د ر پناه از أفتاب گرم دشت
آهوی چشمان او در سبزه زار چشم من میگشت
سبزه زاری بود و رازی داشت
وتا دیاری دور از چشم انداز بازی داشت
برگ برگ قصه عشق نیازی داشت
تاک خشکیده بودم سر نهاده روی خاک
جان گرفتم زیر بار آن نوازش هاهر رگ من سیم سازی شد با طنین خوش‌ترین آوازها
ف، مشیری
تقدیم به زیباترین لبخند جهان
رسید مژده که ایامددغم نخواهد ماند ،،،،،چنان نماد چنین هم نخواهد ماند
فصل تازه رسید بو ی گلهای آقایان بوی سبز ودشت فراخ ، باید بفکر لباسی دیگر بود بوتیک های نامی حتماذ سز‌ون جدید را باز کرذهذانذ در میان بوی خوش عطرا وووووبایذ کفش ها را پر انذاخت مانند بهار نپدشو
بویرانذسالها ذرربیتیمدپیچید وتمامدشد انبویراز لباسهایزنپوشیذه درپنپگنج دارم و خود ذددانتظار انددخترک‌هستم تاربیلی پ ولیوانی آب وقرصی بمن بذهذ
آن رپژهاذچهذشاد بودمپخبال میکردمپکعدمالیات ژنذگی راربهدکایناتت ذاته آمد حالربیزحساب شذیم
سکو
پا در ایتالیاریک‌پای در انگلستان تنهتدچجاییزارمهتفکر نمیکردم اسپانیاربود‌کهذرناندمندشد
ثریا ایرانمنش ، لب پر چین ،اسپانیاآنچه را که نیمه شب گذشته نوشتم تنها یکرویا بود نه مانند عشق میسیز کارسن به رالف کشیش احتیاج به رویا پروری داشتم دنبال بهانه میگشتم مانند دختران تازه بالغ عشق را به سیخ کشیدم خوب پر بدک نبود جوانی در من سر بلند کرده وبه طغیانم واداشته چندان میلی به ترک دنیا ندارم اما به هر روی باید بروم بقول سهراب سپهری کسی مرا صدا کرد بدون کفش وکلاه زیور آلات می‌روم ،
اما نمیتوانم منکر شوم که زیباترین لبخند جهان را تنها روی دهان او دیدم وتنها چیزی که از همه جوانی او بر جای مانده است ،
روزگاری انرژی بخش زندگیم بود چشم امید به او دوخته بودم اما ،،،،،نه ! او یک کاسب بود با قدرت پدررهمسرش که در کار نفت !!! است به خارج پرتاب شد همسر خوبی هم دارد اما حرمسرای نیز همیشه باز و آن لحاف کرسی الکن هم ریاست انرا بر عهده دارد زندگی خصوصی او بخودش مر بوط است گاه گاهی زمزمه ای شعری بر زبانم مینشیند اما ناگهان بیاد میاورم که تا چه حد بی ادبانه رفتار کرد وهیچگاه اورا نبخشیده هیچگاه،
رویا ها مانند ابری تاریک از هم گریختند باز من ماندم ودردهای نیمه شب واواز ،،،،،،
بی پایان عشق
پایان
اپریل بیست وششم دوهزارو بیست و چهار میلادی
ثریا ایرانمنش ، لب پر چین اسپانیا 
تمام شب خواب از چشماندم میگریزد که چگونه اصالت وشرف خودم را به پای این چند علف هرزه مخلوطی از ته مانده خدمتکاران قارجار و آن دهاتی ای هرزه که ناگهان به لوستر کریستال رسیدنذد
من تا کمر در خاک دشت کویر رییشه داشتم مادری زبا لبریز از شوق وشادمانی دشتی وسیع و نامی ناگهان در مقابل این قوم بخت برگشته که دست علی بابا وچهل دزد را از پشت بسته بودند احساس کمبود و وکوچکی میکرذم زنک چلاق با پای چوبی فرمانده بود پستتانها بزرگی داشت انهارا درون سینه بند لید ی مادلنجای میداد لبانش را قرمز می‌کرد تخمه وسیگار هم تنقلات او بود او توانسته بود رییس دزدان را با خود همراه سازد از اوارگی نجات پیدا کند مادر من زنی زیبا بود بارموهای بلند روشن چشمانی به رنگ آسمان وچهار اسب که بقول خودش جوانانش بودند مادرم زاده زرتشت بود بنا بر این چندان مجیز گوی این خلق نبود اما نیمی از مواد غذایی شهر را تامین میکردد حال پشیمانم از آنهمه فروتنی و اظهار ضعف در برابر این قوم چند گانه علی بابا رییس زدان همسرم بود فروشگاه را بین قوم گرسنه آش تقسیم کرد زندان هم نرفت مرتب یا مست بود یا خودش را به مستی میزد گوشه ای میخوابید سرش زیر آن پستان بزرگ آن زن چلاق بود و،،،، اطرافین در عجب پیر زن جادوگر چلاق میتوانست زیر بالسً شوهرش وهمسرمن و مواد جادوگری بگذارد جادوگرا از نادر خدمتکارش فرا گرفته بود .
اه،،،،،،چقدر از خود بیزارم در مقابل اینهمه ایستادگی دیگر تمام شدند ب‌رژواهای شهرستانی جای خود را به شاگرد بنا ودوچره ساز دادند فرهنگ ما تمام شد ریشه ها قطع شدند وما در آسمان غربت مانند یک سیاره سر گردان دور خود میچنرخیم ،،،،وخوب هر چه باشد از آنهمه کثافت تریاک وعرق و سکس به دوریم
در نمازم خم ابروی تو با یا آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد
از من اکنپون طمع صبر ودل و هوش نداار
کان تحمل که تو دیدی بر باد اما
حنافظ
پایان
به پایت آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است .
این دستگاه نیز ویران شد تنها رو ی آن مینویسم نه صدا دارد ونه آوایی
همسر پ را طلاق گفتم تا در جوال توده ها بیارامذ وخوپدد بسو دکتر جلیل ومستر هاید رفتم بار یکصد وچهل نقش ذو‌نقش نداشت به هوای تکه زمینی که من قسطی بنام پسرم دررپشتذتپه های الهیه برای آینده او خریده وهز ماه از حقوق کارمندی اقساط انزارمیپرداختم او برادرش وذوستان محضزیشهمه زمینخوار بودند وسیری تپذیز مشتی اثاثیه وژنرگی و میان صفحات موسیقی به دنبال سند زمین بود واصرار داشت نام فامیلی پسرم تغییر ذهن زنین را پس دادم افسارا صاف کردم واورا تشتنه وحیران باقی گذاشتم دیگر گفتگویی نیست نرردیک به سیو‌پنج سال در کنار آن شیطان رجیم زیستم وسپس با دست خالی برون دینارژی مارا راها کرد به آغوش ژن براردز وسابز فاحشعرهاپناه برد،
امروز من تنه‌ت در انتظار عزراییل هستم که با لباس رسمی وارد می‌شود یا بشکلی دیگر .
خاکستر او سزگزذانذمریان باغچه ای نشسته نه آب اورا پذیرا شد ونهذخاک گفتنی ژیان اما اوقات کم است واین نجابت و زیبایی ساز رمین گل بلبل اس که امروز ویرانه شده و آدمخواران دعصر هجر مشغول خوردن گوشتهای قزبلتیانذهود هستنو.عمرتان طولانی
