از هر چه بگذری سخن دوست خوشتر است وانجا که سخن باز میماند آنگاه موسیقی آغاز میشود !
سالهاست که از این گفته دور مانده ایم وسالهاست سرما با اراجیف وبوی گند مردمان تازه از غار درآمده گرم است همانطور که قبلا هم نوشتم هر آخر هفته ساعت هشت صبح کنسرتی پخش میشودر روزهای شنبه ویک شنبه هر قدر هم غم وغصه وبیماری در وجودم انباشته شده دراین روزها واین ساعت ازدلم بیرون میشود باید سپاس بیکران خودرا نثار ملکه صوفیا بکنم که او نیز عاشق موسیقی است واین سالن را نیز با نام او ساخته اند وهرازگاهی یک کنسرتی در انجا برپا میشود وما پس از مدتها تکرار آنرا میبینیم شانس بودن دران سالنرا نداریم وخود ایشان هم در لژ باتفاق دوستان واطرافیان می نشینند در تاریکی که دوربین عکاسان فضول بصورت ایشان زوم نشود . عمرشان طولانی .
بهر روی امروز یک کنسترتو ویلون از دوارک بود بود در "ر" بما د ژول " وبانوی نقش اول ویلون را داشت یعنی سلو بود واقعا باید بگویم پاگا نینی دوباره دراین زن زنده شده بود آنچنان جادویی درمیان آرشه و دستهای او روان بود چند بار مجبور شد به روی صحنه بیاید وچئد قطعه سلو اجرا کند و
من با چه حسرتی به آن دستهای که بطور دیوانه واری آرشه را روی سیمها میکشیدند مینگریستم و سپس از خود پرسیدم بقول خیام این آمدن ورفتن بهر چه بود ؟ اصلا چرا آمدم ؟ چه کسی مرا فرا خواند ؟ وچه غلطی دراین جهان کردم غیراز آنکه چهار بدبخت دیگر را بوجود آوردم وآنهه چند بدبخت دیگر را نیز به دنبال خود میکشند .
این امدن بهر چه بود چه هنری را فرا گفتم ؟ کجا ا گفتم " همیشه اسیر دست کسانی بودم که باید سر سفره آنها غذا میخوردم ه کاری را که میل داشتم شروع کنم نامش دیوانگی ویا فاحشگی بود ! دو مرد بیچاره بدبخت وامانده وحقیر نصیب من شدند ومانند قهر مانان پوشالی خفته پارس میکردند .
دلم برای خود م سوخت شاید این اولین بار است که برای خودم دلسوزی میکنم همیشه خودرا بزرگ میپنداشتم بلی شعورم بالاست هوشم فراوان وخودم زرنگ وسر نترس اما همه اینها بیهوده بود در سر زمینی میزیستم که یک مرد دهانی حق داشت همه حق وحقوق وزندگی مرا ازمن بگیرد ومن توانایی آنرا نداشتم که درمقابل آن بایستم چرا که قانون اینگونه حکم کرده بودزن محکوم به بردگی است وکنیز مرد ! من چقدر قدرت داشتم که شدم ارباب مرد وهمه اوراسرزنش میکردند که زن ذلیل ......... همه صاحب جاه مقام وقدرت بودند اما زنشان عروسکهایی بودند که دررختخوابشان میرقصیدند ودر آشپزخانه مسابقه شیرینی پزی وحلوا پزی را میگذاشتند اما من به دبنال خودم بودم او ذره ای برایم اهمیت نداشت چرا که قدرت نداشت .
حال امروز تاسف برگذشته بیهوده است همین که میتوانم دراین کنج خلوت با این موسیقی دلشاد شوم غمهایم را برای ساعتی از یاد ببرم خودش یک زندگی است باید درلحظه ها زیست وآنهارا قاپید .چرا که گفته اند :
سخن مگو وچو میگویی از زهد وتوبه مگوی / حدیث توبه مجنون بود توبه آمیز ! " شمس تبریز "
بهر روی اینهم از انشای امروز ما تا روزی واوقاتی دیگر .ث
پایان ثریا ایرانمنش /05022022 میلادی برابر با 16بهمن 2580 شاهنشاهی .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر