شب گذشته در رویا کسی را دیدم که سالهای سال است از او وخانواده اش بیخبرم ، تنها شنیده بودم که وضع خوبی دارد ومرتب دربین کشورها ی اروپایی در رفت و آمد است وبچه هایش که دودختر بودند را نیز به دانشگاهی در امریکا فرستاده است ،
نه بفکر او بودم ونه ابدا بیاد میاوردم همسرش با من همکار بود وخودش در قسمت دکوراسیون کارهای سیم کشی را انجام میداد سالها با هم رفت و آمد داشتیم اما او دیگر آفتابی بود که به پهلو افتاده وزنبوران نور گرد پیکرش میگشتند ، با خروج ما از ایران دیگر هیچگاه خبری واثری از آنها نداشتم ، اما برایش حرمتی قائل بودم بیشتر از دیگران ، پسری بود خود ساخته که از سن چهارده سالگی دست بکار شد ویگانه خواهر ومادرش را اداره میکرد ، از شاگردی وپادویی شروع کرد تا به آنجا رسید که دیگر اورا جناب مهندس میخواندند ! بسیار برایش ارزش قایل بودم همسر ش نیز در رده خودش با کمی افاده اما زن سر به زیر وخود ساخته ای بود واین دو دست به دست هم دادند ویک زندگی پاک وخالی از هرگونه آلودگی را بنا نهادند ، در آن زمان که سر زمین ما میرفت تا روی تپه های زباله متمدن شود ، یافتن اینگونه آدمها نادر بود ، درآن زمان تمدنها ! عده ای میل داشتند هم بسبک خانواده اشراف قاجاریه رفتار کنند وبقیه را تحقیر میکردند ( فراموششان شده بود که قاجاریه چه کثافتهایی بودند) اگر تاریخ را از بین نبرده باشد باید همه زندگی خواجه تاجداررا خوانده باشند ، عده ای سخت مومن بودند وعده ای هم چهار اسبه روی به غرب میتاختند ، اما این خانواده آرام آرام درکنار جویبار زندگیشان گام برمیداشتند ، میانه رو بودند ، درآن زمیان هنگامیکه من گاهی به جنوب شهر میرفتم وبچه های پا برهنه وعریانرا میدیدم وسپس به شمال شهر برمیگشتم وبچه های لوس وننر بزرگان را میدیدم با خودم میگفتم این تمدن روی آب است عمق ندارد جامعه دو قسمت شده است ، پس از انقلاب که خوشبختانه بنده حقیر وخانواده ام دستی درآن نداشتیم ودر تبعید خود خواسته تنها تماشا چی بودیم ، با خود گفتم حال دورانی است که همه چیز جایش عوض شود پا برهنه ها بر چکمه پوشها غلبه خواهند کرد ، اما همه اینها ظاهری بود ، عمق نداشت وهنوز هم ندارد ایرانی جماعت اصولا چیزی از ادب وتربیت نمیداند ودرستکاری را زشت میشمارد خیلی کم دیده ام دربعضی از خانواده ها که خود را خوب حفظ کرده اند ، ایرانیان همیشه دم ازچیزی میزنند که ندارند ، بی شرف میشود شریف ، بی شعور نامی دیگری بخود میگیرد دزد ها ارباب میشوند ، لاتها سرکرده واین خانواده درپشت سبزه های لگد کوب شده توانستند خودرا بیرون بکشند
حال شب گذشت در هتلی بنام هتل هیلتون من وخانواده ام ساکن بودیم ناگهان اورا با قامت کشیده ولباس مرتب بر بالای سر خود دیدم ، گفتم اوه شمایید ؟ غمگین بود ، گفت بلی ، تنها بازار یابی میکنم ! کلماتی که سالها من بگوشم نخورده بود ، بازار یابی !!! خیلی دلم میخواست از آنها خبری میداشتم اما سخت است دیگر حتما بچه ها بزرگ شده اند وآنها پیر ، حال امروز هوای دیگری در سر دارم بیاد آن دورانی که کار میکردم وهمه چیز زندگی من بجای خودش بود ، نه از سر زنشهای خار مغیلان خبری بود ونه از نهی ومنکر دیگران کوچه میعاد من هرشب روشن بود ، با بغلی از کتاب وصفحات خوانندگان ، خنده هایم طعم دیگری داشتند وگریه هایم بی معنا بودند ، نه از حسرت غم میبردم نه از پر خوری بالا میاوردم ، زندگیم روی یک خط صاف ومستقیم حرکت میکرد ، طعنه ها وکنایه ها حسادتها همه را نادیده میگرفتم سوار اسب جوانی بودم وبه زیباییم مینازیدم دینا زیر پاهایم میلرزید.وامروز دیوار باران خورده زندگیم آنچنان ترک برداشته که از هر سو تیری بسویم پرتاب میشود ، تیرها را پس میفرستم چون پیکرم هنوز جوان وقوی وروحم سر شار از تقوی وراستی است ،
اشک گرم تو فرود آمد وچکید برکونه خشکیده ات ،
مادر مهربان من ، چون گل ماه تو میرفت ، تا پر پر شود
همه را خواندی وتصویررا کشیدی
ودل من تنها بسودای تو سرگردان بود
مادر .
واین بود قصه امروز ما .....
اصل بد نیکو نگردد آتکه بنیادش بد است
تربیت نااهل را چون گردگان بر گنبد است
پایان / ثریا ایرانمنش / اسپانیا / یکشنبه /.
