جمعه، مرداد ۲۴، ۱۳۹۹

ساندیس!

گفتار  روز شنبه 14 آگوست 20202 میلادی  !
---------------------------------------------
درست سی وهشت سال است که ما از کمبریج انگلستان باین سرزمین  کوج کردیم !  علتش معلوم است لزومی ندارد بنویسم  روزیکه آمدیم اینجا یک دهکده کوچک بود نظیر میگون با  آب وهوایی دلپذیر  صدای خروس سحری و ردیف گوسفندان دربالای تپه ها ! نه از سو پر ها خبری بود  ونه از شاهراهاا ونه از پارک وی ها ونه از اتومبیلهای آخرین مدل! ونه از پارکینگهای زیر زمینی چند طبقه !
 ! ماربییا هنوز باین صورت بورلی هیلز در نیامده و"پورتو بانو س " دردست شیو خ کویت واعرابی بود  خیلی ها هم ا زاینکه راننده شیخ عرب هستند افتخار میکردند مرتب ساعت های مطلا بود که رانندگان گارسنها بعنوان پاداش  خوشخدمتیهای خود میگرفتند حتی شلوار جین پیدا نمیشد  ویزا هم نمی خواستیم راحت آمدیم  چند اقلیت مذهبی  وچند ایرانی  اهل جنوب شهر دراینجا زندگی میکردند  اشراف بودند ! ما اشراف ندیده ها به دنبال شلوار جین برای بچه ها میگشتیم نه کسی جین را نمیشناخت تنها یک سوپر بزرگ بشکل انبار در میان جاده خاکی بود که هر هفته ما ذوق داشتیم به آنجا برویم وچیزهایی را که لازم داریم بخریم  در رستورانها  اگر چایی با شیر میل داشتیم  تی بگ را درون شیر میگذاشتند وبرایت میاوردند واگر چای با لیمو میخواستیم لیمورا درون یک قوری فلزی میگذاشتند با اب داغ وتی بگ را کنار استکان  و........
کم کم سرو کله رفقا از انگلستان ظاهر شد  به به عجب جایی ارزان ومفت هر اپارتمان  چهار اطاقه با حمام وآشپزخانه دریک محل خوب تنها یکصد پوند بود ....جه راحت بودیم از تمدنها وهر صبح شنبه ویکشنبه ساعت هفت تا هشت صبخ تلویزیون  که تنها دوکانال داشت درس انگلیسی میداد ( هنوز هم ادامه دارد  وهنوز هم این ملت انگلیسی را خوب حرف نمیزنند ) نه خبری از اینترنت بود ونه از کانالهای آنچنانی  تنها دو کانال بود  بیشتر هم برای بچه ها . چه راحت بودیم  بعضی از روزها که بچه هارا پیاده به مدرسه میبردم ازکنار یک مزرعه رد میشدم درونش با دمجان وسیب زمینی واسفناج بود  صاحبش تعارف میکرد  قابلی ندارد هر چقدر مبل دارید بردارید  .......

سیگار بسته ای صد پزوتا بود یعنی پنجاه پنس  چه عالم خوبی داشتیم ..... کم کم سر وکله مغازه های انکلیسی باز شد آشغالهای  انگلستان  را بار میکردندوبه اینجا  میاوردند ایسلنداولین انها بود  ! کلوب انگلیس ها زمین گلف وآپارتمان سازی وخانه سازی ناگهان یک شبه  چهره شهر عوض شد !!!وکلید خرید وفروش ملک وزمین دردست انگلیسها بود  دیگر نمیتوانستی آپارتمانی  ارزان پیدا کنی ویا خانه ای که به مبلغ سی هزار پوند خریده ای  دوباره به همان قیمت بخری !
نان بریده یخ زده  مواد یخ زده ( هنو زهم هست  اما رویه اش را عوض کرده !  بهر روی زندگی ما درارامش میگذشت .وخبری از دکتر جکیل ومستر هاید نبود  راحت بودیم  من وبچه ها تنها باید بفکر کار میافتادم ....چه کاری دراین شهر هست >؟ گارسنی دررستورانها  آنهم باشرایط مخصوص ویا خدمتکاری وتمیز کاری هتلها واپارتمانهای شخصی انگلیس ها / نوروژی ها / هلندی ها / وسایر سر زمینهای  یخ که اینجا برایشان یک بهشت بود . ییلاق وقشلاق کردند  تابستانها در کشورهای خودشان وزمستانا دراین جا  که چندان سرد نبود ! اینجا به سکوی پرتاب نیز معروف بود عده ای به اینجا میامدند تا ویزای امریکارا بگیرند وبه آنسوی قاره پرتاب شوند ! وشدند ورفتند !
خیاطی ودوخت ودوز بهترین کاری بود که توانستم آنرا انجام دهم !وسر زنش دوستان که زن این چه کاری بود که کردی قصری را به ذغال دانی فروختیووغیره !!!!!

یک روز با صدای تریلیهای ا بزرگ از خواب بیدار شدیم وتا امروز که این شهر به یکی از شهرهای امریکایی انگلیسی هلندی نروزِی  تبدیل شده دیگر هیچگاه خواب به چشمان ما نرفت .
برای نوشتن یاین خاطره تنها یک چیز مرا بیاد آن روزها انداخت ! لیوان اب پرتغالم درکنار شیر وقهوه با خود به اطاق میبردم  روزی یکی از کارخانجات  آنچنانی  فورا فکر به سرش زد وشیر واب پرتغال را مخلوط کرده درقو.طیهای کوچک ومتوسط ببازار فرستاد تا مدتی همه از آن استقبال کردند اما چندان برای شکم ومذاق خوب نبود !!! آخرکدام احمقی اب پرتغال تر ش را با شیر  مخلوط میکند >! 
 شکمها هم دردگرفته وعده ای دچار سوء هاضمه شدند ! آنهارا جمع کردند 1 
حال در سر زمینی زندگی میکنیم که خودش دچار سر گیجه شده نه سنتهای خوبش را داردونه توانسته خودش را به پای بزرگان برساند بیسوادی هنوز دراین سر زمین بیداد میکند  درست مانند سرزمین اجدادیم ایران اصل کار بر رو / کچلی زیر مو /
مدارس انگلیسی وامریکایی دراینجا خوب کار میکردند بچه ها خوشبختانه توانستند  دوره مدارس را طی کنند وحتی یکی از انهادرهمین شهر به دانشگاه رفت وفارغ التحصیل شد وامروز برای خودش کلی مردشده وپسر را روانه دانشگاه میکند .
رویهمر رفته ملتی تنبل وتن پرورند بین خودمان بماند !
اما زندگی برای من خیلی سخت گذشت  خیلی داستانها دارم دردها و نا گفتنیها  باید همه چبر را فراموش کنم  وبه فردای نیامده بیاندیشم به بیماری دیگری که درراه هست به فروش سر زمینم ونابودی ان برای همیشه  به اینده  نداشته کودکانم  وآن میهمان  ناخوانده  که هر روز وشب حضورش را اعلام میدارد . پایان 
ثریا / اسپانیا / امرداد ماه 1399 /