امروز صبح زود ، جلوی مغازه ( کاف ) چندین کیسه زباله آبی مملو از جنس ولباس چیده شده بود ، گمان کردم که مردم خیری اینهارا آورده اند ، چه اشتباهی ، یک کامیون کوچک سفید آمد وهمه را بار زد وبرد ،در مغازه نیمه باز بود وسپس فورا بسته شد .
از من میپرسید صبح به آن زودی آنجا چکار میکردم، میرفتم پشت درآزمایشگاه بایستم تا باز شود ومن اولین نفر باشم.
ای داد وبیداد ما اینهمه سال لباسهایی را که نسبتا خوب بودند با هرچه اثاثیه بدرد نخور داشتیم جمع میکردیم وبه این مغازه که مثلا برای بیماران سرطانی خدمت میکند میدادیم ، خانه بخانه کوچه به کوچه هرچه راکه هرکس نمیخواست ما فورا میگرفتیم دودستی تقدیم آنها میکردیم برای ثواب ! حال آنها که خوب وقابل استفاده اند جدا میشوند وبقیه که خیلی آشغال باشند به کارخانه هایی که برای همین کار باز شده و آنهارا میفروشند آن کارخانه هم همه را پودر میکند وبجایش چیزهایی دیگری بیرون میفرستد بقیه هم دربازار دست دوم فروشی در شهرکهای دیگری بفروش میرسند وباز عده ای بدبخت بینوا که دستشان به لباس نو نمیرسد آنهارا میخرند..... ودوباره به همین موسسه خیره میدهند یک دایره تسلسل ناپذیر .
من بیاد شوهر عمه ام افتادم که به برادرش میگفت :
بیا این آت آشغالهارا کیلوی پنج ریال بخر بعد برو هر قیمتی که میخواهی بفروش او هم میامد آنهارا میبرد وپولش را به شوهر عمه ام میدلد وبعد میرفت آنها را به جرج فیلیو یهودی مقیم انگلیس میفروخت از قرار کیلوی بیست ریال او هم این آشغالهارا بار میزد تا درجاهای دیگری بفروشد ، بلی کارشوهر عمه ام دران زمان امور صادراتی بود .
حال امروز بحمداله میبینم امور صادراتی این بنگاه خیریه درگردش است.
خاک بر سرما کنند ، ما ازاولش هم بلد نبودبم کار خرید وفروش انجام دهیم ویا بقول فرنگیها شم بیزنس درما نبود ، درعوض دست پر برکت و پربخششی داشتیم هرچه را که زیادی بود می بخشیدیم که از سر راهمان برداریم همینطور می بخشیدیم لباس ، کفش ، ظروف زیادی ، پالتو پوست به همین بنگاه خیره ،ویا به دیگران
بعد هم زمین ، خانه ، مغازه خلاصه هرچه را داشتیم بخشیدم به کسانی که به امور واردات وصادرات وارد بودند.
حال آنها پولدار شده اند وبه ریش ما بی پولها میخندند.
