شب های بعد این داستان پر هیجان همچنان ادامه داشت جوان زیر گوش زن زمزمه میکرد که :
تو هنوز جوانی ، هرچند دیگر آن زن قبلی نیستی ، اما امروز برای هر دوی ما دیگر دیر شده من عاشقانه ترا دوست میدارم ، به هرچه بگویی سوگند یاد میکنم ، ( درحالیکه به هیچ چیز وهیچ منبعی اعتقادی نداشت ) ! ما هر دو گناهکاریم ، اما اینرا از صمیم قلب نمیگفت تنها برای رنج دادن آن زن بینوا ونقشه ایکه برای آینده کشیده بود ، مرتب تکرار میکرد :
اگر یکبار تن به آلودگی بسپری برای همیشه دیگر آلوده ای ، پس باید فکر دیگری بکنیم .
ردای شب روی آسمان پرده میکشید شبهای بعد پسرک کمتر دیده میشد ، زن برای دیدار او به پشت اطاق کوچک آنها میرفت ، اما اثری از او نبود ، پشت شیشه کدر اطاق سرک میکشید ، تنها پیر مرد داشت چپقش را دود میکرد وزن داشت غذارا آماده میساحت ، گاهی از اوقات دیر وقت جوان بخانه برمیگشت وبه درون اطاق میرفت روی یک کتاب خم میشد وگوشهایش را محکم میگرفت ، مدتی بود تحصیل را رها ساخته به دنبال نقشه های شوم خود بود ،
زن گاهی باو میاندیشید ، چقدر بنظرش زشت میامد اما باز دلش چیز دیگری میگفت وزیر لب زمزمه میکرد :
تو آلوده ای ، تو آلوده ای .
بعضی از روزها جوانک بعمد میامد روی استخررا تمیز میکرد وبه گلدانها وگلها میرسید بی آنکه سرش را بلند کند ویا با او حرف بزند ، خدمتکاران چپ وراست میامدند ومیرفتند وبه بانوی خود مینگریستند که آشفته حال پشت پنجره ایستاده ونگران است .
آه ، در ظلمت آن شب تاریک ، درآن گوشه باغ هراسناک ، چه هابر من نگذشت ، دیگر میلی به بیرون رفتن نداشت با همان لباس خواب وروبدوشامبرش روی تخت میافتاد ویا روی کاناپه مینست وکتابی را ورق میزد ، گاهی میگریست وبه اندک صدایی از جا میپرید .
یک روز بعد از ظهر جوانک ناگهان میان اطاق نشیمین پیدایش شد ، پس از آنکه معذرت خواست که بیمار بوده !! وپدرش ناتوان شده او باید جوراورا بکشد وهزار غصه دارد اما همهرا فدای سر او میکند وادامه داد :
تو باید زنده باشی وهمسرت را از این مکان دور کنی تو متعلق بمنی حق نداری دیگر با او همبستر شوی اطاقت را جدا کن .
زن باو گفت دست من نیست ، دست او وسرنوشت است منکه خودمرا بتو سپردم ، جوانک اورا بسوی اطاق خواب برد درب را از درون بست لباسهایش را بیرون آورد و گفت
در تختخواب وملافه های ابریشمی عشقبازی مزه دیگری دارد ، من فکرهای خوبی دارم با هم زندگی خوبی خواهیم داشت ، پس از ساعتی که اورا خوب نرم کرد از اطاق بیرون رفت.
فردا "بانو" با او سوار اتومبیل شد اورا به خیابان برد برایش یک ساعت طلای بزرگ مارکدار خرید وچند دست لباس مد جدید وآخرین مد کفش ویک فندک طلایی.
عشق ، آلودگی وگناهرا نمیشناسد.
از آن شب دیگر کمتر به همسرش روی خوش نشان میدا د خودش را به بیماری زده هرچیزی را بهانه میکرد مدتها بود که دیگر باهم رابطه ای نداشتند ، زن سردرد را و بیماری را جلو میکشید میکرد .
مر مشکوک شد ، چیزی عوض شده بود ، این زن مظلوم وبی آزار ومطیع ، حال تبدیل به یک زن وحشی ونا آرامی شده بود ، بفکر فرو رفت ، پسرک بطور دائم دور باغچه ها میچرخید روزیکه خواست از اتومبیلش پیاده شود پسرک جلو دوید تا درب را باز کند واو با تغیر گفت ، برو پی کارت راننده ام هست ، تو اینجا چکار میکنی؟ چشمش به ساعت طلای او افتاد ولباسهایی که درخور او نبودند ، سپس ادامه داد مگر تو نباید سر کلاس درس باشی؟ سپس با تغیر باو گفت "
برو پی کارت ودیگر اینطرفها هم پیدایت نشود ، حس پنهانی او باو هشدار داده بود . دشمن همان نزدیکی بود ، چیزی در درون مرد شکست ، غرورش؟ احساسش؟ همه چیز در او بهم ریخت ، به آیینه راهرو نگاهی انداخت ، به شقیقه هایش که موهای سپید آنرا احاطه کرده بودند به موهای کم پشت وصورت پف کرده وغبغب آویزان ! وناگهان بیاد بازوان ستبر وشانه های پهن وموهای انبوه آن جوانک افتاد ، آه ....نه .... امکان ندارد همسر من تا این حد سقوط اخلاقی کرده باشد ....اما خودش میدانست که دارد خودرا فریب میدهد .
به درون خانه رفت ، همسرش همچنان مانند روزهای گذشته بیحال روی تخت افتاده بود ، به جستجوی کیف او وجیبهایش رفت رسید خرید ها همه آنجا بودند ، شکی دیگر برجای نماند ، آنهارا درون جیبش گذاشت . از خانه بیرون رفت وسر انجام فهمید که خریدار همسر او بوده است ، نبرد شیطان با فرشته آغاز شده بود .
جوانک بخانه بیوه زنی که خرجش را میداد رفت سر ش را روی دامن او گذاشت وبه نوازش سینه هایش مشغول شد کمی گریست از آنجا بر خاست به سراغ دخترک آهنگر رفت با او در پشت همان مغازه پدرش همبستر شد ، حودش نیز نمیدانست چرا اینهمه دچار تحولات روحی شده است ، بخانه ( آن مرد) که اورا عالیجناب خطاب میکرد ،رفت ، مردی پا بسن گذاشته با عینک طلایی درحالیکه کتابی دردست داشت ، باو نزدیک شد ، ساعت مچی اورا دید لبخندی زد وگفت بد نیست ، پسر کاسبی هستی ، طعمه کیه وچکاره است بعد باهم به رختخواب رفتند هنگامیکه میخواست خانه پیر مردرا ترک کند ، پیر مرد باو گفت :
امیدوارم زیاد دلداده نشوی کارت رابکن برگرد بیا ،
- نه عالیجناب ، شما مرا بهتراز هر کسی در این دنیا میشناسید مرد دست درجیبش کرد ومقداری پول باو داد ، سعی کن دیر به دیر نیایی ، دلم برایت تنگ میشود ، !!! جوانک حال حسابی کاسب شده بود ، پول خوبی در میاورد ، گاهی به پدر وخانواده اش کمکی میرساند اما مادرش قبول نمیکرد ، حس ششم مادر بکار افتاده بود ، پسرش دیگر آن پسر ولایت نیست ، چیز دیگری شده غصه میخورد ، پنهانی اشک میریخت تمام روز در آشپزخانه مشغول جا بجا کرده دیگها وغذا ها بود ، شب نیز پرستار همسر پیر خود ، واین پسر عاصی ، از بند گسیخته ورها شده ، نه این پسر من نیست ، همه چیز را زیر ذره بین احساسش میدید اما به روی خود نمیاورد ، این آخرین پسر وعزیز دردانه اش بود ، امید وار بود دانشگاهش را تمام کند ویک آدم حسابی شود ، آه پیر زن بدبخت ، کجای کاری؟ پسرک دیگر خودش نبود ، کسی بود که خودش نیز خودش را نمیشناخت ، چند کتاب خوانده بود از نوع کتابهای فلسفی آشغال که روح اورا بیشتر به آلودگیها کشانده بودند ، علاقه ای به هیچکس وهیچ چیز نداشت ، هدفی هم نداشت ، زندگیرا باری به هرجهت میگذراند ، باید از جوانیم استفاده کنم ، فرقی ندارد زن ، مرد ، پیر ، جوان ، تازه راه را یافته بود .
با لباسهای تازه اش عکس های زیادی گرفت وآنهارا به بقیه دوستان وهمگلاسیهایش نشان میداد.
سپس با خود گفت :
نه کشتن آن مرد کار درستی نیست ، کارمنهم نیست بعلاوه آن زن صاحب دوبچه خردسال است ، نه بهتر است کمتر خودمرا باو عادت بدهم فعلا که هست ! بیچاره حالا بمن دلخوش کرده ، بگذار باشد ، کلکسیونم باید انبوه باشد ، دنیا یعنی همین ، خنده ای کرد و یک عدد بادامرا از هوا به درون دهانش پرتاب کرد ........
بقیه دارد .........ثریا ایرانمنش ( حریری) سه شنبه 8/12/2015 میلادی/ اسپانیا
