پنجشنبه، خرداد ۱۴، ۱۳۸۳

امروز زندگی به كام خو كان است

پس از انكه شا دیها به كام دیگران شد

من رخت سفرمیپو شم و به مننز لی

دیگر میروم

چه كسی بمن سفر بخیر میگو ید

چگو نه میشو از افق سرخ گذ شت

و به دشت پر ستاره رسید

دل پر امیدم اكنو ن بی نصیب مانده

واز خو شیها ی زند گی تهی است

حا ل مو قع رفتن است

بهتر است جا مه ام را بپو شم

از چی میتر سم

راه روشن و هموا ر \ پر از نور و اواز

از چه بتر سم

شام زندگی و جام ان \ روی به اتمام است

بهتر است كه رخت سفر بپو شم

جمعه

هیچ نظری موجود نیست: