بقول آن پیرمرد :
با درودی دوباره ، آری آنرا نوشته ام در قسمتهای دیگر ، تنها هستم ، اما نه آنچنان تنها که هیچ پرنده ای دراطرافم نباشد بمجرد آنکه صدایی بلند شود همگی بسویم پرواز میکنند ، چهار فرزندم غیر از یکی از انها که یکصد وپنجا ه کیلومتر با من فاصله دارد بقیه دراطراف دنیا هستند و خیلی کم آنهارا ونوه هارا میبینم همین هم برایم کافیست ، تنها میخوابم ؛ تنها صبحانه میخورم ، تنها ناهار میخورم وتنها شام وتنها بیمار میشوم وتنها خودم خوب میشوم بدون دخالت دست پزشک ، چون اعتقادی به پزشکان وداروهایشان ندارم .
در این سر زمین دموکراسی هست ، اما اگر " بگذارند " آنقدر دزدیها ی بزرگ انجام شد که مردم به صدا درآمدند ودراین میان پسرکی با موهای افشان پیراهن اتو نکرده وآسیتنهایش را مانند خمیرگیر ها بالا زده درردیف دوم مجلس نشسته ومیخواهد مانند جیم الف برای ما واین سرزمین یک دولت مردمی بیاورد !!تمام اعضاءحزب او بیشتر از ده نفر نیستند همه هم بقول مادر مرحومم " رشقال" خوب سیاست تنها جایی است که میتوان پولدارشدوطبیعی است که که چه دستهایی پشت سراو ایستاده اند دیگر صنعت مرده کشت وزرع ازبین رفته تنها بساز بفروشی ومعاملات اسلحه وخرید وفروش موادمخدر وو...در نهایت سیاست ، اگر فکر نویی به سرت هست میتوانی آنرا پیاده کنی بی آنکه آنرا از تو بدزدند !.
خوشبختانه چندان میلی به پولدار شدن ندارم اگر راستش را بخواهی نمیدانم با آنها چکار باید بکنم رییس بانکم میگوید لازم نیست تو کاری بکنی آنها خودشان مشغول کار میشوند تو فقط امضا کن !! ومن برای امضای خود حرمت زیادی قائلم .
هرماه حقوق باز نشستگیم بحسابم میرود وروز دوم ته جیبم خالیست همه را خرج میکنم ، شخص محترمی که میل ندارم نامش را ببرم وامروز دراین جهان نیست میگفت باید به پول احترام گذاشت وحرمت آنرا داشت اما من تنها به شعور انسانها وادب وتربیتشان احترام میگذارم پول برای من مانند چرک لباسهایم میباشد که درون ماشین لباسشویی آنرا تکه تکه میکنم ویا رنگی !!
امروز پس از ده سال چراغ سقف اطاق من درست شد وحال میتواتم چراغ سقفی را نیز روشن کنم !!! ده سال به دنبال یک مردالکتریسته میگشتم ، مردم اینجا تنبلند ، حوصله کار ندارند پول بیکاری را میگرند در کافه ها مینشسند آبجو مینوشند سیگار میکشند دیسکوتک میروند جشن میگیرند ویا درکلیساها درخدمت جشنهای مذهبی هستند .
نام کلیسا آمد من همیشه دوست دارم بروم درکلیسایی بنشینم که کسی در کنارم ودراطرافم نباشد بارها به کلیساهای متروک وخالی دهکده رفته ام تنها نه به خدایان طلایی گچی ومرمر نگاه کرده ام ونه از آنها طلب مغفرت ویا چیزی خواسته ام خدایم درکنارم جلویم ودر پشت سرم راه میرود اما هیچگاه نتوانسته ام وارد مسجدی بشوم وتنها بایستم همیشه ترسیده ام از ستونها بلند ، از راهروها واز سکوتی که آنجاست ، درکلیسا ها هم سکوت هست اما چیزی هست که مرا سرجایم مینشاند ومن ساعتها بی آنکه کسی مزاحمم باشد درخود فرو میروم ، هیچکس هم مزاحم من نمیشود . در اینجا دربالای کوه غارهایی را بصورت یک معبد ساخته اند ویک بانوی مقدس نیز آنجا گذاشته اند زمین ها همه خاکی دیوارها سوراخ من یبشتر باین غارها میروم شاید جزیی از طبیعت باشند شاید به دنبال ریشه اولیه بشر میروم سکوت ،آرامش با شمع هایی که درون شمعدانهای گچی میسوزند هیچ جلال وجبروتی ندارند ومن ساعتها تنها مینشینم وسپس اتوبوس را میگیرم وراهی خانه میشوم ویا گاهی در یک رستوران مینشینم کمی غذا با یک لیوان شراب مینوشم وبرمیگردم بخانه ، شاید همین خوشبختی باشد که کسی از من بازخواست نمیکند وتوضیح نمیخواهد وشاید زندگی همین باشد .ث
با سپاس ثریا ایرانمنش / اسپانیا /
