شهر ما شهر شما

 

جناب " ال سید" را حتما خیلی ها میشناسند .

رودریگوی قهرمان  که با جنگ وجدال وگرفتن کمک ازاعراب  بدوی توانست تاج فرنادز اول را باو برگرداند خوب درعوض اورا به آوارگی وتبعید متهم کردند داستان مفصلی دارد که دراینجا  مجال گفتگو درباره آن نیست .

 دراین شهرک کوچک ما  یک برج قدیمی هست که آنرا گل آذین کرده اند چمن کاشته اند وصلیب گداشته اند چراغانی کرده اند ودر کنار ن کنسرت میگذارند ومح زیبایی است برای جلب توریست ، نزدیک دریا وافسانه آن این است که ال سید شبی رادراین برج بسر آورده واز ازآنجا راهی المریا شد تا بتواند سر کرده اعراب را ببیند وغیره و

حال این از افتخارات این شهر است ویک ایستگاه اتوبوس را هم بنام ال سید گذاشته اند هرچند ملت اسپانیا چندان چشم روشنی باو ندارند با اینهمه از افتخارت گذشته شان نگهداری میکنند.

هنوز آن آسیاب بادی دون کیشوت درزادگاهش بر پاست . حال افسانه بوده یا واقعیت اما به افتخار نویسنده بزرگشان جنداب سر وانتس آنرا نگاه داشته اند و.....

دیروز درخبر ها خواند م که خانه رضا شاه کبیررا میخواهند ویران کنند .

مردی که ایرانرا از زیر خروارها شپش وسفلیس وکثافت بیرون کشید دانشگاه ساخت ، زنانرا حرمت گذاشت امروز مقبره اورا ویران ساختند وبرای یک هندی که هیچ ا حساسی نداشت و

 مرگ را به ارمغان آورده بود بزرگترین آرامگاه جهانرا برپا کردند وحال  بجان خانه رضا شاه بزرگ  افتاده اند .

هدف معلوم اسنت پرانتز زیبایی که بین استبداد ناصر الدین شاهی وملاهای آدمکش  باز شده بود باید بکلی پاک شود واز صحنه روزگار محو گردد که خوشبختانه هنوز با کمک رسانه های نوین این پرانتز باز است .

وامروز در اینستا گرام شخص محنترمی که خطاط بود ونوشته های زیبایی داشت از شعرای بزرگ خودرا کنار کشید وگفت من میل ندارم این خطوط زیبا  با مرکب وکاغذ اعلا به دست سیاسیون نا دان بیفتند  وزمانی که رفتم تا کامنتی بمناسبتی  روی یک صفحه بگذارم از فحاشی وبد گویی ها حالم بهم خورد  بیشتر آنها زن بودند حالب این است که همه اعضا ی نا پیدای خودرا حواله آن گوینده بدبخت کرده بودندودیگران مردانی  بودند که  آن جواهر ناچیز درون  شلوارشان  را حواله میدادند .

پوف ....

واقعا حالم بهم خورد این فرهنگ پر بار ایرانی است که حال میل دارد با تغییر رژیم دوباره جنگهای داخلی را شروع کند وتجزیه طلبان مانند گرگهای گرسنه در کمین نشسته اند .

خوب تا اینجا بمن مربوط نمیشود من اجازه نمیدهم که کسی بمن توهینی روا دارد برای همین هم اکثرراهها رابسته ام احتیاج چندانی به این   چند نفر دنباله روی منند ، ندارم چون به آدمها احمق احتیاجی ندارم واین روزها تعداد احمقها بیشتر شده تا انسانهای والا وبقول آن جناب |زا مبی ها | .

(حال نمیدانم  رییس جمهور برگزیده زیبای من برای کدام ملت داری جان فشانی میکنی ؟ برای  آنهاییکه ترا بباد فحاشی وتمسخر گرفته اند وتو با یک شمشیر چوبی میخواهی به جنگ کرکسها بروی ؟  شاید شمشیر گداخته تری در آستین پنهان داری ومن یخبرم .)

چه پرانتز زیبایی باز شده بود چه مردان نازنینی داشتیم وچه زنان نازنین تری حال بهترین  زن ما آن کوکب خانم عبادی است که از زندانیان گوانتانامو حمایت میکند !!! وجایزه نوبل را برایش خریدند گویا یک جناب دکتر هم کاندیدا شده است واین دکتر کسی غیراز آن پروفسور معروف وپزشک دست آن مرد چلاق نیست نامش هنوز افشا نشده اما بخوبی معلوم است که هم اوست جاسوس دوجانبه .

بهر روی دلم گرفته بود واین دل گرفتگی هیچگاه باز نخواهدشد وتا روز مرگم با من است . قرار بو تولدم به سفر بروم حوصله  نداشتم بهم زدم درهمین عار تنهایی مراسم پر شکوه  شش  بعلاوه پنج  را میگیرم !!! پایان 

ثریا / پنجم ماه می 2017 میلادی . اسپانیا /.دلنوشته های امروز یا دلتنگیها !ث

میهمان دنیا

باغ ما د رطرف سایه دانایی بود

باغ ما جای گره خوردن احساس وگیاه 

باغ ما نقطه برخورد دو نگاه 

وقفس آیینه بود .......| سپهری|

خوب میدانم لال بودن یعنی چی ،  به همین دلیل نگذاشتم آنها که قدرتمند تراز من بودند  مرا به چاه فراموشی بیاندازند وخاموشم کنند .

آنکه مرا  شکنجه روحی میداد از درد  ، مرا لال میساخت ، اما باز فریادم گوش فلک را کر میکرد،

دردی که میکشیدم  تنها آنهارا درکلمات وحروف بجای میگذاشتم  وآواز وطنین موسیقی وکلامش به دنیا می فهماند که من صاحب دردی هستم .

نه پیشانیم چین خوردگی یافت  ونه چهره ام درخاموشی خفه شد  ، از درد تنهایی  تنم وپیکرم رنج میبرد  ومن بخود میپیچیدم .

امروز نیز خاموش ننشستم ، ولال نشده ام ونخواهم گذاشت زبانم را ببرند  اینها که بر اسب مراد سوارند  هیچگاه معنای واقعی یک کلمه را نمیدانند  وزیبایی ورسایی آنرا احساس نخواهند کرد  حرفهای خودشان لبریز از پوچی که با پیچ وتاب آنهارا به زوردرحلقوم دیگران میکنند وسپس دیگران لال میشود ویا خفه .

گفته ها ونوشته های من آرامنند مانند یک جویبار  ملایم در کنار بوستانی میغزد وجلو میرود  سپس دوتا میشود وچندتا وسر انجام هزارها میشود  انسانی با شرف خم میشود وآنهارا برمیدارد  تا چین خوردگی آنهارا از هم باز کرده بصورت یک رشته مروارید  درخشان گرد هم پچیند  دراین چین خوردگیها نه تزویر است ونه ریا ونه فریب ونه از بوی گند سیاست لبریز.

بعضی از اوقات دلم میخواهد به قعر فراموشی بروم  تنها به اوج شنوایی برسم  گفتن ، نوشتن بیفایده است  سروکارم با آنسانهای والایی نیست  هر گفته ای سر جای خود خشک میشود  وهرچه بیشتر بگویم کمتر شنونده خواهم داشت باید بازار هوچی گری را راه انداخت  فریاد کشید خودرا از این آغوش به آغوش دیگری پرتاب  نمود بازیچه  شد ، حقیر شد، تا بتوانی صدایت را بگوش احمقها برسانی ، دراینجا  باید بگویم من به احمقها احتیاجی ندارم شنوندگان من عاقلند  هر چه جلو تر میروم بیشتر درتب وتابم  وامروز این کلماتند که درد میکشند ودردهای مرا نیز باخود حمل میکنند   ودردها ورنجهایم را  به زیبایی ورعنایی میارایند  گاهی نمیتوانم جلوی لال بودنم را بگیرم وفریادم را بگوش  جهان میرسانم .

من در  کنار مردمی نشستم که ناگهان همه باهم یکصدا ، خاموش شدند  هیچکدام حرفی برای گفتن نداشت ، شعری برای خواندن نداشت  وزمانی که من فریادم را بلند کردم همه گوشهایشان را گرفتند ورفتند  اما من گفتم ونوشتم  این من نبودم این فریاد ظلم وستم بود ، نابرابری ها بود  زور بود  که فریاد میکشید  ،...دراین معرکه بازار ودراین مکاره بازار این فریب بود که  فریاد میزد  مردم دور فریب جمع شدند  گوشهایشان را برای شنیدن سخنان واطوارهای او باز گذاشتند  آنها دیگر درآن زمان احتیاجی به مترجم نداشتند فریب با دستهایش ، چشمانش ، لبخند ، وچشمک زدنش  همه چیز را درگلوی آنها مانند یک لقمه لذیذ فرد میکرد و......سپس همه خفه شدند.

پیر مرد نام با مسمایی بر روی آن فریب گذاشت " اسیر عشوه ننگ آرایی " .

وآنهاییکه درپشت سر او بودند  همچنان هستند  ودرجایی ناگهان گویی همه جهان خاموش میشود  واستبداد  با اعلامیه آزادی ودموکراسی  آوایی نا موزون سر میدهد  وسپس همه همچنان درخاموشی خود فرو میروند یا درخواب مرگ ، کم کم راهشان را کج میکنند ومیروند تا به دیوار فریبی دیگر برخورد کنند . ث

آب پیدا بود ، عکس اشیاء  درآب ، 

 سایه گاه خنک  یاخته ها درکف خون 

شرق اندوه نهان بشریت 

فصل ولگردیها در کوچه  زن 

بوی تنهایی درکوچه فصل  

دردست تابستان یک بادبزن پیدا بود 

عشق پیدا بود ،  آب پیدا بود 

عکس اشیاء درآب  

سایه گاه خنک یاخته ها همچنان درتف خون .

پایان 

ثریا ایرانمنش » لب پرچین « اسپانیا . 05/05/2017 میلادی /.

شب دوشین

شب گذشته شب بدی را گذراندم ، خیلی بد ، 

نزدیک ساعت پنج صبح بود که با فریاد ، نه ، نه ، ازخواب پریدم ومشت محکم همسایه دیوار به دیوار اطاق خوابم که  با شدت  بر دیوار میکوفت مرا دچار سر گیجه کرده بود .

چی بو ، نقشه ایران ، بصورت یک گربه زنده وبزرگ که داشتند آنرا قطعه قطعه میکردند  سرش جایی افتاده بود پیکرش سه تکه شده بود وپاهای درگوشه ای بچشم  میخورد ومن فریاد میکشیدم ، نه ، نه، نه،  .....ساعت حدود پنج صبح بود ومن میان ملافه هایم میلرزیدم .

میل ندارم از کلمات  دیالکتیک استفاده کنم  خیلی ساده  وروشن  مینویسم که امروز آقایان به " کو...." خوردن افتاده اند !! 

- بلی  انقلاب  ما دزدیده شد 

- بلی انقلاب ما از با کورتاژ بیرون آمد!!!

- بلی چپ ما شناختی از مردم دهات اطراف وکارگران نداشت ! 

بلی وبلی وهمچنان این بلی ها ادامه دارد وسر انجا م یا مرگ یا ازادی ! خنده دار است  از کدام ازادی سخن میگویید  چه آزادی از این بهتر که هر کدام زیر سایه یک دولتی نشسته اید وراحت میخورید دوره دارید خواننده دارید نوازنده دارید وزمانی که به ایران برگردید باز دلتان  هوای چلو کباب کنار رودخانه تیمز یا اقیاتوس آرام ویا کوههای سوییس را میکند  هوس کازینوهارا  دارید  هوس دختران زیر سن قانونی را دارید !.

 برای چی انقلاب کردید؟ چه چیزی را میخواستید بخودتان ثابت کنید ؟ جماعت روشنفکر که از خاله زنکهای بیسواد جنوب شهر کمتر میدانستند  با خواند ن چند کتاب از نویسندگان امریکای جنوبی واسپانیای درهم ریخته وایتالیای درهم وزیر لگد مافیای مواد ومد وزن  ، خودرا بر تراز همه میدانستید وهیچگاه به آن ستاره هایی که یکی یکی زیر پایتان خاموش میشدند نگاهی نمی انداختید ، نه ، به زیر پاهایتان  نگاه نمیکردید به اسمان چشم دوخته بودید که از طرف حظرات برایتان لقمه ای پرتا ب کنند وشما ومارا بکشند .وسر زمین مرا به یغما ببرند ومشتی بیگانه را به سر زمین بیاورند تا جای شما آقایان روشنفکر را بگیرد .

 هنوز از یاد آوری خواب شبانه ام دچار پریشانیم .

میبایست به درمانگا ه برای چک آپ سالیانه میرفتم  رگهایم خیلی باریکند به سختی از زیر پوستم دیده میشوند ، بنا براین دعا میکردم گیر یک پرستار پیر غرغرو نیفتم وتصادفا امروزدختر جوانی که تازه  آمده بود با چه حوصله ای دنبال رگها میگشت سر انجام باو گفتم میتوانی از پشت دستهایم خون بگیری خوب وسایل مخصوص میخواست دستی به پوستم کشید وگفت آب مینوشی ؟ گفتم کم ، از آ ب بیزارم درعوض چای وقهوه ومیوه مینوشم ومیخورم گفت نه باید آب بنوشی پوستت به خشکی زده است ، اوه پس از گرفتن خوق به یک کافی شاپ رفتم یک نیمه صبحانه ای خوردم تا بتواتم بخانه برسم واز ترسم دولیوان اب سر کشیدم وسپس قهوه را درست کردم با کمی مربای "به "صبحانه خوردم تا لرزش بدنم کم شود اما این لرزش از خون آزمایشگاه نیست این لرزش از آینده تکه تکه شدن گربه ام میباشد . اینهمه سال نویسندگان ، شاعران ، طنز نویسان چه غلطی کردید غیر از آنکه نگاهی به بازار ارز بیاندازید   وپولها را  تبدیل به معاملات املاک کنید وحال گنده گنده بنشیند پشت میزهایتان وگنده گنده حرف بزنید وخودرا صاحب جاه ومقام واختیار مردم  بدانید چهل سال مردم را دربیرون سر گرم کردید این ماموریت شما بود من خر نبودم هیچگاه هم خرشما نشدم .

روزی وروزگاری در مجله " پر" که درواشنگتن به همت دوستی از نوع چپ ها ودوست همسر سابقم بود مقاله مینوشتم برایش بطور خصوصی نوشتم که شما هیچگاه به زیر پایتان نگاهی نیانداختید واگر کسی جزئی از شما نبود ویا کمی بهتر میدانست اورا کوبیدید وبسوی سراب رفتید  همه چیز از نظر شما بازاری وبیسواد وخاله زنکی بود تنها مادر من ( یک حکیم) بود که باو احترام داشتید ودر عمق وجودتان میدانستید که دارد راست میگوید وشما پسران جوان به آن »مادر بزرگ جاسوسه که به ماموریت آمده بود « بیشتر دل بستگی داشتید تا مادر من که شمارا دعوت میکرد به خانه خودتان ، به میهن خودتان ، به خاک خودتان خیانت نکنید . نه مادر من زبان شمارا نمیدانست اما شعور وفهم او از همه شما بالاتر بود من فرزند آن مادرم وفرزند خاک ایران وکوههای سر بفلک کشیده واتشکده هایی که کم کم خاموش شدند وجایشان را  به اهریمن دادند .

امروز دیگر ذکر مصیبت است واگر هم کسی چیزی مینویسد مانند من تنها برای خالی کردن عقده های درونیش میباشد .تنها یک چیز را میتوانم با تمام وجودم وبا افتخار بنویسم که هیچگاه مانند شما نبودم ونشدم ونخواهم شد ، تنها به فکر حفظ ارااضی وطنم میباشم ، اگر چه نتوانم هیچگاه به آنجا برگردم اما  آن خاک متعلق به اجداد من است نه بیگانه .

امیدم این است که کابوسهای شبانه من از روح ومغزم پر بکشند ومن بخواب خوش مستی فرو روم و به عشق بیاندیشم وبه عشاقی که دیگر دراین دنیا نیستند. پایان 

ثریا ایرانمنش » لب پرچین« . اسپانیا . 02/05/2017 میلادی /.

-

شهرک ما

بقول  یک بانوی نویسنده سیاسی  منهم گاهی جو گیر میشوم ودلم میخواهد بنویسم . اما وارد درگاه سیاست نمیشوم چون نه شعور سیاسی دارم ونه درس  آنرا خوانده ام ونه عضو گروهی یا حزبی یا مسلکی بودم .

من بودم وطبیعت  ومن بودم وعشق به انسانها گاهی دست وپایی وغلطی زدم وزود خودرا بیرون کشیدم  به بقیه کار ندارم آنچنان درگیر مشگلات زندگی بوده وهستم که تنها چیزی را که فراموش میکنم همتن باصطلاح چنبشهای گوناگون است من تنها یک تماشاچی در کنج حصار تنهایی به آنها مینکرم چرا که دیگر از من ونسل من گذشته است .

امروز هوا بسیار عالی گرم  ودر دلم آرزویی موج میزد  که از کوه بالا بروم  ورفتم به شهرک رسیدم  تقریبا دوسه سالی بود که نرفته بودم به آن غار معود  گم شدم شهررا نمیشناختم انبوه اتوبوسهای توریستی که از سراسر اروپا وخاور میانه وشرق آسیا امده بودن  میدانهای وسیع فواره ها وساعت آفتابی  سه پارکینگ پنج طبقه سالن کنسرت   باورم نمیشد نه باورم نشد مدتی  سرکردان ایستادم بلی همان ده کوره بود با آن غار خرابه حال  بر پشت د ر ب طلایی آن نوشته بودند  اینجا عکس گرفتن موقوف بلند حرف زدن موقوف تنها برای دعا وروشن کردن شمع ه وگذاشتن گل مجازید به درون بیایید  جوانانی روی نیمکپهای طلایی نشسته بودند وتسبیح میانداختند  ای داد وبیداد  آن بانوی راهبه گم شد ؟  میدانی وسیع و بزرگ با فواره های سر با آسمان کشیده  انسان گمان میکرد درمیان حوض کوثر ایستاده است .

  رستورانها پر  باخودم گفتم که خلایق هرچه لایق  چند سال پیش از این جاده خاکی سر. بالا میرفتیم ونان دهاتی میخریدیم وکوزه هایمان را از آب چشمه سار. پر میکردیم حال شهرکی شدت بود با ویلالهای شیک میان دره های سر. سبز محلات خصوصی  همه چیز زیر ورو. شده  بود  نگاهی به ساعت آفتابی کوچک انداختم  چندین سال پیش ما در پارک ارم شیراز ودر میدان  شهر تهران ساعتهای گل وآفتابی داشتیم  حال همه جا سیاه پوش ویا به رنگ سبز نکبت ویا ویرانه شده  چه بسا رفقای آنسوی مرز یعنی هموطنان دیگر از امریکا کانادا آلمان  وسوئد وسوییس خسته شدند ودراینجا بیتوته کرده اند   .... دلم گرفت  آن ده باصفا حال تبدیل شده به یک شهرک توریستی بافروشگاههای  چینی و رستورانهای رنگ  وارنگ وموزه وغیره ......درعین حال تاسف خوردم اینها ساختند وما ویران کردیم حال تنها چند توریست گدای ژاپونی وچینی وکره شمالی  به اصفهان میروند تا بریونی بخورتد ومسجد وگنبد تا را تماشاکنند  ویا نه بقیه اش بماند !!!..  بدون هیچ سرویس بهداشتی ویا کنترلی روی مواد غذایی زیر نگاه مامورین گشت ارشاد که مبادا طره  ای از زلف  آن چپ چشمان بیرون بزند و خیلی چیزها .....  دلم گرفت  غمگینتر بر گشتم  درحالیکه صورت آفتاب خورده ام از اشک خیس شده بود  پایان 

دلنوشته امروز اول ماه می ۲۰۱۷میلادی

می دی / روزکارگر

شوری نه چنان گرفت مارا

کز دست توان گرفت مارا 

ما هیچ گرفته ایم از او 

اوهیچ از آن گرفت مارا 

اول ماه واولین روز ماه "می" وظاهرا روز کارگر است اما بیچاره کارگر دیگر حرمتی ندارد  امروز اکثر کارگران ارباب شده اوبرای آنکه بیاد نیاوزند که روزی چگونه زیست کرده اند کم کم  تاریخ را پاک میکنند .

[برو بابا این یک جنبش کارگری کمونیستی بود[ ، تو چقدر دلت خوش است بخیال آنکه کسی از کارگر وکارمند زحمت کش حمایت میکند  خیر قربان تمام شد ...... حقوق حقه آنهارا نیز نمیپردازند  بردگی مدرن بشیوه تازه .

من خودم کارمند بودم یک کارمند شریف ونجیب  وشرافت کاری داشتم بیشتر از حد خودم کار میکردم ، حتی کارهای جناب رییس را نیز انجام میدادم بجایش مینشتم  تا او بکارهای دیگرش !!! برسد به قراردادذها وباج گرفتن ها وغیره ......

روزی رسید که نشستم برتخت بانوی اول خانواده .... اما این بار از رتبه  اول کار مندی به کارگری سقوط کردم ظاهرا بانو بودم اما عملا یک کارگر بی مزد وبی منت . 

جناب ریاست  محترم پولهارا بخارج فرستاد ومن در خانه مشغول صرفه جویی بودم ، جناب ریاست محترم درخارج به بهترین کازینوها میرفت وبا زنان هرجایی میخوابید من درخانه مشغول روفت روب بودم  . اما مقامم بالا رفته بود!!! بدون حقوق تنها یک لقب داشتم همین وبس .

امروز دوباره زیر کابوسهای شبانه ام میلرزم وایکاش دست از سرم بر میداشتند دیگر لحظه به لحظه رسیده اند وخواب را ازچشمانم ربودند . نمیدانم روی تابلتم چه نوشتم مهم نیست  فقط نوشتم  تا دوباره بخوابم .

دردردل ما نمیکنی گوش

درد دل از آن گرفتم 

هشدار  که صرصر  اجل هان 

چون باد خزان  گرفت مارا 

مردیم وزکس وفا ندیدم 

دل از همه ، از آن گرفت مارا 

بهر روی  این روز برای کارگران شریف وزحمت کش مبارک باد حتی " گوگل هم " امروز به کارگران تبریک میگوید ! پایان 

ثریا ایرانمنش /»لب پرچین « / اسپانیا . 1/05/2017 میلادی /.

کوه آبی

کوه آبی  در. زبان بومی سرخ پوستان  لقب  ماساچوست  میباشد .

چرا باین فکر افتادم؟

بفکر سر زمین بزرگ خودمان که کم کم ما بومیان فرار کردیم وخاک ما به دست حمله کنندگان افتاد وروزی سر انجام برای خود میشود ایالات متحده بلوک شرقی وکوه البرز نامش عوض خواهد شدویا شاید اثری از آن به جای نماند .

به همانگونه که امریکا کشف شد  وتا اخرین بجا مانده سرخ پوستان از بین رفتند وبا کمک ساختن فیلمهای تبلیغاتی همیشه سرخ پوست مهاجم متجاوز وادمکش بود وافسر سفید پوست ارتش ایالات متحده ناجی  چه بسا روزی ای ننگ بر دامن ما یک یک فرزندان کوروش بنشیند .

امرود در ایالات متحده اثری از یک سرخ پوست وحتی فرهنگ انها باقی نمانده  قسمتی را ایرلند صاحب شد وبه سبک سلیقه خود شهری را بنا کرد و وشد ایالتی  سپس هلندی آمد فرانسوی آمدد اسپانیایی که اولین مهاجم بود جنایتها وکشتار وتحمیل زبان ودین خود به آن سر زمین دیگر بر کسی پوشیده نیست و بصورت افسانه در آمده است .

برده داری رواج پیدا کرد  همه دزدان وادمکشان   اربا شدند وسیاهان بدبخت ویا بومیان برده  تا جاییکه روزی یکی از آن سفید پوستان مامانی در یک گفتگو فرمودند :

خداوند ما سفید پوستانرا بصورت فرشته ها آفرید تا حاکم بر. سیاهان وبردگان باشیم  !!!

امروز ایالات متحده شمالی ارباب دنیاست  با مجموعه ای از ملیتهای مختلف که در آن مانند یخ درون آتش آب شده اند وقبله امال تیره بختان است. 

ما بومیان دور دنیا آواره ودر سر زمینهای دیگر یا کشته میشویم ویا خودکشی میکنیم. 

چه بسا به زودی فیلمهای وسترن شرقی هم روی پرده سینما خود نمایی کند وعده ای ریشو وادمکش را از سر زمینهای دیگر بعنوان چهره واقعی ما ایرانیان به نمایش بگذارند وما تبدیل شویم به موجود بدبخت فلاکت  باری که کارمان تجاوز وادمکشی است . 

تمرین ادمکشیها هم اکنون کلید خورد وفیلمها به زودی ببازار خواهند آمد ودر خارج بجای انکه بیاری هم بر خیزیم طرف غالب را گرفته ایم .

باز هم در پشت شیشه های جور واجور مینشینیم واز فرط بدبختی شرح  افسانه وشعر وشعور از دست رفته را به نمایش میگذاریم  ما بومیان بدبخت فراری از ستم دشمن وحمله  کننده گان.

زبان وادبیاتمان دگر گون شد بیگانه پرستی در. لباس دین بر ما حاکم شد  هریک فرد ایرانی فراموش کرد که ریشه او کجا بوده وهست یا خواهد بود  چای در استکانهای کمر باریک ناصرالدین شاهی ،چلوکباب قفقازی، آبگوشت عربی، عرق روسی وویسکی اسکاتلندی  پارچه دست باف چین  اتومبیل ساخت کره واسلحه ساخت ایالات متحده ....این است فرهنگ ما ایرانیان ....و از همه مهمتر فریب ،دروغ،ریاکاری،دزدی،و......داستان همچنان ادامه دارد .

پایان 

ثریا /اسپانیا/ یکشنبه ۱/۵/