تو ،جام بياور ومن جان!
نميدانم خدا خودرا آفريد يا ما اورا خلق كرديم ، ميدانم كه حيوانات خدايى ندارند وأزاد در جنگل زندگيشان ميچرخند ، ميدانم كه امروز ما انسانها از حيوانات پست تر شده ايم واز مقام أدميت به مقام جانورى رسيده ايم ، جانورانى بزك شده وأراسته در سراسر هستى .
از گذشته ياد كردن وفرياد كشيدن بيهوده است ، تنها روح شكاف بر ميدارد ، هرصبح بياد آن روح پليد وشيطانى ميافتم كه تا حد يك جانور درنده وبيمار جان وپيكر مرا ازهم دريد ، چه روحى در او حلول كرده بود ؟ وامروز أن روح منحوس به كدام كالبد خزيده است ؟ زندگيش در تاريكى ميگذشت اما از تاريكيها دست دراز ميكرد وقسمت خوب روشنايي را براى بلعيدن به يغما ميبرد ، من با ترس ولرز از خداى ناديده راه پرهيز از ذره هاى به زمين ريخته او پرهيز كرده بودم !! او بسوى باد حركت ميكرد با هربادى كه ميوزيد او نسيم را به درون سينه اش ميفرستاد ، او از نا چيزى خلق شد سرانجام زمين وباد را نيز با خود يكى ساخت ،
آن توبه ديرين از أيين گذشته هنوز در خون من جارى بود ، ومن نميتوانستم بدون وجود خداى ناديده به زندگيم ادامه دهم به آغوش مار خزيدم ، ودر انتظار نويد آن خالق گمگشته بودم كه مرا از طوفان خشم خود دور نگاه دارد بى آنكه بدانم شيطان را سر راهم قرار داده است .
من وجودم همه حقيقت بود ، واو وجودش لبريز از نا مردى ، هيچگاه نتوانستم به زبانى ساده به مردم اطرافم بگويم كه : مارى زهر ألوده ، شيطان مجسم ، در كنار من وشماست ، هنوز هم نميتوانم ، وهر روز غمگين تر از اينكه چرا دل باو سپردم ، وآن نيمه خودمرا نيز فراموش كردم ، او سر انجام در أتش بى حقيقت خود سوخت و من تماشاچى بى تفاوت تنها خاكستر بد بوى اورا جمع كردم ، ودر خاكروبه دانى يك گورستان گذاشتم ،به امانت ، او گنديد، اما من زنده ماندم ، تا هر صبح كه چشم باز ميكنم ، به آن روح پليد لعنت بفرستم واينكار تا روزيكه زنده هستم ادامه دارد .
كسانيكه از دورا دور مرا زير نظر دارند واز دور ميبينند از روى أن خاكستر ميجهند وتنها سر فرازى اورا ميبينند ، من شكست نخوردم ، ايستادم ،امروز كه پاهايم خسته شده اند ، فريادم نيز به أسمان رسيده ، همه انرژى جوانى من به هدر رفت در راه هيچ ، در راه مشتى گرسنه كه تازه از راه رسيده وسفره پر نعمت من گسترده بود .
امروز كجا هستند ؟ آن گرسنگان ديروزى كه هم دست دركاسه داشتند هم مشتان گره كرده أماده بر پيشانى من وچشمان كثيفشان بر پيكر من دوخته در انتظار بودند ؟!
امروز به دنبال آن پرنده بزرگ ، آن سيمرغ هستم تا اورا بپرستم وباو بگويم كه من همان ققنوس همان مرغ أتشين هستم ،وبا تو همراه و زير بال وپر تو به پروازم ادامه ميدهم ، پايان
ثريا ايرانمنش ، اسپانيا ، اول بهمن ١٣٩٤ / برابر با ٢١/١/٢٠١٦ ميلادى .
