بوی جوی مولیان

آسمان صاف  وشب ارام 

بخت خندان وزمانه آرام 

خوشه ما فروریخته در آب 

 شاخه ها دست برآورده به مهتاب ......." ف. مشیری"

بلی دوست عزیز همه چیز آرام است وهمه چیز ساکت ، آنچنان سکوتی که انسانرا به وحشت میاندازد . دلها همه ارام بی تشویش ! همه چیز بجای خود ، الان دربهشت برین داریم زندگی میکنیم وامام زمان هم بسلامتی تشریف آوردند با ردا ی سبز وبلندشان  وحضرت رهبر به پیشوازشان رفتند ! حال ما بیخردان وحق ناشناسان  که حق نداریم ایشانرا ازنزدیک ملاقات کنیم روی صفحه های مجازی عکس ببخشید شمایل پرفتوح ایشانرا میبینم بخصوص که تولد ایشان هم هست ولابد چهار هزار ساله شده اند .

به همیه خاطر رادیو وتلویزیون صهونیسنهای بی دین وبی مصرف پس از چهل سال بسته شد ورسانه هنم همه خفه خون گرفتند برگهای هوایی یا رسانه های مجازی هم تنها به چند عکس وچند شعر بند تنبانی اکتفا کرده اند ودسته گلهاست که درفضای مجازی بپای حضرت اجل اله فرجه ریخته میشود . من کافر بی دین لامذهب تنها به خاکستر شدن آن سرزمین میاندیشم که باید بشود .

ازهر که سراغ رییس جمهور انتخابی خودم را گرفتم همه بلا استنثا ء جوابم کردند که این مرد یک " شارلاتان " است ومامور است وعذرش موجه ...بنا برین دیگر باو هم فکر نخواهم کرد .

تلفنم بهم ریخته همه چیز رویهم سوار شده ، اینستاگرام  راهش را بسته وبقیه هم با احتیاط گویی در خواب راه میروند .

تنها این صفحه نیمه  کاره باز مانده با اینرنتی که کم کم دارد چراغ عمرش رو بخاموشی میرود گاهی هست وگاهی نیست /

شب گذتشه قبل از رفتن به تولد نوه ام قلبم درون سینه ام سنگینی میکرد نفسم بند آمده بود ، ای وا ی دارم سکته میکنم ......

وهنگامیکه برگشتم ودرب خانه را بستم دیدم چقدر دردناک است که تو درب را به روی هیچ ببندی به روی هیچکس ودوباره به اطاق حالی وسرد خود بروی لباسهایی که دراطرافت بی قید ریخته . هنوز قلبم ونفسم بالا نمیامد به درون تختخواب خزیدم که دوستی نازنین  از راه دور بمن زنگ زد ویک موسیقی دلپذیر برایم گذاشت کم کم  از یاد بردم که دیگر نفسم بالا نمیاید وتنها هستم .

بخواب رفتم .

وحال احساس میکنم یک آرامش قبل از طوفان بر همه جا وهمه چیز ساکن است میلی ندارم راجع به دولتهای سایر کشور اظهار نظر کنم سیاسیت مانند انقوزه با ماتحت من فرو رفته حالم را دگرگون میکند .

چقدر شعر بنویسم وچقدر به به وچه چه ودسته گل به پایم بریزند همه درفضای بی محتوا . دوستان مجازی قربان صدقه رفتنهای مجازی ، چه تصوری از من دارند؟ مرا چگونه در ذهنشان ساخته اند ؟ .....

حال دلم برای جناب "ر" میسوزد که از سایت پر محتوایش !!! در آلمان خبرنگار وگزارش گر رادیو اسراییل شد با بادی که درگلوی هشتا دوچند ساله اش میانداخت خبرهارا از روی روزنامه ها برایش ترجمه میکردند یعنی دخترش برای او این کاررا انجام میدا دوایشان مخواندند تحلیل گر نبودند اما از آنجاییکه ما ملت عادت داریم آدم هارا گنده گنده کنیم این یکی برای خود یک غول مقوایی شده بود . حال لابد حقوقش  را از دست داد باز باید برود دیگرانرا فریب بدهد برای کارهای پناهندگی !!!

یادم آید بتو گفتم از این عشق حذر کن حالا هم میگویم حذر کن ، یعنی فراموش کن درکجا به دنیا آمدی با چه شماره ی به ثبت رسیده ای ونام فامیل و مادر وپدرت کی بوده وچکار ه بوده اند دیگران که برایت تحقیق کردند وبه هرکدام شغلی ونسبتی دادند وزحمت ترا کم کردند ، حا ل تا اینجا آمده ای . بقیه راه راهم لک ولک کنان جلو برو تا پایان خط .

روز گذشته دکترم  تلفنی برایم ویتامین تجویز کرد رفتم داروخانه وآنهارا گرفتم  باید برایش یک کادوی خوبی ببرم یک قاب از قدیسین یا طلا ؟!

این روزها  دراین دنیا تنها همین اشیاء کار میکنند یا شمایل قدیسین ویا طلا بقیه دیگر حرف مفت است .

خوب ، دیگر بس است .

از من گرفته دوری تو  روزها وشبهای گفتگو را 

بی تو دراین سکوت بهاری بسته راه سینه وگلو را 

گفتم بخود که بی تو مهتاب به آسملن  نباشد 

آویختم  به هر کوی وبرزن فانوس جستجو را........اینهم سروه بی معنای خودم 

پایان 

ثریا ایرانمنش » لب پرچین« . اسپانیا . 12/05/2017 میلادی /.

تولد

امروز تولد یکی از شش نوه هایم  میباشد 

چهارده ساله میشود ، با قد یکمتر وهفتاد وسه سانت ! ومن نگاهی به قد وقواره خودم میاندازم با یکمتر وشصت شاید کمی کمتر چون آب رفته ام ودیگر کفش  پاشنه هشت سانتی نمیپوشم تا همقدر " آقا " شوم .

دیگر میل دارم  درهمین ربطه ها وهمین چرندیات بنویسم  ، نه بیشتر اگر خیلی دلم خواست که گنده بشوم وقدم به یکمتر وهشتاد برسد آنگا گنده گنده مینویسم .

دلقکی وبیعاری خیلی بیشتر کار آمد دارد تا بنشینی جدی فکر کنی وجدی بنویسی ؟ مردم حوصله ندارند میل دارند همیشه روی پیست رقص برقصند  یا باید لال شوم ویا درهمان مرحله دلقک نویسی خودمرا گول بزنم .

قدرتمندان دینی وسیاسی  وفکری چه بسا لبانم را بهم دوخته اند وزبانم را نیز از حلقومم بیرن کشیده اند فرقی ندارد اینجا باشم یا در میان اسکیموها یا درمغز متفکرین دنیا همه جا یک شکل وهمه یکی شده اند  تنم پیکرم نیز بیزبان کار خودش را میکند  بی آنکه هیچ یک از اندام هایم سخن بگویند ! با پاهای خودم میتوانم را بروم اما نه اینکه بدوم  باید کمی وقار وسنگینی خودرا حفظ کنم !!! هر چند نیرومند باشم 

بزرگی در چیزی است که هرکسی  میتواند بهر جنبشی وهر گونه بزرگی  آفرین بگوید  من تنها این روزها به یکنفر آفرین میگویم وگفتم مرا شماتت کردند  به بیراهه ام کشاندند ، رفتم دوباره برگشتم سر حرف اول خودم  او از کجا این انرژی را میکیرد نمیدانم وبه کدام نیرو تکیه داده نمیدانم برایم مهم است که میخواهد به آرزویش برسد ومنهم میل دارم به ارزویش برسد .

رییس جمهور بر گزیده فرانسه عجیب مرا بیاد او میاندازد ودر دلم میخوانم ایکاش اوهم روزی میتوانست آزادانه پشت میزی میایستاد وفریا دمیکشسد که ما"  جنرشن امروزی میخواهیم خودما سر زمینمان را اداره کنیم .....

باز رفتم به بیراهه ! 

وای ! امروز در یک سایت بادی گاردهای  روسای جمهوری ووکلای ایرانی را دیدم از ترس نزدیک بود قالب تهی کنم اینهارا از کدام جنگل صید کرده اند ؟ هرکدام غولی واقعی با ریشهای بلند راسپوتینی وردای های بلند سیاه ....آه حیف آن سر زمین که دیگر رنگ روشنایی وسفیدی را نمیبیند مگر اینکه از خواب بیدار شود .

بردن نام اشخاص قدغن است گفتن درباره آنها جرم دارد باید درلفافه حرف زد باید آنچه را که دردل داری مانند هما ن بیسکویتهای کهنه درون یک زرورق زیبا ورنگی بپیچی وتحویل دهی . 

خوب ! برگردیم سر اصل مطلب ، آن آقای محترم دوست مثلا وهمراه من در پیست رقص گلها واشعار  فاخر بمن اصرار میکند که سنم را بنویسم .

خوب ! سی ودوساله بیوه شدم ! وبیست ونه سال است که همسرم فوت کرده ، حال حساب کنید جمع پرتغالها وپرتغال فروش را 

من خودم تنهایی بچه هارا بزرگ کردم ، آنهم میان مشتی رجاله که از شهر نو وجنوب شهر فرار کرده بودند ویا آمده بودن برای جاسوسی ، خودم به تنهایی آنهارا زن دادم وبه خانه بخت فرستادم ، خودم به تنهایی برای اولین نوه ام بقول اینها ( کونا) یا سیسمونی دوختم با تکه پارچه های ارزان فروشگاهها ..... خیلی زحمت کشیدم مرسی ثریا خانم آنها قدرترا خوب میدانند برای تولدت نقشه ها کشیده اند بین خودشان . هر کار خوبی اجری دارد زیاد نکران مباش ......

خوب تولد نوه ام را به دخترم تبریک میگویم هرچند نمیتواند بخواند مهم نیست شاید ترجمه کرد .......پایان 

پنجشنبه / 11 ماه می 2017 میلادی 

ثریا . اسپانیا

مرگ خاموش

گر چه از وعده احسان فلک سیر شدیم 

نعمتی بود ، که از هستی خود سیر شدیم .........صائب تبریزی....

بیهوده تلاش  ، بیهوده افکار مغشوش ، بیهوده درفکر کسانی که خود میل دارند باربر باشند وکوله بر ، فرقی نمیکند  سخن چینی همان حمالی است وهمان کوله بری .

بیهوده خودم را رنج میدهم برای آن نوباوگان بی تقصیر . یک  هنرپیشه وا خورده  اعلام داشت میروم رای میدهم میلی ندارم به عقب برگردم آ ینده  روشنی درپیش داریم  طبیعی است با خوابیدن بغل یک قاتل وگرفتن چند رل نعش دریک نمایش مسخره باید هم در فکر معجز باشید  اعتیاد بد جوری همه را درگیر کرده است ، اعتیا د به مواد ، اعتیاد به سکس واعتیاد به خودنمایی همه اینها مستلزم داشتن پول است ومیتوان به اسانی خودرا دراختیار دیگری قرار داد چشمان را هم گذاشت و چند دست لباس شیک پوشید ویا کمی مواد به بینی ویران فرو برد .

دیگر کسی از آن هنرمند باد کرده وشیک پوش ونوازنده دلها بالاتر بود ؟ اعتیاد اورا وادار کرد که پول یک زن بیوه با فرزندانش را بالا بکشد برایش حساب ارزی باز کند تا مالیات ندهد سر انجام اگر روزی من پایم به آن ویران شده برسد حتما یک برگ مالیاتی بزرگ مانند مالیتهای قبلی که فامیل برایم گوشه پنکه قرارداده بودند جلویم میگذارند ! راحت هم سرش را گذاشت ومرد بی هیچ دردی یا درمانی ویا ندای وجدانی ، نه نکیر منکری از او بازخواست کرده ونه با دردبی درمانی  تنها هشتاد وشش سال عمر پر حاصل برای خودش نه برای دیگری را با پایان رساند ، این نماد شر ف  یک انسان ویک هموطن ویک دوست ویک ایرانی ااست !!!

اعتیاد انسانرا به هرکاری وا میدارد خوشبختانه اعتیاد من به این نوشتارهاست نه بیشتر ویک اب قهوه ای درون فنجان که نامش مثلا قهوه است دو درصد قهوه دارد نود و هشت درصد مواد زائد بنا براین برای این دو من احتیاجی به خود فروشی ندارم اگر گرسنه ام شود نان خالی هست ، نانها هم هرروز کوچکتر وپوک تر میشوند مرباها کم کم از فروشگاهها گم میشوند امروز سوپر خالی بود هیچ میوه ای درآن غیر از چند نارنگی مانده وپرتغال خشک وکیوی  نبود  .ومن چقدر دلم میوه میخواهد !!!!!

فیس بوک راه اندازی شد خوشبختانه همه پنجره هارا به روی همه باز کردم تا به یکدیگر یا تعارف کنند ویا فحاشی تنها من تماشاچی هستم گاهی عکسی از خودم میگذارم ، از درو دیوارخانه  تنهاییم را تصویر میکنم برای کسی مهم نیست اما خودم میدانم که هوای نفس را چگونه درخود کشتم هیچ هوسی ندارم ، نه ، هیچ ارزویی ندارم ، تنها دلم برای کودکان بی پناه ومردان وزنان افتاده ازکار میسوزد . کاری از دستم ساخته نیست  ، وآنهاییکه میتوانند کاری بکنند برای خودشان بهتر انجام میدهند . 

نیست زین سبز چمن  گل گشت من امروزی 

غنچه بودیم  دراین باغ که دلگیر شدیم 

وامروز روی فیس بوک گذاشتم اگر هم کسی بپا خیزد وقرار باشد این جمهوری نکبت بو گرفته را تغییر دهد با مزدوران وخود فروشان وحقوق بگیران از هر سو چه باید کرد ؟ آنها که زیر بار نخواهند رفت ؟ من چرا کاسه از آش داغ تر شده ام ؟ چه چیزی را درآن سر زمین بجا گذاشته ام ؟ ده که رفت ، مادر رفت ، پدر رفت خواهر زیر زلزله نابود شد زمین رفت خانه رفت شرکت رفت دیگر چه کاری دران سر  زمین دارم ؟ میروم به نرکستان یا تاجیکستان یا افغانستان فرقی ندارد ، نه برای من فرقی نداردتنها موسیقی است که جان مرا به لرزه درمیاورد ، هنوز " شور فکرت امیر اوف" را درگوشه ای دانلود کرده ام وهر روز آنرا نگاه میکنم که مبادا آنهم رفته باشد همه چیز ما حتی نوشتن چند کلمه روی یک صفحه مجازی دراختیار ( آن برزگان ) است .میل دارند کلمات عربی باشد نه فارسی .

چه جدالی است من شب وروز با خود میکنم ؟ 

در خلوت خود نشسته ام ، درهوای خوب بهاری  وبارانی که شب پیش اسمان دم گرفته را صاف کرد وصبح به راستی نسیم بهشت وزید دلم برای کنج بازار بوگندوی مردان ....تنگ شده ویا زنان .....؟ ودکترم هر روز با تلفن برایم دارو یا ویتامین تجویز میکند ویا فشار مرا میخواهد ویا پشت گرمی بمن میدهد ، نه ، بیماری ندارم ، اعتیاد هم ندارم کمی خسته ام ، آهن خونم کم است برای آنکه گوشنت نمیخورم همین  . نه . عطای همه را  به لقایش بخشیدم وامروز سوگند یاد میکنم که غیراز  شعر وداستان چیزی ننویسم وهمه را بشما بخشیدم دوستان همه را /

جز ندامت چه بود کوشش ما را حاصل 

ما که در صبحدم  آماده  شبگیر شدیم 

کرچه از کوشش تدبیر نچیدیم گلی 

اینقدر بود که  تسلیم به تقدیر شدیم ....صائب تبریزی....

پایان / 

ثریا ایرانمنش » لب پرچین« اسپانیا / 11/05 /2017 میلادی / 

مجمع شهدا

من ان حروف چنان نوشتم که غیر ندانست 

تو هم  روی کرامت چنان بخوان که تو دانی ....." حافظ شیرازی "

دیگر منتظر هیچ گفتگویی نیستم  ، منتظر آن ناگفته ها  که معنی خودرا گم کرده اند ،  ویا به عمد  نمیگویند  ، 

"او" گفته هایش را صد گونه میچرخاند واز آن بهره ای نمیگرفت  بهر روی من زیر نظر بعضی از صاحبان نظر هستم داانستم  که عضوی ازگروه " شهدا" میباشد  وچه بسا میل داشت مرا هم شهید بنامد !  و همه رافت وتعالی وزیبای وهیبت را بخود اختصاص دهد .

من شهید خدایی هستم ،  دیگر  لازم نیست که  در خاموشیهای ناگفته اش  به این ناتوانیش بیافزاید  ویا بگریزد  واین تلاش  را برای پوشاندن  غرض حال ، درگفته هایش  ویا دربلاغت  وفصاحت کلامش  ومنطق وزیبایی مرا مثلا متحیر کند .

من خاموش نخواهم نشست ، زندگی من ، روان من ، روح من تنها درنوشته هاست اصراری هم ندارم دیگر به سرنوشت آن خاک بیاندیشم .خاموش مینشنیم گاهی جوکی یا متلکی مینویسم  اما دراین خاموشی پرسشهای زیادی نهفته است .

ودرهمین خاموشی بود که تلفن من بصدا درآمد  وشک ها ونیشخندها ی من سرانجام یافت .

خاموش نسشتن من در برابر آن گروه  یک سایه  بلند طغیان است  سایه ای که به پهنای همه نورهای زمان  آنهارا میپوشاند  شاید آنها معنای این کلماترا نفهمند وندانند  شاید آنقدر درتبه کاریهایشان وکثافتشان غرق شده اند  تا به قدرت برسند  دیگر معنای هیچ کلامی را نخواهند دانست .

هر دری را که بستم او از پنجره به درون  آمد سر انجام همه درهارا به رویش باز گذاشتم تا عماق وجودم نیز رخنه کرد ، چیزی نیافت ، نه ، نیافت ، 

از عشق دروغینی که درنهادش کاشنه بود  برای قدرت  بود  وآنها چنان حقیرند که  میپندارند  زانو زدن در پیش یک قدرت نامش عشق است ! 

من زمانی از عشق مینویسم  قدرت را فراموش میکنم  عشق تنها نیرویی است  که من آنرا اعتبار میبخشم  وچیزی درباره اش نه مینوسم ونه میگویم اگر چه سخت دلداده باشم .

اوف ، چه بی ارزش ،  درگودال بی اهمتی دوباره سرازیر  شدید  ومن همچنان در اوج هستی خود راه میروم .

چه دلی ، ای دل آشفته که دلدار نداری 

گر تو ییمار غمی  از چه پرستاری نداری 

شب مهتاب  همان به  که از این درد بمیری 

تو که با ماهرخی  وعده دیدار نداری .......شاد روان سیمین بهبهانی 

وچه دردآور است که تو باید دریک میدان امنیتی مواظب راه رفتنت باشی تا ناگهان دشنه ای از پشت بر قلبت فرو نکنند .

بلی ، ادمیت قرنهاست که مرده ، دیگر انسانی وجود ندارد ، رباطهایی هستند که مغزشانرا طعمه شکمشان کرده اند.پایان 

ثریا / دلنوشته امروز / چهار شنبه  دهم ما می 2017 میلادی .

کسیکه از یاد نمی رود

اگرچه نیست  جواب تو  راحت دل من 

ولی آیا عریضه من  درخور جواب نبود ؟

اگر برای تو  کاغذی نمینوشتم 

پیش چشم تو این کار  نا صواب نبود ؟

مرا زمهر خود آن قولها که میدادی

یکی  از آنهمه  ای دلبر حساب نبود

ز همراهان تنها  ترا چو برگزیدم 

بجز جمال  تو  گفتی که ماهتاب نبود 

مرا چو ماهی  وخودرا  چو آب اندیشی 

که زدگانی ماهی  بجز در آب نبود 

درانتخاب تو گه وگاه  پرسم از دل خویش

که دیدگانم  بیدار بود ؟ خواب نبود ؟

بدان شبی که ترا بوسه ای زدم برچهر

بجای عشق ، بوسه عذاب نبود ؟

 ببارگاه خدا ناله من ..... من

که دلبر است و کمال   ، مستجاب نبود 

بجز تو هیچکس چهره  شکفته نداشت ؟

بغیر تو  طره ای  بتاب نبود؟ ............."شا دروان استاد دکتر مهدی حمیدی شیرازی "از دفتر اشک معشوق .

ثرا ایرانمنش » لب پرچین«  .اسپانیا /10/05/2017میلادی 

فضول محله

باز نیمه شب است ، دوسه ساعتی هست که بیدارم .

درد دندان امانم را بریده  آنهم آخرین دندان درانتهای فک که ریشه ای تا کجا ها داردوباید جراحی شود .

سرم را با نوشته ها وکامنتهای تعارفی گرم میکردم ( مردی دهاتی اهل بختیاری )  برایم کامنتی گذاشته بود  منهم تشکر کردم ، ایوای دیگر رهایم نکرد  تاالان که از فشار عصبانیت دارم میترکم .

((چند سال داری ؟ کجا زندگی میکنی ؟ چرا بر نمیگردی به خاک خودت ؟ یک عکس ا زخودت برایم بفرست ! منهم عکس بالارا ضمیمیه یک نوشته کردم برایش فرستادم ....نوشته بود گمان میکنم باید هشتاد سال داشته باشی ؟؟؟؟..... اوف ! بهتر  است تمامش کنم ، معلوم است جایی از او درد گرفته است .))

رفتم روی عکسهای زنان ومردان مکش مرگ ما در دیسکوتکهای زیر زمینی سر زمین گل اسلامی ایران ......نه، بهتر است نه چیزی بگویم ونه بنویسم اگر اینها میخواهند نسل آتی ایران را بسازند ومادران وپدران قردا شوند همان بهتر که ایران برای همیشه از روی نقشه جغرافیایی کره زمین محوشود وتنها یک خاطره بجای بگذارد !

واقعا حالم بهم خورد چیزی از مد شنیده اند اما نمیدانند چگونه چه چیزی را بپوشند وبا لجبازی نیمه عریان با شورتهای کوتاه توری لبان بادکرده گونه های مصنوعی چشمانی که گویی روی یک بوم نقاشی عکس یک مترسک را کشیده ای با چکمه های بلند وکوتاه پاشنه صناری دومتری اوف ....حالم داشت بهم میخورد ، انگار زنان کنار خیابانرا میدیدم ودرآنسو زنان دیگر زیر هزار تکه لباس وشال وچادر ......جمع اضداد .

نه ! هیچ چیزما انسانی نیست ، نه افکارمان ، نه فرهنگمان ونه شعورمان واقعا حیف رضا شاه ومحمد رضا شاه که میخواستند این حیوانات باغ وحش را تربیت کند وبا این قوم ایران را بسازند  همان بهتر  که رفتند

.

وچه خوش اقبال بودم من که دربهترین  وشکوفاترین دوران اقتصادی وفرهنگی سر زمینم زیستم هرچند باز هم زیر فشار های گوناگون بودم اما از اینکه هست بد تر نبود .

نه ! متشکرم سرزمینتان متعلق بخودتان باشد ، ما رفتیم واین چند صباحی را که درپیش داریم میل داریم درصلح وآرامش باشم نه در  تشویش وبلای افسانه های گوناگون .

متاسف شدم ، به راستی گویی دستی نامریی برای ویران کردن آن سر زمین درکار است . 

انسانیت مرد ، عشق وصفا ومهربانی  از میان رفت  برگشتیم به عصر جهالت .حال باید از نو فلاسفه ای به دنیا بیایند البته حتما رباط خواهند بود و....نه بیخود من بفکر انسانم  انسان روبه فناست .آینده ای نخواهد بود وچه خوب من نیستم ونخواهم ماند .

چقدر دلم برای بوی کتاب وکاغذ و دوات جوهری تنگ شده است وچقدر دلم برای بچه های مدرسه روی نیمکت که به هم سقلمه میزدیم ، تنگ شده است ، چقدر دلم برای آن پسرانی که با یک شداخه گل رز سر کوچه با کت وشلوار اتوکشیده وکراوات های شیک پیراهن های سفید ودکمه سردست طلا درانتطار خارج شدن دختران بودند ، تنگ شده ، هرکدام دردلمان این  آرزو غلط میزد که این گل واین پسر برای من ایستاده .....وهیچکس هم نمیدانست کدام یک برای چه کسی ایستاده است ،  من سرم گرم عشقم بود که زیر چشمی به دنبال او بین این مردان اتو کشیده میگشتم ، آنها ابدا بنظرم نمیامدند برایم مجسمه های زیبایی بودند که هرروز سر یک ساعتی درکنار کوچه وزیر درختها برای شکار دختران میایستادند .

امروز با دیدن  هیکل های گنده وخال کوبیده وشلوارهای پاره که مد است وتی شرتهای آستین کوتاه  بدن های پرمو ....اوف بار دیگر بیاد " او " افتادم حد اقل او مراعات لباس پوشیدنش را میکرد ، سعی داشت اصالتش را گم نکند .

چه حیف ، راهمان دور بود ، راهمان یکی نبود ، وچه خوب من هنوز هشتاد ساله نشده ام .........

آیا باز دوباره بخواب خواهم رفت ؟ آیا دوباره خوابهای شیرینی خواهم دید؟ وآیا از این کابوسهای شبانه بیدار خواهم شد ؟

همه رفتند ، همه رفتند ،

ومن چون یک ابر خسته 

در یک بهار نا تمام ، یا یک پاییز ،

ویا زمستان ، ایستاده ام 

تا نقشی از زمان شوم 

هنوز این منم  که شور عشق

دردلم شعله  میکشد 

ومن روی زمین خسته  وتاریک راه میروم

یک گردش بیهوده  در دل شبهای ترس وخاموشی 

مینشینم تا راز دار برگهای خزان باشم 

مینشینم تا بوسه بر دستهای بهار بزنم 

من زاده خدایانم ، باید بروم ،

میروم ودیگر راهی برای بازگشت ندارم 

ناله هایت را میشنوم  در خروش امواج

شکوه هایت را میشنونم در وزش باد 

چشمانم خون میگریند 

-------------ثریا 

پایان / نیمه شب چهارشنبه  10/05/2017 میلادی .