یکشنبه، فروردین ۲۷، ۱۴۰۲

ثریا ایرانمنش ….و…. لب پرچین ، ساکن اسپانیا

!دم صحبت غنیمت دانش که بعد از روزگار ما 
بسی گردش کند گردون  بسی لیل ونهار آرد 
بهار عمر خواه ای دل  و گر نه   این چشمه هر سال 
چو نسرین  صد گل آرد ببار وچون بلبل هزار آرد 
حضرت حافظ شیرازی 
نگاهی به نسل گم شده دیروز ونسل سر گردان امروز. مرا به این فکر انداخت که کم کم نژاد پاک واصیل ایرانی از میان خواهد رفت  همچنانکه در سایر کشورهای قدیمی ‌صاحب تاریخ دیگر یک انسان  اصیل آن دیارا نخواهی دید. مانند مصر. و
چه بسا دیوانه ای پیدا شود ‌داستانی همانند سینوحه برای سر زمینی که میرفت سومین کشور جهان شود بنویسد وجه بسا مارا نیز به باد تمسخر بگیرد 
این روز ها نان دانی  عده ای همان  یوتیوپ ویا سایر دکه های ساخته شده از نوع تکنولوژی  جدید است واما من هنوز دفتری دارم ومدادی وخودکاری ‌صاحب یک کلکسیون قلم هستم  تا در آینده ببینند که ما چگونه مینوشتیم و
چگونه میخواندیم وجه  طبع سرکشی برای فرا گیر یها داشتیم. شعر ‌شاعران مانند نان شب سر هر سفره نشسته بود ورادیو در گوش ای داشت برنامه گلهای   جاویدان را پخش می‌کرد .
به چکار ابدت ز کل طبقی. /از گلستان من ببر ورقی 
گل همین  پنج روز ‌شش باشد / وین گلستان همیشه خوش باشد  ،،،،،سعدی از کتاب بوستان وگلستان او‌
….
امروز تنها. برایمان عکس جعبه واجبی را میکشند ودستور کرم های نرم کننده را به هنگام. کارهای خوبی از نظر خودشان نشان می‌دهند کسی دیگر نه به دنبال رودکی سمرقندی می‌رود نه به دنبال عارف ‌نه به دنبال فروغی بسطامی ونه به دنبال محمد حجازی ونه دشتی با کتابهای  خوبشان وشجاع الدین شفا که روانش شاد با ترجمه کتابهای خوب و دلنشین ودر لابلای آن. فاش کردن اسرار را بما نشان داد. امروز یک فاحشه گل بسر  شده مظهر وطن پرستی   ‌حضرت ولایتعهدی با دو دست چاقالوی خود نماد قلب. گلو بالیستهارا به ما حواله می‌دهند ، ما باید از خودمان جدا شویم باید گم شویم  گذشته ها باید پاک شوند مالکیت از بین برود. من حتی صاحب قلب خودم نیز نخواهم بود که انرا به دست چه کسی بسپارم ،
همه رفتند. همه رفتند یا جوان یا پیر یا در جنگ‌های چریکی کشته شدند ویا درجنگی که ناگهان از هوا برایمان  رسید در آن زمان بود که کم کم تجاوزها شکل گرفت زنان ودختران را بعنوان همراه ‌آشپز ونگاهدار سربازان به جبهه روانه ساختند وانها پس از چندی با یک نطفه حرامی بر گشتند دیگر خودشان نبودند وان بچه دیگر هیچ احساسی  در هیچ موردی نداشت نه خواهر را  میشناخت نه مادر را تنها تجاوز را میشناخت. کتک زدن  وکشتن را فرا گرفته بود. با دهان والفاضی کثیف و…. بدین سال نسل ما عوض شد ونسل قدیم یا مردونابود شد یا فرتوت در گوشه ای بین فراموشیها دارد. چرا می‌کند ،
نه ، دیگر انتظار انرا نداشته باشید که ایران  ایران وسر زمین دلیران شود  چند تکه می‌شود عده ای شیره ای وتریاکی  هم با فاحشه خانه های  احداثی خود روزگارشان را به اتمام میرسانند.
یاران موافق همه از دست شدند /در پای اجل یکا یک مست شدند 
خوردیم  ز یک شراب  در مجلس عمر /دوری دو سه پیشتر زما مست شدند 
خیام نیشابوری 
پایان یک غم نامه ،ثریا ، 16/042023 میلادی

هیچ نظری موجود نیست: