ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا !
گر چه بر واعظ شهر این سخن اسان نشود / تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود
رندی آموز و کرم کن که نه چندان هنر است / حیوانی که ننوشد می و مسلمان نشود .... "حافظ شیرازی "
سفر های غربت ما تااین زمان از بسیاری جهات همه باشکست روبرو شده اند گرفتاریم وچاره ای هم نداریم .
زمانی فرا میرسد که کارهای عجیب وغریب مرا تا مرز مرگ میکشاند چیزی که بیشتر ازهمه مرا رنج میدهد ومرا میکشد این است که دراین شهر بمیرم /
چند روز پیش پیرمردی که برای کارهای تکنیک وبرق وکولر به خانه ما میامد مقدار زیادی نارنگی برای من فرستاد کیسه را که بازکردم میل داشتم همانجا بمیرم وبنشینم بگریم . هرچه نارنگی زیر درختی وله شده وترش بود اودرون کیسه کرده وبخیال خودش لطف کرده بود برای " سینورا" فرستداه بود . در مخیله او چه میگذشت ؟ مرا چگونه میپنداشت ؟ ......
کیسه نایلون را به دست گرفتم ومدتی ایستادم روزی در سر زمین خودم بهترین نارنگی ها وپرتغالها وموزها اول با صندوق به خانه ما می آمد ! وسپس در فروشگاههای زنجیره ای پخش میشد ! وحال امروز ؟ ....
نمیدانم شاید امروز ما بیش از خوشبختی ارزش داشته باشیم وشاید بیشتر از بدبختی ها .
زمانی که وطن را ترک کردم نه به خاطر خاکم بود بلکه به خاطر آن نامردانی بود که نام انسان برخود نهاده بودند واین حیوانات درین سالهای بعد خودرا خوب عریان ساختند وتازه فهمیدیم که چه موجوداتی درکنار ما میزیستند درست گویی پالتوی کهنه ای را وارونه کرده همه ریزه ها وخرده های بیرون زد وما همچنان پایدار درعقیده خود ایستادگی کردیم .
گاهی از خود میپرسم پس خدا وندا تو کجا هستی ؟ از اینهمه کشتار خسته نشدی ؟ سیر نشدی یا اینکه نکند توهم واعظ شهری ؟
نارنگی ها همچنان روی میز اشپزخانه غلط میزنند ومن تماشایشان میکنم وبفکر کسانی در انسوی سر زمینم هستم که حتی قطره ای اب برای نوشیدن ندارند آبها کجا شدند ؟ زمین چرا شکاف برداشت > همه با کمک مبتکرین آنسوی قاره بفروش رفت ابهای زیر زمینی ومردم تشنه لب جان میسپارند گرسنه از دنیا میروند درزندانها زیر دست وپای آن حیوانات تکه تکه میشوند دنیا ارام است اسوده است کاری به این حرفها ندارد تنها درزمان آن بزرگ مرد نا/گهان " حقوق بشر" سر از کیسه مار گیری در آ.ورد امروز حتی آوایی نیز بر نمیخیزد نه از خودی ها نه از غریب ها وما دراین گوشه در زندانهای انفرادی خود تنها با اسباب بازی های مدرن چهره رنگ پریده وغمگین کودکانمان را میببینم باید به انها دلداری داد > باید انهارا تشوق کرد با چی > با چه ابزاری ؟ همه برده شده اند تنها برای زنده ماندن وتازه ...... ده ها ماه حقوق آنها نیز نمی پردازند /.برو هروقت داشتم برایت میفرستیم ! بیکاری بیداد میکند آقایان با پوزه بندهایشان دور دنیا راه افتاده اند ومشتی ادم های خریداری شده را رنگ کرده به کوچه وخیابان میفرستند تا سرمان گرم شود آنها جایشان امن وکشتزارشان لبریز از همه نوع اغذیه وکشتی هایشان مملو از جوانهای خود فروش وبچه های کوچک برای بازی باری جزایر ا امن با مصالح غیر قابل نفوذ !
به نارنگیهیا نگاه میکنم یکی فرو رفته دیگری له شده سومی کپک زده دلم برای یک قطعه موسیقی لک زده است روزگاری تنها پناهگاهم بود حال باید همان تکراری هارا صد بار گوش کنم دیگر حتی جای تفکری برایم نمانده جای هیچ احساسی ........
اسم اعظم بکند کار خود ای دل خوش باش / که به تلبیس و حیل دیو مسلمان نشود .ث
پایان / ثریا ایرانمنش . 05/11/ 2021 میلادی !
