مولانا شمس تبريزى
آن ره كه من آمدم كدامست
تا باز روم كه كار خامست
يك لحظه ز كوى دوست دورى
در مذهب عاشقان حرامست
اندرهمه شهر اگر كسى هست
وآلله كه اشارتى تمام است
گفتم مگر رهى است آسان
در هر قدمى هزار دامست
آواره دلا ، ميا بدين سو
آنجا بنشين. كه خوش مقامست
آن نقل. گزين كه جان فزايست
آن باده طلب كه با قوام است
باقى همه بوى ورنگ و ونقشت
باقى همه جنگ و ننگ ونامست
خاموش كن وز پاى بنشين
چون مستى ، اين كنار بامست
اى مفخر دين شمس تبريز
جان ودل من ترا غلامست
سه شنبه
