دوشنبه، آبان ۲۵، ۱۳۹۴

مرد بزرگ من 

با يك جعبه شكلات بلژيكى به همراه بچه ها آمد و شكلات در يك بسته بندى شيك ، گفتم :
مگر تو لدم هست ؟ 
گفت : 
نه پريروز از بلژيك بر گشتم هوا مساعد نبود يا قطار ميبايست به پاريس ميرفتم واز آنجا با هوا پيما ميامدم ، تنها ده دقيقه  بعد آن اتفاق شوم افتاد ، بتو نگفتم ، 
لرزشى تمام وجودم را فرا گرفت. ،ًگفتم :نميشود كمى از ين سفرها را كم كنى ورحم به بچها ومن بكنى ؟
گفت :
كارى كه بابا نكرد من براى همسر وبچهايم انجام دادم ، آينده آنها تامين است سه برگ اساسنامه امروز با وكيل پركردم ،
گفتم :اما ما بوجود تو بيشتر احتياج داريم تا مال ، بغض گلويم را ميفشرد ،گفت :
 در بلژيك در يك كنفرانس كه سه هزارو هفتصد نفر حضور داشتند ، بيست اسپيكر ( پرسيد بفارسى اسپيكر ) چى ميشه  گفتم :مثلا سخنران ، اضافه كرد بلى بين اين بيست نفر ستاره اول را من جايزه گرفتم. چون هيت جورى ستاره ميداد!.
خم شدم ، دستش را بوسيدم وگفتم تو باعث افتخار منى ، اين اولين جايزه واولين مدال نيست كه گرفته اى ،  اما بياد قلب مادر هم باش كه در سفرها به دنبالت ميطپيد وچشمانى كه نگران تو اند .
بعد بياد جوانانى افتادم كه ألوده ، بيكار ، تن به هر حقارتى ميدهند تا زندگيشان را بگذرانند واين مرد كوچك من از چهارده سالگى هم كار كرد وهم درس خواند ودر سن بيست وسه سالگى زن گرفت ودرست بر خلاف جهت كارهاى پدرش  گام بر داشت ،همسرى وظيفه شناس ، پدرى مهربان وسختكير ، وفرزندى برومند ومردى بزرگ ، آنهم در كشورى بيكانه ،
نه ، ! نبايد چندان از روزگار گله مند باشم ، همه آنها پاك ،  از يك شخصيت محكم  وفولادين  ساخته شده اند  مانند بولدوزر راهرا و مشكلات را ميشكافند وميروند
باخود فكر كردم تنها ده دقيقه ، نه بهتر است فكرش را نكنم تمام اين چهل وهشت ساعت باندازه يك عمر رنج كشيدم براى مردم بيگناهى كه قربانى هوا وهوس ستمكاران ميشوند . نه بايد اورا به دست خداى مهربان خودم بسپارم ،بى آنكه ببيند اشكهايمرا پاك كردم .ث 

دوشنبه ١٦ نوامبر ٢٠١٥ ميلادى 
ثريا ايرانمنش ، اسپانيا 

یکشنبه، آبان ۲۴، ۱۳۹۴

#آلبوم 

به آلبوم شبى تا سحر نظر كردم 
بياد عمر گذشته  شبى سحر كردم 
بياد بود عزيزان ، دمى به سر بردم 
شبى دو مرتبه با عمر رفته سر كردم 

مناظرى زحيات  گذشته را ديدم 
بديدم آنهمه  وديده پر گهر كردم 
بكوه وباغ ودر ودشت و بوستان 
سفر به كوير  ودشت وبوم در كردم 

قدم به دوران طفلى نهادم واز شوق
دوباره ديدنى از مادر وپدر مردم 
معلمان و مديران ودوستان را
بنظم مرتبه صفحه مستقر كردم

بيادم آمد شبهاى امتحان كه بجهد
بشوق  درس وهنر ترك خواب وخور كردم 
در امتحان گذراندم بهار عمر وخزان 
به سخره گفت چرا كار بى ثمر مردم  ،،

بياد آنشب .......
قرار آتيه با تار زلف او بستم 
به مهر بوسه اش امضاى معتبر كردم 
بشوخى آن سر گيسو گرفتم وگفتم 
كه روز خويش از اين شب سياهتر كردم 

بهردرى كه شدم بى نتيجه برگشتم 
درى گشوده  نشد  خويش دربد ر كردم 
سياهه ايست ز عمر  آلبوم ومن هرسال 
ز عكس تازه چو عمر ش سياهتر كردم 
حيات ما همه غير از فسانه چيزى نيست 
من اين فسانه در اين مختصر كردم

سروده : شادروان استاد باستانى پاريزى

وايكاش سروده اى نيز بر زندگى بى محتوى ما نيز ميافزود  كه از فرط تنهايى وغربت گاهى ببوى پشگل گوسفند هم راضى ميشويم ويادمان  ميرود كه كجا بوديم ، با كه نشستيم ، چها گفتيم ،چها شنيديم وچه درسهايى فرا كرفتيم افسوس كه آنهارا نميشود در ألبوم عكس جاى داد ، آنها درون سينه ميمانند ، ثريا  
يكشنبه ١٥/١١/٢٠١٥ ميلادى 
تقليد!!!
من يكى از ابيات حافظ را با نام " پرچين "  رژيستر كرده ام : 

از من اكنون طمع صبر ودل وهوش مدار /كان تحمل كه تو ديدى همه بر باد آمد !!!

چه خوب شد من آمدم وچند جمله وكلمه نوشتم تا عده اى از روى آن كپى بردارى كردند وحال دراسارت خود بزرك بينى روى به ديگر ى كرده معلومات مرا به رخ ديگران ميكشند بنام خودشان ، 
بهر روى در اين دنيا همه نوع فاحشه داريم 
 سياسى ،مذهبى ، ورسمى 
 همه گونه دزد هم داريم ناموسى ،  بانكى ، أملاكى وغيره ، 
ايكاش ياد ميگرفتيم  كه خودمان باشيم ، روباه در جلد شير نميتواند عرض اندام كند ، نحيف ، لاغر  وغرش هاى مصنوعيش اورا لو ميدهند ، 

خوب چه ميشود كرد،  در هر ولايتى كسانى هستند كه اينگونه بزرگ شده اند . ثريا ،،اسپانيا، 
يكشنبه ،نوامبر ٢٠١٥ 
شب شوم "پاریس"

ای برادر قصه چون پیمانه ایست 
معنی اندر وی بسان دانه ای است
دانه معنی را بگیرد مرد عقل
ننگر پیمانه را ، گر گشت نقل
"شمس تبریزی"


دین ، که معامله ای با خدا باشد  تبدیل به یک تجارت وسپس در پشت تجارت وسیاست  جنابت نیز افزوده شده است  ،  امروز باید دوباره شمع هایی را برافروزم برای روح رفتگان وبیگناهانی که قربانی قدرت واین تجارت شده اند ، در حال حاضر پروردگار بانکدار قدرت روی زمین است  وهر از گاهی قبضهای دریافت از طرف او به زمین میرسد  ودیگر، بنده ناچیز نمیتواند بی خطر زنده وزندگی کند .
روزی به حقیقت راهی داشتیم ومعرفتی بخرج میدادیم که آن راه را گم نکنیم  معرفتی که هیچ نیازی به قربانی کردن وآزمایش نداشت ، 
امروز آن خرد ومعنا ی آن دراین جهان گم شد  ، همه فهمیده اند که روز جزایی نیست ویا اگر باشد خیلی دیر است بگذار به هوسهایمان دست بزنیم وبا آنها بازی کنیم .
هر کاری وهر اندیشه ای  دو رو دارد  در رویه اولش انسان بیخبرد از آن لذت میبرد  وبه آن عشق میورزد  اما رویه دیگرش  انسان روحش را میفروشد  مانند یک خود فروش ویک هرجایی ، دیگر نمیتوان نام بشر بر آن نها دحتی نمیتوان گفت " فاحشه" مذهبی یا سیاسی بلکه باید گفت حیوان خونخوار .
امروز هزاران تن از این فاحشه های خونخوار  دست به تجارت سده های پیشین زده اند  وبه تاخت وناز میپردازند  وخودرا "بت شکن " مینامند!! 
همه مجسمه ها وبت های حقیقی  که از هنر وعشق سر چشمه میگرفت درهم کوبیده شدندوبجایش بت های خیالی نشسته اند  وخودرا نماینده ( حق میدانند) !! .
مردم دیگر کمتر این سالها زیباییهارا درک میکنند  شهر بی مجسمه ، شهر بی حقیقت ، شهر بی ترحم وبدون مهربانی ، شهر بی شکوه  وشهر بی خدا .
شهرهاودنیایی شده که دیگر انسان حق اظهار وجود ندارد  وحق دیدن زیباییها  ومهر ورزیدن را ندارد  مگر نه آنکه خدا خود نماینده وانگاره زیباییها بود ؟.
حال باید به تصاویر دروغی تعظیم کرد  وبه سلسه های ساختگی تسلیم شد وبه آنها احترام گذاشت  ، دیگر هیچ چیز معنا ندارد تنها شلاق ، زنجیر وحلقه وسپس داس  مرگ معنا پیدا کرده است .
مرغ خیال که روزی مانند یک شاهین بلند پرواز در آسمانهای بیکران میچرخید  امروز ازترس در گوشه ای پنهان است  وبجایش کلاغهای خونخوار وتازه رشد کرده وپروار شده که همه لذتشان در چشیدن خون است  در آسمان زندگی پدیدار گشته اند .
دیگر معنی رسیدن به عشق واشتیاق نیز مفهمومی ندارد ،
امروز تاریخ را با مشتی علفهای هرزه وساختگی  بزرگ کرده ومانند حیوانات با ما رفتار میشود که باید از این علف تازه رسیده  تغذیه کنیم وحق نشخوار غذای دیروز را نیز نداریم ، 
هر کسی شبیه خدای خودش هست ، واین موجودات نیز شبیه خدای جبار وقهارشان میباشند ، که دست آویز دست قدرتمندانند وخود نمیدانند ، همه گیج ، همه در هوای یک بنگ دارند سیر میکنند .
امروز ایمانمانرا ازدست داه ایم  وروی زمین همه مانند جانوران پست زندگی میکنیم  وخدای خوب ومهربان ما به آسمان های دوردست پرواز کرده است  از خودش چیزی باقی نگذاشت هرچهرا بود باخود برد ، نفرت ، کینه ، آدمکشی را برایمان گذاشت  وخود از دور به نظاره نشست .
امروز شهرها زیر خون میغلطد وعده بیشماری را خوشحال کرده است  ، خوشحالند از اینکه نیمی از مردمان بی گناه  قربانی دست مشتی آدمکش بیرحم شدند ( روزنامه وطنی ما بنام ( وطن امروز ) صحنه خونینی را نشان میدهد ومینوسد بفریمایید شام چون درسوریه دست بردید این مکافات شماست !!! آن مردک گردن دراز مانند حیوانات قلعه تاریخی  مانند زرافه ای همچنان روز وشبش با خونریزی میگذرد وحاضر نیست تخت را رها کند قدرت دیگری از آنسو. مرزها دارد باو خوراک میرساند ودرنتیجه؟! 
انسانهای بیگناهی که تنها تفریحشان نشستن دریک کافه کنار خیابان است بایدبه آتش مسلسل کشته شوند .
دنیا با چند شمع وچند دسته گل و نیمه کردن پرچمهای بی ارزشش دارد مثلا باین کشتار احترام میگذارد ودرهمان حال قدرتمندان بر سر جنازه ها دست یکدیگررا میفشارند برای برنامه بعدی تدارک میبیند واین مردمند که قربانی های اصلی اربابان بیشعور میشوند شعرو ودانش را را تخته کرده اند مردم باید مانند گوسفند پروار شوند وسپس میمونها آنهارا بخورند ( همان پایان داستان ماشین زمان ) . پایان 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ثریا ایرانمنش . اسپانیا . یکشنبه 15 نوامبر 2-15 میلادی   / پس از فاجعه کشتار بیرحمانه شب چهاردهم درپاریس / فرانسه 

پنجشنبه، آبان ۲۱، ۱۳۹۴

پاندورا

 شب گذشته  تمام شب خواب شاه توت وآلبالورا  دیدم ، دوچیز خوب که دراین سوی آبهای مدیترانه پیدا نمیشوند ، مدیترانه ، چه همه از آن بیزارم ، روزی برایم چقدر جاذبه داشت ، درکنار مردم خونگرم ایتالیایی ومردم دلچسب وخوش گذران  اسپانیایی  از سر زمین یخ ومردمش فرار کردم وبسوی آبهای گرم روی آوردم بی آنکه بدانم چگونه مرا خواهند سوخت .
این سر زمین هم دست کمی از یونان ندارد ، نمیدام چرا امروز بیاد پاندورای یونانی افتاد م ، نام پاندورا خیلی زیباست این روزها در جواهر فروشیها هم میتوان دستبند وگردنبهای گرانبهایی بنام " پاندورا" یافت تا آنهاییکه شهوت اصالت تمام وجودشان را گرفته آنرا بخودشان بیاویزند ، بی آنکه بدانند پاندورا یعنی چی وکی بوده است ؟.
 پاندورا معنای ( همه هدایا ) را میدهد  ونام دوشیزه ای بسیار زیبایست  که دریونان از خاک رس ساخته شده است  وخدای خدایان زئوس به کالبد آن دمید  وباو زندگی بخشید ، زمانیکه پرومته به خدای خدایان خیانت کرد وآتش را از او دزدید وبه دست بشر داد وشیوه بر افروختن آنرا نیز به بنی آدم آموخت  زئوس بر او خشم گرفت  اما پاندورا با جعبه جادویی که  در دست داشت وبسوی پرومته |آمد تا اورا بفریبد وبه عقد وازدواج او درآید ، اما پرومته دل درگرو دیگری داشت  وفریب زیبایی اورا نخورد وبسوی دلدار خویش رفت ، اما پاندورا بیکار ننشت وبخانه برادر پرومته رفت وبا جعبه جادویی خود ، ودرآتجا درب آنرا گشود  انبوهی از بیماریها وآتش وبدبختی بیرون ریخته شد  ودر میان ابنای بشر منتشر گردید  وزمانیکه بشر به بدبختی بزرگ خود پی برد تنها یک چیز بود که اورا ممکن بود نجات دهد وآن ( امید) بود !  به همین دلیل هم توانست دربرابر نا ملایمات وسیلابها وبدبختی ها ایستاد گی کند .
زمنانی فرا میرسد که امید روی به مرگ میرود بهر روی هر چیزی وهر جسمی وهر حرکتی روزی تاریخ مصرفش به پایان میرسد وامید نیز کم کم جای خود ار ترک کرده وانسان به نا امیدی پیوند میخورد ، دراین هنگام است که فاجعه رخ میدهد .
بد ترین دوران زندگی بشر این است که دچار نا امیدی مطلق شود / تا آنجاییکه بتوانم سعی میکم از هر سوراخی وهر گوشه ای برای خود روزنه ای بیابم تا دچار بیماری نومیدی نشوم .
روزگار دچار خشم  دچار رنج است 
دریغ ودرد که اینهمه رنج در کالبد من جای دارند 
آنانکه شیفته این جهانند ، مانند یک پیچک به دور زندگی 
مپیچیند 
دیگری با اندوه  سعی دارد  خویشتن را به آسمان نزدیک کند 
چه شادمانی بزرگی دارم من 
در یک زندان انفرادی!!!وحقیر
دوراز دسترسی به آن واماندگان 
وبازندگان 
ودرندگان 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ثریا ایرانمنش / اسپانیا / 12/11/2015 میلادی .

چهارشنبه، آبان ۲۰، ۱۳۹۴


شب ، 
تنها به هنگام شب  است كه ميفهمى چقدر تنهايي،  وميبينى كه ه جانفرساست اين تنهايى ، پايت را از مرز شصت بيرون گذاشته اى ، يعنى از مرز دنيا ،  آنگاه غمى جانسوز دلت را ميلرزاند ، ديگر اين تو نيستى كه مانند يك اسب راهوار به جلو ميتاختى آنها هستند كه جلو جلو ميروند وحتى به پشت سرشان نگاه نميكنند تا ترا ببيند ، هجوم خاطره ها بيخوابت ميكند عمر رفته ديگر باز نميگردد ، به مردان زندگيت ميانديشى ،تنها سه مرد در كنج خاطرات تو نشسته اند ،هرسه در بك تاريخ به دنيا آمدند وهر سه در يك مدرسه درس خواندند وعجب آنكه هرسه يكديگرا ميشناختند ، دوتاي آنها از دنبا رفتند وسومى ميان مرگ وزندگى است ، سومى همان أوَليست ،اولين عشق در سنين بسيار جوانى ،  آن روزها شمع بزم افروز زندگى آنها بودى وامروز يك چراغ نيمه سوز كه در وزش باد نشسته است واز هر نسيمى بخود  ميلرزد .
به كاروانى كه ساخته اى. وهنوز زنجير را به دست گرفته اى مينگرى هر آهوى از گوشه اى فرار كرده ، به هم سن ها وهم نشينهايت ميانديشى ، ايى داد وبياد ، همه رفتند ،همه رفتند وتو تنها ماندى ، هرشب در هجوم خيال دچار افسردگى ميشوى ، خواب را دريابم ، كه خواب دنياى فراموشيهاست .
مرغ شب ميخواند ، آوازش تا دور دستها ميرود  يعنى آ واز عشق را به دور دستها ميبرد ، تو افسرده اى حتى ديگر ميل ندارى به  آواز مرغان عشق گوش فرا دهى ، مرغانيكه هرروز بر سر شاخه اى مينشينند وآواز بيقرارى سر ميدهند ، افسرده وپريشانحال  بر ميخيزى ،  همه در بزم گرم زندگيشانند وتو در فكرى ، به راستى در فكر چه كسى بايد باشم ؟  
شب خاموش مانده وديگر در آن خروش وولوله اى بر پا نيست ، شاعرى نيست تا برايت شعرى بسرايد ،و نوازندهاى نيست تا برايت آهنگى كوك كند ونويسنده اى نيست تا بر بالاى نامه اش بنويسد : 
همه شب در اميدم  كه نسيم صبگاهى......
نه ديگر نه پيكى  هست ونه اشنايى ونه پيكرى ، 
تنهاى تنها ، در زير سقف آسمان زنده بگورى ، نه تو ، همه آنهاييكه بى هوا ناگهان پايشان را از مرز زندگى بيرون ميگذارند نه از مرز زندگان ، ملافه ها رويهم چيده ، سفره ها درون، كمد در انتظار ميهمانند ، ظروف چينى درون گنجه خاك ميخورد گيلاسهاى كريستال به درون جعبه هايشان بر گشته ولميده اند ، قابلمه ها هرروز كوچكتر ميشوند ، 
اما دل تو هنوز در سينه ات بينايى ميكند ، فرياد ميكشد ، 
خاموش ماند خانه من اكنون 
در آن شور ولوله بر پا نيست 
-----------------------------_ثريا 
ثريا ايرانمنش ، اسپانيا ، نوامبر ٢٠١٥ ميلادى