ثریا ایرانمنش « لب پرچین » اسپانیا
سورنج یا سورنجان گلی است بسیار زیبا از خانواده سوسن ها در أغاز بهار میروید چون بویی تلخ دارد پرندگان از او میگریزند وچون تنها میماند با حسرت واندوه میمیرد .
در باره این گل. شادروان (حسن شهباز. )سروده ای دارد که انرا به این حقیر هدیه داد یادش گرامی ونامش در فرهنگ واشاعه زبان پارسی. جاودان خواهد بود ،
حسن شهباز مردی حساس و نویسنده ای چیره دست ومترجمی بسیار خوب ودر کنارش نیز شاعری میکرد نشان. بزرگ فرهنگ وهنر را نیز از دست اعلیحضرت همایون شاهنشاه دریافت داشت ،
امروز او ونام او در خاک فراموشی فرو رفته وهمسرش آخرین همسرش نیز از دولت سر او به شهرتی رسید هنوز نمیدانم آیا آن مجله پر بار و سنگین ره آورد را ببازار میفرستند ویا بکلی. خاموش شد چون کمتر با انسوی آب‌ها سرو کار دارم. لذا بیخبرم ،
در روزهای آخر عمر مجبور بود برای حفظ آن مجله که روح وجان اورا. تشکیل میداد در نقش قاری وقائد در محافل ترحیم ویاعقد وازدواج . برای خود نانی تهیه کند. هیچکس نتوانست. وصله ای به او بچسپاند. واینشیوه در تمامی اروپا نیز رواج پیدا کرد وملاهای مکلا نیز با در دست داشت کتاب آسمانی. زوج هارا عقد می‌کردند ویا ،،،هنوز میکنند اما حسنخان ما در دستش کتاب نفیس حافظ بود. او شیفته حافظ وحافظ شناس نیز بود .
شاید امروز در میان نسل جوان کسی اورا نشناسد وانهاییکه روزی با او همسفره بودند امروز به دنبال شاه ماهی میدوند سر وصدای بیشتری دارد طبل تو خالی ،
بهر روی این چند خط را نوشتم به پاس همه آن مهر. بانی‌های أن شخصیت والا که برایم کتاب میفرستاد مجله میفرستاد ومن در نهایت تنگ دستی هر طور بود. وظیفه خودرا انجام میدادم میدانستم زندگی او بسته به همان مجلات است امروز در کتابخانه اطاق دخترم بک دوره کامل مجله را نگاه داری می‌کنم. ودرون صندوقها هر چند دیگر کسی حوصله ندارد آن مقالات پر محتوا را بخواند ومردم آسان پذیر شده اند با قدرت نورهای از راه رسیده،
واینک آن اشعار !
با من سخن بگوی ، ای بینوا پرنده افسرده درقفس
خاموش وبی نفس
آزرده خاطری ؟
در دام محنت صیاد چیره دست ؟
پر بسته طایری ….. در بند وحشت انسان خود پرست ؟
بشکسته شهپری. ،،،،،،بر خاک تیره این فرش کائنات
از ذره کمتری در دوزخ شکننده این عمر بی ثبات ؟
…….
شعر طولانی است وصفحه کوچک من اجازه نمیدهد به آن بپردازم. امروز کتاب اورا دردست دارم وخاطرات تلخ وشیرین روزهای خوب آن زمان وزهر تنهایی وبیکسی این زمان را زیر زبان. مزه مزه می‌کنم ویاد آن مرد بزرگ را گرامی میدارم .روانش شاد روح حساس وکودکانه اش نیزجاودان باد ،
پاین . ثریا ، دهم ماه می دوهزارو بیت ودو. میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر