امروز سیزدهم آذرماه است وچهارم دسامبر ! امروز روز تولد دختر کوچکم زهرا میباشد وامروز دردهایم از همیشه بیشتر است ، سالها پیش درشب گذشته ساعت 12 شب به دنیا آمد هنگامیکه همه فهمیدند بازهم دخترد است ! راهی خانه شدند او در اطاق نوزدان بخواب رفته بود ومن دراطاقم به تنهایی بیدار ، پرستار آمد بمن قرص خواب داد اما بازهم خوابم نبرد درانتظار بوسه ای وکناری از همسرم بودم ، خیر اینهم دختر زاست ، امروز بطور وحشتناکی امید را ازدست داده ام برای اینکه ماهم به گروه محکومین پیوستیم هم او وهم من ، زمانی که پسرم به دنبا آمد کمی امید نجات بود درست بموقع زندگی مرا نجات داد اما دیگر برای من ودوست داشتن خیلی دیر شده بود ، درانتظار این بودم پسرم راه بیفتد تا منهم راه بیفتم وهنوز این بیراهه را ادامه میدهیم ، همه من و هم بچه هایم ، او مرد همسرم را میگویم ، او هیچگاه درصدد دلجویی از من برنیامد ، شبی پس از آنکه پسرم به دنیا آمد مرا به شام دعوت کرد وبمن یک انگشتر زمرد هدیده داد که معلوم بود از زن دیگری گرفته است ، انگشتر هم برای انگشتان باریک من بزرگ بود هم نگینش بسیار بزرگ ومعلوم بود کارکرده است ، ازکجا آنرا آورده بود ازدست کدام زن بدون جعبه تنها دریک دستمال کاغذی . من آنرا باو پس دادم .سپس برایم یک انگشتر بدلی خرید !!!!.
امروز چگونه میتوانم این دنیایی را که اینهمه کشنده ولغزنده است دربرابر چشمانم مجسم کنم .تنها دلم میخواهد گریه کنم .
امروز کمی برش بار گذاشتم غذای مورد علاقه دخترم واز روز قبل هم یک قابلمه ماکارونی با سس بولونر مانده رفتم یک عدد شیرینی خامه ای هم برایش خریدم بعنوان کیک اوتنها یکساعت برای خوردن ناهار وقت دارد باز باید برگردد بسوی دفترش .
من دیگر هیچ آرزویی ندارم آرزوی اینکه دردنیا میان این مردم شرور وبی حس وبی احساس جایی باز کنم ، ندارم جای من درقلب بچه هایم ونوه هایم هست ودیگر میل ندارم اسباب کشی کنم .
دخترم تولدت مبارک. /ثریا ایرانمنش / اسپانیا
پنجشنبه / 4 دسامبر 2014 / سیزدهم آذر 1393 شمسی .
