امروز \ فرد ا دیر است
و دیروز هیچگاه نبو ده ا ست
من هر گز برادری ند ا شته ام
اما مید انم كه دا شتن یك بر ا در خو ب
چه نعمتی است
من هر گز یك خو اهر خو ب
ندا شته ام اما میدانم كه
یك خو اهر میتو ا ند خیا نت كند
من هر گز رسما به میهمانی
گنجشك ها نر فتم
اما میدانم سفر ه انها چگو نه پهن
میشو د
و در ظروف براق و درخشا ن انها
خو ن چه كسا نی است
من همیشه با افر ید گا ر سخن گفته ام
اما مید ا نم كه او هیچگاه بمن گوش
نسپرده است
من میدا نم كه بهشت روی زمین است
اما من انر ا نیا فته ا م
شاید همینجا باشد گو شه همین شهر
من مید انم كه جهنم چگو نه است
چون در میان ان بوده ام
و نیمه سوخته از میان ان بر خاستم
من همه تو ا نا ئیم را به دست گر فتم
و از اتش جهنم بیرون جستم
روزی دلم میخو است كه
ستاره بخت را ببینم
ان روز مید ا نستم كه ستا ره بخت
در كنار پدر ا رمیده و
مادر از من دور است
پدر را گا هی در ا سما ن
میان ابر ها میبینم
و زما نی از چشمك زدن یك ستا ره
میفهمم كه پنها نی مرا مینگر د
سال ۸۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر