خانه
بيا جانا دل پر دردمن بين ،
سرشك گرم وأه سرد من بين
غم مهجورى وبار صبورى
همه برجان غم پرورد من بين
"جامى"
واقعا گاهى از اينهمه صبورى و صبر وتحمل خود در شگفتم ، امروز روز بسيار بدى است برا ى من وما ، سر أنجا م آن " زن" ازدرد وغم إزاد و روحش به آسمان پرواز كرد ، من با تن تب دار در گوشه اى نشسته ام ،احتياج به هيچ پرستارى ندارم ، تنها به تيزى قله كوهها مينگرم و تحمل آنهارا ميستايم وخود نيز مانند آنهايم ، نه دلم از ترس ميلرزد ونه از مرگ هراسى دارم ، در شگفتم از روحيه و بى تفاوتى مردم اين زمان ، تقصيرى ندارند ، آنقدر خون ديده اند وآنقدر خون خورده اند كه برايشان يكى دو كاسه خون ديگرى بى ارزش است ، اما من هميشه آغوشم به روى همه باز است و هنوز ميتوانم ناتوانانرا در آغوش بگيرم ، از افسرده شدن ودر خود ماندن وودرون پيله خويش خزيدن بيزارم
آنچهرا كه در اطرافم ميگذرد بياد نمياورم حتى گناهان را نيز ميبخشم از ديدگان من انسانها تقسيم بندى شده اند من هنگامى كه از فراسوى آنها ميگذرم عمل كرد أنها را وزندگيشان را كه رو به خشكيدن ميرود ميبينم ، ميسنجم و سپس ميبخشم ، كسانى هستند كه خود نميدانند در محور سود وزيان خود ميچرخند وسپس خواهند سوخت ، خوشحالم كه هنوز شكوفايى انديشه هايم را هر روز ميبنم اگر چه پيكرم داغ وسوزان باشد ،
آن زن كه نيمه شب گذشته از دتيا رفت ، قلبش محكم بود وسخت از كار ايستاد با آنكه تكه تكه جوارح بدن او از كار افتاده بودند اما قلب مانند يك زن جوان در سينه اش ميكوبيد ، زندگى معمولى داشت اما عشق به فرزندان ونوه ها وعروسها حتى داماد نا بخردش را نيز درسينه داشت ، همه مرهون كمكهاى او بودند ،حتى همسايگانش ومن بحيرت ازقلبهاى سنگ شده اطرافيان هستم .
دوستى نازنين از لندن با من گفتگو داشت وسپس پرسيد ، تو چگونه بين اين آدمها مانده اى ؟ گفتم بين هيچكس نيستم ، در خانه خودم و درب را به روى خودم بسته ام ،با خودم زندگى ميكنم بى آنكه ديوانه شوم و يا ديگرانرا أزار بدهم ، در ميان كلمات وحروف وكتابهايم و موسيقى غوطه ميخورم ، پرندگانم را دوست دارم آنها نيز مرا دوست دارند عشق ومهربانى در ميان اين فاميل كوچك يك امر طبيعى است ، عشق به همنوع ،عشق به انسانها وانسانيت ، دختر كوچك من دوشب بر بالين سر آن مرده نشست بى هيچ هراسى ودرعين شلوغى از ياد من غافل نيست ، اين است معناى زندگى من ، پر مهمل زندگى نكردم ، در اين دنيا همه ميل دارند عقاب بلند پرواز باشند اما تا حد يك كلاغ شوم ميتوانند پرواز كنند وقارى بزنند وزير صداى قاريان اشك بريزند ، آنها تنها گه گاه آسمان را ميبيند آنهم اگر برايشان بارشى داشته باشد اين روزها دوستي ها وعشقها ومراوده ها بسته به معيار منافع است. ،همين ، نه بيشتر ،
بهر روى روان أن زن شاد با همه دردى كه داشتم شمعى براى او روشن كردم و سوپى داغ براى خودم ،
بى مزد وبود ومنت. هر خدمتى كه كردم ،
اما از كسى نه مزد ميخواهم ، ونه منت ميكشم ، پايان
ثريا،. يكشنبه، ٢٤ ژانويه ٢٠١٦ ميلادى
(خصوصى ) !
