در پاسخ نامه یک دوست نازنین .
سپاسگذارم ، از اینکه مرا مورد مرحمت ولطف خود قرار دادی ، نه ! من درزمان خود قفل نشده ام ، من درهمان قرن نوزئدهم قفل شد ام بیرون هم نخواهم آمد از گذشت قرون بیزارم این دوقرن برای من جهنم بود ، تنها یکنفر را درتمام این دوران پیدا کردم که او هم دلش باز درقرن نوزدهم وقزن غولهای بزرگ میطپید ، من با احساسم زندگی میکنم واحساسم بمن هیچگاه دروغ نمیگوید از پیش حوادث را بمن یاد آوری مینماید .
بیاد داری که درپشت کتابی که دوستی بمن هدیه داده بود نوشته بود : تقیم به کسیکه روحش مانند فرشتگان ووغیره .... هنوز آن کتاب رادارم اما آن آدم ده سال است که به زیر خاک رفته ومن حتی نشانی از گور اورا هم ندارم ، همه رفته اند من با این آدمها غریبه ام مخصوصا آنهاییکه بسرعت رنگ عوض میکنند ، یک چیز درهمسرم جالب بود خودش بود عرق میخورد پای شلاق وجریمه هم میایستاد نه نماز خواند ونه روزه گرفت اما احترام به ان مردمرا نیز از یاد نبرد ، امروز ما باید تسلیم دولتهایی شویم که هیچ بویی از سیاست نبرده اند تنها با چند روز آویزان شدند به قد وقواره یک سیاستمدار پیر خودرا سیاس میدانند خاله زنکها را همدور هم جمع کرده اند تا سر مردم را گرم کنند ، آلمانی با فرانسوی با سایر کشور ها برای من یکی هستند وباید تسلیم تقدیر شویم ظاهرا آمریکایها دچار یکنوع جنون شده اند وآن آزاد ساختن ملتهای گرفتارند درحالیکه خودشان باعث همه گرفتاریهای ما میباشند امروز همه دریک اطاق دربسته به همان شیوه که دریک سالن بزرگ همگانی مدعوین را بعنوان افراد مساوی به رقص دعوت میکنند در مجلس گروهی برای ما نقشه میکشند وسر گرم رقص با اسلحه میباشد واگر کسی در جنگ آنها شریک نشود مورد تمسخر وریشخند است بنا براین باید خودمانرا آماده یک جدال بزرگ سیاسی کنیم وآرزوهایمانرا نیز به دست باد دهیم چون ما " رقص " بلد نیستیم ودر گوشه ای باید بیکار بنشینیم ویا درسایه بمیریم .
نه دوست عزیز ؛ من نه اعتماد به نفس خودرا از دست داده ام ونه دچار ضعف قوا ویا روحی شده ام ، اما منکر میکرب نمیتوانم بشوم میکر مانند موریانه در مغز وپیکر انسان وارد میشود واورا آزار میدهد تب یکی از نشانه های مبارزه با آن میکرب ناشناخته است .
نه ! من امروز از کسی هیچ توقعی ندارم ، همه دچار ترس ووحشتند از حرف زدن میترسند بعلاوه چیزی ندارند برای گفتن نه کتاب جدیدی ببازار آمده ونه شاعر جدیدزاده شده ونه نقاشی تولد یافته همه چیز زیر یک سایه ترس وخیال از ترس ساخته ویا بوجود میاید ،
قرن بیستم قرنی لبریز از فساد وکثافت بود ومینویسند که درهیچ قرن دیگری درهیچ قلمروی نه خیر ونه شر هر گز باندازه این قرن نخواهد توانست جلو بزند خیری که ندیدم با شر هم ساختیم .
باور کن من هنوز درآرزوی این هستم که روزی به سر زمین رومانی ویا لهستان سفر کنم آرزوی دیدن این دو کشور در دلم موج میزند چرا که انسانهایی را که با آنها برخورد کردم وشناختم از نوع بهترین آنها بودند وهردو متعلق باین دوسر زمین .
المان ابهت خودرا در خیال من از دست داد تنها نویسندگان وموسیقدانان زمان گذشته را درخیال میپرورانم وهنوز هرگاه دلتنگ باشم باز به کتابهای " توماس مان" پناه میبرم رومن رولانرا به دروغ براو وصله چپی زدند او یک نویسنده بزرگ وعیر قابل بحث وگفتگوست ماکسیم گئورگی روس بود اما یک انسان شریف وبزرگ بود بیشتر این نویسندگان امریکای جنوبی که امروز مورد فخر خیلی از خوانندگان میباشند تحت تاثیر همین نویسندگان بودند حال آنهارا عقب زده خود با یک مدال برنزی در رخوت وخود نمایی کاذب فرو رفته اند .
از پر نویسی ام پوزش میخواهم ، قرن شمارا قرن آینده را با دوربین از راه دور مینگرم بی آنکه پای درلجن زار آن بگذارم میل ندارم لباسهایم آلوده شوند .
برایت طول عمر یکصد ساله آرزو دارم
با احترام ثریا .
15 فوریه 2017 میلادی/. اسپانیا .
