شنبه، آبان ۱۲، ۱۳۹۷

طعم ایرانی

امروز در خبرها خواندم سه کشور اروپایی که هنوز حمایت تجاری خود را با ایران  ادامه میدهند  یکی ارباب خودمان انگلیس است ودو دیگربرادر ناتنی های خودمان فراتسه وآلمان  خوب اگر اینها دست بکشند  با آنهمه آشغالهایی که از ایران صادر شده  چه باید بکنند ؟
رپوز گذشته برای خرید برنج هندی یا پاکستانی که دیگر فرقی برایمان  ندارد به تنها مغازه هندی اینشهر   رفتیم ومن مستقیم بسوی انبوه برنج ها  رفتم دیدم مردی از  زیر یکی از قفسه گفت  :
سینورا  مواد غذایی ایرانی هم داریم !!دخترم پرسید از کجا دانستید ما ایرانی هستیم ؟  گفت سینورارا من خوب میشناسم مشتری ماست  ومارا بسوی یک قفسه برد که محصولات بسته بتدی شده ایرانی غریب وار در کنار بسته های تونسی ومراکشی خوابیده بودند .
دخترم از دیدن قوطیهای قورمه سبزی همان نبود غش کند با گوشت یا بی گوشت ؟ گفتم هیچکدام با سبزی خشک را برداری اگر در میانش علف هرزه سمی نباشد بهتر است  قوطی های خورش آماده با گوشت چه بسا گوشت الاغ باشد یا ماهیچه یک گربه  یا سگ سر انجام از هول حلیم در چاه افتادیم سبزیجات خشک لیمو عمانی زرشک چینی کشک انجیر تونسی ودو پاکت برنج یک شیشه خیار شور ایرانی  بطرف صندوق رفتیم  بلی خیلی ارزان بودند چیزی نزدیک به هفتاد یورو ی تاقابل اما من چنان ذوق وشوق دخترکم را دیدم  تسلیم شدم بی آنکه به تاریخ های آنها نگاه کنیم  جلوی صندوق فروشنده رفت یک پاکت یک کیلویی برنج را آورد وگفت ;
هیچگاه از این مصرف کرده اید ؟
نگاهی به پاکت انداختم  تازه بود با نامی نا آشنا محصول هند فروشنده گفت این را بشما کادو میدهم ببرید اگر خوشتان آمد بعد از این از همین برنج استفاده کنید  بیچاره از اینکه مشتی آشغال تاریخ مصرف تمام شده را بما داده بود لابد دلش سوخت .بهر روی برنج را در خانه باز کردم و به راستی پس از سالها فهمیدم برنج یعنی چی وچه عطری وچه بویی وچقدر کشیده وبلند پاکت آنرا نگاه داشتم  دیگر از برنج های ژنتیکی سوپر ها دچار حال تهوع شده بودم منهم قوت لایموتم برنج بدون روغن است !!!!برای همین هم هیچگاه قورمه سبزی در خانه نمیپزم چربی برایم سم است همه غذاهای من بدون روغن ویا چهار قطره روغن زیتون  ومتاسفانه امروز  در همه مواد غذایی از روغن پالم که بسیار خطر ناک است استفاده میکنند مزارع ذرت همه نابود شده اند  انگور وهسته آن که چندان روغنی ندارد  بهر روی  ناهاری در یک رستوران کارگری بین بناها  با پاهای گچی ودستهای گلی آنها خوردیم وخوشحال که با مواد غذایی سر زمینمان  بخانه بر میگردیم
بیشتر این بسته بندیها در آلمان  ودرهمان کارخانه معروف رب انار انجام میگیرد ویا از طریق هند وارد لندن میشود همه را در مراکز هندی نشین باید خرید واینجا؟!؟ مسئولیت مسموم شدنمان  با خودمان است .
شنبه  چهارم  نوامبر 
ثریا  از ”لب پرچین”!!!!!!!!!