شمشیرت تیز باد / چون سینه بر آمده رستم / چون فوران اب که شکایت ماهی ها را به دنبال دارد / چون قلب گرم دریا بر ساحل /
پیام تو رسید ودوباره چون زنبقی دردل من شکفتی / ومرا از عطر شیرینت سر شار ساختی / اندیشه های تیره وتارا از دل من پاک کردی .....دوباره امید خفته را درمن بیدار کردی .
در پیش این پیام سر فرود میاورم وسر برخاک میسایم وشب را دوباره بر بالین تو سر خواهم گذاشت /
تو هر شب با منی هر چند تنها یک دل بیشتر نمی طپد / لکن این دل هرشب فریاد میزند . آهای مرا دریاب دراین غربت سرا .
میل چندانی ندارم دور وبر آن خاله زنکها وآن آدمهای نا فهم بگردم ویا سخنی بگویم که آنهارا خوش نیاید ویا آنها اهانتی بمن بکنند که مجبور باشم جواب تلخی به انها بدهم .
هر شب به نگاه مهتاب که با من همراه است دربسترم که چون یک مرداب خالی از اب روان است با دردها میجنگم وخواب از دیدگانم میگریزد چشمانم را میگشایم وبه دنبا ل سایه توهستم . " ایا باز به شهر غربت من پا نهاده ای ؟" سِئوالم بیجواب میماند .
ای انکه درحال شکفتنی یک دم چون نور شمع بر بالین من بتاب / تا ببینی نقش مهر ت را که بردل نهاده ام ویا آنرا چون نگینی بر انگشت کرده ام .
بیهوده به دنبال گذشته ها میروم آنها گم شدند تمام شد در عصر شیاطین زیست میکنیم وباید کم کم به این زندان وزندانبان ها خو بگیریم رحمی دردل ندارند الفتی ندارند .
بر زمین سجده زدم وزمین را بوسیدم وآرزو کردم تنها چند سال به عقب برگردم تنها چند سال تا فاصله ها حفظ شود ! تا دوبار ازاد شویم ومن بتوانم بسوی ماسه های داغ <اب خنک دریا بدوم .
همه عمر ما اسیر بوده ایم اما این اسارت نوع دیگری است " آنها" آزادانه زندگی میکنند واسارت سهم ماست حال چگونه میتوانم درسر زمین اسرا زنده بمانم .
مرگ بر همه جا سایه انداخته مرگ جسم ومرگ روح ومن درخیال با تودرسفرم سفری که هنوز اغاز نشده داردپایان میگیرد .
" یک دلنوشته " از یادداشتهایم " ث
ثریا ایرانمنش 04/10/2021 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر