وقت آن است که بنشینی وگیسو بگشایی / تا با تو بگویم غم شبهای جدایی ؟ بزم تو مرا میطلبد آمده ام ای جان / من عودم واز سوختم نیست رهایی ......." ه. الف. سایه "
آن وز ها ریا نبود هر چه بود همان بود در رویا غیر ار خدا چیزی نبود هرکسی چیزی بر میداشت بجایش میگذاشت در بیماری ومستی وهشیاری تنها من تو بود .
امروز هر کسی از کسی چیزی میدزدد همه ا زهم دورند زمانی نزدیک میشوند که میل دارند ترا از هم بدرند ویا پاره کنند .
آن روزها نام خدا حرمتی داشت وعزتی امروز ااو نیز در پناه آنهمه شیادی و زباله گم شده است /
امروز همه به یکدیگر ستم روا میدارند واین ستم را به دیگری نیز هدیه میدهند وسازمانها درمیان قانون های نا نوشته خود ار هم میدزدند وبه دیگران ستم میکنند .
سایه این قدرئتها و سازمانها زمانی کم رنگ میشود که مردم برخیزند واز مالکیت خود حمایت کنند مردم همه بیمار وعده ای بیعار شده اند .
وآناییکه قدرت ومالکیت را میپرستند تمام شب مشغول کارند وروزهارا میخوابند آنها درتاریکی بسر میبرند روزها پنهانند که مبادا با مردمی هشیار روبرو شوند .
گاهی رویا میافرینند ومردم را به خماری میکشانند مردم تخمیر میشوند واز خود بیخود وناگهان احساس پرواز به انها دست میدهد هرچه را که دارند درطبق اخلاص گذاشته تقدیم همان شب پرستان میکنند .
وانکه همیشه ببدار بود همان " خدا" بود ویا به خود ای نه بیشتر .
امروز خدایان بیشمارند ودر فکر مالکیت جهان وهیچگاه با مردم عادی روبرو نمیشوند ودر میان مردم عادی مشتری چندانی ندارند حرکت آنها بی صدا وآهسته وسر انجام به نابودی انکه زخم خورده میانجامد
دیگر اجازه نمیدهند که " من" وتو " ما بشویم آنها باصد ها هزا رنور افکن های نامریی تا اعماق مغز ترا میخوانند ترا ازهم میشکافند ترا ازخودت نیز دور میکنند وهمیشه همه جا روشن است وتابلوها برایت آرد را خمیر میکنند و...دیگر کسی به آن سروش بزرگ اسمانی گوشی فرا نمیدهد صداها واصوات همه خاموش شده اند .خرد گم ونام نئگ هویدا شده دیگر کسی احسای من و ما نمیکند همه درتنهایی خود شادند ویا شادی میافرینند با عکس خود درایننه غبار گرفته زمان گذشته .
حال گذشته هارا نشخوار میکنند ودوباره آنرا بالا آورده سپس مجددا آنرا میخورند واین کارا هر روزی آنهاست .
و....دیگر رد پایی در دل ها باقی نمی ماند وبردن نام عشق یک اسم دیرین وکهنه است /
برسان با ده ..که غم روی نمود ای ساقی / این شبیخون بلا باز چه بود ؟ ای ساقی / حالیا نقش دل ماست که درآینه جام / تا چه رنگ آورد چرخ کبود ای ساقی / پایان /ث
ثریا ایرانمنش 26/01/2022 میلادی !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر