مرثیه

مگر دیگر فروغ ایزدی آذر مقدس نیست

مگر آن هفت انوشه خوابشان بس نیست

زمین گندید ، آیا برفراز آسمان کس نیست ؟  . اخوان ثالث

.....

نمیدانستم که چهره  اش بهت نانجیبی دارد

چه میدانستم که پرنده مردنی است

وصدایی هم نمیماند

به پرنده گفتم :

پرواز را فراموش کن

موشهای صحرایی را بخاطر بیاور

آنها میدانند که چگونه میشود گندمزاررا درو کرد

آنها میدانند که چگونه میشود دانه های گندم را

دزدید

وبه ( خیال ) خیانت کرد

چشمانم بر آن نوازش ها بود

لبانم فرو افتادند

زیبایی کلامی را که میشد نثار عشق کرد

بازهر آغشته ساختم

اسیرانی بی تقصیر دراسارتند

وموشها آزادانه گرد آنها میگردند

نسل خسته ما فرو مردوخاموش نشست

دیگر  شکوفه ای بهاران را نخواهد دید

عقربه های ساعت

نماگهان به جلو خزیدند

ویک روزما یکسال شد

ما خسته وشکسته وشما ای پیروزمندان

کامتان شیرین باد

...........ثریا .اسپانیا ...........

شب سیاه

 

آنکه دانست زبان بست / وآن که میگفت ندانست ،

--------------

آن شکری را که مصر  هیچ نبیند بخواب

شکر ، که ما یافتیم دربن دندان خویش .// مولای رومی.

....

به هریک از > شما> که سلام میگویم ،

باید بیاد داشته باشم که :

چند >من درشما < خفته است

ودر کار  شکستن دلهاست

آیینه روح » شما « شکسته

سنگوار ه هارا درکنارهم چیده اید

درانتهای عطش سوزانی ، پشت دیوار

سیه روزی

تا مرز مرگ وزندگی

تشنه مانده اید

من از عشق میگویم واز هراس آن

از مستی عشق با سنگ ریزه های

در خشانش

از گلهای زیبای قالی

که هزاران رنگ را درذهن روشنم میپاشد

از عشق میسرایم ومینوشم آب گوارای آنرا

با آواز عاشقانه ، میتوانم ستونی بسازم

در پشت بام تیره » شما «

ونیزه ای که سوراخ میکند

قلب سیاهی را

آن نگاه که عریانی روح شمارا

میبیند

از عشق لبریز است

» شما « چند منی ، در خاطره های

گریز پای کامیابی شبهای بی ارزش خود

به بودن وماندن میاندیشید.

.........ثریا / اسپانیا / یکشنبه / 19 سپتامبر.......

 

بوی گند پول

فاتحان قلعه های فخر تاریخیم ،

شاهدان شهرهای شوکت هر قرن

یادگار عصمت غمگین اعصاریم

راویان قصه های شاد وشیرینیم.........اخوان ثالت » مهدی«

.................

عکسی از ویرانی قصرها وشوکت وجلال صدام حسین را

در ویرانه های عراق تماشا میکردم واز خود  میپرسیدم چرا ؟

چگونه باید همیشه آنکه پر زور تر ا ست عقاب وار به لانه مرغان

پی پناه وخانه ها ومردم بیگناه هجوم بیاورد؟

امروز چگونه میتوان از فاتحان قلعه های جنگی گفت درحالیکه دنیا

دردست یک گروه خاص جای دارد وابر وباد وباران نیز بفرمان آنها

یورش مینماید.

ملت ایران چرا ناگهان ماد رغمخوار کشوری دوردست وغریبه در

زبان ونژاد او ، شد ولچک سیاه وسفیدرا بردوش وسر انداخت وشمع

به دست گرفته افسانه گوی زندگی آنان شد درحالیکه در سر زمین خود

هزاران ستاره از فرط گرسنگی وبیچارگی خاموش میشدند .

آن مویه های دروغین وزاری ها وشبهای شعر، درآن روزهای تنگ

واحیای تاریخ نوین به دستور کدام یک ازاین اربابان بود ؟

امروز پایتخت این سر زمین زخم خورده کجاست ؟ ونامش چیست ؟

حرمت پیران از بین رفت وجوانان درخون غلطیدند ونام پر برکت آلله

بر تارک سر شان نشست ، به چه قیمتی ؟ حال باید بانتظار گروه دیگر

مشتی لچک بسر ومردان اخته که معنا ومفهمو م خانوده را از اوج

به زیر کشیده اند باشیم .

دوباره فانوس کوری با روشنایی دروغین خود جلودار کاروانی خواهد

بود که باید زنهارا زنده بگور کردوشیر شتر  نوشید ودربادیه ها  -

وزیر چادرهای سیاه بی صدا خاموش ماند.

........ثریا / اسپانیا ........ شنبه !

سرخ پوشان !

آن کس است اهل بشارت ، که اشارت دادند

نکته ها هست بسی ، محرم رازی کجاست ؟......حافظ

...........

سرخ پوشان به صف ایستاد ه اند

چون ستونی از علفهای لرزان

که با وزش باد همراهند

به چه میاندیشند ، این آدمها؟

آنسوی دانستن را میدانند چیست ؟

سرخ پوشان ، شیفته

همه ساکت ، همه بی حس

مانند یک اژدهای مرده

به فواره های حسرت مینگرند

آنها بانتظاران باران نشسته اند

ابرهای تیره بر آسمان سایه انداخته

بارانی نیست ، حقیقتی نیست

غرش طوفان بلند میشود

تیرگی همه افق را میپوشاند

بارانی از جنس زهر ، برچهره شان میبارد

سرخ پوشان همه گیج وگم، وامانده درراه

دیر گاهی است که از عریانی خود شرم دارند

دختران درصف ریسمانی سر خ ، بی انتها

و...مردانی اخته شده

در صف غوغای تماشاچیان

مانند شمع مرده میسوزند

بانتظار  عشق » باکره نامی «

سرخ پوشان که میخواستند از خاک برویند

درگناه خود غرق شدند

تشنه وخسته ، هنوز بانتظار نمی آب

از باران رحمتند

...........ثریا . اسپانیا.............

چنان نماند...و چنین هم نخواهد ماند

با نفس ، حدیث روح کم گوی / وزنافه مرده شیر کم دوش .

................

ماندت بیهوده است

زندگیت بیهوده است ، درکاهش شب

که میپنداری جایت خوش است

درخواب ترا دیدم

عریانی ترا، درمیان اجساد پوسیده

آن غمگین عاشق دیرینه

در انزوای خودت ، میگریستی

رها شده ازخود ، رها شده ازتن

رها شده از روح ، درتلاشی بیهوده

مضراب مسی دیگر بکار نمی آید

به فکر تکه هیزمی باش برای احاطه کامل

آتش ......

دیگر بهاری نیست ، خزانی نیست

هزاران لاله سرخ از تبارگلرخان

با دستهای آلوده ات

پرپر شدند

گیسوی بلند آنها، به دست تو افشان شد

تو در ( بهاری دروغین )

از نردبان سالها ، بی وحشت بالارفتی

تو با مصلحت روزگار

از خم شراب گریختی و......

به لیله القدر سلام گفتی

تو نیز درهلال ماه آیه افسونگری را

خواندی ،

در طوفان بزرگ یک تاریخ

در پیراهنی به رنگ شکوفه ها

در کناربرده داران ایستادی

به آسما ن بگو ، خنجری برایت آماده سازد

دیگر هیچ پنجره ی برویت باز نخواهد شد

..........ثریا/ اسپانیا/...............

 

جام اگر بشکست .....

مانعره شب زنیم ، خاموش / تا درنرود درون هرگوش

تا صبح وصال در رسیدان/ درکش ، شب تیره درآغوش.....رومی

........

تو گفتی ، میتوان سخن گفت

تو گفتی تردیدی نیست

تو گفتی آهنگ نغمه ها ، تا آسمان لاجوردی

میرود

وحباب روی جام شراب

از بلور چشمانت روشن تر است

چگونه نفهمیدی که گل یاس

آغشته به زهر است

چگونه ندانستی سخن از آشنایی

یک فریب است

چگونه توانستی  ساقی را بکشی

وجام هزارساله را بشکنی ؟

توکه ...پیوندت در مسیر آن زمان بود

تو ، با دستهای نازنیت

این ریشه کهن را از خاک بیرون کشیدی

امروز کدام دست پاکی

برایم پیام آشنایی دارد

امروز تصویر شکسته ترا

در یک قاب کهنه مینگرم

واضطرابی مبهم ،

خواب طولانی مرا پریشان میسازد

..........تقدیم به ف / شین ........

ثریا / اسپانیا / دوشنبه