نه کسی گمان نمیبرد که او بمیرد او نا میرا بود سالهای قبل در کنسرت او درلندن بودیم باو نزذیک شدم وگفتم چقدر دلم میخواست آن گلویی را که خداوند برآن بوسه زده منهم ببوسم ! خندید وگفت خواهش میکنم ! پوستر زیبایی بما داد ویک کتاب کوچک هرچه میگردم کتابرا پیدا نمیکنم جه بسا بعنوان یک تکه عتیقه در جایی آنرا محفوظ داشته ام .
اطاقی که دفتر کار من بود این روزها تبدیل شده به اطاق پرستار شبانه من کتابخانه ام درگوشه ای خاک میخورد وچون فارسی نمیدانند اشعار با رومانها وفلاسفه یک جا گذاشته اند وریهم تلمپار است منهم حوصله ندارم که آنهارا ازنو مرتب کنم آن اطاق دیگر متعلق بمن نیست تنها کتابهایم درآنجا جای دارند !
چه کسی گمان میبرد او خواهد مرد ؟ من سه بار اورا دیدم وآخرین بار در یک بازار خرید در( پورتو بانوس )داشت به انتهای راهرویی میرفت دنبالش کردم وصدایش کردم آه چه روز خوشی بود خندان بود خوشحال بود خم شدم دستش را بوسیدم مرتب میگفت خواهش میکنم نه ! استاد دست ترا بوسیدم برای من افتخاری است بچه ها بامن بودندیکی یکی را معرفی کردم با خنده گفت عید شما مبارک ! کدام عید ! ما اصلا نمیدانیم دراین سر زمین چه زمانی عید فرا می رسد وجه زمانی زمستان او رفت . من میلرزیدم داخل یک عینک فروشی شدم عینکی را برداشتم وروی چشمانم گذاشتم تا بچه ها اشکهایم را نبیند عینک را خریدم هنوز آنرا بعنوان یادگار آن زمان نگاه داشته ام او انسان بود ومن یک انسان را میپرستیدم روانش درونش همه انسانی بود من چهره اورا نمیدیدیم ومن روح اورا میدیدم خنده زیبا ومهربانش را . .
امروز آهسته وارد اطاق شدم شاید کتابرابیابم اما ...اوف همه کتابها رویهم تلمبار من بیحوصله تمام دیروز گریستم وامروز هم اگر تلگنری بمن بخورد خواهم گریست . ما یک انسان واقعی را ازدست دادیم
روزی که میخواست باغ هنر بم را بنیاد بگذارد به ان نوازنده بداهه نواز شیرین نواز محفل نشین خلیفه که همه اموالم درمیان دستهایش مچاله شد تلفن کردم وگفتم "
خواهرم با همسرش وچهار فرزندش به زیر آوار رفته اند بیاد آنها تو مبلغ دویست دلا ر برای جناب شجریان برای باغ هنر بفرست ...خندید هیچگاه هم نفرستاد ! میدانست که چقدر اورا دوست دارم . روزی بمن زنگ زد وگفت میدانی شب گذشت پروفسور *سین* را به شام به خانه ام دعوت کردم شجریان هم آمد ....گفتم دروغ مگو شچریان درخارج است اگر هم درایران بود بخانه تو ومحفل تو نمی آمد ...گفت نه پسرش آمد ...گفتم پسرش هم نمی امد اینهمه دروغ مگو تو با ان پروفسور ارتو پت وخلیفه ارتباط داری آن خانواده خودشانرا کنار کشیده اند ......... امروز غمگینم خیلی هم غمگینم بخصوص که ا این روزها دیگر رنگ آفتاب را نخواهم دید آفتاب درتابستان بخانه من میاید درزمستان رویش را به سمت دیگری میکند باید مانند پیاز خودم را درون چند شال ولباس بپیچم .........وعصر به سلمانی بروم !!!! زندگی شیرین است خیلی هم شیرین مانند زهر هلاهل . پایان
ثریا / اسپانیا
جمعه 15 اکتبر 2020میلادی /مهر ماه 99 .
د
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر