عقاب سیاه

بوی بدی میاید ، بوی گند پاشنه استبداد

عقاب سیاه بال گشود وزنبوران عسل از کندوها

بیرون شدند

صدای پای مرگ میاید وبوی گند جنگ

آهسته آهسته بی خبر وناگهانی

در یک هجوم شبانه

 مردان غیور ما ! کجایند؟!

وزنان ما درکدام قلعه ها پنهانند

آوای مرگ بگوش میرسد

کودکان را پنهان کنیم ، پرندگان را پنهان کنیم

باران ابر سیاه وطائون زرد

سبزه ها ، گلها، دشتها ، تاکستانها ، ومزرعه مارا

خواهد سوزاند ، دشت وسیع وپر برکت ما

زیر آتش سوزان مسلسلها خواهد سوخت

درختان شعله میکشند ویکی یکی بر زمین میافتند

صدای پای او میاید ، صدای چکمه عقاب سیاه

بچه هارا باید پنهان کرد وپرندگا ن را فراری داد

اینک عقاب پر گشوده برای بردن لاشه ها

ونوشیدن خون زنان ومردان

مرگ میاید مرگ را درمدرسه بما درس دادند

در تکایا ومساجد

در دفترچه هایی زرورقی با پوشش سیاه وسبز

درون  کاسه های شله زرد وحلوا

ما باید ، باید یکی شویم

کدام یکی؟

----------------

ثریا/ اسپانیا

پاسدار عشق

پاس دار ای عشق ، وصل مرا / دست نااصلان مده اصل مرا

---------------------------------------------------

از بهار بیزارم ، از هر بهاری ، بهار فصل بیماری زا وفصل مشکوکی است .

درهمان زمان که چیزهایی نو وزنده میشوند وپای به دنیا میگذارند

درهمان زمان هم چیزهایی میمیرند واز بین میروند وتو نمیدانی

پایت را روی چه میگذاری ، روی آنکه تازه رسته ویا آنچه که

دارد میمیرد ، بهار فصل مرگ بیماران علیل وانسانهای ضعیف

است.

زمستان برایم فصلی زیباست  فصلی مشخص که هیچ ابهامی دران

نیست هیچ شوخی درکارش نیست در سر زمینهای پست خاک

مانند یک بیمار علیلی ومحتضر هنوز میخواهد خودرا به گرمای

تابستان بچسپاند سعی داردگرمای تابستا ن را درخود حفظ کند

اما در کوهستانهای پر برف وبلند زمستان ناگهان شروع میشود

بی واهمه وبی پیشواز درپاییز برگهای زیبای درختان زیر پا -

میافتند ولگد کوب میشوند وخون آنها در برگها از زردی بسرخی

میگردد زمستان مانند یک انسان زورمند پیروز است .

انسانها هم مانند فصلها زمان عوض میکنند گاهی بسوی فطرت خود

برمیگردند وشاید نتوانند بفهمند که فطرت آنها قوی تراست ومانند

زمستان ناگهان برآنها چیره وحمله ور  میشود آنها کم کم شعور باطن

خودرا ازدست میدهند ودرجامعه مادی امروزه خیال میکنند مر گ

یعنی مرگ پوست وخون وایستادگی قلب  انسان است ، درحالیکه

مر گ واقعی وقتی است که عقل وشعور آدمی میمیرد ، امروز همه

چیز از جنبه ظاهری  وخارجی مورد توجه قرار میگیرد درست

مانند گورستانی که هیچکس به آنچه درون گور قرار  دارد توجهی

نمیکند بلکه همه به سنگ وبالای آن مینگرند .

انیجا عده ای خیال میکنند اصالتشان درهمان لباسهای رنگ ووارنگ

وجواهراتشان  وخانه های بزرگ اعیانی است در حالیکه مانند یک

ستاره کور  از آسمان روشن زندگی خود واز مدارشان برون افتاده

خاموش شده اند

اصالت هنگامی واقعی است که آنرا باخود از سر زمین زادگاهت

آورده وآنراحفظ کرده باشی .

من امروز اینجا ، باخورشید ، یا ستارگان ، با طبیعت وکمی خاک

وگلهای خوشبوتعادل ونشاط خودرا حفظ کرده ام دریک خاک پست

که فصلی ندارد بیکاری در اینجا عده ای را به خیالبافی وا داشته

ویکنوع خیال باطل واندیشه های واهی آنهارا احاطه کرده است

اندیشه هایی که خود مانند میکرب جذام بی نظمی ، بی ادبی ،

وبی انتظباتی درآنها رخنه نموده مانند آب آلوده که رودخانه ها را

نیز آلوده میسازد.خوشبخت آنها که میتوانند به سفر  واقعی خود

وآخرین سفر  گام بردارند وسعادتمند آنهاییکه ( وطن ) دارند.

بیست بالای صفحه : از کتاب فطرت سروده رحیم معینی کرمانشاهی است

ثریا/ اسپانیا / نوامبر دوهزار ویازده

زبان مادری

به پسرم گفتم :

میدانی شاهنامه را با کمک خانم کلارا خانس به زبان اسپانیایی ترجمه

کرده اند ، گفت ، نه نمیدانم ! نوه ام پر سید ؟

تو چرا همیشه با پاپا وبقیه اطرافیانت با این زبان حرف میزنی ؟ این

چه زبانی است؟ چینی؟! گفتم نه پسرم ، این زبان مادری من وزبان

پارسی است ، وما تنها با زبان مادری میتوانیم اینجا زنده باشیم تنها

زبان معطر ورنگین زبان مادری ماست که مارا نگاه داشته هرچند

هم فقیر باشد اما هرکلمه آن دارای هزارمعنی است که نور  وعطر

ور نگ را  درهوا میپراکند هر  کلمه اش هربار که برزبان میاید ،

ممکن است کلمه تازه ای شود زبان خارجی انسان را ازدور  برخود

جدا میسازد مثل آن است که اورا در سردابی تاریک وبدون نور

خور شید زندانی کنند.

هرگاه جمله ای را  به زبان مادری ادا میکنم هر کلمه اش گویی یک

گشوی محتوی عطر را برایمان باز میکند تمام چهره ها وتصاویر

گذشته درذهنم مجسم میشود ، زندگیم تجلی میبابد.

درکلمات بیگانه هیچ یادگاری نیست ، هرکلمه اش به یک اطاق خالی

سفید یا سیاه میماند من وقتیکه با افراد دور وبرم برخورد میکنم و

خوشحالی آنهارا میبنیم هرگز نمیتوانم بفهمم برای چه خوشحالند ونیز

هر گز نمیتوانم بفهمم چرا غمگینند .

زندگی هر انسانی از اعتقادات، خرافات، سنت ها ، عادتها، وعقاید

معتبر جامعه او تشکیل شده است دربین یبگانگان ز یستن همیشه -

بیگانه ام .

تبعیدی های اجباری یا اختیاری بیچاره ترین افراد روز زمین هستند

چنینی آدمهایی نه کلمه ای برای گریه کردن دارند ونه برای خندیدن

نمیدانم نوه من چقدر از حرفهای مرا فهمید ؟ مهم این است که همه

فامیل ما با زبان مادری سخن میگوییم هرچند میان بیگانگان زندگی

میکنیم ، زبان ما قدرت را از آنها میگیرد.

ثریا /اسپانیا/ پنجشنبه / هفدهم نوامبر 2011

 

از یک نامه

همیشه نمیتوان منطقی بود ، منطق با حقیقت فرق دارد ، همیشه هم

نمیتوان از نابودی حرف زد ، گاهی باید یک یا چند قطره رویا درون

این منطق شود تا زندگی بکام انسان کمی شیرین گردد

دلم میخواهد بگذارم افسانه ها از آسمان به زمین فرود آیند تا مردم از آن بهره من گردند

در نامه اش نوشته بود: منطق تو دنبال حقیقت دویدن تو مرافراری داد

تو بی گذشت ، بی ترحم ، سخت گیر ومن انسانی رویایی وبقول تو

زاده یک دشت سر سبز که تنها علف دران میروید ، سخت گیری تو

مرا آزار میداد

برایش نوشتم : درهر سنی وهر بعدی گاهی انسان به رویا فرو میرود

امید آنرا دارم برگردی تا من درکنار تو در یک اقامتگاه خوب وگرم

دستها وجسم وجان بی گذشتم را ( بقول تو) گرم کنم برگرد تا هنوز

کمی رویا درقالب این منطق های بی معنی من موج میزند

بگذار ترا برای اولین بار با هیجان تمام مانند یک زن ویک عاشق

ببوسم ودرآغوشت بکشم آنگاه از تو سپاسگذارمیشوم که مراخوشبخت

ساخته ای ، انسان زمانی خردونابود میشود که اطرافیانش را ازدست

داده باشد ، برگرد

و.....دیگر جوابی نیامد

ثریا / اسپانیا / سه شنبه

--------------------

سردی کاشانه ام را با آه گرمی داده ام

راه برخورشید بستم تا دمیدم خویش را

اشک ومن با یک ترازو قدر هم بشناختیم

ارزش من بین که باگوهر کشیدم خویش را

شمعم وبا سوختن تا آخرین دم زنده ام

قطره قطره سوختم ، تا آفریدم خویش را

برده داران زمانه چوب حراجم زدند

دست اول تا برامد خود خریدم خویش را.

شعر بالا: از رحیم معینی کرمانشاهی

شاهزاداگان

در سلمانی هر مجله ای را که برداشتم وورق زدم عکسهای رنگی

گوناگون از پرنسسها وپرنسها وتخم وتره آنهاست وهر روزهم  -

زاد وولد آنها بیشتر میشود وهرروزهم بنوعی کثافتکاریهایشان زیر

پرده پنهان میگردد ، آنها هم مانند بعضی از حیوانات بلهوسند تنها

بخاطر زیبایی تربیت میشوند زندگی را میخواهند برای آنکه زیبا باشند

با ظرافت سخن میگویند درمردم ترس  میا فرینند وکارهای بزرگ

وخارالعاده ( بقول خودشان) انجام میدهند.

سایر مردم هم کارشان این است که زانو بر زمین زده ودعا بخوانند ،

نیاکان واجداد آنها قرنهاست درگورستانها درکنار  مجسمه های مرمر

وتصویر ها زنده اند اما اجداد ومردگان مردم عادی ناشناخته در

گرداب زمان گم میشوند  خانه ها وقصرهای شاهزادگان همه ازبتون

مرمرساخته میشود وخانه های مردم عادی از تکه تخته های

چوبی ، سنگهای باشکوه وفروان تنها برای قصرهای شاهزادگان

است وسپس نسلهای بعد یا موزه میشود ویا زندان ویا بیمارستان

بهر روی جلوی نشو ونمای زندگی نورا اینها گرفته اند.

نجبا واشراف فراری وتبعیدی از سر زمینهای خویش که درخارج

بسر میبرند خدا میداند مالک چه ثروتهایی هستند آنها به هرکجا که

میروند یک خانه دارند اگر هوس کنند به حمام آفتاب در شهر موناکو

بروند اول یک خانه میخرند آنرا تزیین میکنند نوکران وخدمتکارانی

استخدام مینمایند آنهم برای چند روز ، دوباره بار سفر میبندند تا در

کوهستانهای سوئیس یک خانه دیگر با نوکروخدمتکارانی دیگر واثاثیه

جدید ومخصوص بخرند، یکی دربرلن ، یکی دربادن بادن ، یکی در

کارلز بارد ، یکی درفرانسه ، یکی درامریکا یکی ...ویکی....و

بنظر من این یک جنون است شاید هم چون مانند من از مدار  خود

خارج شده اند از سر زمینهایشان بیرون رانده شده انددرجستجوی

خانه دلخواهشان هستند بنا براین به هرکجا که میرسند خیال میکنند

خانه دلخواه را یافته اند فورا آنرا میخرند اما هیچگاه جایی ر ا که

در آرزویش هستند پیدا نمیکنندچون هرکجا پای بگذارند از آن ایشان

نیست.

بنظرمن بیشتر خانه داشتن مانند آن است که انسان چند گور ویا چند قبر

بخرد ، من درآرزوی ( خانه) خودم هستم ، خانه ایکه درآن بزرگ

شدم با آن آشنا هستم وآنجارا میشناسم آنجایی که رنجها وخوشیهایم را

بجای گذاشتم ، ما همه جا بیگانه ایم وبقول این ملت ( گیری) هستیم

ثریا/ اسپانیا/ یکشنبه

آنچه ما میگوییم

امریکا تنی چند از کارشناسان بازرگانی خودرا به آنجا فرستاد که

فهرسنتی از اموال وذخایر آن کشور را تهیه کنندوسپس قراردادی

نوشت که :ما نام سر زمین شما را در لیست ملل متمدن ثبت میکنیم

بشر ط آنکه، نفت ، گندم، چوب ، ذغال ، نمک ، دام وماهی خودرا

بطور انحصاری وبرای همیشه به ما واگذار کنید ، از آنچه درهوا

ودر روی زمین وزیر زمین دراختیار شماست هیچ چیز را نباید تا

پایان قرن وتا تمام شدن عمر تاریخ به احدی به جز ما طبق قیمتی که

تعیین خواهیم کرد ، بفروشید ! به علاوه باید قراردادی را امضا < کنید:

که بموجب آن راهها ی اتومبیل رو، راههایی که درآینده اتومبیل رو

خواهند شد راه آهن ، مترو ، پست وتلگراف وتلفن برق صنایع فولاد

تصفیه خانه ها ..و....و....و.....بما واگذار خواهد شد.

برای آنکه نامتان از لیست ملتهای متمدن حذف نشود نه اسلحه ونه هیچ

ماشین آلات نه حتی یک سنجاق ونه ابزار دیگر را از هیچ کشوری

جز امریکا یا موسسات تحت کنترل امریکاییها باهرقمیتی که خود آنها

تعیین خواهد کرد ، نخواهید خرید .

شما باید اموالی را بخرید که امریکاییها آنرا زیادی دارند ودر انبارها

پر وجا گرفته وما امریکایها به آن احتیاج نداریم ودرعوض ما بشما

اجازه خواهیم داد که از طریق انتخابات آزاد! به آن شیوه که عموزاده

ما انگلستان اختراع کرده اند دولتهای خودرا انتخاب کنید ،

احزابی که برای تشکیلات سیاسی وشرکت درانتخابات عمومی معرفی

خواهند شد باید منحصرااز میان مدیران شرکتهای ما تشکیل شده باشند

شما وسایر کشورها که تحت قیومیت ما هستید در سراسر خاک خود

هر گونه حزب یا تشکیلات سیاسی را باید بوسیله اشخاص غیراز

مدیراونمایندگان بازرگانی وصنعتی وبانکهای امریکایی تاسیس و

رهبری میشوند ، ممنوع وغیر قانونی اعلام کنید.

هر گونه تخطی وتخلف از مفاد این قرارداد ومفاد این برگه

تعهداخلاقی موجب حذف نام شمااز لیست کشورهای متمدن دنیا

خواهد شد وما شمارا دشمن خود خواهیم خواند وغیره وذالک...

امریکا پس از جنگ جهانی اول ، قیم وسرپرست تمام ملل شد

وقرارداد ورسای همچنان بجای خود باقیست .

وداستان همچنان برای همه سر زمینها ادامه دارد وتوخود بخوان

حدیت مفصل از این مجمل ....

ثریا/ اسپانیا. شنبه.