روز گذشته با کمک دخترک نازنینم دست به یک خانه تکانی زدیم ! آه....... چکمه های آن زملن و...... صفحاتم که همه بهم چسپیده درون یک چمدان صفحاتی که دیگر نه از سازندگان موسیقی خبری هست ونه از مردان ان زمان ونه از " وزارت فرهنگ وهنر " صفحات کلاسیک گویی داشتند بمن دهن کجی میکردند دو صفحه اهدایی دوستی ( فرهاد دهخدا) که امین الله حسین برای تخت جمشید آنرا ساخته بود ! خوب مهستی را به دورانداختم وان پیرمرد که در مدح علی میخواند نیز رفت به درون سطل زباله نوارها ا رشیو گلهای رنگا رنگ ! چقدر من هزینه انها کرده بودم وتنها چیز ی بود که در درون چمدانم جای داشت نه فرشی نه نقره ای ونه طلایی ! حال برای آنها گریستم دوستان خوب آن زمان من که به هنگام اندوهم مرا یاری میدادند صدای موسیقی همیشه در خانه پیچیده بود اجازه بیرون رفتن نداشتم حتی خرید سوپر را دیگران برایم انجام میدادند سلمانی درخانه بود من یک زندانی بودم سی وچند سال تنها همین صففحات مرا زنده نگاه داشتند / ریمسکی کورساکف / شوپن . بتهون وآلبوم کاملی از اساتید موسیقی کلاسیک در کنارش چند صفحه نیز از گلها بود و آوای موسیقی نات کینگ کول .حال گویی روبرویم با لباس های پاره وزار ونزار بمن میگفتند این رسم نگاهداری وپرستای ما نبود درون یک چمدان زیر تختخواب ! انهارا بیرون کشیدم البوم های اشعار بزرگ ایران با صدای پروین سرلک وموسیقی اصیل ایرانی . گویی مردگانی بودند که از زیر خرواررها خاک آنهارا برون کشیدم وسر درمیانشان گذاشتم وگریستم .چگونه ما خودرا ازدست دادیم وهرروز به چرندیات آن مر دان وزنان روی آن تابلت گوش فرا دادیم برای کی وچی " اپوزیسیون مسخره .... مگر قبلا ما اینکاره بودیم ارام بودیم اگر چه درزندان خانگی بودیم اما همه چیز بود سر زمین داشت بسرعت پیشرفت میکرد وروبه جلو میرفت هوس های یک " بانو" همه چیر را بهم ریخت . به پارگی جلد صحاتم مینگریستم روزی برای انها قفسه ای ساخته بودم که تک تک آنهارا درون قفسه بگذارم وبرای نوارهایم نیز جای مخصوصی داشتم عشق من همین موسیقی بود وپیانویی که درگوشه اطاق خاک میخورد .
دلم گرفت . گویی پیرزنان وپیر مردانی با کمر خم دارند خودرا جمع میکنند آنهار ا به اطاق نشیمن منتقل کردم شاید درامان بمانند تا بتوانم گرامافونی تهیه کرده ودوباره به آوای موسیقی گوش فرا دهم .
تمام شب درد داشتم وتمام شب گریستم برای زندگی بر باد رفته زندگی " هما سر شار" را میدیدم که چگونه شکافت وجلو رفت چرا همسری داشت که پشتوانه او بود ومن همسری داشتم که سد راه من بود درخانه زندانی بودم برای خرید لباس میبایست خودش مرا به بوتیکی میبرد !!! برای خرید عطر میبایست طبق مشام او عطری بخرم ایرادش این بود که آلرژی دارد!!!!همه انرژی جوانی من دریک بیهودگی گذشت وهمین صفحات وموسیقی بود مرا زنده نگاه داشتند تا موقع فرار از زندان که رندانه عمل کردم خانه را باتمام زیبایی واثاثیه ان ترک کردم وهمین صفحات وچند کتاب از ( پانصد وهشتاد " کتاب باخودم آورم بقیه را نمیدانم چه کرد؟.
حال این صفحات با جلد های کهنه ورنگ روی رفته جلوی من نشسته اند ومرا مینگرند ومن برایشان میگریم وهنوز امید دارم شاید روزی دوباره توانستم از آئها استفاده کنم . گور پدردنیا ومردمش . مگرچقدر عمر دارم که آنرا به پای چرندیات این مردان وزنان ناشناس صرف کنم . شاید دوباره خودمرا یافتم شاید دوباره . ؟ کسی چه میداند .پایان
ثریا ایرانمنش 08/10 /2021 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر