جمعه، خرداد ۱۵، ۱۳۸۳

بر ای نیكول \ ماكسیم \ رایان

بر ا یتا ن چشمه ا ی از اب زلال

در میا ن شهری غرق شده

در زیر پر تو افتاب و شنها ی نرم

بستر ی خواهم سا خت

من نخو اهم گذاشت كه شما

قلبی را كه با یك میله داغ

سوراخ شده ، تماشا كنید

چشمه رویاها سرازیر خو اهند شد

و شما گر سنگی را فراموش

خواهید كرد .

كودكی و شادیها ی انرا

به چشمه سار خواهید برد

و در میان جو شش ان كه از

عشق لبریز است

از یاد میبر ید همه درد مرا

در میان رشته ای سبز بافته شده

از علفها ی جوان

پیكر خود را به دست اب خواهید

داد

تا شما را نوازش كند

اب را در یابید و لذت ببر ید

خزه ها را فراموش كنید

نگذارید به دور پاهای شما

بپیچند!

روحتان را از هجوم خزه ها

رها سازید

و نگاه كنید به كسی ،

به اخرین كسی كه ر پشت سر شما رنج برد

تقدیم به همه عزیزانم





پنجشنبه، خرداد ۱۴، ۱۳۸۳

به استاد فر هنگ شریف ، استاد استا دان :

بر گر فته از : تاگور ، شاعر بزرگ هند

» تو ئی استاد استاد ا ن «

دلم خو اهد سرودی خوش بخو ا نم،

نغمه ای ا ز دل بر نخا ست ،

عمرم در ستا یش تو و تا ر گذشت ،

و نگشت » تا ر « عیا ن

قا فیه بهر شعر ی ند ا رم

بیهو ده دل میسپارم

هر چه دل نا له بر كشد

زخمی خو نین میتر ا ود

از برای تو فر شی بگستر ده ا م

روز ها از بر ا ی تو جا ن دا ده ام

معلو مم نشد چر ا غ ا فروزم كجا ست

منتظر بهر ش ا ین سر ا ست

زنده ا م با امید ی كه ببینم تر ا

لیك دید ار تو كجا ست

ساز تو و اواز من

ناز تو و فخر من

این ابهت شعر من

در پا ی تو ای استاد

بی ا ر ا یشم بی پیر ا یش

ساده بو د و خا لص

بی نخو ت و بی پا لش

انگه كه تو سخن گوئی

اهسته با ا را مش

ا وای زر و زیور نبود

بجز ا لایش

در پای تو ای استا د استا دان

تقد یم شد به فر هنگ شر یف

اسپا نیا ژو ئن ۲۰۰۴



امروز \ فرد ا دیر است

و دیروز هیچگاه نبو ده ا ست

من هر گز برادری ند ا شته ام

اما مید انم كه دا شتن یك بر ا در خو ب

چه نعمتی است

من هر گز یك خو اهر خو ب

ندا شته ام اما میدانم كه

یك خو اهر میتو ا ند خیا نت كند

من هر گز رسما به میهمانی

گنجشك ها نر فتم

اما میدانم سفر ه انها چگو نه پهن

میشو د

و در ظروف براق و درخشا ن انها

خو ن چه كسا نی است

من همیشه با افر ید گا ر سخن گفته ام

اما مید ا نم كه او هیچگاه بمن گوش

نسپرده است

من میدا نم كه بهشت روی زمین است

اما من انر ا نیا فته ا م

شاید همینجا باشد گو شه همین شهر

من مید انم كه جهنم چگو نه است

چون در میان ان بوده ام

و نیمه سوخته از میان ان بر خاستم

من همه تو ا نا ئیم را به دست گر فتم

و از اتش جهنم بیرون جستم

روزی دلم میخو است كه

ستاره بخت را ببینم

ان روز مید ا نستم كه ستا ره بخت

در كنار پدر ا رمیده و

مادر از من دور است

پدر را گا هی در ا سما ن

میان ابر ها میبینم

و زما نی از چشمك زدن یك ستا ره

میفهمم كه پنها نی مرا مینگر د

سال ۸۲













امروز زندگی به كام خو كان است

پس از انكه شا دیها به كام دیگران شد

من رخت سفرمیپو شم و به مننز لی

دیگر میروم

چه كسی بمن سفر بخیر میگو ید

چگو نه میشو از افق سرخ گذ شت

و به دشت پر ستاره رسید

دل پر امیدم اكنو ن بی نصیب مانده

واز خو شیها ی زند گی تهی است

حا ل مو قع رفتن است

بهتر است جا مه ام را بپو شم

از چی میتر سم

راه روشن و هموا ر \ پر از نور و اواز

از چه بتر سم

شام زندگی و جام ان \ روی به اتمام است

بهتر است كه رخت سفر بپو شم

جمعه
پنجشنبه

ای اینده تیره وسیاه ،

مر ا میتر سا نی

پنجشنبه

ای اینده تیره و سیاه

،مرا میترسانی،

دنیا و مر دمش دچار بیما ری شده اند،

و طبیبی نیست !

همه مبهو ت و تبدارند،

بشر یت بیمار است ،

و دنیا یك بیما رستان .

ویروسها ی زیادی رشد كر ده ا ند،

و بیماری كه كم كم ا نرا میخو رد ،

هما نند جز ا م ،

ای اینده مر ا میتر سانی

ا یا طبیعت بر ا ی در مان ما دا روئی

میفر ستد

یا،

اب و اتش و قیر مذا ب

جا ری میسا زد

ازادی \ ازادی \ ازادی روحم را بتو دادم

عشقم را بتو د ا دم

حال امروزدر میان این

ددمنشان

دلم میخو اهد كه

عشقم را از تو پس بگیرم

و ترا ای ازادی گنگ

فدا ی عشقم كنم ۰







سه‌شنبه، خرداد ۱۲، ۱۳۸۳

THE LIGHT OF THE STARS


TO: MMF

The night has come, but not too soon;

And .... silently,

All silently, the little moon,

Drops down from behind the sky.


There is no light on the earth or in heaven,

But the cold light of the stars;

And the fire watch of night is given to cold planet .


Is it the tender star of Love?

Tear of love and dreams?

One night I see you in the stars,

And you smile on my pain.


Last night the moon had a golden ring,

and tonight no moon that we can see;

YOU are in Heaven...


Sorri