلطان اردوغان است هرسال با شروع یک نمایش مسخره کلی به   اربابان دنیای توریستی  وخود  ترکیه چند میلیونی تزریق میشود .عده ای  هم انجارا زیارتگاه دلها دانسته  درانجا اشک میریزند .

فرهنگ ما  جمع اضداد است  از روز ازل نیز  دو جفت  امدند شر ونیکی  این جمع اضداد هیچگاه با یکدیگر جفت نشدند همیشه ازهم دور بودند از دور به هم سلام ودلدادگی داشتند   درفرهنگ ما همیشه یک برگزیده داشتیم و به او پیوند میخوردیم  مهر ومهربانی  میان جمع اضداد بود  نه درفراسوی ان  امروز عرفان ما نیز  عوض شده بازاری شده پر برکت برای عده ای که هنوز تتمه  ای از زرنگی ها در چنته شان  دارند .

حال این مردک کوچک با کت وشلوار وکراوات وسنجاق سینه با موهای  بالا برده ورنگ شده وارایش شده  درکسوت یک عارف  به سر چشمه های نفوذ کرده که پایانش نا پیداست  وعده ای نو جوان نیز به این اراجیف گوش فرا میدهند وفردا ردای استادی را نیز بر شانه ها ی او  میاندازند . 

جهانی است عشق  / جهانی است از عجایب / که تسبیح وزنار  و می برنتابد 

روزی عرفان ما دری بود میان تاریکی روح  میان ما   وچشمانی که درتاریکی میدرخشید  همان گوهر شب چراغ وامروز دکانی است برای خدمت به بالاتر ها ! از کوچکی شروع میکنند وکتاب را به دست کودکی میدهند که از روی آن بخواند و هر کلمه را نیز به همان نوعی که خوانده ترجمه /کند ! 

اگر یک ذره را تودردلی  بشکافی  / ببینی که اندر آن دل  چه جانهاست 

ما روزی داشتیم به معرفت انسانی نزدیک میشدیم حال فرسنگها ازآن دور شده ایم با جهان پیش میرویم وبه دنبال جهانگیری هستیم دیگر به دنبا لحقیقت نمیرویم حقیقت گم شده  حال انسان دیگری بوجود آمده است که نه ما اورا میشناسیم ونه خود  خودرا .

در واقع بی نشان شده ایم درتاریخ سر گردانیم وره گم کرده  حال دوقسمت شده ایم کافر ومسلمان ! نه انسان .  حال دونیر وی محکم بر ما حاکم است  ویکی باید تابع دیگری باشد  تا ارامشی نسبی برقرار گردد .

وارد فلسفه بافی  نمیشوم  هنوز عید ادامه دارد سال نو تا روز ششم ادامه  دارد وما هنوز از پشت شیشه های کدر به چراغهایی زرد رنگی که مانند  آویزه ها ی درون یک راهروی بزرگ بیمارستان اویزانند  انهارا مینگریم  درهمان  بیمارستان بزرگ ایستاده ایم  وهر صبح  چشمانمان با حضور یک سرنگ بزرگ  به روی روز باز میشود این سرنگها حال  حالا  ادامه  دارند  تا صندوقها پر شوند.

 با زبان بلبل خواندم .

در  سماع شب سروستان / دست افشاندم /  در پریخانه  پر نقش  هزاران  آیینه اش  خویشتن را دیدم 

 با هزاران  سیما و با لب تشنه  خندیدم . پایان 

ثریا ایرانمنش / 03/01/2022 میلادی !