ذهنش گاه تیره میشد وگاه کلمات وچهره هارا بسرعت بیاد میاورد ، گاهی آرزو میکرد ایکاش سیلی یا طوفانی یا صائقه ای میدرخشید واورا درخود فرو میبرد، به دنبال کدام اصالت بود ؟ اصالتتهای او گم شده بودند ، هنگامیکه از آن کوهستان بلند وسر سبز وخرم با اسبهای زیبا وتند رو بسوی دشت کویر حرکت میکرددرهمانجا آنها را بجای گذاشت ، اصالت او دررودخانه هایی که درآنها برخلاف جریان آب شنا میکرد گم شده بود ، حال میرفت تا کویر تا دشت بی آب وعلف زندگی کند ، حال میرفت تا درمیان آدمهایی که آنهازا نمیشناخت بنشیند ودرانتظار مهربانی اندک آنها باشد ، او نمیدانست که اصالت دیگردر وجود آدمی نقشی ندارد بسته به مقدار زمین وآبادی وارقام بانکی است ، حال دراین سوی دنیا درمیان کولیهای سرگردان وگرسنه به دنبال ریشه اش رفته بود ، وبجای ریشه یک علف را چیده وبر سینه اش سنجاق کرده بود .
صبح زود لباس پوشید یک لباس بنفش کم رنگ یقه باز با یک سنجاق سینه ویک گردنبد مروارید به گردنش انداخت موهایش را بسرعت پشت سرش سنجاق کرد درآیینه تارهای سفید مو را میدید اما مهم نیست میشود آنهارابه دست رنگ سپرد ، کفش های پاشنه بلند مشکی با یک کیف ، ومقدار زیادی رنگ که بعنوان توالت به صورتش مالیده ، ژرژدر پایین منتظرش بود ، آلبرت ودو دخترش نیز با چشمان گریان به همراه همسرانشان آمده بودند ،
های عزیزانم ، روز خوبی د اشته باشید ، به زودی از دست من وغرغرهایم راحت خواهید شد ، رفت درعقب اتومبیل نشست خودرا قانع کرده بود که این یک عمل فردی است بکسی ارتباط ندارد نه ، مهم نیست مهم این است که جزء را فدا کرده بود داشت ادای قهرمانانا قصه هارا درمیاورد ، همه ساکت بودند گویی داشتند به احترام یک مرده بسوی آرامگاه ابدی او میرفتند ، هیچکس با او حرف نمیزد ، شانه اش را بالا انداخت ، مهم نیست بعدها برایم گریه خواهند کرد ، دلش تاپ تاپ میکرد ایکاش جاده کش میامد ، ایکاش تصادفی روی میداد یک گل مصنوعی سفید به موهایش سنجاق کرده بود که بنظر پر مسخره میامد ، آنها درانتظار بودند ، خواهر اخمهای خود را درهم فرو کرده مردا هم چندان خوشحال بنظر نمیرسید، احساس میکرد بازیچه دست این زن پر مدعا شده است .
همگی بسوی داداگاه رفتند ، سالن شلوغ بود ویکی کی درنوبت نشسته بودند تا قاضی آنهارا صدا کند برای عقد ، نوبت آنها رسیده ، قبل ارهر چیز ملیح خودش را به یک بار رساندویک ویسکی دوبل داغ سر کشیده دوباره تا انتهای ناف او سوخت ، صبحانه هم نخورده بود ، چشمانش جایی را نمیدید ، نوبت آنها رسید . وای ، او تلو تلو خوران درحالیکه آلیرت وجرج بازوان اورا گرفته بودند وارد اطاق شد باز مطابق آنروز جلو وعقب میرفت وسکسکه اش گرفته بود ،
اوف ، حالمرا را بهم زدی ، چه ادوکلن بد بویی ، کلاه بره دیگر سرش نبود ووسط سرش برق میزد ، اما چون موهایش فرفری بودند روی ان کمبودرا پوشانده بود ، قاضی که یک زن بود با ردای سیاه وموهای بلند بور نگاهی باين زوج انداخت قبلا مدارک را در گیشه داده بودند ومقداری اطلاعات ، حال ملیحه هیچ چیز نمیدید عرق از سر وریش جاری بود عقب وجلو میشد مردک محکم زیر بازویشرا گرفته بود ، قاضی ضیغه عقدرا جاری ساخت تند تند کلمانیرا پشت سر هم ردیف کرد سپس گفت حلقه ؟؟ حلقه ؟ او از جیبش یک حلقه طلایی بیرون آورد به به انگشت وسط ملیحه کرد اما ملیحه گفت ، ببخش. یادم نبود ، او سکوت کرد سکوتی که درپشت آن یک انفجار بود ،
بیرون از دادگاه به یک رستوران رفتند که ناهار بخورند ، همه تظاهر میکردند اما همه عصبی بودند ، مهم نیست من دلم خواست گارسن یک بطر شراب ، آهاى ، شامپاین هورا ، چه خبرتان شده مگر به عزا آمده اید ؟ خنده اى از روی مستی سر داد
چقدر این مستی بعدها به دردش خورد گاهی حوب است انسان از این عالم بیرون برود وهمه چیز را یا نبیند ویا فراموش کند .
نگاهی به اطراف انداخت ، هرچه بود برایش خاطره های دردناکی را عیان میکردند حالش داشت بهم میخورد ایکاش زودتر بروند سرش منگ شده ودرد دادشت بیاد نمیاورد ناهار چی خورد اما تا توانست شراب وشامپاین را سر کشید ، ناگهان دید اطرافش خالیست .همه رفته بودند او بود وآن مرد که داشت باو مینگریست . .....بقیه دارد
