آشفته حالی !

 ثریا ایرانمنش " لب پرچین" .اسپانیا !

من دیدم ودر کتاب خواندم - کاین کشور خسروان عالمگیر

ویرانه جاودانه تاریخ  است  .........."شادروان نادر نادر پور"

راست گفتی  عشق خوبان آتش آست 

سخت میسوزاند  اما دلکش است 

با شوق وفراوان درانتظار پست بودم که رسید " آی پد " جدیدم ! آه  -  جعبه را باز کردم وگفتم مرسی پسرم ! عکس آنرا گرفتم وفرستادم برای بقیه وگفتم احتیاج به کمک دارم  او..... نوه کوچکم آمد فارسی را درست نمیدانست بهر روی چیزی برایم درست کرد درحال حاضر نیمه  کاره است هنوز نمیتوانم روی آن بنویسم وهنو زخیلی کار دارد وعجب آنکه در طی این مدت نیز فراموش کرده بودم که چگونه با آی پد کارکنم دو تا سه لب تاپ و غیره گوشی را تنها برای گوش کردن  مزخرفات دیگران بکار میبردم  وبا این یک هم که مینویسنم گویا یک کیبورد دیگر در زیرش نهفته است هر حرفی را دوبار مینویسد ویا هرچه میلش بکشد مینویسد !!!! تازه برای کی ؟ برای چی" برای آنکه خانم شهره خانم با آن صدای گرفته تریاکیش برای فرزندان اینده ما تعیین تکلیف کند دختران سر زمینم درخانه بمانید ! بگذارید من وچرخنده بچرخیم !!!!حالم ازهمه بهم خورد بخصوص شب گذشت که به تماشای آن پیر مرد نشستم دیگر نزدیک بود بالا بیاورم مردم تا حد احمق شده اند ورشد عقلی خودرا ازدست داده اند ....بگذریم .

تا دلم خواست روی ای پد کاناستا باری کردم وتا دلم خواست موزیک گوش دادم تا خوابم برد  آهسته آنراا روی میز گذشتم تا دوابره پرتا ب نشود اما امروز با کمال تاسف دیدم نمیتوانم روی آن بنویسم این کار بزرگتران است تا آنرا تکمیل کنند ! 

باید هر طور شده دل از آن سر زمین بکنم انجا دیگر جای من نیست ونبوده ونخواهد بود چیزی ندارم که گم بکنم آنجا برایم یک خاک دیگری است افغانستان است شاید باید به افغانستان بروم چهارشب متوالی خواب آنجارا دیدم !!!!یا به هند ویا درهمین گورستان خاکستر شوم 

ازخود میپرسم شما که هرشب آمار میدهید اینهمه بر اثر کررونا کشته شدند جنازه هاکو ؟ شهر مانند شهر ارواح  تاریک بی سو وبی ستاره میدانها خالی از سروصداهای مستان شبانه وروزها اهسسته میروند واهسته برمیگردند همان زندانی که میل داشتند برایمان ساختند یعنی دنیا برایمان زندان شد با همان شکنجه ای روانی !قحطی بزرگی در پیش است دیگر از زمین سبزه ای نمیروید وزمین جایگاه  مردار خواران شده است فرقی ندارد جه ملیتی دشته باشند  هیچ باهم فرقی ندارند .

وافسوس که دگر  معجزه خداوندی هم کار گر نیست . حال باید بر ویرانه های تاریخ بنشینیم وخاکرا جستجو کنیم شاید یادگاری  را بیابیم ودر خیال خودرا انسان بنامیم نه میمون . 

گوشتان اگر بناله من اشناست / از سفینه ای که میرود بسوی ماه /  از مسافری که میگذرد زگرد راه /  از زمین فتنه گر حذر کنید 

پای این بشر اگر رسد به آسمان /  روزگارتان  چون روزگار  ما سیه شود .....فریدون مشیری

پایان 

ثریا ایرانمنش 27 اکتبر  2020 میلادی / اسپانیا 

بهشت خیالی !

 

امروز کجا هستیم گویا دچار سر گیجه شده ایم  چه شد دنیای ما کجا رفت ؟ چی شد آن اواز دوره گرد ایتالیایی ؟ چی شد آن پنیر ها خوشمزه با شراب چیانچی چی شد آن کوه نوردی  ها دریا نوردی ها صحرا نوردی ها ؟ آن سفرهای بی دغدغه ؟ کدام دست نامردی  مارا ودنیا مارا باین صورت نقاشی کرد ومارا درمیاان ان نشاند حتی دیگر اثری از کارتن های گذشته نیست همه گذشته های مارا کم کم پاک کردند  . گاهی که درد زیاد برروح وجسم من فشا رمیاورد ناگهان چهره  آن  کشیش مهربان روی صفحه موبایلم ظاهر میشود با تمام وجودم خواستم  که جلوی دست این ویرانگران را  بگیرد اگر  چه همقطاران خودش نیز دست دراین ویرانگری ها دارند .موزه ها تبدیل به مسجد شدند وکلیساها تبدیل به آپارتمان یا به عبارتی قفسهای کوچک برای پرندگان بزرگ !

کجا شد ان افتاب لذت بخش پاییزی  حال تنها باید از پشت پنجره های کدر ونشسته انرا دید کجا شد آن نسیم لطیف بهاری  وکجا شد ان شور شر تولد مسیح حال باید درانتظار پیامبر نوینی باشیم . 

امروز مانند زندانیان مارا شکنجه میدهند  از هم دور بایستید  بیشتر از چند نفر باهم نباشید کنار هم نباشید هم آغوشی ممنوع بچه دار شدن ممنوع بجایش عروسک دربغل بگیرید چرا که به زودی پایین تنه زنان تبدیل به پاهای پلاستیکی مانکها میشوند  ودیگر بچه وتولید آن چیزی زائد است بچه درآزمایشگاه رشد میکند

بهشت ما گم شد درجهنمی که برایمان با زور سر نیزه وتیر وزندان وجریمه ساخته اند بسر میببریم سر زمین من امتحانش را خوب داد آدمها زودر نگ عوض میکنند و زود خرید وفروش میشوند واگرکمی سر پیچی کنند ازتمام مواهب زندگی محرومند .دیگر نمیتوانند حلوای نذری بپزند!.....

سینیور ! نجات بخش ما مارا نجات بده دستهای ویرانگر را کوتاه کن . هشت ماه است که روی یک صندلی نشسته ام حتی جایمرا نیز عوض نمیکنم از  روی صندلی به سوی توالت وتختخوابم میروم ویا درآشپزخانه سوپ عدس میخورم !!! یا کته  گشنیزگوشت را  غدغن کرده ام چه میدانم گوشت کدام مرداری است وفعلا ادمها بخصوص جوانهارا میکشند تا اعضای بدن انهارا دربازار تجارت خرید وفروش نمایند چه خوب من تنها قلب و مغزم را دارم وآنهارا خودم ویر ان خواهم ساخت خوب مبارک باد این  سر زمین واین زندان جدید گویا تا ماه می هر پانزده روز   ساعات وروزها ی زندانیان را تغییر میدهند !!!!

کام بگ تو پورتو فینو ! هیچ کجا ایتالیا نمیشود  کاش میشد بر میگشتم !خوب شد همه جارا دیدم تنها اسکاندیناوی را ندیده بودم دیگر دیر است  با پای شکسته من دیگرنمیتوان راههای دوررا طی کرد .

خدا خاففظ بهشت گم شده ما و......نه به جهنم درودی نمیفرستم .پایان 

ثریا ایرانمنش . " لب پرچین " 26 اکتبر 2020 میلادی ........

قرنی که گذشت

 

ثریا ایرانمنش "لب پرچین"  !

بر صفحه رخ  از خط مشکین رقم مزن /  بر نامه حیات محبان  قلم مزن 

تیغ عتاب بر سر اهل  وفا  مکش  / تیر هلاک بر دل صبح حرم مزن 

یکصد سال از  زادن مردی گذشت که اگر واقعا دست به قلم داشت  وخاطرات دلش را مینوشت چه میشد او  مردی که ساده دل بود وصادقانه زیست وبی صدارفت تنها شانس ند اشت وناگهان  یک حور با ستاره کف مشتش درکنارش نشست  وشد آنچه که نباید  بشود .

دریغ ودرد از اینکه این خانواده حتی پیامی بفرستند دریغ ودرد  پسر که حالا کد خدای ده شده تنها یکبار یاد پدر کند .

بیاد سکینه خانم .وداود افتادم سکینه خانم همیشه داود را  به دنبالش میکشید پسرش بود  ابراهیم بدبخت چها ر محل کار میکرد تا رفاه آنهارا فراهم کند وروزی هم ناگهان سر وکله سکینه خانم پیداشد که  ابراهیم  مرد تمام .شد ابراهیم سنی نداشت  سکینه خانم با چارقد مرواید دوزیش هرر وز خودی به نمایش میگذاشت وداود پسرس تکیه برپشتی میداد  .

حال این یکی هم شبیه او مانندکدخدای ده روی تشکچه بنشیند  تا به امروز من یک عکس ا زاو ندیدم درکنارپد رویا پدز بزرگش ایستاده باشد گویی کسر شان اوست  یک تمثال درست کردند مانند  دکور فیلمهای سینمایی و عکس نقاشی شده مثلا پدر بزرگ به دیوا ربود وکد خدا پشت میز نشسته بود .

" شاید درجایی قولی داده " !؟مانند آن فاحشه بین المللی که حالاجلوای نذری میپیزد !

باید به کد خدا گفت آن چارقد مروارید دوزی را پدرت  بر سر او کشید خودش از زمین برنداشت  حالمرا بهم میزنند  .بهر رویی گفتاری ندارم دلم برای ان مرد میسوزد  چگونه تلاش کر د که سر زمینی بسازد  اگر چه ابر قدرت نباشد اما حد اقل توسری خورنباشد  خورشید درحمام میدرخشید هرروز با یک لباس ویک آرایش جدید .

تمام شد هرچه بود تمام شد تو نه آتوسا خواهی بود نه ماندانا ونه ایراندخت وتوراندخت  تاریخی  هیچ یک اززنان تاریخ تنها یک مانکن خوش قد وبا لا نوکر مزونها واربابان .......... شاید نام ان یکی بیشتر درتاریخ بماند .

هرگاه اهالی ده چوبهایشانرا بر میدارند تا به جنگ گرگها بروند کد خدا یک بیانیه صادر میکند ...نه] ! ئما بره وار اطاعت میکنیم !!!!!صبر کیند  باید چیز جدیدرا باو دیکته کنند واو. از روی کاغذ بخواند چهل ودوسال است که مردم با گرگها درستیزند وکک کد خدا نمیگزد باو چه مربوط است بعلاوه مشتی بادمجان  دور قاب چین هم اورا احاطه کرده عده ای پدرش را بدنام ساختند واو هنوز درانتظار آن پولی است که دربانک  خوابیده برای مصرف وزیر ساخت وطنش که هیچگاه هم به مصرف وطن نخواهد رسید .

از ماگذشت عمر ما در زندان ابدیمان تمام خواهد شد اما شما ستاره داران با ستارهایتان بمانید درآسمان کدر زندگی تا روز یکه ستاره های شما  نیز بشکنند آن روز خاکستر ی از شما بجای خواهد ماند وباد شما باخود خواهد برد اما نام آن مرد تا ابد گرد جهان خواهد چرخید بدون شما .ث

ثریا ایرانمنش  16 اکتبر 2020 میلادی .

ملکه المالکه!

 .......و آورده ند  روزیکه آن بانوی تاجدار بر تخت نشست دستورداددکه به دور مقبره پدرش که درگورستانی  افتاده بود  میله های اهنی بلند بکشند که نمایان باشد وآن نوکران درگاه  وحاجبین چنان آن میله هارا وسعت دادند وعریض کردند که چند قبر انسان  بیگناه به زمین فرو رفت واثری از نام ونشان آنها باقی نماند وآن روز که من با باری که  درشکم  داشتم به زیارت پدر رفتم اثری ا از مقبه او  آنجا نبود ! درزمین   فرورفته تنها یک تکه سنگ بیرون مانده بود  فریادم بر آسمانها  رسید مردم ریختند چی شده گمان بردند که زایمان زود رس است اما من گفتم که " پدرم گم شد هم نامش وهم نشانش  زنها به همراه  والده مکرمه مرا به یک کافه بردند اب خنک دادند  مرا نواز ش کردند ومشتی نفرین نثار آن ملکه تاجدار کردند اما دیگر فایده نداشت ومن گریه کنان بخانه برگشتم .......... این است  حکم بزرگان وملکان در باره زیر دستان !!!!

باقی بماند هیچگاه دیگر اورا نبخشیدم .وفراموش هم نخواهم کرد .

ثریا / اسپانیا / " لب پرجین " چهارم ابانماه 1399  برابر با 25 اکتبر 2020 میلادی . 

به پایان امد این دفتر  حکایت همچنان باقی / به صد دفتر نشاید گفت وصف الحال مشتاقی 

زاد روز

 ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا 

حلقه زلف سیاه  بر رخ انور ببین 

آفتاب  وسایه را سرگرم  یکدیگر ببین 

با سپاه غمزه  آمد پی تسخیر دل 

موکب لشکر نگر - جمعیت سلطان ببین 

گر ندیدی  شاخسار خشک هنگام بهار 

در بهار عشق   کامم خشک وچشمم تر ببین .........فووغی بسطامی 

شاها ! زادت روزت مبارک 

.متاسفم آنچهرا ساختی  به دست دیگری ویران شد ومتاسفم امید تو به نا امیدی مبدل شد ایکاش آن کلم قمری را بخانه نیاورده بودی تا درخت کلم درکاخ تو سبز شود شاید بخت  نوع دیگری خودرا نشان میداد ..........وپسر کو ندارد نشان از پدر !!!!

بهر روی روانت شاد نامت همیشه جاودان وبر روی دلهای ما نقش بسته است ....تا چشم دشمنانت کور
چهارم آبانماه 1399 زاداروز اعلیحضرت همایونی شاهنشاه  بزرگ ایران .

برابر با 25 اکتبر 2020 میلادی / اسپانیا 

نجیبه !

دلنوشته امروز  / شنبه 24 اکتبر 2020 برابر با 3 آبانماه 1399 خورشیدید .

ترسم که  اشک درغم ما پرده در شود 

وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود ......حافظ 

امروز صبح در تختخوابم  بهمراه کمی درد  از اینسو به ان سو میشدم ودراین  فکربودم که من مهربانی را دراین سر زمین یافتم اینجا سر زمین من است . 

بیاد " نجیبه " افتادم عجب اسم با مثمایی روی آن گذاشته بودند مانند مادرش که از زشتی به جادوگران  وجغد طعنه میزد وجیهه نام داده بودند !
دیدم درتمامی عمر یکه با  انها داشتم یکی خواهرم بود " مثلا" دیگری مادرم بود " مثلا" هردو با خنجر تیزی از پشت سینه وقلب مرا هدف قرار دادند یکی  بدخواهی را تا به جایی رسانده بود که تا پای فنای من وزندگی من رفت ودومی همه هستیم را بنام خود کرد وبرای دخترش جهاز تهیه نمود ومن تماشاچی ایستادم بی انکه کلامی بین ما رد وبد ل شود  نهایت آنکه میگفت " گف خوب تو خری بمن چه مربوط است اینجا سرزمین گل وبلبل است به زور  بگیر بکش وببر است تو خیال میکنی همان زمان سابق است ...نه من دراینجا خوب تربیت شدم .

زمانی که چمدانمرا می بستم تا راهی لندن شوم بجای کمک پراهنهایم را ازدرون چمدان بیرون میکشید ومیگفت اینهارا بمن بده توبرو آنجا بخر اثاثیه خانه را هنوز من تصمیم نگرفته بود کامیون آورد که ببرد همسرم جلویش را گرفت  .

دوستانیرا که با انها به سینما یا اپرا میرفتم یافت با انهاطرح دوستی  ریخت درعین حال درنامه هایش برایم اشک میریخت . .

وسومین تنها همان مردی بود که درسن چهارده  سالگی پس فوت ناگهانی پدرم دلباخته او شدم وبخاطر او همه خواستگارهایم را رد کردم واو نیز با کمک نجیبه تتمه مالی را که داشتم باهم تقصیم کردند وخوشحال از اینکه خانه ما با بولدزر خراب کرده اند تا بجایش برج بسازند .

من نمیدام ایا در دنیا ودر میان طبیعت انتقامی ست یا نه ؟ هنوز ندیدم هرکسی زد وبرد وخورد ورفت بی هیچ دردی ودرمانی من به ان مال احتیاجی نداشتم چون اگر آنرا میخواستم  مانند بقیه درکنارش میماندم وهمه گونه تحقیر را نیز متحمل میشدم  اما حیرانم که مردم  چگونه با اموال دیگران زندگی میکنند با پرویی تمام روی خون دیگری میرقصند بی هیچ واهمه ای ...تازه فهمیدم درچه جهنمی زندگی میکردم وپروردگار چقدر مرا دوست داشت که روی شانه خودش مرا باینجا کشاند اینجا اروپای شیک نیست اینجا خبری از شعبده بازیهای زنان مردان با لوندی ها واطوارشان  نیست اینجا قانون واقعی دموکراسی  حاکم است ودولت از ملتش میترسد  اینجا همان بهشتی است  که من گاهی از پشت شیشه ها ی کدرعینکم آنرا  جهنم میبینم باید مدتی به گذشته بیاندیشم آدمهارا برانداز کم وقاحت وپرویی وبی دردی آنرا بسنجم وتازه بفهمم کجا هستم .

نه من مهربانی را ویگانگی را ودوستی را وفداکاری را وایثاررا را من در سر زمین خودم نداشتم غیراز دزدی  غارت مفت خوری وتهمت وبردن اموالم جلو چشمانم ونهایت تهدید که  "ما میتوانستیم ترا نابود کنیم اما نکردیم " !!!! چقدر مهربانند  متاسفم  آیا هاله روی جهازی که با پولهای من وبچه های من  تهیه شد خوشبخت است ؟ ایا رعنا   خوشحال است ؟ ایا نجیبه توانست یک خانهرا چند خانه کند ودست آخر زمینهای من چه شدند ؟! میبایست این قطعه را مینوشتم تا ییادمان نرود که درسر زمین ما کچل زلفعلی است کور چراغعلی است ودزد سرور اقا وارباب سرکار اقا ! فرهنگ را بااهن وتلمپ وهزار جور تشکیلات ازتالار وحدت به گورستانی  راهی کردند  وشجریان نامدار را  با آن بدبختی  توانستند  پیکرش را به خاک بسپارند فرهنگ در بیت رهبری  بداهه نوازی میکرد بلد بود وافوررا چگونه به دهان رهبری بگذارد با صادق خوشگله نیز دوست بود وبا آن پروفسور معروف دستنان درون یک کاسه !!!!!ورعنا میتوانست طعمه خوبی برای میهمانی های فرهنگ باشد !!!!

نه! عطای آن سر زمین را باهمه خاطرات تلخش ودوستی ها  به لقایش بخشیدم وبرای همیشه میگویم خدا حافط سر زمین من خدا حافط  تو گناهی نداشتی  تخمهای که درتو کشت شده بودند سمی بودند وبا دستنهای نابکاری بر وی تو پاشیده شدند .

. اما چاره نیست من از تو برای همیشه خداحافظی میکنم  هنوز حافظ کنارم هست وسعدی دراطاق دیگر وبقیه درکتابخانه درانتظارم میباشند ..پایان

ثریا / اسپانیا .