ثریا. ایرانمنش. ،،، لب پرچین و ساکن اسپانیا. ،
به سمع خواجه ر سان ای ندیم وقت شناس. / بخلوتی که در و اجنبی صبا باشد
لطیفه ای بمیان ار خوش و بخندانش / به نکته ای که دلش را بدان رضا باشد
گرما بیداد می‌کند. هوای شرجی. در بر ابر باد پنکه. کولر را نمیتوانم روشن کنم هم تمیز نشده وهم هوای آن برای سینه. من چندان خوب نیست. واز همه بد تر در کنارم در خیابان فصل جشن سالیانه. ا بیست وچهار ساعت وبا نور نور افکن ها وصدای. موزیک ،،،،بهتر است حرفی نزنم زندآن. ، زند آن است برای ما بیگناهان گناهکاران. شادمانه وشاد زیست می‌کنند .
البته زندان من با سایر زندانهای دیگر چندان فرقی ندارد. چون اجازه هیچگونه اظهار نظری را ندارم ،،،،بعله !!! همه حق دارند. تنها من حق ندارم من سعی دارم
چیزی را بخاطر نیاورم وبیاد نسپارم هیچ نیازی در خود نمیبینم که گناهی را ببخشم من انرا. بارها دیده ام انچه را که میبینم از دیده ام مانند طلوع شبنم شسته می‌شوند وپاک می‌شود ،.امروز. از فرا سوی مردمانی میگذرم که گم شده آن. یا در میان. ماجراجویها گم شده اند ویا در میان خود فروشیها ویا در میان سطل های زباله ،
أفتاب عقل. آنها را خشکانده آست تنها حرف میزنند ،
همه در. ترازوی سود وزیان خویش کار می‌کنند میسوزم و میسازم ،دلم هوای خنکایی را دارد نسیمی از یک جاده پر درخت. ویک رودخانه پر آب و گردی از خاک ک‌وهستان. همه.را در. میان جانم جا بجا می‌کنم وبین دو اطاق و یک حمام در. رفت وامد هستم. اطاقا خوابم. اطاقی که در آن. روی صندلی خودم مینشیم . در کنار آنچه را که دوست دارم ویک توالت حمام بقیه بمن مر بوط نیست کاهی که سری به آشپز خانه میزنم از وحشت سر جایم خشک میشو‌م. ظاهرا همه چیز تمیز است اما باید. سفره ها وپارچه هارا بالا برد تا کثافتها را دید
روز گذشته درون فریزر به دنبال یخ میگشتم قالبهای یخ. ناپدید
شده بودندد. همه جا را گشتم یکی درون گنجه ظروف بالایی بود. دیگری زیر. ظرفشویی مگر می‌شود دراین گرمای تابستان واین. أفتاب سوزان بدون یخ. زیست !؟؟؟. آنهارا تمیز کردم از آب پاکیزه پرکردم وبه درون یخچال گذاشتم اه خدای من یخچالی که خود خودش را تمیز می‌کرد. لبریز از برفک بود. انرا بستم وبا. لیوانی کوکا ، صفحه ای.ر ا باز کردم وای باز فحاشیها توهین ها قداره کشی ها. حالم بهم خورد همه را بستم همه. را بستم دیگ هیچگاه میل ندارم بسوی وطنم برگردم وطنی ندارم و نمیدانم وطن من کجاست هیچ مرزی.ر ا هم نمیشناسم ،چرا که تا بحال هیچگاه وهیچکس نتوانسته دور من مرزی بکشد ویا در پشت دیواری در انتظار بمانم
ماههاست که رنگ خیابان را تنها از بالای بالکن خانه ام میبینم وماههاست که نمیدانم شهر هاچگونه شکل گرفته اند ،همه مشغول کار وبیگاری وبرد،گی هستند آنها قادر نیستند با سخن روانی‌ها وبازی های امروزی خودرا تا مرز هیچ بالا بکشند
وبا ارتباطات ؟!؟!؟! نان روزانه خودرا فراهم کنند باید برای نان بدوند پشت ترافیک‌ها ساعت‌های منتظر باشند دخالت در هیچ سیاستی نکنند. مهر بر لب ز ده وخاموش باشند. همه ما کار کرده کار می‌کنیم وکار خواهیم کرد خود فروشی کار مانیست ومیل نداریم مانند یک که بوقلمون صفت در صف بزرگان راه برویم .
ما خود بزرگیم خیلی بزرگ.
گاهی تر جیح میدهم عقلم را برای پیمودن هر راهی که به بن بست می رسد ببندم هر راهی که به بن بست برسد من فورا بر میگردم ترک عقیده ، من عقیده ای نداشتم که آنرا ترک کنم همیشه بخودم متکی بودم بنا بر آی بر کشت از عقیده وعقل برایم هیچ درد و‌رنجی ندآرد گامهای من همیشه. جلو تر به پیش میروند وبه عقب برگشتن را نادیده میگیرم
هوا بسیار گرم درجه حرارت در بیرون. چهل و هفت ودر. درون ! نمیدانم ونمیخواهم بدانم ،،،،، که ساز کهنه عشقم شکسته. . آ
پایان
ثریا 30/06/2023 میلادی ،،،،همین تاریخ کافی آست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر