ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا
رفته بودم کز پریشانی ره صحرا بگیرم /... رفته بودم / رفته بودم تا عنان این دل شیدا بگیرم رفته بودم !!! امدم من . آمدم من !
هنگامیکه عکس آنرا در روی تصویر شیشه ای دیدم دلم برایش سوخت مانند بچه خرگوشی که دستهایش را زیر چانه اش گذاشته وبخواب رفته است . مهم نیست قد واندازه اورا بعد ها دکتر مینویسد در حال حاضر خواب است وکاری بمن ندارد تنها کاری که کرده به کلیه ام فشار اورده است .
اول باندازه یک تخم کبوتر بود حال رشد کرده وکم کم بزرگ میشود باید بفکر دانشگاه برایش باشم پیکرمن آنقدر بزرگ نیست تا برای او جایی باز کنم ! شاید تنها مدفن او باشد .
روی لیست خریدم عکس اورا کشیدم وگریستم سر گیجه داشتم چهل وهشت ساعت بود که غذا نخورده بودم باید بدون هیج مواد زایدی درمعده بروم مانند یک بانوی تازه عروس که میرود تا عکس اولین نوزادخودرا ببیند منهم همانحال راداشتم رفتم واورا دیدم ....واقعا دلم برایش سوخت .......
نه برای خودم نه .خسته بودم خیلی خسته بارها مجبور شدم درمیان راه بایستم ویا بنشینم خریدهایم نیمه کاره ماندند وخود بخا نه رسیدم جواب ازمایشگاه امده بود خوشبختانه گلولبول ها بالا رفته وهمه چیز خوب بنظر میرسید خوب اینجا جای شکر دارد تاروزی که باز ان طفل معصوم از خواب بیدار شود !دیگر دل به هیچ طغیانی نمی سپارم ومیگذارم که این صبح کهنسالی به راحتی بگذرد خشم زمین بااسمان یا دریا بهم بریزد بمن مربوط نیست من خواب هستم مرغان دریایی درهوای بالکن به پرواز درامده اند ...نه خبر ی نیست دریا انسو ی شهر است اما خفته وکم کم هجوم توریستها ارامش اورا بهم خواهند زد دیگر هراسی دردل ندارم جایی را که دیگر نمیتوان اباد کرد باید از آنجا گذشت مانند آن سر زمین فنا شده آن خانه های کوچک وبزرگ مانند کولیها درهم ریخته مردمی ناشناس تنها فریاد میکشند فریادهای بیهوده آ ن کاخ بلند جوانی درهم فرو ریخت حال رفته ها واینده را بیهوده میبینم سعی دارم گذشته هارا ازذهنم بزادیم شب گذشت در خیال تصویر همه گذشه هارا به رنگ سبز روشن دراوردم حال تنها در تصورم رنگ سبز مغز پسته پدیدار میشود نه بیشتر هر چند می دانم که دیگر هنگام تماشا نیز گذشته است دیگر از ویران شدن نمیترسم تنها غم من این است که ایکاش حاک غربت جای ارمیدن ونشستن بود . پایان
ثریا ایرانمنش 28/05/2021ا میلادی !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر