بی توا ما ، همه را زجهان برون راندم
بی تو اما ،
آسمانم سنگین وتاریک است
بی تو آما ، خوشه های ناشکفته درون باغچه
در گرو باد نشستند
بخت من نه خندان بود ونه روشن
همه شب بود ، گل وسنگ
همه دل داده به آوای شباهنگ
من ، خسته اما درنهایت نشستم باندیشه تو.
---------
نه ! نمیدانم از کجا شروع کنم وچگونه شروع کنم ، درعالم بیخبری راه میرفتم ، که بچه ها آمدند ، نوه ام برای دو هفته تعطیلی به همراه دوستش آمد برایم تخم مرغ شکلاتی وکارت تبریک ایستر آورد ! حالم داشت بهم میخورد ، سرم گیج میرفت ، تازه از رختخواب بیماری برخاسته وضعف شدیدی عارضم بود ، یخ کرده بودم ، گویی همه خون بدنم را کشیده بودند ، گویی مرده ای بیش نبودم ، تمام شب درد داشتم بیدار میشدم قرصی میخوردم ومیخوابیدم ، نه گرسنه ام بود ونه تشنه ، تنها ضعف داشتم ، صفحه " یوتیوب" که گاهی فیلیم از آن تماشا میکردم فیلتر شد وتنها میباید به آهنگهای هزار سال پیش دیگران گوش بدهم واو آنمردیکه در افکارم باو دلبسته و امید داشتم پیشرو راهی پر خطر باشد ، نبود یک بچه بود ، یک حریف دغلباز بود ، بیهوده به دیگران رو انداختم که "
حمایتش کنید او میتواند ، نه او نخواهد توانست او دنبال شهرت است ، دنبال کاسبی است ودنیال یک ارتش مجازی .......
---------------------
خودم را از اودور کردم .
با زنشستم نومید وناله کردم که ای سرزمین جانت درخطر است .
عیرتت کو ای بلبل پیمان شکن
کین نسیم از سر حجابم را گرفت
باز شدم همان طفل مکتب وهمان اندوه دیرینه ، نهیب زدم بخود که :
ای زن ، فراموش کن ، چهل سال از آن سرزمین بیرون آمدی خیلی دلت تنگ شد برو هندوستان، برو پاکستان ، برو ....
ایکاش میشد میرفتم تاجیکستان وخاک رودکی را زیارت میکردم وبوی جوی مولیانرا استشمام کرده شاید جانی میگرفتم .
ابر بیشرم از درون حجله گاه
نو عروس مهتابم را گرفت
موج بر کشتی قناعت هم نکرد
با چه گستاخی حبابم را گرفت
کام خشکم تازه میشد با سراب
کام ناپاکی سرابم را گرفت
سوختم از التهاب وتشنگی
دستی آخر مشک آبم را گرفت
مرثیه چون با کلامم خو گرفت
وای بر من از من ربابم را گرفت
واپسین دم غربت پیری زمن
با چه حرصی التهابم را گرفت
-------
به پایان آمد این دفتر ، اما حکایت همچنان باقیست .
ومن چه ساد لوحوناه باز دل بخرمن مهتاب سپرده بودم .پایان
دلنوشته امروز / شنبه 8 آپریل 2017 میلادی /
ثریا / اسپانیا .
