امروز این تصویر با به همراه یک قطعه کوچک از دیوان شرقی " گوته" در یک جایی گذاشتم .
از تصادف روزگار تولد یکی از صاحبان رسانه ای معروف ای بود که من برایش پیام تبریک فرستاده بودم واو این نوشته وپیام مرا دیده بود وحال امروز داشت درباره اش سخن میراند سپس باو خبر دادند که پدر یکی از همکارانش فوت شده برنامهی را نیمه کاره رها کرد ورفت .
در طی برنامه چند با ر مرا به گریه انداخت ، البته اورا از خیلی سالها میشناسم مرحوم نادره افشاری بارها بمن پیشنهاد کرد که نوشته هایم را باو بسپارم تا برایم به دست ادیت وسپس چاپ بدهد ، آنروزها گفتم :
نه ! عزیزم همان تو که کتاب چاپ کردی بس است من همان دوکلمه را هم که درپنهانی مینویسم وخدا نکند نوک قلمم ( ببخشید ماووس ، ویا دکمه )به گوشه ای بربخورد فورا مورد سر زنش قرار میکیرم وهمه چیز بهم میریزد .
حال امروز دیدم که این مرد نازنین با بیماری شدیدش داشت همان گونه میاندیشید که من فکر میکردم ، او گفت "
ما فراموش کرده ایم که بگوییم دوستت میداریم ، همیشه با هم رفتاری خصمانه داریم ، همیشه از هم فراری هستیم ، واگر از لباس کسی خوشمان نیامد همه چیز او به نظر ما زشت و تهوع آور است ، و ادامه صحبتهای او باعث شد که مرا به گریه بیاندازد به تازگی خیلی زود گریه ام میگیرد ، گویا ما مردم که درخارج نشسته ویا زندگی میکنیم کم کم احوال و افکارمان نیز دچار سرگردانی میشود روحمان که بکلی از جانما ن پرواز کرده و فراموش کرده ایم مهربانی یعنی چی ، دوستی یعنی چی و عشق به همنوع یعنی چی و بطور خلاصه کمک کردن یعنی چی هرکدام درگوشه ای پنهان شده ایم مانند موش درون سوراخ ونامش را گذاشته ایم زندگی مثلا ! وحافظ منافع خودیم که مباد به آن آسیبی برسد !!!
امروز دیگر برای من واو هر دو دیراست که من بخواهم تقاضای گذشته را بر زبان بیاورم درآن زمانی که من نشستم به نوشتن مردم هنوز حال وهوای کتاب خواندن را داشتند امروز همه در یک دایره که نامش سیاست است چرخ میخورند ، آه با فلانی نرویم ممکن است خطراتی برایمان ایجاد شود ، همه درپی منافع میباشند منافع کجاست وطرف نامش چیست ؟! وهمسرش کیست !
خودما نرا به شاه مرحوم میچسپانیم ودیگری به مصدق وسومی به حزب توده چهارمی به قبیله مجاهد وبجان هم میافتیم تا یکدیگر تکه تکه کنیم وسپس راحت مانند دراکولا که خونی را نوشیده ومست شده تکیه به دیوار ویرانه خویش میدهیم .
هیچکس محکم سر جایش نه ایستاد ونه نشست .
در حین برنامه یک مصاحبه از شاه پخش کرد واقعا حظ کردم چه اعتماد به نفسی وچه زیبا وچگونه تنها لباش حرکت میکردند با خبرنگار انگلیسی وامروز انگلستان را پیش بینی کرد اما هیچگاه بفکراو خطور نمیکرد که سر زمین پدریش که آنهمه برایش زحمت کشیدند بجایی سقوط کند که زنی برای پس گرفتن اموالش خودشرا جلوی بانگ به آنتش بکشد ویا نماینده مجلس خودشان بگوید :
اول انقلاب ده هزار زندانی داشتیم حال دویست هزار زندانی وهنوز داریم مجوز میگیرم که تعداد زندانهارا زیادتر کنیم بی آنکه احساس کنیم آن زندانی وخانواه اش نان میخواهند لباس میخواهند مدرسه میخواهند ما اول انقلاب گفتیم زندانهارا به دانشگاه تبدیل میکنیم حال دانشگاه را به زندان مبدل ساخته ایم >
او یک نماینده مجلس اسلامی بود حال چه برسرش خواهدآمد خدا داند و یا مامور پلیسی که داشت حکم میکرد مردم را کتک نزنید اورا بسویی پرتاب کردند .
ایا شاه امروز را حتی درمغزش پیش بینی کرده بود؟ او تنها میترسید که سر زمینش تجزیه شود وترس او بیمورد نبود . درآگهی ها یک قوطی آب میوه محصوص _ (یونیون گلف / عربستان ) نیز به تمایش گذاشته شد .
دیگر ذکر مصیبت بس است .
حالا آن پسرک دیوانه برای سرگرم کردن مردم خودکاررا میان انگشتانش میچرخاند که چرا شاهزاده از بردن نام خلیج پارس خودداری کرده است ؟!.
نمیدانم واقعا نمیدام من هیچ عوض نشده ام ، تنها از خیانت ودورویی بیزارم ومتاسفانه هردوی انها همیشه سرراهم قرار دارند .و من نمیتوانم مدرس و یا معلم جامعه باشم ، همین قدر که بتوانم مغزم را بکار بیاندازم تا دچار روان پریشی نشوم خودش هنر بزرگی است .
پایان . دلنوشته امروز / ثریا . اسپانیا /
ونوشته ام این بود "
با اینکه دانش و خرد سبب نمود و برترین نیرو برای آدمیان است ، اکنون تو باید به کمک جلوه های افسون و سحر از اهریمن نیرو بگیری "
دیوان شرقی " گوته"////////
"
