همه چز به آرامی پیش میرود ،
گویی زندگی دارد کمرنگ ترین نمونه هایش را به نمایش میگذارد ، زندگی رو به عقب کرده ، مردم عقب تر میروند ، میدانند دیگر درجلو خبری نیست همه چیز درتاریکی فرو رفته دورخود میچرخند ومیگردند اگر احوالی برایشان پیش آمد چند انفجار هم برای سرگرمی خود ودیگران ایجاد میکنند کشته میشوند میخواهند قهرمانانه بمیرند و.... ، بی حرمتد میمیرند .
به زبانی دیگر ، همه چیز مانند سابق پیش میرود واگر درجایی علفی صلح آمیز سر برآورد از بیخ وبن آنرا میکنند دور میاندازند چکمه های مامورین امنیتی برای پایمال کردن آن آماده است .
آه ! صلح ! با کلماتی مسیحا وار همچنانکه در ایام کریسمس آنرا با آواز میخوانند ، مسیح وار ، اما چشمها بسوی نقطه ای دیگر .درمحلی دیگر متمرکز شده است سرنوشت بشر رسیدن به نقطه ایست که از میان خروارها خاک وخاشاک برخاسته وراه نفس را گرفته است .
همه میدانیم با شروع یک عجزه مخوف ترین ووحشتناکترین مصیبتی را که بشر تا امروز احساس کرده است در انتظارش میباشد
امروز ما در ترسناکترین ، خونین ترین وبیرحمترین وتلخ ترین ایام دورانمان بسر میبریم وهمه اینرا میدانند اما هرکسی بنوعی آنرا در ظاهر کتمان میسازد ، امروز کشتارها دسته جمعی شده است گمانها وبا امیدها فرق کرده اند وهمه دریک اردوگاهی بسر میبریم که اقلیتی نیست اما عمومی هم نیست وعده ای هنوز به پیروزی خویش امیدوارند ، کدام پیروزی؟ بر کدام ملت ودرکدام گوشه دنیا ؟.
هیچکس بجز عده معدودی متعصب ونا خوش ایند یا جانیان فاسد اصرار براین جنگ وکشتار ندارند بهره میبرند واین نشان میدهد که ما انسانها تا حد بی تفاوت وتنبل شده ایم درجایی درعمق وجودمان جنک را تایید میکنیم اما اکثریت ترسو وافکارشان را بسوی دیگری پرتاب میکنند اینکه بنشینی ونوشتار دیگرانرا جلوی رویت بگذاری وکتابی بنویسی دردی از جامعه دوا نمیکند انسانهایی که درمیان انواع رنجها بوده اند عده ای ممکن است از من برتر باشند اما دریک موضوع تجربه من به موارد گذشته بیشتر میچربد من سالهای پیش با ناسیونایستها ، کومنیستها ، رویهم رفته هر ایسمی !! برخورد داشته ام وتنها نجربه کسب کرده ام نه زیر سلطه شرق رفتم ونه غرب تنها تجربه اندوختم .
امروز نمیتوانم برای دوستان بنویسم ویا گفته های شمارا درک کنم خشم شما به نوشتارهای من گاهی تا حد معینی بالا میرود وسپس دوباره آرام میگیرید سعی دارید مردم را گناهکار جلوه دهید درحالیکه خود یکی از هما ن مردم هستید با قوانین وقالبی که از آن ساخته شده اید شما پادشاه را بیرون راندید ویک جمهوری من درآوردی را جایگزین آن ساختید واین جمهوری کم کم تبدیل شد به هما ن یکه تاریها ویگانه پرستی ها وامروز در وضع فلاکت باری اسیرید وبخود امتیاز میدهید که بردیگران سرید .
نه ، من بیطرف ماندم اما از عقیده خود هیچگاه عدول نکردم وپایین نیامدم وهنوز هم بر سر عقیده خود پا برجا هستم .
عید با بی حرمتی ولوس درمیان سیل وباران باد وبرف گذشت برای من گذشت وهمان یکهفته کافی بود امروز اولین روزیست که توانسته ام پشت میزم بنشینم وبنویسم اکثر روزهایم درتختخواب میگذشت بین خواب وبیهوشی .چیزهایی روی کاغذ نوشته ام اما نمیتوانم آنهارا بخوانم . پایان
ثریا ایرانمنش " لب پرچین " / اسپانیا / 27/03/2017 میلادی/.
