شنبه، اردیبهشت ۲۳، ۱۴۰۲

باران

ثریا ایرانمنش .و……..لب پرچین .‌ساکن اسپانیا .

روز گذشته  دستهایم را به أسمان  بردم واز آن  موجود نا دیده وپنهان در میان ابرها تقاضا کردم به آن دشت‌ها خشک وان رودخانه های کم آب و خشکی بی حساب این سر زمین رحمی کند وکمی هم سر أپاشش را به این سو خم کند وباغ ما را نیز  تر کند ،

صبح زود  از صدای وحشتناکی  بیدار شدم از لابلای  کرکره نگاه کردم ،،،،،، اه  مرسی باران اما این تگرگ است  ! برف است ؟  خوب کمی  تنها اندکی لب تشنه دشت نمدار  شد در شمال برف می‌بارد  در شهرهای میانی تگرگ‌ها به اندازه  یک توپ فوتبال در این گوشه هم کمکی تکثرگرایی وباران که هوا تازه شود  .

داشتم به بیرون راندن بیرحمانه امریکا واروپا  در قبال  مهاجرینی که به امیدی خودسرانه  بسوی شما  امده اند نگاه می‌کردم …

 عده بیشماری را بر گردادند  با شماره هایی  که روی مچ دستان  آنها  مهر شده عجب آنکه همه چاق وپروار   وهرکدام  هم یک موبایل داشتند ؟؟؟؟!

خوب بقیه آش دیگر بما  مربوط نمی‌شود  لابد خوب هایش  را جدا کرده  بقیه راهم پس فرستادند ،

مدتی در گیر آتش بازی وعروسک  بازی جناب پوتین. هستیم بنا بر  این نان ها  آب رفته اند  رسیده اند  به اندازه. بند انگشتان  برنج نیست آرد نیست ماکارونی از مواد مصنوعی غذا نیست  مرتب غذا هارا جمع  می‌کنند میگویند برای مردمان اکوادور   اما ما اینجا گرسنه ایم 

سپس خشکی را وخشکسالی را بهانه کردند ،  خوب جناب سانچز ما هم خوش وخندان و با گلو  بالیستها پیوند برادری بست خندان بر گشت ، دیگر امیدی به زندگی  نداریم در انتظار  حرکت ارباب و رعیتی ورفتن به زاغه ها داشتن یک کارت یک شماره وک‌وره های آدم سوزی هستیم ، 

بقیه آش بمن مربوط نیست جزیره شیطان پرستان  مشغول کا.ر  است  وشیطان  پرستان مشغول  عبادت شیطان وریختن  خون باکره ها در پای او  ماهم در  انتظار ظهور حضرت عزراییل  حال به چه شکلی وارد  می‌شود نمیدانم بشکل یک مرد جذاب  ویا پیر زنی با عصای جادویی.

و…….گرفتاری های بی حساب خود بدون یک کمک رسانی  ویا یاری ویا ……دوستی هم نداریم  دوستان انچنانی هم نداریم   از پهنای دستهای پر قدرت خود کمک میگیریم ،   یالار ارتعاشت را بالا ببر تا به هفتصد برسد  یالا و،،و،و ای بچشم.

پایان . شنبه  سیزدهم ماه می دوهزارو بیست وسه  میلادی 

ثریا


هیچ نظری موجود نیست: