ثریا ایرانمنش ، لب پرچین . اسپانیا ،
علم بودش. چون نبوده است دین / او ندید از أدم الا نقش طنین
گر چه دانی دقت علم ای امین / زا نت نگشاید در دیده هایت عیب این ،،،،،،مثنوی معنوی دفتر اول چاپ نیکلسون
هر از گاهی به سخنان باقی مانده بزرگان پیش که گاه گاهی از صفحه ای بیرون میزند گوش فرا میدهم هر چند برایم تکراری باشند ، ما در دو هفته پیش دو بزرگ مرد ادب ایران را از دست دادیم تا زمانی که آنها زنده بودند همه از نام ونشانشان بیخبر بودیم حال پس از رفتن آنها در صد بزرگداشت بر آمده اند وهر صفحه ای که میگشایی عکسی ونامی از آن دو عزیز از دست. رفته را وکارهای پنهان شده آنها نوشته ها. گفتار ها اندیشه تازه را به نمایش میگذارند. که ما چون در کنج عزلت وتنهایی وبه دور از هیاهو. هستیم تنها خطی را بعنوان یادگار میخوانیم. واگر شانس یاری کند مسافری از راه برسد کتاب دردست داشته باشد بسرعت انر. از او میگیریم ومانند یک تشنه در صحراهای داغ بیابان‌ها که امروز بمدد تکنولوژی ودل هایباد آورده. دیگر حتی سنگ ریزه ای در آن بیابان‌ها دیده نمی‌شود وبا خریدن آبهای زیر زمین. ما از دست رفتگان برج هایشان به آسمان نوک میزند مانند صحرا نشینان و تشنگان سر زمین خودمان. به آن کتاب حمله می‌کنیم ،
امروز پای صحبت شخصیتی نشستم که چندان با کارهایش غریبه نبودم اما در نیان گفته هایش مجبور شدم. انرا قطع کنم. چرا که. شلغم را با یک سیب بهشتی مقایسه می‌کرد میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است طنز وطنازی برازنده هر کسی نیست وهر اراجیفی را نمیتوان بر آن نام طنز نهاد واورا عبید زمانه خواند بعلاوه شخصیت ذاتی فرهنگی. آن از دست رفته با آنکه الان جلوی منقل. نشسته وبه همه اطرافیانش فحاشی می‌کند فرقدارد. همه چیز را تباید در درون نوشته نا. گفتارهادید شخصیت انسانی را تیز نبایذد از نظر دور داشت. ماهمیشه به کفته های طنز امیز میخندیم هر گه حنیفتر و زشت تر باشد ما او را بیشتر در درون خویش جای میدهیم ما ملتی از خود رها شده خودرا گم کردهوتنها در صدد جمع آوری مال وشهرتروشهوت همه را با یک تیر میزنیم وانکه درکنج عزلت. با حقوق باز نشستگی. وکم خوری وکمخوابی سر بر دفتر نقش زمانه کذاشتند وبرایمان نوشتند وگفتند وسرودند. همه را درون یک کاسه میرزیزیم وشربتی تلخ وناگوار از آن درست کرده آن را مینوشیم وبخیال خود. در کی آن شخصیت گذاشته ویا نصیحتی به آن بیخبران کرده ایم ، خیر جناب شما نمیتوانید سر که ترش را با انگبین شیرین. یکی بدانید. سرکه ممکن است سفرای شما را بر طرف سازد اما انکبین آن یکی تا قرنها کام شما را شیرین میسازد واز یاد شما نخواهد رفت ،
منهم میتوانستیم دراین ،پشت بنشینم وچرند گویی فحاشی را پیشه سازم نوکر دولت فخیمه باشم در عین حال با. متجاوزین سر زمینم. بازی گرگم به نو اکنم و سری هم بهان دهکده در فرانسه بزنم مزد قلم زنی خودرا بگیرم زیر تام های دیگری. ناشناس. ،
جناب شاهین پر آیا شما اینها را میدانید یا بیخبرید ویا خود یکی آزانها هستید که مانند سلفتان دست درون گند کاسه دارید .
متاسفم که سخنان واندیشه پر بار ونصایح گران بار شما را تیمه کاره قطع کردم ،
/ امروز دیدم خط فارسی از روی لپ تا بهای من گم شده وتنهادو خط ویا دو زبان انگلیسی یا اسپانیایی حال تا فرای دیگر شما را به خدای خودتان میسپارم واین نوشتار هم چند بار تصمیم گرفت که محو شود مانند نوشتارهای گذشته. .،با سپاس
ثریا ایرانمنش . 19/01/2022 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر